Είπα πιο πάνω ότι το Σλαβομακεδονία είναι η πιο έντιμη λύση, και εννοώ η λύση που και την αλήθεια αποκαθιστά και καμία από τις δύο εμπλεκόμενες χώρες δεν αφήνει με την πίκρα του ηττημένου. Με αυτή την ονομασία και τα δύο μέρη κάτι θα δώσουν και κάτι θα κερδίσουν. Όλες οι άλλες λύσεις (σκέτη Μακεδονία, Άνω, Βόρεια) είτε δικαιώνει μονόπλευρα τον ένα εθνικισμό (γιατί υπάρχει, ας μην το ξεχνάμε, και από την άλλη πλευρά εθνικισμός, αρχαϊκός, παρωπιδικός, δημαγωγικός) είτε αφήνει επικίνδυνες ουρές για μελλοντικές αναφλέξεις. Το επιχείρημα «μα έτσι το λένε όλοι οι άλλοι» μπορεί να φαίνεται πραγματιστικό αλλά στην ουσία δεν είναι, γιατί δεν κλείνει το θέμα. Είναι καθαρή υποχώρηση της μιας πλευράς. Όσο κι αν ακούγεται σολιψιστικό αυτό που θα πω, δεν ενδιαφέρει πώς ονομάζουν αυτή τη χώρα όλοι οι άλλοι, ενδιαφέρει μονάχα πώς την ονομάζουν οι Έλληνες (και κατά δεύτερο λόγο οι Βούλγαροι). Διότι όλοι οι άλλοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του εννοιολογικού ελιγμού, της μετατροπής του γεωγραφικού όρου σε εθνικό προσδιοριστικό.