Παράδειγμα περίπτωσης όπου ο συντάκτης, πάνω σε μια κρίση ευπρεπισμού, πάει να χρησιμοποιήσει μια λόγια σύνταξη και καταλήγει μ' ένα μπουρδούκλωμα: «Το παιχνίδι χρειάζεται δύο Move controllers, ωστόσο δύναται να παίξουμε και με ένα» (περιοδικό RAM 12/2010, στήλη Δοκιμές Games). Το ρήμα δύναμαι εδώ δεν είναι απρόσωπο· εάν θέλαμε απρόσωπη σύνταξη θα μπορούσαμε να πούμε «ωστόσο γίνεται να παίξουμε και με ένα» ή «ωστόσο είναι δυνατόν (εφικτό κλπ) να παίξουμε και με ένα». Με τη συμφωνία προσώπου και αριθμού που απαιτεί εδώ το δύναμαι, θα οδηγούσε στο απαράδεκτα καθαρευουσιάνικο «ωστόσο δυνάμεθα να παίξουμε και με ένα» (μια ανάσα από το «δυνάμεθα όπως» και την επαναφορά τού -η στο γ' ενικ. υποτακτ.), που πολύ πιο στρωτά (και σωστά, για το επιζητούμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση επίπεδο ύφους) θα έπρεπε να γίνει «ωστόσο μπορούμε να παίξουμε και με ένα».