Σύμφωνα με όσα είδα στο διαδίκτυο, στη δευτερολογία του ο Πάνος Καμμένος θυμήθηκε και τη θρυλούμενη ιστοριούλα με «τους δικαστές στο Βερολίνο»:
Πάνος Καμμένος said:
Να σας θυμίσω ότι κάποτε ο βασιλιάς της Βαυαρίας περπατούσε στους κήπους. Είδε έναν κηπουρό ο οποίος έσκαβε ένα μέρος. Του λέει, σε παρακαλώ αυτό το κομμάτι δεν θα το σκάψεις ούτε θα το καλλιεργήσεις γιατί θέλω να κτίσω το παλάτι μου.
Του είπε ο κηπουρός: Τι είναι αυτά που λέτε κύριε. Εγώ θα συνεχίσω να σκάβω, κάνω τη δουλειά μου.
Εκείνος συνεχίζει: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, είμαι ο βασιλιάς της Βαυαρίας.
Ξέρω ποιος είστε του λέει ο εργάτης αλλά κι εσείς να ξέρετε ότι υπάρχουν δικαστήρια στο Βερολίνο.
Είναι καταπληκτικό πως, εκτός από τα «δικαστήρια στο Βερολίνο» και την παρουσία κάποιου βασιλιά δεν πέτυχε ούτε ένα!
(α) Η Βαυαρία με το Βερολίνο (πρωτεύουσα της Πρωσίας) είχαν μάλλον ανταγωνιστική σχέση (και στη Βαυαρία, την εποχή εκείνη, ο λόγος των βασιλιάδων μπορεί και να ήταν, καμιά φορά, πάνω από των δικαστών...)
(β) Ο βασιλιάς δεν εκνευρίστηκε με κάποιον κηπουρό αλλά με τον μυλωνά του μύλου στο Σανσουσί (στην περιοχή των ανακτόρων στο Βερολίνο)
Να πώς δίνει τον θρύλο η
γουικιπίντια (και στα αγγλικά, για τους μη
γερμανόψυχους γερμανόφωνους):
The legend of the Miller of Sanssouci first appeared in 1787 in a French book about the life of Frederick the Great (Vie de Frédéric II by an anonymous author) and in a watered-down form one year later in Germany.
The legend goes that Frederick the Great was being disturbed by the clatter of the mill sails and offered to buy the mill from its miller, Johann William Grävenitz. When he refused, the king is supposed to have threatened: "Does he not know that I can take the mill away from him by virtue of my royal power without paying one groschen for it?" Whereupon the miller is supposed to have replied: "Of course, your majesty, your majesty could easily do that, if – begging your pardon – it were not for the Supreme Court in Berlin."
This is only a legend. According to Frederick the Great the mill underscored the rural character of his summer palace and said "that, ... the mill is an ornament for the palace." The miller was reportedly a difficult man, who cheated the local farmers over their flour and constantly pestered the king with petitions. At least one of these petitions was heard by Frederick II. Grävenitz pointed to the fact that, as a result of the construction of the palace, the post mill no longer stood in the open, but was partly shielded from the wind. So he demanded that the king let him build the mill in another site and to pay him for it. Frederick II acceded to this, with the result that, shortly thereafter, the wily Grävenitz was the proud possessor of two mills thanks to the king's grace, until he eventually resold the old mill.
