Την ίδια ώρα, στην Κίνα...

Costas

Costas

¥
The Education Revolution
Next Made-in-China Boom: College Graduates (NYT)
To the extent that China succeeds, its educational leap forward could have profound implications in a globalized economy in which a growing share of goods and services is traded across international borders. Increasingly, college graduates all over the world compete for similar work, and the boom in higher education in China is starting to put pressure on employment opportunities for college graduates elsewhere — including in the United States.
 
SBE

SBE

¥
Δεν ξέρω αν είναι τωρινό το φαινόμενο, ξέρω πάντως ότι όταν έψαχνα για δουλειά στην ηλεκτρονική, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι αν εμφανιζόταν κανένας Kινέζος υποψήφιος η δουλειά ήταν δική του. Θυμάμαι περίπτωση που περιμέναμε δύο υποψήφιοι τη σειρά μας για συνέντευξη κι ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ένας Κινέζος. Κοιταχτήκαμε με τον άλλο υποψήφιο με απογοήτευση. Και όντως, τελικά τη δουλειά την πήρε ο Κινέζος. Οι εργοδότες λέγανε για δικαιολογία ότι οι Κινέζοι ήταν ξεφτέρια. Η αλήθεια ήταν αλλού πάντως. Τους Κινέζους τους θεωρούσαν εύκολη περίπτωση, ότι θα δουλεύουν με χαμηλό μισθό και χωρίς απαιτήσεις και θα φοβούνται την απόλυση (που σημαίνει και άμεση απέλαση στις πιο πολλές περιπτώσεις).
 
Costas

Costas

¥
Οι αυτοπυρπολήσεις διαμαρτυρίας στην Κίνα είναι γνωστές από το Θιβέτ. Μάλιστα η εξόριστη κυβέρνηση του Θιβέτ κάλεσε το λαό της να μη γιορτάσει την επερχόμενη Θιβετιανή Πρωτοχρονιά, σε ένδειξη πένθους και τιμής για τους πάνω από 100 αυτοπυρπολημένους των τελευταίων ετών. Φαίνεται δε ότι η αυτοπυρπόληση σαν μέθοδος αυτοκτονίας-διαμαρτυρίας συνδέεται με τη βουδιστική παράδοση, αν και περιπτώσεις τέτοιες έχουμε και αλλού, ακόμα και από Έλληνα στη διάρκεια της εφτάχρονης διχτατορίας. Οι κρατικές αρχές έχουν ποινικοποιήσει τις αυτοπυρπολήσεις και καθέναν που τις υποστηρίζει, τις τιμά, τις υποθάλπει ή δεν τις αποτρέπει, και επίσης έχει καταστήσει συλλογικά υπεύθυνες τις οικογένειες και τις κοινότητες των αυτοχείρων, με διακοπή χρηματοδότησης, κοινωνικών προγραμμάτων κλπ.

Τέλος πάντων, προ ημερών, στην τελείως Χαν επαρχία Σαντόνγκ, άτομο που είχε αποβληθεί από το σπίτι του ώστε αυτό να κατεδαφιστεί αυτοπυρπολήθηκε μέσα στο χτίριο όπου συνέρχονται το Εθνικό Κογκρέσο του Λαού και η Λαϊκή Συμβουλευτική Διάσκεψη για πρώτη φορά μετά το 18ο Συνέδριο του boss, δηλ. του ΚΚΚ. Αν αρχίσουν να διαμαρτύρονται και οι Χαν με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο, η αμηχανία των αρχών θα είναι πολύ μεγάλη. Amnesty International collected reports of 41 cases of self-immolation from 2009 to 2011 alone due to forced evictions. That compares to fewer than 10 cases reported in the entire previous decade. (RFA)
 
Costas

Costas

¥
Στο νήμα της ποίησης έβαλα ένα ποίημα του σύγχρονου Κινέζου ποιητή Xue Ma. Ποίημα στοχαστικό, αν μη τι άλλο. Ψάχνοντας όμως στοιχεία για τον 33χρονο ποιητή, ανακάλυψα ότι το 2010, για να διαμαρτυρηθεί για τη στάση της Ιαπωνίας σχετικά με τα νησιά Senkaku/Diaoyu, που η Κίνα (αλλά και η Ταϊβάν) τα θεωρεί δικά της αλλά που η Ιαπωνία τα κατείχε (ακατοίκητα τότε) από τα τέλη του 19ου αι. έως το 1945 και μετά πάλι από το 1972, όταν οι ΗΠΑ της απέδωσαν την Οκινάουα, έως σήμερα (πρόσφατα μάλιστα το ιαπωνικό κράτος εθνικοποίησε τα τελευταία απ' αυτά αγοράζοντάς τα από τον ιδιώτη στον οποίον ανήκαν), για να διαμαρτυρηθεί λοιπόν αποφάσισε να πηδήξει στη θάλασσα κρατώντας ένα πανό, "μιμούμενος" τον αρχαίο ποιητή και λόγιο του 4ου-3ου αι. π.Χ. Qu Yuan (Τσϋ Γιουάν), ο οποίος αυτοκτόνησε για να διαμαρτυρηθεί για την ήττα και την καταισχύνη της χώρας του μπαίνοντας σ' ένα ποτάμι και κρατώντας μια μεγάλη πέτρα. Η πράξη του αυτή γέννησε την περίφημη και σήμερα γιορτή της δρακολεμβοδρομίας στην επέτειο του θανάτου του (δηλ. οι άνθρωποι ψάχνουν με τις βάρκες να τον βρουν στο ποτάμι και να διαφυλάξουν το σώμα του από τα ψάρια). Ο Τσϋ Γιουάν θεωρείται σύμβολο του κινέζικου πατριωτισμού. Έτσι λοιπόν ο συγκαιρινός μας Ξ(Σ)ϋέ Μα (Χιονάλογο, λογοτεχνικό ψευδώνυμο) δεν πήδηξε απλώς στη θάλασσα αλλά έγραψε κι ένα πατριωτικό ποίημα, "Η πατρίδα μου", που θα δείξω έλεος και σ' ετούτο το νήμα και στο ποιητικό και δεν θα το βάλω. Αρκεί να πω ότι τελειώνει με απειλές ότι "θα χυθεί αίμα"...
 
Costas

Costas

¥
Η πιο γαμάτη είναι η αρ. 30, όπου γράφει στο κάτω μέρος του κουτιού "αέρας φρέσκος"! （新鲜空气） [In Focus]
 
Costas

Costas

¥
Ένα νέο φαινόμενο και μια νέα λέξη για να το χαρακτηρίσει:

Original Copies: Architectural Mimicry in Contemporary China by Bianca Bosker

A 108-meter high Eiffel Tower rises above Champs Elysées Square in Hangzhou. A Chengdu residential complex for 200,000 recreates Dorchester, England. An ersatz Queen¹s Guard patrols Shanghai¹s Thames Town, where pubs and statues of Winston Churchill abound. Gleaming replicas of the White House dot Chinese cities from Fuyang to Shenzhen. These examples are but a sampling of China¹s most popular and startling architectural movement: the construction of monumental themed communities that replicate towns and cities in the West.

Original Copies presents the first definitive chronicle of this remarkable phenomenon in which entire townships appear to have been airlifted from their historic and geographic foundations in Europe and the Americas, and spot-welded to Chinese cities. These copycat constructions are not theme parks but thriving communities where Chinese families raise children, cook dinners, and simulate the experiences of a pseudo-Orange County or Oxford.

In recounting the untold and evolving story of China's predilection for replicating the greatest architectural hits of the West, Bianca Bosker explores what this unprecedented experiment in "duplitecture" implies for the social, political, architectural, and commercial landscape of contemporary China. With her lively, authoritative narrative, the author shows us how, in subtle but important ways, these homes and public spaces shape the behavior of their residents, as they reflect the achievements, dreams, and anxieties of those who inhabit them, as well as those of their developers and designers.

From Chinese philosophical perspectives on copying to twenty-first century market forces, Bosker details the factors giving rise to China¹s new breed of building. Her analysis draws on insights from the world¹s leading architects, critics and city planners, and on interviews with the residents of these developments.

For more information about the book:
http://www.uhpress.hawaii.edu/p-8759-9780824836061.aspx
 
Costas

Costas

¥
Εννοούσα τη λέξη που έχω βάλει με έντονα γράμματα μέσα στο πιο πάνω κείμενο: duplitecture.
 
Earion

Earion

Moderator
Staff member
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό: αρχιτεκτονικός αβδηριτισμός.
 
daeman

daeman

Administrator
Staff member
...
Αρχιτεκτονική - ανατεκτονική; Αντιτυποτεκτονική; Μιμητεκτονική;
Ξανατεκτονική, ξαναμανατεκτονική, ματαξαναμανατεκτονική. Δευτεροτεκτόνημα, τριτοτεκτόνημα, το παράκανα και ψόφησε: αρχήν κτείνον πόνημα.
 
Costas

Costas

¥
(Pen Atlas)
F: Hu Feng’s Prison Years by Mei Zhi, translated by Gregor Benton received a Writers in Translation award for 2013 and will be published by Verso in April 2013.

Probably all revolutions in modern times have fallen out, sooner or later, with their intellectuals. Critical thinkers have been both the begetters of revolution, by articulating its ideologies, and its victims, for the same righteous indignation that fired them up enough to join it in the first place led many to denounce its abuses once the new freedoms vanished.

Hu Feng is an example. He became a revolutionary at Beijing University in the 1920s, secretly joined the Japanese Communist Party in Tokyo, worked for the resistance in wartime China, and led movements of leftwing writers in cities controlled by Chiang Kai-shek. He was one of China’s best-known leftwing editors before 1949 and a pupil of Lu Xun, the giant of China’s twentieth-century literature and its George Orwell. After Mao’s victory in 1949, Hu Feng worked for a while on the fringes of the Beijing regime, but after a couple of years he got into trouble with the literary and political establishment. This was partly because he belonged to a wrong faction, but mainly because of his liberal view of literature. He implicitly criticized Mao’s proposal that creative writing should serve the party, by extolling the masses and reflecting the ‘bright side’ of life rather than ‘exposing the darkness’. So he was denounced for ‘subjectivism’, i.e., exaggerating the role played by what he called the inner energy of the active subject. He was also a belligerent man. His short fuse made enemies, and he was not a party member, unlike his opponents. He had joined its youth section in 1923, lost touch during the civil war, and tried to rejoin after returning from Japan, but failed.

Hu Feng spent twenty-five years as a political prisoner starting in 1955, a record surpassed only by the Chinese Trotskyists’ thirty-odd years in gaol. (...)
(...)
It is a gripping story, climaxing in Hu’s madness and a redemption of sorts. It differs from similar accounts in that despite their calvary, Mei and Hu remained supporters of the revolution. It is also a love story – of her love for him, even in the years of his madness. It is also a love story – of her love for him, even in the years of his madness.

The book was first published in instalments, starting with Past Events Disperse like Smoke. I picked this up in Beijing in 1987 for Wang Fanxi, the exiled elderly Trotskyist leader who shared my house for several years. On my trips to China, I used to buy books I thought he’d like. It turned out he and Hu Feng had been class-mates at Beijing University, along with Wang Shiwei, Chinese communism’s first real dissident, murdered by the party near Yan’an in 1947 after arguing publicly that writing should be free to criticise party abuses and to talk about the soul. (...)
(...)

-------------------------
“What kind of people are those we don't execute? We don't execute people like Hu Feng ... not because their crimes don't deserve capital punishment but because such executions would yield no advantage ... Counterrevolutionaries are trash, they are vermin, but once in your hands, you can make them perform some kind of service for the people.”

– Mao Zedong
 
Costas

Costas

¥
Συνέχεια από το προηγούμενο:
Η καμπάνια του 1955 ενάντια στην "αντεπαναστατική κλίκα του Χου Φενγκ" δεν είναι τόσο γνωστή όσο το "Αντιδεξιό κίνημα" που ακολούθησε λίγα χρόνια μετά, μετά τα "Εκατό Λουλούδια". Φαίνεται όμως πως ήταν η πρώτη μεγάλη καμπάνια εξάλειψης διανοουμένων, ενορχηστρωμένη προσωπικά από τον Μάο και η οποία έδωσε τον τόνο στις κατοπινές επιχειρήσεις κονιορτοποίησης κάθε απλώς αποκλίνουσας φωνής (γιατί ο Χου Φενγκ ήταν μαρξιστής και θιασώτης της επανάστασης, μόνο που διεκδικούσε για την τέχνη έναν φιλεπαναστατικό μεν αλλά αυτόνομο ρόλο). Το 2009 οι σκηνοθέτιδες Peng Xiaolian και Louisa Wei γύρισαν ένα ντοκιμαντέρ, Storm under the Sun (κάτω από τον Κόκκινο Ήλιο, προσθέτει ο κινέζικος τίτλος), που διηγείται την ιστορία αυτής της δίωξης και μιλά με τους (τότε) επιζώντες. Ο πατέρας της Peng ήταν από τους διωχθέντες και σκοτώθηκε από Κοκκινοφρουρούς το 1968. Στο σάιτ της εταιρείας που εκμεταλλεύεται αυτό και άλλα ντοκιμαντέρ υπάρχει αξιόλογο υλικό γι' αυτό το πρώτο, λιγότερο γνωστό επεισόδιο ομαδικής καταστολής διανοουμένων στην κομουνιστική Κίνα. (blue queen cultural communication)
 
Costas

Costas

¥
Many factories in China have long relied on high school students, vocational school students and temporary workers to cope with periodic surges in orders as factory labor becomes increasingly scarce. Students complain of being ordered by school administrators to put in very long hours on short notice at jobs with no relevance to their studies; local governments sometimes order schools to provide labor, and the factories pay school administrators a bonus.
(...)
“Often, they are forced to work in a factory like it’s an internship, and the schools may take a cut of the salary; often, they even send teachers to the factory to make sure the students are disciplined,” she said, adding that schools continue charging tuition while students are in factories.
Electronics companies have taken the position that students also do summer jobs in other countries, including the United States, and learn something just from being in a work setting.
(NYT)
 
You must log in or register to reply here.
Top