Ναι, φοβερή κίνηση. Και ολοκαίνουργιο τσίτωμα στο πρόσωπο.
I want to believe: Αγαπημένες σειρές
- Thread starter Katerina_A
- Start date
-
- Tags
- σίριαλ τηλεοπτικές σειρές
SBE
¥
Η Τζέην Φόντα από μικρή έκανε μπαλέτο και φαίνεται. Θυμάμαι την εποχή του αερόμπικ ένα από τα προβλήματα που είχαν επισημάνει οι γιατροί ήταν ότι χωρίς τα 35 χρόνια μπαλέτο της Φόντα υπήρχε κίνδυνος οι ασκήσεις να σου δημιουργούσαν πρόβλημα. Το τσίτωμα όντως είναι καινούργιο, όπως επεσήμανε η Άλεξ. Και ο Τομ Κρουζ τσιτώθηκε πρόσφατα. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν, ειδικά στην ηλικία της Φόντα, που δεν το κάνει για να βρίσκει ρόλους ενζενί. Τη μεγάλη θα παίζει ούτως ή άλλως.
Όσο για αυτό που λέει η Παλάβρα, πάντα έτσι δεν ήταν το επαγγελματικό μακιγιάζ; Βέβαια έχει κάποιο δίκιο. Πέρσι είχα να πάω κάπου και πήγα και με βάψανε επαγγελματίες και στις φωτογραφίες δείχνω α. σα να έχω βαφτεί ελάχιστα και β. γύρω στα 28- 30. Προσοχή: όχι όπως όταν ήμουνα 28-30. Δείχνω σαν κάποια 28-30 που μου μοιάζει. Γι'αυτό λέω ότι δεν γίνεται να μην αλλάξεις με το χρόνο, ακόμα κι αν φαίνεσαι νέος. Παρεμπιπτόντως, αυτό ήταν μόνο στις φωτογραφίες. Στην πραγματικότητα έδειχνα γύρω στα 150 γιατί ο σοβάς είχε ραγίσματα και δεν είχα ιδέα πως τα διορθώνουνε χωρίς να χαλάσουν το έργο τέχνης.
Α, και κάτι για τις κυρίες (και τους κυρίους που έχουν τέτοια ενδιαφέροντα), μου έλεγε η μακιγιέζ, που δούλευε παλιά με την Τζόαν Κόλινς, ότι η Κόλινς έβαζε ασπράδι αυγού για βάση κάτω από το μακιγιάζ για να τσιτώσει το δέρμα. Ε, τώρα αυτά τα πουλάνε σε πιο καλή μορφή, αλλά δεν κάνει και τόσο μεγάλα θαύματα. Δηλαδή δεν σε σώζει από κάποια χαρακτηριστικά της μεγαλύτερης ηλικίας, όπως π.χ. τη χαλάρωση κάτω από το σαγόνι. Βεβαίως η Μαρλεν Ντήτριχ είχε λύση και για αυτό, λέει έπιανε το δέρμα της με σελοτέιπ και φόραγε από πάνω περούκα.
mg:
Όσο για αυτό που λέει η Παλάβρα, πάντα έτσι δεν ήταν το επαγγελματικό μακιγιάζ; Βέβαια έχει κάποιο δίκιο. Πέρσι είχα να πάω κάπου και πήγα και με βάψανε επαγγελματίες και στις φωτογραφίες δείχνω α. σα να έχω βαφτεί ελάχιστα και β. γύρω στα 28- 30. Προσοχή: όχι όπως όταν ήμουνα 28-30. Δείχνω σαν κάποια 28-30 που μου μοιάζει. Γι'αυτό λέω ότι δεν γίνεται να μην αλλάξεις με το χρόνο, ακόμα κι αν φαίνεσαι νέος. Παρεμπιπτόντως, αυτό ήταν μόνο στις φωτογραφίες. Στην πραγματικότητα έδειχνα γύρω στα 150 γιατί ο σοβάς είχε ραγίσματα και δεν είχα ιδέα πως τα διορθώνουνε χωρίς να χαλάσουν το έργο τέχνης.
Α, και κάτι για τις κυρίες (και τους κυρίους που έχουν τέτοια ενδιαφέροντα), μου έλεγε η μακιγιέζ, που δούλευε παλιά με την Τζόαν Κόλινς, ότι η Κόλινς έβαζε ασπράδι αυγού για βάση κάτω από το μακιγιάζ για να τσιτώσει το δέρμα. Ε, τώρα αυτά τα πουλάνε σε πιο καλή μορφή, αλλά δεν κάνει και τόσο μεγάλα θαύματα. Δηλαδή δεν σε σώζει από κάποια χαρακτηριστικά της μεγαλύτερης ηλικίας, όπως π.χ. τη χαλάρωση κάτω από το σαγόνι. Βεβαίως η Μαρλεν Ντήτριχ είχε λύση και για αυτό, λέει έπιανε το δέρμα της με σελοτέιπ και φόραγε από πάνω περούκα.
mg:
Σαν να το 'ξερα ότι θα ξέφευγε απ' την προσοχή το «και» που έβαλα στο σχόλιό μου με πλάγια γράμματα, πρόσθεσα και την εντός παρενθέσεων επεξήγηση. Όμως, όχι: Και πάλι κάποιος κατάφερε να το διαβάσει απόλυτα και, φυσικά, να το αποκωδικοποιήσει λάθος...
Οι πλαστικές γίνονται για διάφορους λόγους, απ' τους οποίους ανέδειξα έναν (όχι τον βασικότερο, και το επεσήμανα αυτό) ο οποίος απλώς με βοηθούσε να δείξω ότι το να μένει κάποιος σε άριστη φυσική κατάσταση απαιτεί πάρα πολύ κόπο — κόπο στον οποίον ορισμένοι δεν έχουν καμία διάθεση να μπουν. Και είναι λογικό όσοι μπαίνουν τελικά σ' συτήν την επίπονη διαδικασία να λένε «Do you know how much work it takes to look like this?» — επειδή πράγματι θέλει πάρα πολλή δουλειά.
Στον πλαστικό πάντως έχω παρατηρήσει ότι οι γυναίκες δεν καταφεύγουν κυρίως επειδή γεράσανε, αλλά κατά βάση για να αλλάξουν κάτι στην εμφάνισή τους. Κι έτσι, νεότατες κοπέλες «βάζουν βυζί» και φουσκώνουν τα χείλη τους — χωρίς να αποκαθιστούν καμία επίδραση κανενός χρόνου πάνω τους, αλλ' απλώς για enhancement.
Επίσης, κάποιες πηγαίνουν για να κόψουν, όπως προανέφερα, δρόμο από την ορθόδοξη ατραπό — αρκεί να μετρήσουμε πόσες λιποαναρροφήσεις γίνονται καθημερινά, όπου πάλι δεν είναι θέμα γήρατος το αίτιο της επέμβασης αλλ' απλώς η εύκολη και άμεση λύση. (Κάτι ανάλογο κάνουν και οι άντρες στο γυμναστήριο: Φουλ στις πρωτεΐνες για να αντισταθμίσουν την ανάγκη για σωστή διατροφή την οποία δεν έχουν τον χρόνο ή τη διάθεση να κάνουν, φουλ σε συμπληρώματα τύπου CLA κττ για να καεί γρήγορα το λίπος, φουλ σε άλλα όχι και τόσο αθώα πράγματα για την ταχεία αύξηση της μυϊκής μάζας κ.ο.κ. Το fasttrack είναι παντού στην ημερήσια διάταξη σήμερα...)
Όταν μπεις στη διαδικασία των πλαστικών (και, κατά κανόνα, μια γυναίκα δεν μπαίνει στα εξήντα της αλλά πολύ πολύ νωρίτερα) σου αποκαλύπτεται ένας θαυμαστός νέος κόσμος: Η εμφάνισή σου είναι πλέον στην αποκλειστική δική σου ευχέρεια (σε συνδυασμό με την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτείς τις σχετικές επεμβάσεις). Επομένως, αρχίζεις έναν κύκλο από ατέρμονα makeover — όμως ταυτόχρονα συνειδητοποιείς και την καινούργια δύναμη που μόλις απέκτησες: Μπορείς όχι μόνο να αλλάξεις κάτι που δεν σου άρεζε μέχρι τότε, αλλά και να είσαι ήσυχη πως ό,τι και να φέρει ως συνέπεια το στιλ της ζωής σου εσύ έχεις έναν τρόπο να το διορθώσεις. Επομένως χαλαρώνεις σε σχέση με το πόσο προσηλωμένη θα ήσουν σ' ένα υγιέστερο τρόπο ζωής, καθότι γνωρίζεις πια πως θα περάσεις πάλι απ' τον πλαστικό και θα συμμαζέψει ό,τι προκύψει στο μεταξύ. Νιώθεις όπως όταν πρωτόμαθες για το κονσίλερ — κι είχες πλέον την πολυτέλεια να μην κοιμάσαι χορταστικά.
Βρείτε και δείτε τις σειρές γιατί τώρα με το Σ.Ω.Π.Α. και το Φ.Ι.Μ.Ω.Μ.Α. θα περιμένουμε να τις δείξουν τα κανάλια κουτσουρεμένες στις 3 τη νύχτα ή θα δίνουμε 60 ευρώ για να τις προβάλλει η ΝΟΒΑ ένα εξάμηνο μετά...
Και η μεταφόρτωση είναι το λιγότερο σε αυτό που πάει να γίνει...
Και η μεταφόρτωση είναι το λιγότερο σε αυτό που πάει να γίνει...
SBE
¥
Έχεις δίκιο Αζιμούθιε, αλλά τι να πρωτοδεί κανείς.
Εγώ δεν ασχολούμαι με το σπορ του κατεβάσματος σειρών κλπ, για τα δανέζικα φρόντισε το Μπιμπισί πριν απο μας για μας, τα είδα στην τηλεόραση κανονικά. Δυστυχώς, όπως διαπιστώνω αυτή την περίοδο έχει πέσει περονόσπορος στην τηλεόραση εδώ. Κοιτάζω το πρόγραμμα της εβδομάδας κι είναι λες και είμαι Ελλάδα. Από τις οχτώ μέχρι τις δώδεκα δεν υπάρχει ούτε ένα πρόγραμμα με ηθοποιούς, εκτός από κάτι ταινίες χιλιοπαιγμένες. Όλο ρηάλιτι, διαγωνισμοί και αμφίβολης ποιότητας "ενημερωτικά" του τύπου "ήμουν το μωρό με τα πέντε κεφάλια και τα είκοσι πόδια". Αναρωτιέμαι αν έχουν τελικά δίκιο αυτοί που λένε ότι ο κόσμος δεν θέλει πλέον μυθοπλασία, θέλουν "αληθινά" προγράμματα. Δεν το πιστεύω γιατί τότε θα ήταν και το σινεμά στο μαύρο του το χάλι, και τα θέατρα κλπ. Απλώς είναι φτηνότερα τα προγράμματα χωρίς ηθοποιούς. Κι επειδή αυτή την εποχή ψάχνω για τηλεόραση και οι πάντες με έχουν φλομώσει στο πάρε τρισδιάστατη, η απορία μου είναι: να βλέπω τι στην τρισδιάστατη; Ερασιτέχνες χορευτές, ερασιτέχνες τραγουδιστές, ερασιτέχνες παγοδρόμους, ερασιτέχνες μαγείρους, ερασιτέχνες ηθοποιούς (των ρηάλιτι με σενάριο); Πότε θα δω τους επαγγελματίες;
Εγώ δεν ασχολούμαι με το σπορ του κατεβάσματος σειρών κλπ, για τα δανέζικα φρόντισε το Μπιμπισί πριν απο μας για μας, τα είδα στην τηλεόραση κανονικά. Δυστυχώς, όπως διαπιστώνω αυτή την περίοδο έχει πέσει περονόσπορος στην τηλεόραση εδώ. Κοιτάζω το πρόγραμμα της εβδομάδας κι είναι λες και είμαι Ελλάδα. Από τις οχτώ μέχρι τις δώδεκα δεν υπάρχει ούτε ένα πρόγραμμα με ηθοποιούς, εκτός από κάτι ταινίες χιλιοπαιγμένες. Όλο ρηάλιτι, διαγωνισμοί και αμφίβολης ποιότητας "ενημερωτικά" του τύπου "ήμουν το μωρό με τα πέντε κεφάλια και τα είκοσι πόδια". Αναρωτιέμαι αν έχουν τελικά δίκιο αυτοί που λένε ότι ο κόσμος δεν θέλει πλέον μυθοπλασία, θέλουν "αληθινά" προγράμματα. Δεν το πιστεύω γιατί τότε θα ήταν και το σινεμά στο μαύρο του το χάλι, και τα θέατρα κλπ. Απλώς είναι φτηνότερα τα προγράμματα χωρίς ηθοποιούς. Κι επειδή αυτή την εποχή ψάχνω για τηλεόραση και οι πάντες με έχουν φλομώσει στο πάρε τρισδιάστατη, η απορία μου είναι: να βλέπω τι στην τρισδιάστατη; Ερασιτέχνες χορευτές, ερασιτέχνες τραγουδιστές, ερασιτέχνες παγοδρόμους, ερασιτέχνες μαγείρους, ερασιτέχνες ηθοποιούς (των ρηάλιτι με σενάριο); Πότε θα δω τους επαγγελματίες;
SBE
¥
Ζαζ, δε νομίζω ότι παρεξήγησα. Με το να ορίζεις την "σκληρή δουλειά" σαν σωστή διατροφή και γυμναστική, είναι σα να λες ότι αυτά μπορούν να σταματήσουν το χρόνο κι εκεί είναι η διαφωνία μου, γιατί τίποτα δε σταματάει το χρόνο, ακόμα κι αν δε φαίνεται απο το πρόσωπό μας η ηλικία μας. Επιπλέον, δεν λαμβάνεις υπόψη το ότι οι πλαστικές θέλουν κάθε λίγα χρόνια συντήρηση, κι αυτό εμένα μου φαίνεται πολύ σκληρή δουλειά και επικίνδυνη.
Οι άνθρωποι του θεάματος είναι στο χώρο αυτό γιατί είναι ή ταλαντούχοι ή εμφανίσιμοι ή και τα δύο. Αφήνοντας το ταλέντο στην άκρη, η εμφάνιση είναι πρωτίστως ζήτημα της φύσης. Η Σοφία που έγινε αφορμή της συζήτησης έχει στη σελίδα της παιδικές και εφηβικές φωτογραφίες της απ'όπου μπορούμε να δούμε ότι ήταν ένα παιδί με καλή σωματική διάπλαση για την ηλικία του, ίσως λίγο αδύνατο, που σημαίνει ότι και μεγαλώνοντας θα είναι το ίδιο, και με τα χαρακτηριστικά προσώπου που έχει και τώρα. Δε νομίζω ότι είχε ποτέ ανάγκη για λιποαναρρόφηση, το πολύ να είχε ανάγκη απο κανένα καλσόν με κορσέ κάτω απο κανένα εφαρμοστό φόρεμα, για να πέφτει το φόρεμα καλύτερα.
Κάποιες βελτιώσεις τις υφιστάνται όλοι, άντρες και γυναίκες, από μικρή ηλικία χωρίς να έχουν καλλιτεχνικές φιλοδοξίες π.χ. τα σιδεράκια στα δόντια. Αυτό που περιγράφεις όμως δεν είναι ο μέσος άνθρωπος του θεάματος αλλά η μέση ανασφαλής γυναίκα.
Οι άνθρωποι του θεάματος είναι στο χώρο αυτό γιατί είναι ή ταλαντούχοι ή εμφανίσιμοι ή και τα δύο. Αφήνοντας το ταλέντο στην άκρη, η εμφάνιση είναι πρωτίστως ζήτημα της φύσης. Η Σοφία που έγινε αφορμή της συζήτησης έχει στη σελίδα της παιδικές και εφηβικές φωτογραφίες της απ'όπου μπορούμε να δούμε ότι ήταν ένα παιδί με καλή σωματική διάπλαση για την ηλικία του, ίσως λίγο αδύνατο, που σημαίνει ότι και μεγαλώνοντας θα είναι το ίδιο, και με τα χαρακτηριστικά προσώπου που έχει και τώρα. Δε νομίζω ότι είχε ποτέ ανάγκη για λιποαναρρόφηση, το πολύ να είχε ανάγκη απο κανένα καλσόν με κορσέ κάτω απο κανένα εφαρμοστό φόρεμα, για να πέφτει το φόρεμα καλύτερα.
Κάποιες βελτιώσεις τις υφιστάνται όλοι, άντρες και γυναίκες, από μικρή ηλικία χωρίς να έχουν καλλιτεχνικές φιλοδοξίες π.χ. τα σιδεράκια στα δόντια. Αυτό που περιγράφεις όμως δεν είναι ο μέσος άνθρωπος του θεάματος αλλά η μέση ανασφαλής γυναίκα.
Μα, βρε SBE, εγώ στο #175 μίλησα γενικά για τις πλαστικές κι όχι αποκλειστικά για τον κόσμο του θεάματος. Ναι, τη μέση πελάτισσα των πλαστικών χειρουργών περιέγραφα, όπως παραδέχεσαι κι εσύ στο τέλος (κι απορώ που δεν το κατάλαβες).
Ούτε είπα ότι μπορείς να σταματήσεις τον χρόνο (το «εκθαμβωτική γυναίκα» δεν είναι συνώνυμο του «αιώνια παιδίσκη»).
Το ότι εγώ ορίζω ότι η σωστή διατροφή κι η γυμναστική αποτελούν σκληρή δουλειά (δεν είπα το αντίστροφο, που όμως έρχεσαι εσύ και βάζεις στο στόμα μου) δεν αποτελεί και ισχυρισμό ότι έτσι σταματάει ο χρόνος — το οποίο εσύ πάλι με βάζεις να το ισχυρίζομαι μέσω ενός «είναι-σα-να-λες» άλματος.
Τη δε λιποαναρρόφηση στην ανέφερα για να σου δείξω ότι οι κοσμητικές επεμβάσεις δεν γίνονται αποκλειστικά για να αναχαιτιστούν οι συνέπειες του περάσματος του χρόνου, όχι για τη συγκεκριμένη ηθοποιό.
Ειλικρινά θ' αρχίσω να πιστεύω ότι συμμετέχεις σε κάποιον διαγωνισμό για το μεγαλύτερο πνεύμα αντιλογίας. Ή ότι μου κάνεις πλάκα και κάπου πίσω μου είναι κρυμμένη η Κάντιτ Κάμερα. Δεν μπορεί να είσαι ένας τόσο συγκροτημένος άνθρωπος και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε (όχι να συμφωνήσουμε — να συνεννοηθούμε, να μιλήσουμε για το ίδιο πράγμα) σε τόσο απλά πράγματα...
Ούτε είπα ότι μπορείς να σταματήσεις τον χρόνο (το «εκθαμβωτική γυναίκα» δεν είναι συνώνυμο του «αιώνια παιδίσκη»).
Το ότι εγώ ορίζω ότι η σωστή διατροφή κι η γυμναστική αποτελούν σκληρή δουλειά (δεν είπα το αντίστροφο, που όμως έρχεσαι εσύ και βάζεις στο στόμα μου) δεν αποτελεί και ισχυρισμό ότι έτσι σταματάει ο χρόνος — το οποίο εσύ πάλι με βάζεις να το ισχυρίζομαι μέσω ενός «είναι-σα-να-λες» άλματος.
Τη δε λιποαναρρόφηση στην ανέφερα για να σου δείξω ότι οι κοσμητικές επεμβάσεις δεν γίνονται αποκλειστικά για να αναχαιτιστούν οι συνέπειες του περάσματος του χρόνου, όχι για τη συγκεκριμένη ηθοποιό.
Ειλικρινά θ' αρχίσω να πιστεύω ότι συμμετέχεις σε κάποιον διαγωνισμό για το μεγαλύτερο πνεύμα αντιλογίας. Ή ότι μου κάνεις πλάκα και κάπου πίσω μου είναι κρυμμένη η Κάντιτ Κάμερα. Δεν μπορεί να είσαι ένας τόσο συγκροτημένος άνθρωπος και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε (όχι να συμφωνήσουμε — να συνεννοηθούμε, να μιλήσουμε για το ίδιο πράγμα) σε τόσο απλά πράγματα...
SBE, στην Ελλάδα να δεις τι γίνεται! Δεν υπάρχει πρόγραμμα στα κανάλια απλώς. Κι εμείς τους ερασιτέχνες μπλα μπλα που είπες βλέπουμε, αλλά με έναν τρόπο άναρχο και καθαρά ελληνικό. Παραγωγές δεν γίνονται, οι σειρές είναι για τα μπάζα ή το μόνο τους ενδιαφέρον είναι να βρεις αν είναι φτυστές ή όχι με κάποια αμερικανική (βλ. Με λένε Βαγγέλη). Δεν βλέπω τηλεόραση έτσι κι αλλιώς, αλλά παλιά κάτι υπήρχε. Τώρα επικρατεί ΔΝΤ παντού...
Δες και το Lie to Me και το TREME. To ένα θα σε κάνει να παρατηρείς τους γύρω σου πιο προσεκτικά για να δεις αν λένε ψέματα και το δεύτερο έχει καλή μουσική και δείχνει Νέα Ορλεάνη. Πολύ ενδιαφέρον.
Δες και το Lie to Me και το TREME. To ένα θα σε κάνει να παρατηρείς τους γύρω σου πιο προσεκτικά για να δεις αν λένε ψέματα και το δεύτερο έχει καλή μουσική και δείχνει Νέα Ορλεάνη. Πολύ ενδιαφέρον.
SBE
¥
Στην Ελλάδα υπάρχει το επιπρόσθετο ότι οποιαδήποτε ενδιαφέρουσα σειρά ή ταινία παίζεται μεταμεσονύκτια. Δεν ξέρω τι ώρα νομίζουν οι προγραμματιστές των καναλιών ότι βλέπει τηλεόραση ο κόσμος, πιθανώς νομίζουν ότι όλοι ανήκουν στην κατηγορία δημόσιος υπάλληλος που σχολάει στις δύο πάει σπίτι, τρώει και κατά τις τέσσερις πέφτει ξερός και ξυπνάει στις εννιά και μέχρι να μαγειρέψει, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού κλπ και μέχρι να καθίσει να δει τηλεόραση έχει πάει μεσάνυχτα. Το αυτό κάνουν και τα παιδάκια του, γιατί αλλιώς πώς εξηγείται να παίζονται παιδικές ταινίες στις δέκα το βράδυ και να υπάρχει κανάλι παιδικό με 24ωρο πρόγραμμα, για τους μικρούς ξενύχτηδες που στις τρεις το πρωί θέλουν τη δόση τους. Και τώρα βεβαίως έχουμε βρει τη φτηνή λύση των ρηάλιτι που δεν τελειώνουν.
Ακριβώς όπως τα λες. Στην Ελλάδα υπάρχουν γονείς που βάζουν τα 6χρονα παιδιά τους για απογευματινή σιέστα στις 4 το απόγευμα. Τα ξυπνάνε με χίλια ζόρια στις 8 το βράδυ, επειδή φυσικά τα παιδιά έχουν πέσει σε βαθύ ύπνο, και μετά μένουν ξύπνια μέχρι τη 1 τη νύχτα, και τρέχουν σαν αφηνιασμένα πάνω από το κεφάλι μου.
Στις 4 η ώρα γυρνάνε τα 6χρονα παιδιά τους από το ολοήμερο και θέλουν λίγο να ξεκουραστούν, αν δεν έχουν 15 δραστηριότητες να κάνουν. Κακό που τα ξυπνάνε στις 8, όχι κακό που τα βάζουν στις 4, αφού δεν μπορούν αλλιώς και δουλεύουν και οι ίδιοι και τα παιδιά είναι στο σχολείο ακόμα.
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό στην περίπτωση που αναφέρεις, Άλεξ, απλώς θεώρησα σωστό να το αναφέρω για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα και να αφορίζουμε αυτούς τους γονείς που σίγουρα ό,τι μπορούν κάνουν τηρουμένων των αναλογιών και δεδομένων των συνθηκών, όπως έκανες κι εσύ για το δικό σου παιδί κι εγώ για τα δικά μου και όλοι εδώ μέσα για τα δικά τους.
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό στην περίπτωση που αναφέρεις, Άλεξ, απλώς θεώρησα σωστό να το αναφέρω για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα και να αφορίζουμε αυτούς τους γονείς που σίγουρα ό,τι μπορούν κάνουν τηρουμένων των αναλογιών και δεδομένων των συνθηκών, όπως έκανες κι εσύ για το δικό σου παιδί κι εγώ για τα δικά μου και όλοι εδώ μέσα για τα δικά τους.
Δεν ισοπεδώνω τίποτα, ούτε αφορίζω κανέναν. Ούτε θα είχα καμία διάθεση να ασχοληθώ με το πώς μεγαλώνει ο καθένας τα παιδιά του: απλώς περιγράφω το φαινόμενο ένα εξάχρονο και ένα τετράχρονο παιδί να παίζουν κυνηγητό μέσα στο σπίτι μετά τα μεσάνυχτα ενοχλώντας αυτούς που μένουν δίπλα, από πάνω και από κάτω.
Η λογική λέει ότι ένα 6χρονο παιδί πρέπει στις 9 η ώρα να πέφτει στο κρεβάτι του, εφόσον πρέπει να ξυπνήσει στις 7 για να πάει σχολείο. Αλλιώς, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος: Ο απογευματινός ύπνος δημιουργεί βραδινή αϋπνία, το παιδί κοιμάται μετά τα μεσάνυχτα, άρα στις 7 το πρωί ξυπνάει με ελλιπή ύπνο, άρα γίνεται απαραίτητος ο απογευματινός ύπνος, και πάμε πάλι από την αρχή. Όταν το παιδί έχει κοιμηθεί 10 ώρες σερί από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί, δεν έχει ανάγκη από μεσημεριανό ύπνο.
Η λογική λέει ότι ένα 6χρονο παιδί πρέπει στις 9 η ώρα να πέφτει στο κρεβάτι του, εφόσον πρέπει να ξυπνήσει στις 7 για να πάει σχολείο. Αλλιώς, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος: Ο απογευματινός ύπνος δημιουργεί βραδινή αϋπνία, το παιδί κοιμάται μετά τα μεσάνυχτα, άρα στις 7 το πρωί ξυπνάει με ελλιπή ύπνο, άρα γίνεται απαραίτητος ο απογευματινός ύπνος, και πάμε πάλι από την αρχή. Όταν το παιδί έχει κοιμηθεί 10 ώρες σερί από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί, δεν έχει ανάγκη από μεσημεριανό ύπνο.
SBE
¥
Περαστική μετά τη θάλασσα, εφτά το βραδυ, καλοκαίρι, να αφήσω στα ανήψια μου κάτι μπομπονιέρες, λέω στη μικρή (προσχολική ηλικία): μη φας τώρα κουφέτα γιατί δε θα φας για βράδυ. Και μου απαντάνε οι γονείς: μπα, στις έντεκα θα φάνε για βράδυ. :blink:
Συζήτηση με φίλη που αντιμετώπιζε κάποιο σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα:... και θέλω να το συζητήσω με την αδερφή μου, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω στα παιδιά (ανήψια, προσχολικής ηλικίας). Εγώ: γιατί δεν την παίρνεις ένα τηλέφωνο αργά που θα έχουν κοιμηθεί τα παιδιά; Απάντηση: τα παιδιά κοιμούνται στις δώδεκα, μαζί με τους γονείς.
Ε, και μετά έχουμε γονείς με περιορισμένο φιλικό κύκλο, συνέχεια κουρασμένους με τα παιδιά τους κλπ κλπ. Δεν είναι και τόσο περίεργο. Και όχι, δεν κρίνω κανένα αλλά στο ΗΒ δε βλεπεις μικρό παιδί έξω μετά τις εφτά το βραδυ και δεν εχω ακούσει ποτέ παιδί να καθεται μεχρι αργά ξύπνιο. Είναι που οι κουτόφραγκοι δεν τα αγαπάνε όπως οι Έλληνες.
:blink:Συζήτηση με φίλη που αντιμετώπιζε κάποιο σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα:... και θέλω να το συζητήσω με την αδερφή μου, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω στα παιδιά (ανήψια, προσχολικής ηλικίας). Εγώ: γιατί δεν την παίρνεις ένα τηλέφωνο αργά που θα έχουν κοιμηθεί τα παιδιά; Απάντηση: τα παιδιά κοιμούνται στις δώδεκα, μαζί με τους γονείς.
Ε, και μετά έχουμε γονείς με περιορισμένο φιλικό κύκλο, συνέχεια κουρασμένους με τα παιδιά τους κλπ κλπ. Δεν είναι και τόσο περίεργο. Και όχι, δεν κρίνω κανένα αλλά στο ΗΒ δε βλεπεις μικρό παιδί έξω μετά τις εφτά το βραδυ και δεν εχω ακούσει ποτέ παιδί να καθεται μεχρι αργά ξύπνιο. Είναι που οι κουτόφραγκοι δεν τα αγαπάνε όπως οι Έλληνες.
Σωστά τα λες, Άλεξ. Δεν διαφωνώ. Τα δικά μου μετά τις 9:30 κοιμούνται μόνο σε πολύ ειδικές συνθήκες και μόνο το καλοκαίρι. Απλώς κάνω κουβέντα και πιάστηκα από αυτό που είπες, γιατί τελευταία ακούω όλο και περισσότερο να κατηγορούνται οι γονείς που το παιδί είναι ζωηρό,που δεν κοιμάται που δεν εκείνο και που δεν το άλλο και μιλάω πάντα για γονείς που κάθε άλλο παρά αδιάφοροι ή αναίσθητοι είναι και όμως τα ακούνε και από πάνω!
Και συμφωνώ με την αποπάνω σε αυτά που λέει. Εγώ προσωπικά τρελαίνομαι αν τα παιδιά δεν κοιμηθούν στην ώρα τους γιατί θεωρώ πολύ πολύτιμη τη βραδινή εκείνη ώρα που μπορώ να κάτσω να δω μια σειρά (για να είμαι ον τόπικ) ή να συζητήσω με τη σύζυγο.
Και συμφωνώ με την αποπάνω σε αυτά που λέει. Εγώ προσωπικά τρελαίνομαι αν τα παιδιά δεν κοιμηθούν στην ώρα τους γιατί θεωρώ πολύ πολύτιμη τη βραδινή εκείνη ώρα που μπορώ να κάτσω να δω μια σειρά (για να είμαι ον τόπικ) ή να συζητήσω με τη σύζυγο.
Κοίτα, δεν υπάρχει παιδί που δεν έχει ανάγκη από ύπνο. Το παιδί κοιμάται αργά επειδή οι γονείς έχουν χάσει τον έλεγχο του προγράμματος και το βάζουν για ύπνο το μεσημέρι, δημιουργώντας τον φαύλο κύκλο που περιέγραψα πιο πάνω. Δεν μιλάμε εδώ για ζωηρά και μη ζωηρά παιδιά. Μιλάμε για παιδιά που κοιμούνται μετά τα μεσάνυχτα, κι αυτό δεν μπορεί να προκύψει αν δεν κάνει κάτι λάθος ο γονιός.
1. Πολλές καλές σειρές και ταινίες προβάλλονται μεταμεσονύκτια επειδή απλώς είναι ξένες και τα μείζονα κανάλια στην prime time βάζουν σειρές ελληνικές (προσφάτως δε και τουρκικές) και (τούτο συνέβαινε συχνότερα παλιά) νωρίτερα το απόγευμα μεταγλωττισμένες (βραζιλιάνικα-μεξικάνικα). Οπότε το νωρίτερο που μπορεί να μπει μια καλή ξένη ταινία είναι στις έντεκα το βράδυ. Το κανάλι θα προτιμήσει να βάλει σε νιοστή επανάληψη την πιο ανεκδιήγητη ελληνική σειρά (π.χ. οτιδήποτε του Ρώμα ή οτιδήποτε με υστερικές κραυγές), παρά κάτι καλό ξένο.
2. Κανείς δεν κάνει προφίλ τού έλληνα εργαζομένου (ούτε και νοιάζεται, εδώ που τα λέμε) για να βγάλει πρόγραμμα — απλώς κοιτάνε τι έγραψαν τα μηχανάκια της AGB, σε συνδυασμό με το τι προγραμματίζει ο ανταγωνισμός για απέναντι.
3. Καλές παιδικές ταινίες μπαίνουν στις δέκα το βράδυ λόγω των περιορισμών που έχει θέσει το ΕΣΡ στις ώρες προβολής των διαφημίσεων που απευθύνονται σε παιδιά. Αν προσέξετε, στην πρώτη ώρα δεν γίνεται καν διάλειμμα για διαφημίσεις, πάει πρωτόγνωρα μονορούφι το πράμα — αλλά μόλις πατήσει έντεκα πέφτει το πρώτο (τεράστιο!) πακέτο, ακολουθούμενο από διαλείμματα στα ελάχιστα διαστήματα που επιτρέπει ο νόμος.
4. Κανάλια με 24ωρο παιδικό πρόγραμμα υπάρχουν παντού, δεν είναι ελληνική πατέντα.
5. Τα ριάλιτι είναι η φτηνή λύση για να γεμίζει το πρόγραμμα και να πιάνεται (αρκετά συχνά) ταυτόχρονα και ψηλή τηλεθέαση. Ακόμη καλύτερα τα real life προγράμματα (με παρουσιαστή σε στούντιο), όπου η παραγωγή είναι φτηνότερη. Ακόμη καλυτερότερα (σικ, ρε!) τα real life προγράμματα (με παρουσιαστή αλλά εκτός στούντιο, αποκλειστικά με εξωτερικά γυρίσματα — και ιδανικά και με μερικές χορηγίες για τα είδη που χρησιμοποιούνται), όπου η παραγωγή είναι ακόμη πιο φτηνότερη (σικ, είπαμε!). Τέλος, ακόμη πιο καλυτερότερα (χεχεχε) τούτο πραγματώνεται με fake real life προγράμματα χωρίς ανάγκη για παρουσιαστή και χωρίς στούντιο: Οικογενειακές Ιστορίες. Κομπάρσοι αναπαριστούν μια ιστορία και με μόλις κάνα διχίλιαρο το κανάλι έχει επεισόδιο — που, ακόμη και σε τρίτη επανάληψη, σπάει τα μηχανάκια της AGB!
Με καθυστέρηση, αλλά μόλις τώρα έπεσα τυχαία πάνω σ' αυτό:
ABOUT FACE: THE SUPERMODELS, THEN AND NOW.
Portrait photographer Timothy Greenfield-Sanders’s lush new film is an intimate view of the women whose images have defined our sense of beauty over the past five decades. An uncensored look at many of the biggest names in modeling, About Face: The Supermodels, Then and Now. reveals the stories behind the magazine covers displaying these multicultural pioneers. Each woman is candidly interviewed in the studio and shares her experiences, ideas on longevity, and philosophy of life in the fashion industry. Elegant archival footage and interviews with designer Calvin Klein and agency head Eileen Ford round out this absorbing chronicle.
About Face: The Supermodels, Then and Now. is a step back in time to a glamorous, yet complicated, era when drugs were rampant and women were routinely harassed and mistreated. The divergent attitudes among the women about everything from the business of modeling, to aging and plastic surgery, are fascinating and priceless. This insightful documentary celebrates the raw intelligence and staying power of these timeless icons.
Timothy Greenfield‐Sanders is a photographer and filmmaker. His films include Lou Reed: Rock and Roll Heart, for which he won a Grammy Award; Thinking XXX; The Black List: Volume One, Two, and Three; The Latino List; and About Face. His portraiture is displayed in museums around the world, including the Museum of Modern Art, the National Portrait Gallery, and the Museum of Fine Arts, Houston.
Πρώτη προβολή αύριο στο Φεστιβάλ του Σάντανς, στο Παρκ Σίτι.
SBE
¥
Γνωστά τα περί κόστους, αλλά τα περί ξενόγλωσσων δεν τα καταλαβαίνω. Είναι δυνατό το κοινό να θέλει να δει σε νιοστή επανάληψη το χειρότερο ελληνικό σήριαλ κι όχι ένα καλό αμερικάνικο, π.χ. Και μιλάμε για καλό αμερικάνικο, όχι για την χιλιοστή επανάληψη της νταντάς. Δε λέω καν για τα καλά άλλων χωρών, αναφέρομαι στον κοινό παρανομαστή. Ήταν πάντα τόσο ξενοφοβικοί οι θεατές; Ή μήπως παρακολουθούν οτιδήποτε παίζεται την ώρα που θέλουν να παρακολουθήσουν τηλεόραση, γιατί δεν αντέχουν να κλείσουν την τηλεόραση;
Το Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια το βλέπαμε στις οχτώ το βράδυ. Το Φέιμ και τα Μάπετς Κυριακή βράδυ εφτάμιση ή οχτώ. Όλη την κλασσική λογοτεχνία του μπιμπισί ομοίως, οχτώ με εννιά, πράιμ τάιμ. Εκτός από τα ακατάλληλα τύπου Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ που παιζόταν μετά τις δέκα. Κι η Δυναστεία στις δέκα το βράδυ παιζόταν, μη βλέπουν τα μικρά τα ταγιέρ της Τζόαν Κόλλινς και πάθουν μόνιμο ενδυματολογικό σοκ. Κι οι ταινίες άρχιζαν στις δέκα, να μπορεί να τις δει κανένας άνθρωπος.
ΟΚ, και τώρα που φανέρωσα την ηλικία μου...
ΥΓ Επειδή εγώ έφυγα νωρίς από τον ελληνικό προγραμματισμό σειρών, και ο προγραμματισμός εδώ γίνεται παραδοσιακά, ίσως γι' αυτό μου φαίνονται περίεργα όλα αυτά.
ΥΓ2 Τον Μέρλιν παρατήρησα ότι τον δείχνει ο Αντέννα την ίδια ώρα που τον δείχνει και το Μπιμπισί, νωρίς το απόγευμα. Μήπως σε κάποιες σειρές υπάρχει όρος στο τι ώρα παίζονται; Ή μήπως διεθνώς το εφηβικό κοινό βλέπει την ίδια ώρα τηλεόραση, ενώ το παιδικό κοινό διαφέρει από χώρα σε χώρα;
ΥΓ3 Βεβαίως πλέον βλέπεις ό,τι ώρα θέλεις οποιοδήποτε πρόγραμμα, οπότε δεν θα είναι ζήτημα ο προγραμματισμός στο μέλλον. Αρκεί να ξέρεις πως χρησιμοποιείται το τηλεκοντρόλ σου.
Το Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια το βλέπαμε στις οχτώ το βράδυ. Το Φέιμ και τα Μάπετς Κυριακή βράδυ εφτάμιση ή οχτώ. Όλη την κλασσική λογοτεχνία του μπιμπισί ομοίως, οχτώ με εννιά, πράιμ τάιμ. Εκτός από τα ακατάλληλα τύπου Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ που παιζόταν μετά τις δέκα. Κι η Δυναστεία στις δέκα το βράδυ παιζόταν, μη βλέπουν τα μικρά τα ταγιέρ της Τζόαν Κόλλινς και πάθουν μόνιμο ενδυματολογικό σοκ. Κι οι ταινίες άρχιζαν στις δέκα, να μπορεί να τις δει κανένας άνθρωπος.
ΟΚ, και τώρα που φανέρωσα την ηλικία μου...
ΥΓ Επειδή εγώ έφυγα νωρίς από τον ελληνικό προγραμματισμό σειρών, και ο προγραμματισμός εδώ γίνεται παραδοσιακά, ίσως γι' αυτό μου φαίνονται περίεργα όλα αυτά.
ΥΓ2 Τον Μέρλιν παρατήρησα ότι τον δείχνει ο Αντέννα την ίδια ώρα που τον δείχνει και το Μπιμπισί, νωρίς το απόγευμα. Μήπως σε κάποιες σειρές υπάρχει όρος στο τι ώρα παίζονται; Ή μήπως διεθνώς το εφηβικό κοινό βλέπει την ίδια ώρα τηλεόραση, ενώ το παιδικό κοινό διαφέρει από χώρα σε χώρα;
ΥΓ3 Βεβαίως πλέον βλέπεις ό,τι ώρα θέλεις οποιοδήποτε πρόγραμμα, οπότε δεν θα είναι ζήτημα ο προγραμματισμός στο μέλλον. Αρκεί να ξέρεις πως χρησιμοποιείται το τηλεκοντρόλ σου.
Αυτή ήταν κι εμένα ανέκαθεν η μεγάλη απορία μου οπότε, μόλις μπήκα σε κανάλι και μπόρεσα να ρωτήσω κάποιους που ήξεραν εκ των έσω, ρώτησα για να μάθω. Εκείνη την ώρα, λοιπόν, υπάρχει πολύ κοινό που συστηματικά προτιμά να ακούει κάτι στα ελληνικά παρά να διαβάζει υπότιτλους· που θέλει κάτι που να μπορεί να το παρακολουθήσει εν μέρει μόνο ακουστικά και να μην είναι αναγκασμένο να βρίσκεται για όλη τη διάρκειά του καθισμένο μπροστά στην οθόνη. Το ότι δεν παρακολουθούν απλώς ό,τι παίζεται, αλλά επιλέγουν από το τι παίζεται, εμφαίνεται στις μετρήσεις της τηλεθέασης. Το ότι π.χ. τα του Ρώμα εξακολουθεί να τα βλέπει κόσμος στη μυριοστή επανάληψή τους, το θεωρώ θαύμα μεγαλύτερο κι απ' τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων...