Όπως είπε χτες το βράδυ σχολιαστής στην τηλεόραση (δεν θυμάμαι ποιο κανάλι, γιατί τρία είχαν αποτελέσματα και άλλαζα) : η εκδίκηση των Remainer. Ή πιο ευγενικά άλλος, "δεν εχει λήξει το θέμα του Μπρέξιτ, υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκια και διαφωνία, και θα πρέπει να το αναγνωρίσουν αυτό τα κόμματα και να πράξουν ανάλογα" και κοντέψανε να τον φάνε οι άλλοι στο στούντιο.
Όταν είδα στην τηλεόραση να έχει τη μικρότερη αποχή απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο ΗΒ κατάλαβα ότι όσοι κάθισαν σπίτι τους στο δημοψήφισμα το μετάνιωσαν και ξεκουνήθηκαν. Ή μάλλον κινητοποιήθηκαν οι Εργατικοί και οι δυσαρεστημένοι περισσότερο σε σχέση με άλλες φορές. Και εξηγώ:
Την επόμενη της ανακοίνωσης των εκλογών έλαβα πεντέξι μηνύματα από γνωστούς μου που μου έστελναν μια λίστα που είχε κυκλοφορήσει με τις έδρες που παίζονταν και τί να ψηφίσουμε για να μην βγει Συντηρητικός υποψήφιος εκεί. Παρόμοια πληροφόρηση δεν είχα δει ποτέ πριν, που σημαίνει ότι κάποιοι καίγονταν με το ζήτημα αυτό.
Βεβαίως δεν υπάρχει καμιά αλλαγή τελικά, οπότε δεν θα δωσω στην Παλ ακόμα το βραβείο προβλέψεων. Το πιο πιθανό είναι ότι οι Συντηρητικοί θα κάνουν κυβέρνηση με τη στήριξη του βορειοιρλανδικού ενωτικού (με το ΗΒ) κόμματος που από χτες είχε ανακοινώσει ότι θα τους στηρίξει (όλα τα κόμματα στη Β. Ιρλανδία ενωτικά είναι, αλλά με διαφορετική χώρα ένωσης το καθένα). Αυτοί αν βρεθούν στην κυβέρνηση θα πάρουν δυο υπουργεία σχετικά με την Ιρλανδία και θα κάνουν ό,τι τους λένε, οπότε δεν θα υπάρξει κίνητρο για καμιά σοβαρή αλλαγή πολιτικής που θα υπήρχε αν γινόταν συνασπισμός με άλλα κόμματα.