Τον περασμένο μήνα προσπαθούσαμε να δώσουμε μια ικανοποιητική απόδοση για το σκέτο
tradeoff και είπαμε ένα σωρό πράγματα, αλλά, όπως πρόσθεσε ο Count Baltar στο τέλος, είναι «από τις λέξεις που σηκώνουν καμιά εκατοστή αποδόσεις ανάλογα με το συγκείμενο». Και αν δεν είναι εκατό, όπως είπε ο κύριος που πιστεύει ότι «η υπερβολή είναι η μαία της κατανόησης», είναι αρκετές.
Από την άλλη, η οικονομία είναι η επιστήμη των ισορροπιών (αυτό είναι δικό μου, μην του δώσετε σημασία, υπάρχουν κι άλλες επιστήμες των ισορροπιών), όπου η ορολογία παίζει συνέχεια με balances, tradeoffs, equilibrium (και στο τέλος θέλουμε όλοι από ένα librium). Ενδέχεται αυτός που σκέφτηκε να αποδώσει αυτή τη θεωρία με τον όρο «θεωρία του αντισταθμίσματος» επιχειρούσε να έχει κάποια αντιστρεψιμότητα, αν και περισσότερο έχει να κάνει με «αντιστάθμιση». Αλλά, είπαμε για το trade-off...
Βρήκα μια διδακτορική διατριβή
εδώ και λέει:
Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την κυριαρχία της χρηματοδοτικής θεωρίας της ιεράρχησης έναντι της θεωρίας της αντιστάθμισης και καταδεικνύουν ότι οι ελληνικές εταιρείες προτιμούν την εσωτερική από την εξωτερική χρηματοδότηση.
Βεβαίως, σε άλλες αναζητήσεις για την κεφαλαιακή διάρθρωση η αντιστάθμιση αναφερόταν σε hedging, οπότε... Αλλά, αν βάλεις «θεωρία της αντιστάθμισης», θα έχεις παρέα τον αποπάνω. Για την «εξισορρόπηση» δεν σου βρήκα παρέα (
αυτό π.χ. δεν σου κάνει), αλλά με αυτή την ορολογία ποτέ δεν ξέρεις! :)