1. "Οι στάχτες της Άντζελας"
2. "Οι στάχτες της Άννας"
3. "της Άννας Καρένινας"
4. "Ο αρραβώνας της Μαρίας Μπράουν"
Για τα δε τοπωνυμικά που αγγίζει εν παρόδω ο nickel, παλαιότερη συζήτηση εδώ: http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?t=276
Οι στάχτες της Άντζελα(ς) και το χαμόγελο της Τζοκόντας
- Thread starter sarant
- Start date
2. "Οι στάχτες της Άννας"
3. "της Άννας Καρένινας"
4. "Ο αρραβώνας της Μαρίας Μπράουν"
Για τα δε τοπωνυμικά που αγγίζει εν παρόδω ο nickel, παλαιότερη συζήτηση εδώ: http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?t=276
:) :) :)
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο επιμελητής τούρκεψε και γράφει πια σεζόν και Τζορτζ (πού μαθαίνουν και πώς κάνουν ρε παιδί μου έτσι εύκολα τέτοιες τριπλουνιές, πιο εύκολα κι από το κόψιμο του τσιγάρου...) αλλά δηλώνει αριστερά και δεξιά ότι αν ο μεταφραστής του τα προτιμάει με συνέπεια αλλιώτικα, χατίρια δεν χαλάει...
Ο θρίαμβος της Κλέλιας, σας παρακαλούμε. Είναι και ρωμαϊκό όνομα. (Για την ακρίβεια, το ρωμαϊκό, Cloelia, είναι Κλοιλία.)
Ο θρίαμβος της Κλέλιας
Ο θρίαμβος της Κλέλια
http://fr.wikipedia.org/wiki/Il_trionfo_di_Clelia
http://en.wikipedia.org/wiki/Clelia_(given_name)
Ο θρίαμβος της Κλέλιας
Ο θρίαμβος της Κλέλια
http://fr.wikipedia.org/wiki/Il_trionfo_di_Clelia
http://en.wikipedia.org/wiki/Clelia_(given_name)
Thanasis_P
New member
Ο,τι με ενοχλεί περισσότερο όταν ακούω μια τόσο ελληνική λέξη άκλιτη!Η Αλεξίου έχει κάνει μεγάλη ζημιά στα νεοάκλιτα γυναικεία ονόματα: της Χάρις.
Το πρόβλημα είναι ακανθώδες, με θολά σύνορα. Γνωρίζω συγγραφέα που άλλαξε ονόματα ξένων πρωταγωνιστών στο έργο του για να αποφύγει αυτόν τον σκόπελο!
Δε θυμάμαι αν το έχω ξαναρωτήσει, αλλά εδώ μοιάζει κατάλληλο το μέρος.
Ξέρει κανείς να μου πει γιατί οι περισσότεροι αφήνουν άκλιτη την κόρη μου Γιασεμή (της Γιασεμής);
Για μένα είναι τελείως αυτονόητα της Γιασεμής, όπως λέμε της Ανθής. Γιατί για τους άλλους δεν είναι;
Εδώ κλίνουν Άντζελες και Μόνικες, στις Γιασεμές κόλλησαν; Εκτός κι αν τους ακούγεται γαλλικό, σαν το Νοεμί...
Ξέρει κανείς να μου πει γιατί οι περισσότεροι αφήνουν άκλιτη την κόρη μου Γιασεμή (της Γιασεμής);
Για μένα είναι τελείως αυτονόητα της Γιασεμής, όπως λέμε της Ανθής. Γιατί για τους άλλους δεν είναι;
Εδώ κλίνουν Άντζελες και Μόνικες, στις Γιασεμές κόλλησαν; Εκτός κι αν τους ακούγεται γαλλικό, σαν το Νοεμί...
Ίσως, λέω ίσως, γιατί έχει μια ανατολίτικη χροιά στο άκουσμα. Ή ίσως γιατί "το γιασεμί".
Δεν καταλαβαίνω. Δηλαδή δεν είναι σωστό να λέμε της Νοεμής Κάμπελ; Εάριον!!!
Όχι, πρώτον γιατί είναι Ναόμι [της Ναόμι, τη Ναομή (Καμπελή, από εβραϊκό σόι, τους γνωρίζω, χωρίς πλάκα :)), οι Να-ωμές, των Ναομών
].
Ολόσωστο θα ήταν, Δόκτορα. Έλα όμως που στο πρωτότυπο (το βιβλίο της Ρουθ στην Παλαιά Διαθήκη) το όνομα είναι Νωεμίν και μένει άκλιτο (βλ. εδώ γενικές και δοτικές) κι έτσι όσοι το αφήνουν άκλιτο έχουν μια χαρά δικαιολογία.
Ωστόσο εμείς δεν εμποδιζόμαστε σε τίποτα να την εξελληνίσουμε. Και θα το κάνουμε ακολουθώντας τα χνάρια της κυρα-Γεστημανής, της μάνας του Στέλιου Καζαντζίδη (στη Μικρασία δίνανε στα κορίτσια τέτοια παράξενα ονόματα).
Ωστόσο εμείς δεν εμποδιζόμαστε σε τίποτα να την εξελληνίσουμε. Και θα το κάνουμε ακολουθώντας τα χνάρια της κυρα-Γεστημανής, της μάνας του Στέλιου Καζαντζίδη (στη Μικρασία δίνανε στα κορίτσια τέτοια παράξενα ονόματα).
Όχι, πρώτον γιατί είναι Ναόμι [της Ναόμι, τη Ναομή (Καμπελή, από εβραϊκό σόι, τους γνωρίζω, χωρίς πλάκα :)), οι Να-ωμές, των Ναομών
Πάντως, έτσι εξηγείται γιατί κι αυτή (η πεθερά της Ρουθ) είπε: «Να μη με ονομάζετε Ναομί. Πικραμένη να με ονομάζετε».
(Ρουθ, 1:20) (Do not call me Naomi; call me Mara.)
Δεν ξέρω πού αναφέρουμε και τα τάχατες άκλιτα προσηγορικά, αλλά κάπου πρέπει να πω ότι με ενόχλησε η άκλιτη σάμπα (όχι πως δεν συνηθίζεται) στον χτεσινό Κασιμάτη: «στις ανταποκρίσεις από τη χώρα της σάμπα». Η χώρα της σάμπας, στο ρυθμό της σάμπας. Και της ρούμπας, ΛΝΕΓ και ΛΚΝ δεν λένε ότι είναι άκλιτη η λέξη, άλλωστε.
Ποιο ΛΝΕΓ και ΛΚΝ; Και στον οίκο του Στεφάνου, «της σάμπας» γράφουν οι προσεκτικές πένες. Ακόμη και οι αθλητικογράφοι (ναι, ναι, αυτοί που γράφουνε «του Μεξικό» και «του Κίεβο»), για τη χώρα της σάμπας γράφουν. Μέχρι και στο χωριό, τη σάμπα την κλίνουν, η Μαριώ, η Χρύσα κι η Ασήμω, με τον Λια, τον Κίτσο και τον Τίμο (γεια σου, ορέ Γιάννο, με τη φλογέρα σου!), όλοι οι χωριανοί, με μια φωνή, υπό την καθοδήγηση της Βασίλισσας της Σάμπας:
Η σάμπα στο χωριό - Σμαρούλα Γιούλη, Τρίο Κιτάρα
Το χωριό την πρόοδο γυρεύει
και μαθαίνει σάμπα να χορεύει
Και του Γιάννου η φλογέρα
που ακούγετ' από πέρα
παίζει παλαβά
της σάμπας το χαβά
Κι η Μαριώ, η Χρύσα κι η Ασήμω
Με τον Λια, τον Κίτσο και τον Τίμο
Με τη σάμπα όλο πηδάνε και τα πόδια τους τσινάνε
Κι όλοι οι χωριανοί τούς λεν με μια φωνή:
Άιντε, τσούπρες, βάλτε μπρος τη σάμπα
Μα το νου σας μη φανεί η γάμπα
Μην παρακουνιέσαι, ρε Μαριώ
Δε σηκώνει τέτοια το χουριό
Χάι, χάι χούι, μανούλα μου, τι πράμα
Χάι χάι χάι, και τούτος ο χορός
Χάι χάι χάι, με μία τσούπρα αντάμα
Χάι χάι χάι, κλοτσάς πίσω και μπρος
Δεύτερον, Θέλω να χορεύω του Μουζάκη με τη Σμαρούλα Γιούλη:
Θέλω να χορεύω, να χορεύω
με της σάμπας τον τρελό ρυθμό
να χορεύω σάμπα με καράμπα
όλο σάμπα δίχως τελειωμό
Μ' έχει πιάσει τρέλα, έλα έλα
με της σάμπας το γλυκό σκοπό
Τα ματάκια κλείσ' τα μες στην πίστα
Θα σου πω τρελά πως σ' αγαπώ
Για να τριτώσει και να χρυσωθεί το χάπι, της ρούμπας (και του Μουζάκη πάλι) τα καμώματα με τον Τέρη Χρυσό:
Με μαράκες και ξυλάκια
πάνε κάτω της ημέρας τα φαρμάκια
Κι επειδή παραξενέρωσα, και ο Μπακάλης (ή Κουβάς) ήξερε τη σάμπα κι έβαλε τα μπουζούκια να την τραγουδάνε, με τον Τάκη Μπίνη και τη Σούλα Καλφοπούλου:
Καινούριο ξαφνικό μάς ήρθε πάλι
κοντεύει το μυαλό μας να χαθεί
μες στην Αθήνα πια μικροί μεγάλοι
με την ακλισιά έχουν τρελαθεί
SBE
¥
Μερσί για το τελευταίο, Δαεμάνε, για να μην ξεχνάμε ότι οι παππούδες μας δεν ήταν χωρισμένοι σε λαό που άκουγε βαρύ ρεμπέτικο και Κολωνάκι που άκουγε ευρωπαϊκά αλλά όλοι υπέκυπταν στις μουσικές μόδες της εποχής, το αντίθετο από αυτό που προσπαθούν να μας πείσουν εδώ και 30 χρόνια οι ρεμπετολάγνοι.
Σάμπα μού ξηγιέσαι :) (Μανώλης Χιώτης) - Λίτσα Χάρμα
Δεν μου συχνάζεις τώρα πια στα καπηλειά
τον έρωτα μας τον πουλάς, μπαμπέσα, τσάμπα
ξέχασες πια του μπουζουκιού μου την πενιά
που τρέχεις τώρα και χορεύεις όλο σάμπα, σάμπα
Σάμπα ξηγιέσαι, Μαρικάκι μου τρελό,
η σάμπα τώρα πλέον σ' έχει ξελογιάσει
σου έχει πάρει την καρδιά και το μυαλό
και γω που πέθαινα για σένα, σ' έχω χάσει, σάμπα
Περιφρονείς το μπουζουκάκι μου, σκληρή,
τρελή μανία με τη σάμπα σ' έχει πιάσει
χορεύεις σάμπα από το βράδυ ως το πρωί
μα δεν πειράζει, μόδα είναι θα περάσει, σάμπα
Αχταρμά μουζίκ ε λα, ε
Χτες το απόγευμα κάνοντας ζάπινγκ έπιασε το μάτι μου στο Gossip Girl (αν δεν κάνω λάθος): της Άννα (sic). Μ' αυτή τη λογική, δεν αμφιβάλλω ότι ο ίδιος μεταφραστής θα γράφει και "της Μαρία", "της Ντόρα" και "της Έλενα".
Και μπράβο του, που θα έλεγε ο Βουλαρίνος. Αφού αυτές οι κυρίες βρίσκονται σε αμερικάνικο σίριαλ και δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα, καλά κάνει και τις αφήνει άκλιτες -- άλλη η Άννα του Δημητρίου και της Μελπομένης και άλλη η Άννα του Μάικλ και της Χίλαρι. Ίσια κι όμοια θα τις έχουμε;
:clap::clap::lol:
Και μπράβο του, που θα έλεγε ο Βουλαρίνος. Αφού αυτές οι κυρίες βρίσκονται σε αμερικάνικο σίριαλ και δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα, καλά κάνει και τις αφήνει άκλιτες -- άλλη η Άννα του Δημητρίου και της Μελπομένης και άλλη η Άννα του Μάικλ και της Χίλαρι. Ίσια κι όμοια θα τις έχουμε;
:clap::clap::lol:
Για το συγκεκριμένο, στο Blu-ray τουλάχιστον (ο υποτιτλισμός του οποίου είναι ίδιος με του κινηματογραφικού, απ' ό,τι ξέρω), δεν χρειάζεται να περιμένουμε την άλλη βδομάδα. «Η Άννα», «της Άννας» γράφει. Όλο μαζί το «Άννα Καρένινα» - εκτός από τον τίτλο - δεν εμφανίζεται πουθενά στην ταινία, ούτε καν στην ονομαστική, μόνο «η κυρία Καρένιν».
Τα αντρικά ονόματα κακόπαθαν: ο Αλεξέι γίνεται «Αλέξεϊ» και ο Νικολάι γίνεται «Νίκολαϊ». Κι ας πάει περίπατο ο κανόνας της τρισυλλαβίας κι ας πάνε να κουρεύονται οι επί δεκαετίες καθιερωμένες μεταγραφές τους· προέχει η δουλικότητα στον αμερικανόφερτο ήχο.
Μια που είπα για δουλικότητα και αμερικανόφερτο, έχει κι αυτό που βλέπω όλο και συχνότερα τελευταία: «ογδόντα-πέντε», «σαράντα-δύο», «είκοσι-μία», με ενωτικό, είκοσι μία να 'ναι οι ώρες τους, να μην τα ξαναδώ έτσι.
Βέβαια, καμία κυρία δεν είναι βέβαιη, η καθεμιά τους είναι «βεβαία», κι ας μην έχει στο αντίστοιχο πρωτότυπο καμία λογιοσύνη, έστω ένα assured, ένα confident, βρε αδερφέ, κάτι λίγο πιο επίσημο που να δικαιολογεί τέτοιο ύφος, παρά μόνο ένα απλό, κοινότατο sure. Σουρσουδισμός.
Πάντως, κλίνοντάς την όπως ο σινεπαρουσιαστής της αλήστου μνήμης «Ε», θα αναφωνήσω: «Μπράβο της, της Κίρας Νάιτλι».