Καλημέρα. Η γενικομανία καλά κρατεί:
Της κηδείας θα παραστεί ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β'.
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231117626
Ευτυχώς που πέτυχαν 100% νοηματικά σωστά το παραστεί... :angry: :down:
Καλημέρα. Η γενικομανία καλά κρατεί:
Της κηδείας θα παραστεί ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β'.
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231117626
δύνανται της αναγνώρισης επαγγελματικής ισοδυναμίας τίτλων ανώτατης εκπαίδευσης του ελληνικού συστήματος τυπικής εκπαίδευσης
Για την ακρίβεια, δώδεκα: Τα άρθρα είναι επίσης κλιτά μέρη του λόγου κι ας έχουμε συνηθίσει να τα παραβλέπουμε και να τα θεωρούμε δεδομένα... Εδώ, ας πούμε, χωρούσαν κανά δύο άρθρα ακόμη --και μπορεί, μάλιστα, και να βελτίωναν λίγο την κατάσταση...[...]θα πρέπει να είναι ρεκόρ: δέκα γενικές στη σειρά![...]
Θυμάμαι σωστά ότι στο σχολείο μάς έλεγαν να αποφεύγουμε πάνω από τρεις γενικές στην σειρά;
Με το άρθρο μαζί, ελπίζω... :)
Δηλαδή πρέπει να αποφεύγω να λέω ή να γράφω «του σπιτιού του Τάκη», «του αρχηγού της αγέλης», «της ώρας της μεγάλης», «των απαρχών της ανθρωπότητας», «των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων», «της ονομαστικής, της γενικής, της αιτιατικής και των άλλων πτώσεων», «του ψυχαναγκασμού της γενικομανίας», «της τρομοκρατίας της γενικοφοβίας»;
Δεν νομίζω να υποκύψω σε τέτοιου είδους γενικοφοβία μπροστά στο φόβο μήπως χαρακτηριστώ γενικομανής. Καθόλου δεν το φοβάμαι, δεν με λούζει κρύος ιδρώτας με τη σκέψη της δαμόκλειας σπάθης του υπερβολικού επιμελητή ή του σχολαστικού αναγνώστη. Το κριτήριό μου δεν είναι πόσες γενικές είναι στη σειρά· είναι αν βγάζει το σωστό νόημα η σύμφραση χωρίς να στραμπουλάει τη γλώσσα ή το νου. Άλλο το «περιγράφω», άλλο το «προγράφω».
Δηλαδή πρέπει να αποφεύγω να λέω ή να γράφω «του σπιτιού του Τάκη», «του αρχηγού της αγέλης», «της ώρας της μεγάλης», «των απαρχών της ανθρωπότητας», «των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων», «της ονομαστικής, της γενικής, της αιτιατικής και των άλλων πτώσεων», «του ψυχαναγκασμού της γενικομανίας», «της τρομοκρατίας της γενικοφοβίας»;
Δεν νομίζω να υποκύψω σε τέτοιου είδους γενικοφοβία μπροστά στο φόβο μήπως χαρακτηριστώ γενικομανής. Καθόλου δεν το φοβάμαι, δεν με λούζει κρύος ιδρώτας με τη σκέψη της δαμόκλειας σπάθης του υπερβολικού επιμελητή ή του σχολαστικού αναγνώστη. Το κριτήριό μου δεν είναι πόσες γενικές είναι στη σειρά· είναι αν βγάζει το σωστό νόημα η σύμφραση χωρίς να στραμπουλάει τη γλώσσα ή το νου. Άλλο το «περιγράφω», άλλο το «προγράφω».