Ηχομιμητικές λέξεις: μπουμ, πλατς, σλουρπ και τα λοιπά

[azimuthios]

Και κλατς, έκλεισε το καπάκι... Το είπαμε αυτό; Δεν το 'παμε νομίζω.

Και για να ευθυμήσουμε λίγο υπάρχει και αυτό:

 

[Tapioco]

Για τις φάπες εδώ στον Βορρά λέμε το "πάτα κιούτα".

"Και τον αρχίζει στο φαπίδι, πάτα κιούτα, πάτα κιούτα, τον έκανε μπλε μαρέν".

Έτσ.
Οι πιο εξελιγμένοι χρησιμοποιούν και το "σάτα-πάτα-κιούτα" ή το σκέτο "σάτα-πάτα".

 

[AoratiMelani]

τσαφ-τσουφ, τσαφ-τσουφ, το τραίνο περνά...

Στην ίδια σελίδα και το έρε τζουμ τριάντα ένα κ.λπ., αλλά δεν ξέρω αν είναι ηχομιμηρικό το "έρε" (το τζουμ μάλλον είναι, αλλά τι μιμείται, θα σας γελάσω).

φλαπ-φλαπ ήχος φτερουγίσματος

αυτά για τώρα (πρέπει να πιάσω ένα μικυμάους κι ένα αστερίξ να κάνω αποδελτίωση)

 

[daeman]

Μπλαμπλά, που μέχρι και δείκτη έχουμε.

ΛΚΝ:
μπλα μπλα το [blablá] O (άκλ.) : (οικ.) λόγια πολλά και χωρίς περιεχόμενο. [λόγ. < γαλλ. bla-bla & μέσω του αγγλ. blaa-blaa]

OED:
blah, n. colloq. (orig. U.S.). Also bla, blaa. [Imitative.]
Meaningless, insincere, or pretentious talk or writing; nonsense, bunkum. Also used as a derisive interjection. Freq. reduplicated.


Και τα συνώνυμα μπούρου μπούρου και μπίρι μπίρι.


Για άλλες ιδέες, στο λήμμα οnomatopoeia (ονοματοποιία) της Βίκης κι εδώ.

 

[sarant]

Είναι απόλυτα συνώνυμο το μπίρι μπίρι με το μπλα μπλα; Αναρωτιέμαι. Το μπίρι σχεδόν πάντα λέγεται για συνομιλία δύο ή περισσότερων, ενώ το μπλα-μπλα κυρίως για φλυαρία σε μονόλογο -ή όχι;

 

[daeman]

Την ώρα που έγραφα τη λέξη συνώνυμα, αυτό σκεφτόμουν, ότι το μπλαμπλά είναι συνήθως φλυαρία του ενός, μεγαλόφωνη και μεγαλόστομη, ή μπαμπάλισμα, μούμπλε μούμπλε, ενώ το μπιριμπίρι / μπουρουμπούρου φλυαρία των δύο+, πολλές φορές κουτσομπολίστικη, μασλάτι, ή ψιθυριστή, ψου ψου ψου.
Είπα όμως να μην το βαρύνω, με τη βεβαιότητα ότι όλο και κάποιος θα το έθιγε, πατ-κιουτ. :)

 

[Hellegennes]

Υπάρχει και ο φαφλατάς, άρα κάποιο ηχομιμητικό φαφλ σημαίνει επίσης φλυαρία.

 

[daeman]

Το ΛΚΝ τουλάχιστον (που είναι εύκολη η πρόσβαση, στο δίκτυο, όχι σε έντυπα τούβλα ή απάλευτα πιντιέφια) έτσι γράφει:

φαφλατάς ο [faflatás] O1 θηλ. φαφλατού [faflatú] O37 : για άνθρωπο φλύαρο, που λέει πολλά, επιπόλαια και συνήθ. ανόητα λόγια. [μσν. φαφλατάς ηχομιμ.· φαφλατ(άς) -ού]

 

[Earion]

κλιπιτικλόπ
υπάρχει και εξελληνισμένο! : κλιπιτικλόπος

 

[AoratiMelani]

Βεβαίως! Θυμάμαι σε κάποιο Λούκυ Λουκ (ίσως να ήταν "Το κάνυον των Απάτσι") την κραυγή "Ανταντά ανταντά κλιπιτικλόπος!"

 

[AoratiMelani]

OED:
blah, n. colloq. (orig. U.S.). Also bla, blaa. [Imitative.]
Meaningless, insincere, or pretentious talk or writing; nonsense, bunkum. Also used as a derisive interjection. Freq. reduplicated.

Λοιπόν το blah μου φέρνει μονίμως στο νου το ισπανικό hablar, και συχνά αναρωτιέμαι αν έχουν κάποια σχέση (αν αναλογιστούμε ότι το blah προήλθε από τις ΗΠΑ και ότι ακριβώς από κάτω βρίσκεται το Μεξικό με τους μπλαμπλάδες μεξικάνους του, ίσως δεν είναι τελείως απίθανο).

Εντωμεταξύ στο Online Etymology Dictionary βλέπω:
blah (n.) Look up blah at Dictionary.com
"idle, meaningless talk," 1918, probably echoic; the adj. meaning "bland, dull" is from 1919, perhaps influenced by Fr. blasé "bored, indifferent." The blahs "depression" is first attested 1969.

 

[Alexandra]

Βεβαίως! Θυμάμαι σε κάποιο Λούκυ Λουκ (ίσως να ήταν "Το κάνυον των Απάτσι") την κραυγή "Ανταντά ανταντά κλιπιτικλόπος!"

Εγώ θυμάμαι "Κλιπιτικλόπος πατσιμπούμ καράμπας". Καλά θυμάμαι;

 

[AoratiMelani]

Ναι ναι ναι, πού το θυμήθηκες, μπράβο! :clap::clap::clap:

...ή μήπως ήταν "πατσιμπούμ καράκας"; :huh:

 

[Alexandra]

Ναι, τώρα που το λες, μπορεί να ήταν "καράκας".

 

[AoratiMelani]

Κάτι ακόμη που θυμάμαι ήταν ότι στο Λούκυ Λουκ η λέξη "κλιπιτικλόπος" δεν δήλωνε τον ήχο των οπλών των αλόγων, αλλά δήλωνε συγκεκριμένα το Ιππικό.

 

[drsiebenmal]

Κάτι ακόμη που θυμάμαι ήταν ότι στο Λούκυ Λουκ η λέξη "κλιπιτικλόπος" δεν δήλωνε τον ήχο των οπλών των αλόγων, αλλά δήλωνε συγκεκριμένα το Ιππικό.

Δεύτερος το οποίο! (second that) ;)

 

[Tapioco]

τσικλιντάκ: ήχος κλειδαριάς (εκείνες οι μεγάλες, οι κούφιες)

 

[Earion]

Πολλές ηχομιμητικές λέξεις εδώ:

Τικ, τακ-τακ, τσαφ, κρουτσουντόκ, ντοκ-ντοκ, πλιτς, κοκ, τακ-τοκ, χροκ, ξεγρόκ. Οι ήχοι της γραφομηχανής.

 

[Zbeebz]

Κάτι ακόμη που θυμάμαι ήταν ότι στο Λούκυ Λουκ η λέξη "κλιπιτικλόπος" δεν δήλωνε τον ήχο των οπλών των αλόγων, αλλά δήλωνε συγκεκριμένα το Ιππικό.

Ολόκληρη η φράση ήταν "Ανταντά κλιπιτικλόπος" και σήμαινε "έρχεται το ιππικό"! :-D

 

[Thanasis_P]

Από την παρασημαντική των "μικιμάους":

μούμπλε μούμπλε (ακατάληπτα ψιθυριστά λόγια)
σνιφ
κλαψ
λυγμ (προφανή και τα τρία)
σκουακ και παρασκουάκ ή σμπαρακουάκ (αιφνιδιασμένη αντίδραση ενός παπιού)

γκόινγκ γκόινγκ (μεταλλικός ήχος)

Θυμήθηκα (και με την ευκαιρία αναζήτησα σ' ένα δυο τεύχη) μερικούς ήχους αυτοκινήτων: Σκρεσχ (φρενάρισμα), Ροάαρρρ (γκαζάρισμα) Σβίιιν (Προσπέρασμα) Ουίιι ουίιι... (Πυροσβεστική κλπ) Μπίιιπ (κόρνα)

Μια αυθαίρετη ταξινόμηση θα μπορούσε να κατατάξει αυτές τις λέξεις των κόμικς σε δυο κατηγορίες: α) Σ' αυτές που προφέρονται από τους ήρωές τους (γλουπ, κλαψ, λυγμ κλπ), από τις οποίες πολλές έχουν ετυμολογική βάση και β) Σ΄εκείνες που προβάλλουν στο σκηνικό (πχ ρούμπλε για μια κατολίσθηση). Υπάρχει τοση αφθονία και ποικιλία, που μπορεί κάποιος να φτιάξει ένα "λεξικό" μόνο απ'αυτές.