Big Bang Theory
Αφού το ζήτησε ο Νίκελ, το βάζω εδώ:
Το πρώτο επεισόδιο δε λέει και πολλά, όπως όλα τα πιλοτικά άλλωστε, είναι απλώς εισαγωγή, αν και λέγεται το ανεπανάληπτο
Λεονάρδος (αναφερόμενος στη νέα γειτόνισσα): Our babies will be smart and beautiful.
Σέλδων: ... not to mention, imaginary.
Όμως όσο προχωράει η πρώτη σαιζόν, και ειδικά στη δεύτερη, το σήριαλ απογειώνεται. Εκεί γύρω στο επεισόδιο 11 της πρώτης σαιζόν (το κοίταξα στη Βίκι, δεν είμαι τόσο φανατικιά). Αν και το καλύτερο επεισόδιο είναι το 13, ο διαγωνισμός φυσικής. Γέλασα μέχρι δακρύων την πρώτη φορά που το είδα. Νίκελ, δές το και μετά ξανασυζητάμε τη γνώμη σου για το σήριαλ. Δες επίσης το 58, το 83, το 86 και φυσικά το 111 που είναι το τελευταίο μέχρι στιγμής.
Αξέχαστα είναι όλα τα επεισόδια που εμφανίζονται οι γονείς των πρωταγωνιστών. Επίσης μεταφέρεται πάρα πολύ καλά το κλίμα του πανεπιστημίου με τις πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ πανεπιστημιακών.
Γενικά, είναι σήριαλ που το παρακολουθούμε, δεν το βάζουμε να παίζει στο βάθος. Είκοσι λεπτά προσοχής είναι άλλωστε. Μπορεί να μην φτάνει τα πολυεπίπεδα σκέψης των σεναρίων του Frasier π.χ. (η αγαπημένη μου κωμωδία για πολλά χρόνια), αλλά είναι έξυπνο.
Λίγο αρχίζει να χαλάει κατά τη γνώμη μου με την εμφάνιση της Έιμης, όχι τόσο στην αρχή που τη βλέπουμε περιστασιακά, αλλά τελευταία που έχει γίνει μόνιμη σε όλα τα επεισόδια.
Α, και από τους περιστασιακούς χαρακτήρες μου αρέσει ο Κρίπκι. Ο Κρίπκι είναι το παιδί που θα μπορούσε να είναι μια χαρά νέος, είναι αθλητικός, είναι λογικός κλπ. Αλλά τον έχει φάει το πανεπιστήμιο.
