Το νήμα του κινηματογράφου

nickel

Administrator
Staff member
Easy Virtue

Το Easy Virtue, δηλαδή Ελαφρά ήθη, είναι ταινία του 2008 (προβλήθηκε στην Ελλάδα με τον μάλλον σαχλό τίτλο Ένας ονειρεμένος γάμος), βασισμένη σε θεατρικό του πολυτάλαντου Νόελ Κάουαρντ. Το θεατρικό ήταν μελόδραμα (ο Κάουαρντ το έγραψε στα 25 του), ο Χίτσκοκ το χρησιμοποίησε για να φτιάξει μια μάλλον κακή ασπρόμαυρη ταινία του βωβού (μα δεν είναι ιερόσυλο να παίρνεις έργο του Κάουαρντ και να το κάνεις ταινία του βωβού;) και στην τελευταία του διασκευή ανέβασαν ελάχιστα κλικ το στοιχείο της κωμωδίας, πρέπει να κέντησαν λίγο παραπάνω τους διαλόγους (δεν μπόρεσα να βρω το θεατρικό, θα το είχα διαβάσει κιόλας), άλλαξαν δυο-τρία κύρια στοιχεία του σεναρίου —μάλλον για να ικανοποιήσουν περισσότερο τους θεατές— το γέμισαν με μουσική που ταιριάζει στη δεκαετία του 1920 (πολλά από τα τραγούδια είναι του ίδιου του Κάουαρντ), έβαλαν ένα ικανοποιητικότατο καστ (όπως κάνουν οι περισσότερες αγγλικές ταινίες) και δίπλα στην πρωταγωνίστρια, την Αμερικανίδα Τζέσικα Μπιλ, έριξαν την Κριστίν Σκοτ Τόμας (στο ρόλο της κακιάς πεθεράς — μου πήρε ώρα να τη συνηθίσω) και τον Κόλιν Φερθ (εντελώς ταιριαστό). Τους έβαλαν να ζουν σ' αυτό το αρχοντικό και άρχισαν το ζογκλάρισμα των διαφορετικών χαρακτήρων, όπου όλοι ξεφουρνίζουν ανάλαφρες εξυπνάδες, κυνικές ατάκες και βιτριολικές κακίες λες και όλοι έχουν το κοφτερό πνεύμα ενός Νόελ Κάουαρντ ή ενός Όσκαρ Γουάιλντ, αλλά εσένα σαν θεατή καθόλου δεν σε χαλάει αυτή η μη ρεαλιστική διάσταση.

Την απόλαυσα, την παρακολούθησα με αδιάπτωτο ενδιαφέρον, είναι από τις λίγες ταινίες που θα ξαναδώ σύντομα και το OST το έχω ήδη ακούσει άλλες δυο φορές. Δεν ξέρω αν θα σας αρέσει το ίδιο, μπορεί να είναι απλώς του δικού μου γούστου, να μη σας πάρω και στο λαιμό μου. Πάντως είναι για ξαλάφρωμα, όχι για ψυχοπλάκωμα. Και μια ταινία που διασκευάζει το Sex Bomb σε στιλ φοξ τροτ και το βάζει δίπλα στα Mad About the Boy και Mad Dogs and Englishmen του Κάουαρντ, πώς το λένε οι Εγγλέζοι… has its heart in the right place.


http://en.wikipedia.org/wiki/Easy_Virtue_(2008_film)
http://www.imdb.com/title/tt0808244/
 

nickel

Administrator
Staff member
Leaves of Grass (Σαν δυο σταγόνες νερό)

Πειράζει πολύ που τα λέω με καθυστέρηση δύο χρόνων; Αυτή πάλι, του 2009, με έναν πληθωρικό Έντουαρτ Νόρτον σε διπλό ρόλο (διαλέξτε Νόρτον και πάρτε), σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπλέικ Νέλσον, που συμπρωταγωνιστεί αν και είναι αγνώριστος, είναι μια ταινία αντιθέσεων και εκπλήξεων (και θα ήθελα να είμαι από μια γωνιά στα γυρίσματά της). Η σχέση με τον Γουίτμαν είναι ξώφαλτση. Είναι μια έξυπνη ταινία και δεν χρειάζεται να ξέρετε τίποτα παραπάνω.
:whistle:
 

nickel

Administrator
Staff member
Made in Dagenham. Ταινία για τις μηχανικούδες του εργοστασίου της Φορντ στο Ντάγκεναμ του Λονδίνου και γιατί η απεργία τους το 1968 ήταν ιστορική. Προσεγμένο σενάριο, αρκετά κοντά στα γεγονότα, με μια φανταστική Σάλι Χόκινς (την πρωταγωνίστρια του Happy-Go-Lucky) σ' έναν φανταστικό ρόλο (δεν υπάρχει αντίστοιχη ηρωίδα στην ιστορική αλήθεια) και μια εξαίρετη Μιράντα Ρίτσαρντσον στο ρόλο της γνωστής και μη εξαιρετέας Μπάρμπαρα Κασλ (την οποία είχα την τύχη να απολαμβάνω επί τέσσερα χρόνια από την τηλεόραση). Απόλαυσα κάθε στιγμή της ταινίας. Πληροφορούμαι ότι ο τίτλος της στα ελληνικά ήταν Γυναίκες έτοιμες για όλα. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα: στη Γερμανία ο τίτλος έγινε We Want Sex.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Ο τίτλος We want Sex που χρησιμοποιήθηκε στον γερμανόφωνο χώρο προέρχεται από τη σκηνή όπου οι διαδηλώτριες προσπαθούν να ξεδιπλώσουν ένα πανό με την επιγραφή "We want sex equality!" αλλά δεν ξεδιπλώνεται ολόκληρο και η τελευταία λέξη δεν εμφανίζεται, με αποτέλεσμα τη σχετική πλάκα από περαστικούς και μαθητές. Στα γαλλικά χρησιμοποιήθηκε για τίτλος της ταινίας ολόκληρη η επιγραφή του πανό.
 

nickel

Administrator
Staff member
Καλημέρα. Δεν ήθελα να το χαλάσω για όσους δεν έχουν δει την ταινία, γι' αυτό δεν το εξήγησα πώς προέκυψε το I Want Sex, που υπάρχει και στην αφίσα της ταινίας. Στην αφίσα είναι μια λεπτομέρεια. Σαν τίτλος της ταινίας για κάποιον που την έχει δει είναι απλώς ανόητος. Για κάποιον που δεν την έχει δει είναι παραπλανητικός (και πάντα ανόητος). Μια καλή (αλλά άσχετη) στιγμή της ταινίας να γίνεται η κεντρική ιδέα της; Ποιος φαλλοκράτης που σκέφτεται μόνο με το κάτω κεφάλι επιβάλλει τον φαλλοκρατισμό του χάριν της εμπορικότητας της ταινίας — μιας ταινίας που θέλει κυρίως να πολεμήσει τον φαλλοκρατισμό;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Αντικαλημέρα και συγγνώμη, αλλά στον καιρό της wiki δεν σκέφτηκα το ενδεχόμενο της χαλάστρας. Όσο για την άλλη, σωστή παρατήρηση, το οπωδήποτε εντυπωσιακό γεγονός της κοινής επιλογής αυτής της σκηνής για την απόδοση του τίτλου σε γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά με κάνει να σκέφτομαι ότι μπορεί να ήταν πρόταση ακόμη και της ίδιας της παραγωγής. (Ενδεχομένως αυθαίρετο λογικό άλμα από εμπειρία με συμβόλαιο για τη μετάφραση, όπου από τον Αμερικανό εκδότη προτεινόταν και ο μοναδικός εναλλακτικός αποδεκτός τίτλος του μεταφρασμένου βιβλίου.)
 

nickel

Administrator
Staff member
Ε, καλά, δεν ήταν σοβαρή χαλάστρα. Απλώς εγώ περνάω μια φάση όπου διαλέγω ταινίες με κάποιες παραμέτρους και προσπαθώντας να ξέρω όσο γίνεται λιγότερα για την πλοκή τους. Το συγκεκριμένο συμβάν είναι μια πολύ χαριτωμένη στιγμή που είμαι βέβαιος ότι βρέθηκε στην αφίσα της ταινίας και στους τίτλους των άλλων γλωσσών χωρίς να ερωτηθούν οι δημιουργοί της ταινίας — μόνο οι πλασιέ της.
 

Elsa

¥
Είδα το Biutiful, του Iñárritu και το βρήκα συγκλονιστικό. Σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιίες, περιεχόμενο, όλα!
Σπουδαία ταινία, απ' αυτές που δεν σε αφήνουν την άλλη μέρα.
Αν είναι με κάτι υπερπαραγωγές σαν τη Βαβέλ να χρηματοδοτεί τέτοια έργα, χαλάλι του!
(είπα κι εγώ, μετά τα εκπληκτικά 21 γραμμάρια, δεν θα κάνει κάτι καλό; )


Το θέμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για μας εδώ...
 
Όντως συγκλονιστική η ταινία του Ινιάριτου. Λίγες μέρες αφότου την είδα (τον Μάρτιο, νομίζω), άκουσα πως κάηκαν ζωντανοί 6 κινέζοι μετανάστες (ανάμεσά τους και δύο παιδιά) σε μαγαζί στο Αιγάλεω. Ήταν η τελευταία είδηση πριν τα αθλητικά στο δελτίο του Μέγκα, στη θέση που συνήθως βάζουν το 5λεπτο αφιέρωμα στις αγαθοεργίες της Βαρδινογιάννη.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
YouTube: Νοικιάζει ταινίες του Χόλιγουντ

Πέρα από τα εκατομμύρια δωρεάν ερασιτεχνικά βίντεο που οι χρήστες "ανεβάζουν" στο YouTube, θα μπορούν -πλέον- από σήμερα να παρακολουθούν νοικιασμένες πάνω από 3.000 γνωστές κινηματογραφικές ταινίες του Χόλιγουντ

Το YouTube - που ανήκει στην Google - χρεώνει από 99 σεντς έως 3,99 δολάρια (τα νέα φιλμ) για κάθε ταινία, ενώ οι περισσότερες κοστίζουν 2,99 δολάρια, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό. Εκτός από τις διάσημες ταινίες του Χόλιγουντ, ο χρήστης θα μπορεί να νοικιάσει και ταινίες του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου, αλλά και άλλων χωρών.
Συνέχεια εδώ, από τη σημερινή Ημερησία.
 
Αν βρεθείτε στη Βιέννη αρχές Ιουνίου, ίσως σας ενδιαφέρει αυτό:

A Single Spark Can Start a Prairie Fire: The Cultural Revolution in the Cinema
2 ­ 13 June 2011
Metro Kino
Vienna, Austria

Of all the cultural products from the Chinese Cultural Revolution, perhaps its films are its most powerful and widely known legacy. Held in conjunction with the Museum of Ethnology¹s Culture of the Cultural Revolution exhibition, the Austrian Film Archive series A Single Spark Can Start a Prairie Fire presents feature films and documentaries from and about the Chinese Cultural Revolution. All films are presented in the original language and subtitled in either English or German. On the 3rd and 4th of June, Mr. Liu Debao, Shanghai¹s ³Red Collector,² will present screenings from his unique collection of Cultural Revolution newsreels and documentaries on 16mm and China¹s unique 8.75mm gauge. In cooperation with the Museum für Völkerkunde, curated from Katja Wiederspahn and Chris Berry, IFK_Senior Fellow.

A Single Spark Can Light a Prairie Fire:

1) DONGFANG HONG (THE EAST IS RED)
Wang Bing, China 1965, 117 minutes, color, 35mm, OV w/Engl. subtitles

Released immediately before the Cultural Revolution, this song and dance epic soon became one of its iconic works, and the title song became its anthem. One of the main elements of the Cultural Revolution was the Chairman Mao. People carried the Little Red Book with them everywhere, and reported on their day to pictures of Mao on the wall when they came home in the evening. Mao was the red, red sun, and his followers were the sunflowers that turned towards him. This reverent work follows the history of the Revolution from the founding of the Communist Party of China in 1921 through to the 1949 Liberation, in glowing Chinese

Technicolor and vibrant stage performances.

2) LIU DEBAO, "THE RED COLLECTOR", PRESENTS:

Mr. Liu Debao's private collection of materials from the Mao era (1949-1976) includes thousands of posters, films, newspapers and other media materials. He is known in China as "The Red Collector". Mr. Liu has a strong revolutionary and patriotic lineage. His mother was an anti-Japanese guerilla fighter. Born in 1951, he was 15 when the Cultural Revolution broke out, and became a Red Guard. He has been collecting since 1968, and will present some of collection in Vienna.

1. The Political Culture of the Cultural Revolution

Mao met with hundreds of thousands of young people in Tiananmen Square in Beijing 8 times during the Cultural Revolution. Mr. Liu travelled there from Shanghai for the 5th and 6th meetings, as a student and then as a worker. The newsreels of the time present a powerful and vibrant record of the political culture of the time, with its mass rallies, criticism sessions, and parades. Mr. Liu will present and discuss some of these materials.

3) LIU DEBAO, "THE RED COLLECTOR", PRESENTS:

2. The Claimed Achievements of the Cultural Revolution

During the Cultural Revolution, great emphasis was put not only on class struggle but also on technological progress and national self-reliance. The model 'commune' of Dazhai and the industrial model at Daqing were promoted in documentaries. These themselves were shown all over the country by mobile projection teams on a special super-8 style 8.75mm film stock developed for the purpose. Mr. Liu plans to bring his 8.75mm projector to Vienna to show us, along with some documentaries.

4) MORNING SUN
Carma Hinton, Geremie R. Barmé, Richard Gordon,
USA/China 2003, 117 minutes, color + b&w, Digi Beta, engl. OV

Carma Hinton was born in Beijing in 1949, the same year as founding of the People¹s Republic of China. The child of dedicated American revolutionaries, today she works in the United States as a documentary filmmaker. Morning Sun takes her back to Beijing to interview her friends about their time as Red Guards. Combined with rare archival footage, it conjures up the excitement and psychology of the times. Where Auch wenn ich nicht mehr bin focuses on the victims, Morning Sun examines the perpetrators -- or were they victims, too?

5) 5ONGSE NIANGZIJUN (THE RED DETACHMENT OF WOMEN)
Pan Wenzhang, Fu Jie , China 1970, 105 minutes, color, 35mm, OV w/Engl. subtitles

This 1970 film is a ballet, but forget about frail women in tutus fluttering to their tragic and beautiful deaths. Red Detachment of Women is still en pointe. But otherwise it is all clenched fists, righteous anger, and bayonets at the ready! Freed by the Communists from imprisonment by the local landlord, Wu Qionghua seeks vengeance. In this story of women¹s liberation and empowerment, Mao-style, she also learns about revolutionary discipline. The film provides some of the most powerful iconography to come out of the Cultural Revolution. In their uniforms with short pants, the ballerinas were also the pin-up girls of the Mao era.

6) DIE WORTE DES VORSITZENDEN
Harun Farocki, FRG 1967, 2 minutes, b&w, German OV

An instruction manual: How to forge Chairman Mao's words into deadly weapons
...

and

YANG BAN XI: THE EIGHT MODEL WORKS
Yan Ting Yuen, NL/China 2005, 90 minutes, color, Digi Beta, OV w/Engl. subtitles

The Cultural Revolution is over. But the Yang Ban Xi live on. 8 model revolutionary works commissioned by Madame Mao, these vivid hybrids of Beijing opera, ballet, and symphonic music were performed and projected repeatedly. Yan Ting Yuen¹s documentary explores their origins and form, and their ongoing appeal to young Chinese such as rock musician Zhao Wei. She also follows the now middle-aged original prima ballerina of The Red Detachment of Women, Xue Qinghua, as she reprises the role of a lifetime to rapturous applause.

7) ZHIQU WEIHUSHAN (TAKING TIGER MOUNTAIN BY STRATEGY)
Xie Tieli, China 1970, 123 minutes, color, 35mm, OV w/Engl. subtitles

Before it was the title of Brian Eno¹s second album, released in 1974, Taking Tiger Mountain by Strategy was one of the most popular revolutionary operas. Like many other young Westerners, Eno was inspired by the idea of the Cultural Revolution. He picked the name after seeing a book of postcards showing key scenes from the film. The story is based on a true event from 1946, when a Communist reconnaissance team member disguised himself as a bandit in order to infiltrate their stronghold. Full of bold leaps and martial arts-style action, the film is a thrilling and kinetic action movie as well as a propaganda film.

8) KUNAO REN DE XIAO (TROUBLED LAUGHTER)
Deng Yimin, Yang Yanjin, China 1979, 92 minutes, color, Digi Beta, OV w/Engl. subtitles

Immediately after the Cultural Revolution in 1976, a cycle of ³scar films² helped the Chinese public come to terms with the ³decade of chaos.² Most were high melodrama. But, full of dream sequences and luridly coloured fantasies, Troubled Laughter is a rare absurdist comedy. In 1975, reporter Fu Bin returns to work after political re-education. But he finds himself caught between the desire to write the truth and the deluded politics of the final days of the Cultural Revolution. Even his wife advises him to lie, but in the end he is arrested again. A final coda promises release and family reunion. But it is shot as a fantasy sequence, suggesting it may not be for real. Troubled Laughter was selected for screening outside competition at Cannes in 1981.

9) LAN FENGZHENG (THE BLUE KITE)
Tian Zhuangzhuang, China/Hong Kong 1993, 138 minutes, color, 35mm, OV w/Engl. subtitles

Tian Zhuangzhuang was punished for Blue Kite by being banned from directing films for 5 years. At the same time charming and chilling, the film follows the childhood of Tietou as he grows up with his mother, through three political movements: the Anti-Rightist Movement (1957), the Great Leap Forward (1959-1960), and the Cultural Revolution (1966-1976). Each movement brings a new father figure into their lives ­ and takes him away. The official line is that the Cultural Revolution was an aberration in China¹s otherwise glorious socialist history. Blue Kite suggests otherwise. It is, of course, banned in China.

10) WO SUI SI QU (AUCH WENN ICH NICHT MEHR BIN)
Hu Jie, China 2006, 69 minutes, color, DVD, OV w/German subtitles

Bian Zhongyun was the respected principal of a girls¹ high school in Beijing -- until her own students beat her to death in August 1966, as the Cultural Revolution reached fever pitch. What would you do if you heard your wife was dying in the ER? Bian¹s husband, Wang Qingyao, grabbed his camera. Hu Jie¹s ρemarkable film is not only about the events of that terrible summer when Mao ιnstructed students to ³be violent.² It is also a contemplation of the drive to witness and document ­ to never forget. No one has ever been charged with Bian¹s murder. And, for Wang Qingyao, it is just like yesterday.

11) READYMADE
Zhang Bingjian, China 2008, 81 minutes, color, DVD, OV, w/Engl. subtitles

How would you feel if your wife looked like Chairman Mao? Unsurprisingly, the cloud on the horizon of Chen Yan¹s new career as a female Mao impersonator is her husband¹s discomfort. The Mao cult was a major feature of the Cultural Revolution. And although, like Elvis, Mao has long ago left the building, he lives on in the form of Mao impersonators. Zhang Bingjian¹s documentary shows just how far two of the many Mao impersonators are willing to go in their efforts to make their careers. Significantly, both of them are old enough to remember the Cultural Revolution Mao cult.

12) YANGGUANG CANLAN DE RIZI (IN THE HEAT OF THE SUN)
Jiang Wen, China 1994, 134 minutes, color, 35mm, OV w/Engl. subtitles

For many people, the Cultural Revolution was a disastrous ³decade of chaos.² But In the Heat of the Sun focuses on those too young to be either victims or Red Guards. Left behind after their parents had been sent down to the countryside to be punished and the schools had all closed, Beijing¹s teenagers came of age in an atmosphere of unrestrained and sometimes cruel freedom. The film is the debut of Jiang Wen, who was known before as a lead actor (for example in Zhang Yimou¹s Red Sorghum), and has since made films like Devils on the Doorstep (2000) and Let the Bullets Fly (2010). It was adapted from a novel by the ³hooligan² author, Wang Shuo.
 

nickel

Administrator
Staff member
Το Ταξίδι (The Trip) βασίστηκε σε βραβευμένη σειρά έξι ημίωρων επεισοδίων του BBC. Και αν δεν φτάνει ό,τι έχω πει ως τώρα, πρέπει να προσθέσω ότι ίσως για πρώτη φορά βρήκα εύστοχη την κριτική του Μήτση, που δεν ξίνισε τα μούτρα του πριν γράψει, άρα την απόλαυσε την ταινία και δεν ντράπηκε να το πει. Βέβαια το κοινό του Αθηνοράματος είναι χωρισμένο στα δύο: ο ένας θέλει να δώσει πέντε αστεράκια στην ταινία και ο άλλος λέει «Μούφα! Μην μπείτε καν στον κόπο». Εγώ θέλω να ομολογήσω ότι θα ήθελα να βρισκόμουν καθισμένος δίπλα τους όλη την ώρα (ιδίως βέβαια στο σερβίρισμα). Αλλά, όχι, δεν θα δείτε την ταινία για το φαγητό, αλλά για το πηγαίο χιούμορ και τα εγγλέζικα τοπία. Καλά, και για το φαγητό, επειδή έχω βαρεθεί να ακούω βλακείες για το φαγητό στα Βρετανικά Νησιά.

http://www.imdb.com/title/tt1740047/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trip_(2011_film)
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trip_(2010_TV_series)
 
Στις αίθουσες σε επανέκδοση Οι Ομπρέλες του Χερβούργου. Ένα αριστούργημα που δεν πρέπει να χάσετε!
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Κώστα, μου φαίνεται ότι θα το δω στο βίντεο αυτό. Η παρέα μου δεν τρελαίνεται για μιούζικαλ, to say the least.
 
Το καταλαβαίνω απόλυτα αυτό. Κι εγώ είμαι κατεξοχήν από εκείνους που όταν ακούνε μιούζικαλ, 9 στις 10 φορές χασμουριέμαι και στρίβω αμέσως. Αυτή δε η ταινία είναι όλη τραγουδιστή (ρετσιτατίβα και τραγούδια), περισσότερο κι από όπερα! Όταν μπήκα στην αίθουσα (πάνε 20 χρόνια) και το διαπίστωσα, μ' έπιασε μιρμιρία (δυσορθογράφητη λέξη αυτή), κρύος ιδρώτας. Ωχ, σκέφτηκα, τα 'χασα τα λεφτά μου, γιατί μάλλον θα φύγω· αποκλείεται ν' αντέξω 2 ώρες τραγουδιστές εξολοκλήρου. Τελικά όχι μόνο το είδα όλο αλλά το θεωρώ κιόλας, το ξαναλέω, αριστουργηματικό. Από αυτή την άποψη της ανέλπιστης ανατροπής και ηδονής, αποτελεί από τις πιο ακριβές εμπειρίες μου στις σκοτεινές αίθουσες. Στη συνέχεια έγινα θαυμαστής τού Ζακ Ντεμύ (Δεσποινίδες του Ροσφόρ, Peau-d'-Âne), ο οποίος βέβαια έχει γυρίσει και δευτερότερες ταινίες (όταν το σενάριο δεν τραβάει, ό,τι και να κάνεις...).
 
Top