Οικουμενική, αλλιώς καλό κλάμα

[nickel]

(Συνέχεια από εδώ: Οι Μωυσήδες)

---

Όταν κατέγραφα τις παρακάτω σκέψεις, μεσημέρι της Κυριακής των εκλογών, δεν γνώριζα το αποτέλεσμα της κάλπης. Ούτε καν η κάλπη δεν το γνώριζε ακόμα. Οι σκέψεις μου δεν έχουν να κάνουν με τις ψήφους και τις έδρες των κομμάτων, με το ποιο κόμμα ήρθε πρώτο, με το αν έχει αυτοδυναμία ή αν υπάρχει εύκολο σενάριο για τη δημιουργία κυβέρνησης*. Έχουν να κάνουν με την προσωπική πεποίθηση (που ωστόσο μοιράζομαι με πολλούς ψύχραιμους παρατηρητές) ότι η χώρα στην τρέχουσα φάση δεν μπορεί να κυβερνηθεί από ένα κόμμα ή μία παράταξη. Είναι απαραίτητο να κυβερνηθεί από μια οικουμενική κυβέρνηση, τις αποφάσεις της οποίας θα συνδιαμορφώνουν ικανοί και εχέφρονες εκπρόσωποι από πολλά κόμματα σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Για να ορθοποδήσουμε, πρέπει αφενός να ομονοήσουμε και να αποφασίσουμε να δουλέψουμε μαζί και σοβαρά, αφετέρου να πείσουμε όλους εκείνους που θέλουν να μας βοηθήσουν ότι είμαστε σοβαροί και αξιόπιστοι συνομιλητές: να πείσουμε τους εταίρους μας, τις αγορές, τους πιστωτές, τους σχολιαστές, τους επενδυτές. Να τους πείσουμε ότι όλοι μαζί μπορούμε να επεξεργαστούμε και να εφαρμόσουμε μια σχέση από την οποία θα κερδίσουμε όλοι, όχι μια σύγκρουση από την οποία θα χάσουμε όλοι.

Αυτή τη στιγμή μπορεί να σας εκφράζει ένα κόμμα (αν δεν έχετε ψηφίσει απλώς αυτό που θεωρήσατε το μη χείρον ή με σκοπό να μη βγει αυτό που θεωρήσατε το χείριστο). Ωστόσο, δεν υπάρχει πολιτική δύναμη που να μπορεί να εκφράσει την πλειοψηφία που είναι απαραίτητη για να βγει η χώρα από την κρίση με δύσκολες αποφάσεις που θα πρέπει μέσα σε μικρό διάστημα να αλλάξουν βολέματα δεκαετιών. Ούτε υπάρχει πολιτική δύναμη που να πείθει τους συνομιλητές και τους παρατηρητές στο εξωτερικό. Η ΝΔ είναι το κόμμα που ανέβηκε να επανιδρύσει το κράτος και μας έφερε στο 2009. Το ΠΑΣΟΚ επί δύο χρόνια ήξερε μόνο να κόβει μισθούς, δηλαδή από τα δεκάδες μέτρα που όφειλε να πάρει επιδιδόταν αποτελεσματικά στο χειρότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς λέει ότι θέλει να κυβερνήσει μαζί με το ΚΚΕ. Δεν είναι ανάγκη να αναλύσουμε τις εξαγγελίες που ξέρουμε ότι διαμορφώνονται από τις προεκλογικές ανάγκες και τη ροπή των πολιτικών να παραμυθιάζουν το κοινό τους. Δεν χρειάζεται να γελάσουμε πικρά με τις υποσχέσεις που ξέρουμε ότι την επαύριο των εκλογών θα ακυρωθούν αμέσως από τη σκληρή πραγματικότητα. Αρκεί να σκεφτούμε ότι δεν έχει μείνει άνθρωπος μεταξύ των συνομιλητών μας που να πιστεύει ότι μπορεί να έχει υπεύθυνη μακροπρόθεσμη συναλλαγή με εκπροσώπους των ελληνικών κομμάτων.

Μόνο μια οικουμενική κυβέρνηση τετραετίας, με σοβαρούς, συνετούς, συνδιαλλακτικούς, ικανούς εκπροσώπους όσο γίνεται περισσότερων κομμάτων (που θα δεσμευτούν ότι δεν θα αρχίσουν τους εκβιασμούς, τους βεντετισμούς και τους καρατζαφερισμούς) αλλά και με εξωκοινοβουλευτικούς που έχουν κύρος στη διεθνή κοινότητα, ανθρώπους ικανούς να πείσουν μέσα και έξω, να συστήσουν ένα κοινωνικό συμβόλαιο με τους Έλληνες και μια καλή διακρατική συμφωνία με τους εταίρους μας, μόνο ένα τέτοιο σχήμα μπορεί να ανακόψει την τραγική πορεία της χώρας. Κάθε πολιτικός και κάθε πολίτης που μπορεί να βάλει τη χώρα και το σύνολο πάνω από το κόμμα και τον εαυτό του θα πρέπει να απαιτήσει και να επιδιώξει την καλύτερη λύση αυτού του είδους, επενδύοντας το καλύτερο κομμάτι του εαυτού του. Φανταστείτε ότι με μια τέτοια κίνηση θα μπορούσαμε να αναστρέψουμε το αρνητικό για τη χώρα μας διεθνές κλίμα μέσα σε μία εβδομάδα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι μια οικουμενική κυβέρνηση είναι εγγύηση επιτυχίας. Μπορεί κάλλιστα να είναι το άθροισμα παθογενειών. Όποιος θα μπει σε μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα πρέπει να κουβαλάει μαζί του τις ευκολίες του παρελθόντος, τα ελαττώματα του πολιτικού συστήματος που όλοι ακούμε ή βλέπουμε και όλοι έχουμε μισήσει. Πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δουλέψουν χωρίς αλαζονεία, υστεροβουλία, παρωπιδισμό.

Αν πιστεύαμε ότι μια οικουμενική κυβέρνηση θα είναι η λύση, πώς θα το απαιτούσαμε αυτό; Πώς θα δίναμε το σωστό μήνυμα στο πολιτικό σύστημα;

Να βγούμε να ζητήσουμε την οικουμενική στο Facebook; Να αρχίσουμε να κυκλοφορούμε από τη Δευτέρα με μια κονκάρδα που θα κάνει σαφή τη θέλησή μας, πέρα από την ψήφο που τη σπείραμε σε κάθε κατεύθυνση;

Είναι ρεαλιστική λύση η οικουμενική; Είναι ρεαλιστικό να ζητάς μια τέτοια λύση;** Ή να εγκαταλειφθούμε όλοι μοιρολατρικά στο σκηνικό της βέβαιης καταστροφής;

---

* Οι σκέψεις αυτές με βασανίζουν από το 2009. Δεν έχουν σχέση με την κυβέρνηση συνευθύνης που ζητά ο Βαγγέλης Βενιζέλος, πρωτοβουλία που δείχνει ότι πρέπει να μικρύνει ένα κόμμα για να ξεπεράσει την αλαζονεία του κόμματος εξουσίας.

** Αντιλαμβάνομαι ότι η διατύπωση μιας προσωπικής άποψης σε ένα φόρουμ δεν πρόκειται να δημιουργήσει τη δυναμική για να αλλάξει μια χώρα. Δεν ξέρω καν αν μπορεί να αλλάξει τη δυναμική σε ένα φόρουμ, να ζητήσει να σκεφτόμαστε πάντα αν είναι καλύτερη η σύνθεση από τη διάλυση. Στη δεύτερη περίπτωση, διατηρώ το πείσμα μου και την αισιοδοξία μου. Αλλά έχω δει και πώς διαλύεται ένα φόρουμ.

 

[panadeli]

Συμφωνώ πλήρως, αλλά δεν θα γίνει. Νομίζω ότι το απέδειξε περίτρανα το αποτέλεσμα της 6η Μαΐου.
Το λέω αυτό ως απάντηση στο ερώτημά σου (Πώς θα δίναμε το σωστό μήνυμα...).
Κατά τη γνώμη μου, το αποτέλεσμα των εκλογών ανέδειξε ως μόνη λύση την οικουμενική, διότι η μοναδική διέξοδος από τον πλήρη κατακερματισμό του πολιτικού τοπίου δεν είναι παρά ο σχηματισμός οικουμενικής κυβέρνησης. Τελικά όμως επικράτησαν τα μικροκομματικά συμφέροντα. (Το μήνυμα δεν άρεσε, και μας ζητήθηκε να το αλλάξουμε. Κάποιοι μάλιστα είπαν ανοιχτά ότι "ο λαός πρέπει να διορθώσει την ψήφο του".) Το ίδιο θα γίνει και τώρα.

 

[drsiebenmal]

Θα ήθελα να συνεισφέρω μερικές σκέψεις μου (που, σε γενική κατεύθυνση, ακολουθούν την ίδια κεντρική ιδέα), αλλά κάτι που μου έτυχε με καθυστέρησε και τώρα πια, το καλύτερο είναι να περιμένουμε σε λίγο τα πρώτα αποτελέσματα.

Απλώς θα επισημάνω τη δύναμη της αντιπολίτευσης σε μια δημοκρατία. Μπορεί, όπως λένε κάποιοι να μην κυβερνάει, αλλά η πολιτική της στάση είναι εξίσου σημαντική. Τόσο που αυτή τη στιγμή, μοιάζει να είναι η πιο επίζηλη θέση στο πολιτικό σκηνικό. Και όταν επίζηλο είναι το αντι-, η αντίθεση και όχι η θέση, αυτό δεν είναι καθόλου θετικό μήνυμα.

 

[drsiebenmal]

Και τώρα, με τη σοφία των πρώτων έξιτ πολ, ο Θεός βοηθός.

Περιμένω να δω πώς οι άνθρωποι που επί δύο χρόνια θεωρητικολογούσαν για την ασυμφωνία της σύνθεσης της Βουλής με την κοινή γνώμη, θα μας εξηγήσουν με περισσή αλαζονεία ότι οι 50 έδρες που ένας ανίκανος πολιτικός αποφάσισε κάποια φορά να χαρίζει στο πρώτο κόμμα, ακόμη και με διαφορές της τάξης του 1%, δικαιολογούν και τις πιρουέτες στις οποίες θα επιδοθούν όλοι από αύριο.

 

[azimuthios]

Μια λέξη για τα πρώτα αποτελέσματα: απογοήτευση.

Τα θερμά μου συγχαρητήρια που καταφέρνουμε με μνήμη χρυσόψαρου να παραγράφουμε αδικήματα και προδοσίες με την ψήφο μας μπροστά στη μαύρη προπαγάνδα. Από αύριο έχω πει σε φίλους ότι αν παραμείνουν έτσι τελικά, δεν θέλω να τους ακούσω ποτέ ούτε αυτούς ούτε εμένα να κλαφτούν για τη μείωση του μισθού τους ή για οτιδήποτε άλλο. Εφόσον ξανα-διαλέγουμε την πεπατημένη, πρέπει να τη βαδίσουμε σιωπηλά και με σκυμμένο το κεφάλι αναλογιζόμενοι τις ευθύνες μας. Και όταν χτυπάει το μαστίγιο από πίσω για να προχωρήσουμε, να μη σηκώνουμε το κεφάλι για να διαμαρτυρηθούμε. Να σκεφτόμαστε το μάθημα που δεν μάθαμε ποτέ.

 

[Elsa]

Σωστά τα λες, για όσους το έκαναν. Οι άλλοι μπορούμε να συνεχίσουμε, όμως.
«...να προσθέσουμε στις υποχρεώσεις μας νέες προοπτικές...» είπε λίγο πριν ο Σαμαράς. Κι αν άκουσα καλά, ούτε μια φορά δεν είπε τη μαγική λέξη (επανα-ανα-ξαναμανά) διαπραγμάτευση.

 

[SBE]

Αζιμούθιε και Έλσα τα λέτε έτσι που άνετα θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν καταλαβαίνει τι λέτε.
Εδώ και 36 ώρες δεν είχα τηλεόραση, τηλέφωνο, ιντερνέτ και μόλις τώρα μπήκα να δω αποτελέσματα εκλογών.
Για το ζήτημα των οικουμενικών που λέει ο Νίκελ, καλό θα ήταν αυτή την κουβέντα να την κάναμε πριν δυο χρόνια. Τότε που έπρεπε να είχε γίνει και δημοψήφισμα για το μέλλον μας και που είχαμε κάποιο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα γιατί δεν ήταν προετοιμασμένοι οι λοιποί Ευρωπαίοι για το ενδεχόμενο της εξόδου μας από το ευρώ. Τώρα που οι επιλογές μας είναι μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι ο ελληνικός λαός μίλησε (σαν πολιτικός ακούγομαι τώρα) μέσα στα πλαίσια των επιλογών που είχε.

 

[nickel]

Εγώ πάλι, Άζι, έχω την εντύπωση ότι άκουσα ένα μεγάλο «Ουφ!» από τη μεριά του Σύριζα, αλλά μπορεί να ήταν και η ιδέα μου. Όμως, γιατί απέκλεισαν το ενδεχόμενο να είναι σε μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας; Πιο πολλά θα κάνουν σαν αντιπολίτευση ή, με πολλούς συμβιβασμούς και με πολύ νερό στο κρασί, μέσα σε μια κυβέρνηση; Θα μου πεις ότι δεν θέλουν να νοθεύσουν το πρόγραμμά τους και προτιμούν να μείνουν έξω από την κυβέρνηση. Έτσι, όταν θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα, θα μπορούν να ελπίζουν σε πρωτιά, ίσως και σε αυτοδυναμία. Άρα, προκειμένου να αποκτήσουν την πρωτιά ή την αυτοδυναμία, δεν πειράζει αν χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Έστω όμως ότι είχαμε αντίστροφο αποτέλεσμα, με τον Σύριζα να παίρνει 129 έδρες και τη ΝΔ να παίρνει 71. Πίστευες πραγματικά ότι θα μπορούσε να κυβερνήσει με το ΚΚΕ; Ή θα υπήρχε περίπτωση να κάνει κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, με την ακύρωση του μνημονίου στην ατζέντα;

Τέλος, πόσο ρεαλιστικό θεωρεί κανείς ότι ήταν το πρόγραμμα του Σύριζα; Αν το θεωρείς ρεαλιστικό, να το συζητήσουμε. Αν όμως δεν θεωρείται ρεαλιστικό (συχνά ψηφίζουμε ένα κόμμα επειδή το εμπιστευόμαστε ότι θα κάνει το καλύτερο, όχι γιατί πιστεύουμε ότι μπορεί να τηρήσει το πρόγραμμά του), ας ελπίσουμε ότι δεν θα αντιπολιτευτεί κραδαίνοντας ένα εξωπραγματικό πρόγραμμα.

Εδώ θα είμαστε. Ας αποκτήσουμε κυβέρνηση πρώτα και βλέπουμε. Θα κρίνουμε και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Και ελπίζω να διαψεύσουν τον τίτλο του νήματος.

 

[pontios]

Τέλος, πόσο ρεαλιστικό θεωρεί κανείς ότι ήταν το πρόγραμμα του Σύριζα; Αν το θεωρείς ρεαλιστικό, να το συζητήσουμε. Αν όμως δεν θεωρείται ρεαλιστικό (συχνά ψηφίζουμε ένα κόμμα επειδή το εμπιστευόμαστε ότι θα κάνει το καλύτερο, όχι γιατί πιστεύουμε ότι μπορεί να τηρήσει το πρόγραμμά του), ας ελπίσουμε ότι δεν θα αντιπολιτευτεί κραδαίνοντας ένα εξωπραγματικό πρόγραμμα.

Το πρόβλημα με το ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι δεν μπορούσε να προσφέρει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα, αφού αυτό θα ήταν πάντα βασιζόμενο στις μεταγενέστερες διαπραγματεύσεις της με την Ευρωζώνη, δηλαδή σε ένα εντελώς άγνωστο αποτέλεσμα.
Δεν ξέραμε το τι θα μας έφερνε το αύριο, και ενώ οι περισσότεροι μπορεί σε μια φάση να φλέρταραν με την ιδέα να ψηφίσουνε ΣΥΡΙΖΑ, τελικά πήγανε αλλού.

Η Νέα Δημοκρατία είχε το ευτύχημα ότι η Ευρωζώνη άρχισε να συμφωνεί με την άποψή της, δηλαδή στο ότι η οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει να αποτελέσει ένα σημαντικό μέρος της λύσης.

 

[SBE]

Δεν θα έλεγα ότι αυτό, όπως το λες, Πόντιε, ήταν το πιο καθοριστικό- αντιθέτως διαπραγματέυσεις, με άγνωστο εκ των προτέρων αποτέλεσμα, υποσχέθηκαν οι πάντες.

Πάντως Πόντιε, για να κατεβάσω το επίπεδο, λέω: εγωιστικά σκεπτόμενη, θα ήθελα να είχε βγει ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτοδυναμία και να έβγαζε την Ελλάδα από το ευρώ. Έτσι θα μπορούσα κι εγώ κάποια στιγμή να κάνω στην Ελλάδα τις διακοπές που παντα ονειρευόμουν :devil: :inno: οι Έλληνες θα υποφέρανε μεν για καμιά δεκαετία αλλά δεν θα τολμούσαν να πούνε κουβέντα θα γλυτώναμε από την αριστερή "διανόηση" (γιατί τι να πεις όταν ο,τι λες στηρίζεται μόνο στην απόρριψη αυτού που έχεις γίνει) και θα ζούσαμε οι απέξω καλά, κι οι μέσα...

Τώρα, το απαισιόδοξο σενάριο είναι ότι θα γίνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός, να του φύγει κι ο καημός, και η αντιπολίτευση θα κατεβάσει τη μισή χώρα στους δρόμους και θα την κρατήσει εκεί, με όλα τα επακόλουθα, μέχρι τις επόμενες εκλογές. Στο μεταξύ οι μισοί Έλληνες που δεν θα είναι στους δρόμους θα έχουν μετανιώσει για την ψήφο τους και θα παραπονιούνται εξίσου (έτσι γίνεται πάντα). Οπότε θα πηγαίνουμε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω και οποιαδήποτε πρόοδος θα είναι τυχαία και απρογραμμάτιστη.

Χμ, τώρα που το σκέφτομαι και το δεύτερο σενάριο στο πρώτο παραπέμπει, αλλά με διαφορετικές παραμέτρους. Ίσως υπαρχει ακόμα ελπίδα για τα γεράματά μου. :up:

 

[drsiebenmal]

Θα επιστρέψω στην αγαπημένη μου θεωρία των οριζόντιων «μνημονιακών» διαστρωματώσεων στην ελληνική κοινωνία για να προτείνω έναν νέο πολιτικό όρο: Ελάσσων οικουμενική κυβέρνηση (κυβέρνηση από τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα όλου του κοινοβουλευτικού φάσματος).

Θα επισημάνω επίσης ότι, τυπικά ή άτυπα, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα στη βουλή αποτελούν ήδη οικουμενικές συνθέσεις στους πολιτικούς τους χώρους, πράγμα που θα ήταν πολύ πιο ευδιάκριτο αν δεν υπήρχε το σούπερ μπόνους.

Άρα, ξέρουμε και να συνεργαζόμαστε για να υλοποιήσουμε στόχους. Ίσως πρέπει λοιπόν να επικεντρωθούμε στο ξεκαθάρισμα και στην οριοθέτηση των στόχων.

 

[pontios]

Χμ .. από αντιμαχόμενες ενδοκομματικές φατρίες, στη συνεργασία των κόμματων ; εξελισσόμαστε προς την εξευγένιση, με ταχύτητα φωτός, dr.
Σημειωτέο αυτό που επισήμανες πάντως, το εύχομαι κι εγώ.

 

[azimuthios]

Να απαντήσω μόνο στον νίκελ.

Ήθελα το νέο, το διαφορετικό, το άφθαρτο από εξουσία, έστω και αν δεν συμφωνώ απόλυτα, έστω και αν κάποιες εξαγγελίες είναι όντως εξωπραγματικές.

Η απογοήτευση που εξέφρασα χθες πηγάζει από το γεγονός ότι σβήστηκε μονοκοντυλιά το μήνυμα της 6ης Μαΐου που έλεγε ότι το πρώτο κόμμα παίρνει 20% και ότι όλα τα αντιμνημονιακά κόμματα μαζί παίρνουν πολύ παραπάνω. Είχα την ελπίδα ότι ο ελληνικός λαός θα κοιτάξει το συμφέρον του και το συμφέρον της χώρας του και θα ψηφίσει έτσι ώστε να γίνει επαναξαναμαναδιαπραγμάτευση απαιτώντας την. Μη υποκύπτοντας στα αισχρά δημοσιεύματα και στις ανήκουστες πιέσεις του Ευρωπαίου δυνάστη. Τελικά αυτό δεν έγινε και ο λαός ψήφισε έτσι ώστε τα δύο κόμματα που έχουν την εξουσία εδώ και 40 χρόνια και που όλοι δήθεν βρίζουμε για τη σημερινή κατάσταση να συνεχίσουν το "θεάρεστο" έργο τους.
Είχα την ελπίδα, τέλος, ότι βάζοντας ένα άλλο κόμμα πρώτο θα υπήρχε ένας άνθρωπος που θα έλεγε "Θα δούμε" και όχι "Μάλιστα, κύριε/κυρία! Διατάξτε!" σε ό,τι ζητούσαν οι "εταίροι".

Όσο για το γιατί δεν μπαίνει στην κυβέρνηση κι εγώ εξέφρασα αυτή την απορία χθες. Τι είναι καλύτερο; Να πολεμάς από μέσα ή να κάνεις αντιπολίτευση; Πώς είσαι πιο ισχυρός; Γνώμη μου είναι από μέσα. Από την άλλη όμως, υπάρχει και η πονηρή σκέψη. Οι δύο φίλοι, τα δυο κόμματα εννοώ, θα ήθελαν τον ΣΥΡΙΖΑ συνυπεύθυνο σε ό,τι άκοπα ψηφίσουν τους επόμενους μήνες με τη δεδομένη πλειοψηφία τους (και τις 50 έδρες αέρα). Επομένως, έχοντας μια σοβαρή πολιτική θέση και πολύ συγκεκριμένη πώς μπορείς να συνυπογράψεις σε αυτό; Πώς θα μπαίνει το χαράτσι, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα 75 άρθρα που θα ψηφιστούν οσονούπω κι εσύ όντας κυβέρνηση θα υπογράφεις και θα το χρεώνεσαι, ενώ δεν το θέλεις και είσαι αντίθετος; Δεν έχω απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Ούτε στο ερώτημα τι θα μπορέσει να κάνει ως αντιπολίτευση. Κάποιες αναλύσεις λένε ότι θα καεί η Ελλάδα τους επόμενους μήνες αφού όλες οι έξωθεν επιταγές θα υλοποιούνται και θα εξαργυρώνονται με σκυμμένο το κεφάλι. Δεν ξέρω αν και αυτό πρέπει να το χρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο κόσμος αποδεικνύει κάθε μέρα πως θέλει μόνο τη βολή του, την πεπατημένη, την άνεσή του κι ας είναι και πιεσμένος και εξαθλιωμένος και εθνικά αναξιοπρεπής. Οπότε, θα πέσει πάλι η προπαγάνδα περί μπαχαλάκηδων και να ποιος είναι ο Τσίπρας και άλλα τέτοια όμορφα.

Κι ένα τελευταίο και σταματώ. Δεν νομίζω πως καταλαβαίνετε/ουμε ότι ο άνεργος, ο φτωχός δεν έχει τίποτα να χάσει. Δεν τον νοιάζει η δραχμή ή το ευρώ, δεν τον νοιάζουν τα ψευτοδιλήμματα και οι χαζοδιαφημίσεις. Έτσι κι αλλιώς ζει το μνημόνιο στο πετσί του. Έτσι κι αλλιώς τώρα τα 300 ευρώ είναι το ταβάνι του. Και δυστυχώς ολοένα θα αυξάνονται αυτοί που το ζουν αυτό.


Τις καλημέρες μου σε όλους!

 

[Elsa]

Ήθελα το νέο, το διαφορετικό, το άφθαρτο από εξουσία, έστω και αν δεν συμφωνώ απόλυτα, έστω και αν κάποιες εξαγγελίες είναι όντως εξωπραγματικές.

Εκτός από το παραπάνω, εγώ, που "έχω κάτι να χάσω", θα το έχανα ευχαρίστως, μπροστά στην προοπτική μιας πιο δίκαιης κοινωνίας που είμαι σίγουρη ότι θα προσπαθούσε να φτιάξει μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Γιατί όταν χτιστούν τα μεγαθήρια και τα καζίνα αντί να γίνει πάρκο το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, όταν ξεκοιλιαστεί όλη η Χαλκιδική για να πάρουν το χρυσάφι οι «επενδυτές» αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια κλπ,κλπ, όλοι θα έχουμε χάσει κάτι που δεν ξαναφτιάχνεται. Επίσης, είχα μια τεράστια περιέργεια, να δω πώς θα τα κατάφερνε η Αριστερά μπροστά στην φοβερή αυτή πρόκληση.
Καλημέρες κι από μένα!

 

[azimuthios]

+10000 Έλσα

 

[Palavra]

Ξεχνάτε ωστόσο τη βασική παράμετρο: η Ελλάδα έχει πρωτογενές έλλειμμα. Αν δεν λυθεί αυτό -και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καμία πρόταση επί αυτού, μόνο να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε αλλά με όρους που θα θέσουμε εμείς- δεν λύνεται κανένα άλλο πρόβλημα.

Εκτός αυτού, το «έχω κάτι να χάσω» είναι σχετικό όταν βλέπει κανείς την πτώχευση χωρών όπως η Αλβανία. Αλλά να μην τα λέω εγώ:
Έτσι έζησα την χρεοκοπία, του Αλβανού δημοσιογράφου Niko Ago.

Και προτού μου πείτε ότι δεν θα πτωχεύσουμε ποτέ γιατί δεν θα μας αφήσουν κλπ., θα ήθελα απλώς να παρατηρήσω ότι αν για κάποιο λόγο δεν συνεχίσει η δανειοδότηση (ήδη η προηγούμενη δόση υπολειπόταν κατά 1 δις και ήδη στα νοσοκομεία γίνεται χαμός από τις ελλείψεις), το κράτος θα αναγκαστεί να κόψει νόμισμα για να πληρωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί, άρα θα βγούμε μόνοι μας από το ευρώ. Και ναι, δεν προβλέπεται αποχώρηση χώρας από την Ευρωζώνη, όπως δεν προβλέπεται η οικονομική στήριξη ελλειμματικών χωρών - αφού γίνεται το δεύτερο, δεν βλέπω γιατί να μην μπορεί να γίνει και το πρώτο.

Disclaimer: τα παραπάνω αποτελούν καθαρά προσωπική άποψη στην οποία έχω καταλήξει διαβάζοντας διάφορες πηγές. Δεν παραγνωρίζω την άσχημη οικονομική κατάσταση εκατομμυρίων Ελλήνων - μαζί και τη δική μου. Αλλά μην με πείτε «προδότρα», δεν θα το αντέξω.

 

[azimuthios]

Ωραία, εγώ να δεχτώ ότι όλα αυτά είναι σωστά και ότι όλα θα γίνονταν χάλια αν ερχόταν ο άπειρος Τσίπρας και ότι θα τα ρήμαζε όλα όπως έλεγε η προπαγάνδα τόσο καιρό!
Δεν με νοιάζει να τον στηρίξω, ούτε τον έβλεπα ως Μεσσία, ούτε είχα εναποθέσει όλες τις ελπίδες μου πάνω του, απλώς αγωνιώ για το αύριο, γιατί ούτε βολεμένος είμαι ούτε από τζάκι ούτε έχω κομπόδεμα στο στρώμα και έχω και δυο μικρά παιδιά που δεν θα ξέρω τι να τους πω.

Το βασικό μου ερώτημα είναι όμως: τώρα δηλαδή τι θα γίνει; Θα στρώσουν όλα λόγω εμπειρίας τόσων χρόνων στη ρεμούλα και τη σπατάλη; Δεν θα γίνουν ακριβώς τα ίδια; Τι θα αλλάξει τώρα δηλαδή; Ή τι θα καλυτερεύσει σε σχέση με το αν έβγαινε ο άγνωστος και απρόβλεπτος Τσίπρας;
Είναι ειλικρινή τα ερωτήματά μου και ψάχνουν απάντηση.


Και μια χιουμοριστική νότα ενός φίλου που αναγκάστηκε να πάει να ζήσει στην Κύπρο μπας και βρει στον ήλιο μοίρα: Όποτε έρχομαι Ελλάδα και βλέπω ψηφοφόρο της ΝΔ θα του δίνω τα χαράτσια να τα πληρώνει αφού το ήθελε τόσο πολύ! χαχαχαχα

 

[drsiebenmal]

Εγώ θα επιστρέψω στο περί στόχων μου.

Ας εντοπίσουμε πρώτα το περιβάλλον μας. Τι είναι η Ελλάδα; Πλούσια ή φτωχή χώρα; Εννοώ από πρώτες ύλες και φυσικούς πόρους.
Δεν έχω ακούσει κάποιον που να λέει ότι η Ελλάδα είναι φτωχή χώρα (εντάξει, εγώ πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι, από αυτή την άποψη, φτωχή χώρα, αλλά φυσικά η δική μου γνώμη δεν μετράει).

Ας συμφωνήσουμε λοιπόν ότι το συντριπτικό ποσοστό των Ελλήνων πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα. Γιατί είναι πλούσια; Πώς είναι πλούσια; Ποιοι είναι οι υλικοί πόροι της;

Δώστε, αν θέλετε, τις δικές σας απαντήσεις. Εγώ μεγάλωσα την εποχή που η Ελλάδα ήταν χώρα παραγωγός λαδιού, σταφίδας, καπνού και εσπεριδοειδών. Επίσης, είχε αλιεύματα (λίγα, όμως, και απρόσιτα για τον πολύ κόσμο) και ξεκινούσε μια δειλή εκβιομηχάνιση, με μεταλλεύματα (Αλουμίνια, Λάρκο). Επίσης, είχε μπόλικους γαιάνθρακες, στους οποίους βάσισε τον εξηλεκτρισμό της. Τέλος, προσπαθούσε να αξιοποιήσει τη φυσική της ομορφιά για να προσελκύσει τουρισμό.

Με άλλα λόγια: Γεωργία μικρή ποσοτικά, σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, με πολλές δυνατότητες ποιοτικής βελτίωσης. Αξιόλογα (για τα μέτρα μας) αποθέματα από δέκα-είκοσι ορυκτά. Φυσική ομορφιά. Ξεχνάω κάτι;

Το κακό είναι ότι στη γεωργία έχεις να ανταγωνιστείς χώρες κολοσσούς, με τεράστιους αγροτικούς πληθυσμούς, που παράγουν με εργατικό κόστος ελάχιστο (που σημαίνει ότι για να τους ανταγωνιστείς θα προσεγγίσεις το δικό τους βιοτικό επίπεδο).Το κακό είναι επίσης ότι τα ορυκτά πρέπει να τα εξάγεις (άρα να ξεκοιλιάσεις εδάφη ή βουνά ή να ρισκάρεις να μολύνεις τις θάλασσές σου, π.χ. για πετρέλαια), αλλιώς είναι οικονομικά άχρηστα. Το κακό είναι επίσης ότι για να αξιοποιήσεις τις φυσικές σου ομορφιές πρέπει να οργανώσεις υποδομές υποδοχής (με άλλα λόγια, να γίνεις «γκαρσόνι των άλλων»).

Ευτυχώς, στην εποχή μας υπάρχουν και άλλοι τρόποι να ζήσουν οι κοινωνίες. Με παροχή υπηρεσιών. Από την παροχή διοικητικών υπηρεσιών (να φτιάξεις εφοδιαστικά κέντρα, να φτιάξεις υπερτοπικά διοικητικά κέντρα κ.λπ), από την παροχή μορφωτικών υπηρεσιών (να φτιάξεις διεθνή πανεπιστήμια, να φτιάξεις διεθνή κέντρα μελετών γύρω από τον αρχαίο πολιτισμό σου, συνδέοντας; το χτες με το αύριο κ.λπ), από την παροχή υπηρεσιών υγείας κ.ά.

Το θέμα είναι ότι οι υπηρεσίες πρέπει, κάποια στιγμή, να εισφέρουν πόρους στη χώρα. Να μετατραπούν σε κάτι χειροπιαστό. Οι υποδομές από μόνες τους δεν βοηθούν τη χώρα. Ούτε αποτελεί λύση η ανακύκλωση των υπηρεσιών (μας το λέει και η φυσική, με τον νόμο της εντροπίας). Αυτό θα έπρεπε να είναι, λοιπόν, κτγμ το ζητούμενο. Πώς θα γίνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια πόλοι διεθνούς ακτινοβολίας και καλλιέργειας γνώσεων, πώς θα γίνουν τα ελληνικά νοσοκομεία πόλοι συνολικής φροντίδας της υγείας όχι μόνο (αλλά οπωσδήποτε) του ελλαδικού πληθυσμού, αλλά και του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου, πώς θα γίνουν τα συγκοινωνιακά μέσα αρτηρίες που θα τροφοδοτούν άψογα το σώμα της χώρας κ.λπ. κ.λπ.

Σε τέτοιους στόχους θα έπρεπε να συμφωνήσουμε. Μετά, θα έπρεπε να εντοπίσουμε σε ποια σημεία (πολλά, πάμπολλα) το «καθεστώς» της μεταπολίτευσης δεν μας βοηθάει να τους υλοποιήσουμε, γρήγορα, αποτελεσματικά, αποδοτικά, με κοινωνική επίβλεψη (αλλά όχι υποχρεωτικά, διοίκηση) και να τα αλλάξουμε. Δύσκολη προσπάθεια να κάνεις κάτι τέτοιο εν κινήσει και με τη σημερινή πίεση. Γι' αυτό, οι έξυπνες (και όχι μεταπρατικές) ελίτ των προηγμένων χωρών μελετούν και σχεδιάζουν και νομοθετούν μακροπρόθεσμα. Όμως, δεν βλέπω άλλη λύση.

 

[Elsa]

@ Παλάβρα
Πολύ γρήγορα: Έτσι κι αλλιώς, τα δανεικά φτάνουν μέχρι τα σύνορα και εξοστρακίζονται πίσω, στον ειδικό λογαριασμό των δανειστών. Δεν πληρώνουν μισθούς και συντάξεις. Αφού τον διαβάζεις τον Βαρουφάκη: «...Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι, έτσι κι αλλιώς, από τούδε και στο εξής, ούτε ένα ευρώ από αυτές τις δόσεις δεν θα πάρουμε για χρήση εκ μέρους του δημοσίου μας – όπως π.χ. η προηγούμενη δόση των €4,2 δις που πήγε ολόκληρη στην ΕΚΤ»

Επίσης, επειδή η κρίση είναι πολύ γενικότερη και η Ελλάδα μικρό κομμάτι της, άσχετα με το τι θα κάνουμε εμείς εδώ, είναι πιθανό να διαλυθεί έτσι κι αλλιώς η ευρωζώνη.
(Αλλά ίσως, τότε, να φταίει ο Σύριζα που δεν μπαίνει τώρα στην κυβέρνηση εθνικής συνενοχής )

 

[Elsa]

Συμφωνώ απόλυτα με τον προβληματισμό σου, δόκτωρ! Αυτά ακριβώς θα ήθελα να σκεφτεί μια φρέσκια, αριστερή κυβέρνηση και να προχωρήσει γρήγορα σε λύσεις. Από τους άλλους, τους δοκιμασμένους, δεν μπορώ να κοροϊδεύομαι ότι θα δω κάτι τέτοιο.