Λέει πιο κάτω Let’s posit that many people who are drawn to humane work don’t have a particularly positive view of humanity.
Μια φορά πριν μερικά χρόνια είχα πάει σε άγνωστη πόλη, σε ένα γραφείο μακριά από το κέντρο, δέκα λεπτά από τη στάση του λεωφορείου και ξέχασα την τσάντα μου με τα λεφτά μου και το κινητό στο λεωφορείο. Επικοινώνησα από το γραφείο με την εταιρεία λεωφορείων, μου είπαν ότι είχαν την τσάντα μου και μου είπαν να περιμένω στη στάση, θα πέρναγε ο οδηγός με την τσάντα στο επόμενο δρομολόγιό του. Μετά από ώρα στο κρύο στη στάση, και με βροχή τουλούμι, μπήκα στο μαγαζί που ήταν ακριβώς δίπλα και παρακάλεσα αν γινόταν να τηλεφωνήσω στα λεωφορεία να ρωτήσω τι γίνεται, καθώς είχε αρχίσει να νυχτώνει και δε φαινόταν κανένας. Το μαγαζί ήταν από αυτά που πουλάνε μεταχειρισμένα αντικείμενα και όλα τα έσοδα πήγαιναν υπέρ κάποιου φιλοζωικού οργανισμού. Οι υπάλληλοι φιλόζωοι εθελοντές. Αρνήθηκαν να με εξυπηρετήσουν γιατί λέει χρησιμοποιούν το τηλέφωνο μόνο για επαγγελματικά τηλεφωνήματα. Τους εξήγησα ότι έπαθα αυτό κι αυτό και είσαστε το μόνο μαγαζί εδώ γύρω και άμα βρω την τσάντα μου θα σας το πληρώσω το τηλεφώνημα. Ανένδοτοι. Οπότε δεν άντεξα τους είπα άμα ήμουνα σκύλος θα δείχνατε κατανόηση, παλιο-υποκριτές. Και πήγα πάλι πίσω στο γραφείο, όπου πήρα τηλέφωνο τα λεωφορείο και μου είπαν πλησιάζει τώρα στη στάση και έκανα κατοστάρι να είμαι στη στάση πριν φύγει το λεωφορείο κι έτσι βρήκα την τσάντα μου.