Αν κάποιος επιλέξει το τρίτο, στην ουσία λέει "The Greek economy would perform better under neither an austerity package nor a Grexit". Αφού υπάρχει το "better" στην πρόταση, η τρίτη επιλογή υπονοεί ότι υπάρχει κάτι άλλο καλύτερο. Το άλλο που λες είναι θέμα επιλογών αυτού που κάνει το ερωτηματολόγιο. Η πιο ακριβής σφυγμομέτρηση γίνεται με κλίμακες βαθμολόγησης. Ο τρόπος που θέτει την ερώτηση ο ερευνητής είναι στο στυλ "αν είχες να διαλέξεις ανάμεσα στα δύο ή κανένα απ' τα δύο". Μπορεί να μην παίρνεις απόχρωση με αυτό το είδος ερώτησης, παίρνεις όμως τάση αν θέλεις να "ψηφιοποιήσεις" το φάσμα επιλογών για να καταλήξεις σε κάποιο συμπέρασμα. Π.χ. εχώ θα απαντούσα το τρίτο και φρονώ ότι το τρίτο θα διάλεγαν κι όσοι δεν ήταν σίγουροι ή δεν ξέρουν ή δεν έχουν άποψη για το θέμα.
Γενικά μεθοδολογικά δεν μ' αρέσει το περιθώριο επιλογής ΔΞ/ΔΑ. Προτιμώ να μην μετριέται καν αυτή η τάση και να αναφέρεται μόνο το ποσοστό αυτών που απάντησαν έναντι αυτών που ερωτήθηκαν, κυρίως γιατί το "δεν ξέρω" μπορεί να χωράει πολλά πράγματα και το "δεν απαντώ" χωράει διαφορετικού είδους πράγματα.
Το ΔΞ/ΔΑ πρέπει πάντα να μετριέται, διότι δίνει διαχρονικές τάσεις που είναι σημαντικότατες σε κάθε έρευνα. Το αν πρέπει να είναι δύο διακριτές επιλογές αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που εκφεύγει της παρούσας συζήτησης.
Το ότι πρέπει σε μια τέτοια ερώτηση, από μεθοδολογική άποψη, να υπάρχουν σαφείς και ξεκάθαρες επιλογές για το τι ακριβώς μετρά αυτό που μας απαντούν οι ερωτώμενοι, προκύπτει εύκολα αν την συγκρίνουμε με το γνωστό ερώτημα περί του ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός: Εκεί, είναι απόλυτα ορθό και γνωστό ότι οι παρουσιαζόμενες επιλογές είναι όλες μεταξύ τους αλληλοαποκλειόμενες, κι ότι η απάντηση «κανένας» σημαίνει αμφιμονοσήμαντα «κάποιος άλλος, πέραν αυτών που μου παρουσιάστηκαν» διότι είναι εκ των προτέρων απόλυτα βέβαιο ότι (τελικά) θα υπάρξει ένας πρωθυπουργός.
Εδώ όμως οι δύο επιλογές ΔΕΝ είναι μεταξύ τους αλληλοαποκλειόμενες (εκτός κι αν το ζητούμενο είναι να εμφανιστεί η επιλογή τού Grexit ως απόλυτα ασύμβατη με την έννοια της λιτότητας), και δεν μπορούμε να διακρίνουμε αυτούς που πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να κάνουμε κάτι άλλο, απ' αυτούς που πιστεύουν πως είναι καλύτερα να μην κάνουμε τίποτα, απ' αυτούς που πιστεύουν ότι το καλύτερο είναι να συνδυάσουμε μέτρα λιτότητας με Grexit — κι απ' αυτούς που δεν ξέρουν τι είναι καλύτερο να κάνουμε.