The Cambridge Companion to Homer

[Tsialas]

Ξέρετε, θα σας ταλαιπωρήσω με αυτό το βιβλίο…

Λέει παρακάτω: (http://dro.dur.ac.uk/1032/1/1032.pdf)

The stability of the crowded Homeric pillar in Chaucer's House of Fame (1,477-9) is threatened by the stresses of envy ('Oon seyde that Omer made lyes,...)

Αυτό το stresses of envy να το πω "εξάρσεις φθόνου";

 

[nickel]

Με τέτοια να μας ταλαιπωρείς όσο συχνά θέλεις!

Εδώ το stress κλέβει από τη στατική των μηχανικών. Ο φθόνος απειλεί την ευστάθεια του ομηρικού στυλοβάτη, οπότε τα stresses είναι καταπονήσεις. Αλλά περνάω το μπαλάκι στους άλλους, να πουν πώς θα σερβιριστούν οι καταπονήσεις με εύπεπτο τρόπο.

 

[drsiebenmal]

Από τους τριγμούς του φθόνου;

 

[rogne]

Πολλές "τάσεις" βγάζει το IATE για το stresses. Μία φορά το βλέπω "καταπονήσεις" και άλλη μία "δυνάμεις". Εδώ θα το έλεγα άνετα "δυνάμεις".

 

[nickel]

http://www.umm.maine.edu/faculty/necastro/chaucer/texts/hf/hf07.html
http://www.umm.maine.edu/faculty/necastro/chaucer/translation/hf/hf.html
Από αυτόν το φοβερό ιστότοπο (μακάρι να τον είχα πριν από 45 χρόνια...) βλέπω ότι έχουμε στύλο, όχι στυλοβάτη που είπα.

Ful wonder hy on a piler
Of yren, he, the gret Omer;
And with him Dares and Tytus
Before, and eke he Lollius,
And Guydo eke de Columpnis,
And Englyssh Gaufride eke, ywis;
And ech of these, as have I joye,
Was besy for to bere up Troye.
So hevy therof was the fame
That for to bere hyt was no game.
But yet I gan ful wel espie,
Betwex hem was a litil envye.
Oon seyde that Omer made lyes,
Feynynge in hys poetries,
And was to Grekes favorable;

And in truth there stood beside him, so high on an iron pillar, the great Homer; and Dares and Dictys in front of him, and Lollius and Guido delle Colonne and the English Geoffrey also. And each of these was busy to bear up the fame of Troy, and so heavy was it that to bear it was no sport. But still I fully discerned that there was a little ill-will among them. One held that Homer's story was just a fable, and that he spoke lies, and composed lies in his poems, and that he favored the Greeks.​

 

[Tsialas]

Εδώ το stress κλέβει από τη στατική των μηχανικών.

Είμαι ευγνώμων για την παρατήρηση της μεταφορικής χρήσης του όρου και για τις άλλες σκέψεις.

Τώρα πάμε σε άλλη περίπτωση, λίγο παρακάτω στο κείμενο, που είναι αρκετά ζόρικη.

It is against this contested and various context that I want to look more closely at the two specific examples of Milton and Pope as Homeric readers. It has become a necessary device in studies of Milton simply to incorporate acknowledgement of the accumulating body of work on the dense compound of reading and recollection that makes up Milton’s epic strain.

Μέχρι στιγμής έχω φτάσει εδώ χωρίς να είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος:

Απέναντι σε αυτό το αμφιλεγόμενο και ποικίλο περιβάλλον βρίσκονται τα δύο συγκεκριμένα παραδείγματα του Milton και του Pope ως αναγνωστών του Ομήρου, στα οποία και θα ήθελα τώρα να εστιάσω την προσοχή μου. Για τους μελετητές του Milton σίγουρα έχει γίνει απαραίτητο το να μην παραλείψουν να αναγνωρίσουν τον συνεχώς αυξανόμενο όγκο εργασίας για την πυκνή σύνθεση της ανάγνωσης και της ανάμνησης που διαμορφώνει το επικό ύφος του Milton.

Τι θα διορθώνατε;

 

[nickel]

Αν και σήμερα απουσιάζω και μόνο η σκιά της αβατάρας μου είναι αυτή που βλέπετε εδώ, να κάνω δυο βιαστικά σχόλια στην πρότασή σου, η οποία αλλάζει σε αρκετά σημεία τη σύνταξη του πρωτότυπου, αλλά δεν έχω την ηρεμία να σκεφτώ αν είναι για καλό ή όχι. Οπότε, οι αυτόματες αντιδράσεις: όχι «όγκος εργασίας» γιατί με έκανε να σκεφτώ το backlog που έχω σωρεύσει και χρωστάω, τι εφιάλτης κι αυτός! Θα προτιμούσα «όγκος έργων, όγκος εργασιών». Και όχι «πυκνή σύνθεση»· θα προτιμούσα κάτι που θα με έκανε να σκεφτώ αμέσως το αποτέλεσμα της σύνθεσης, το σύνθεμα. Ίσως μίγμα. Ίσως «το πυκνό μίγμα αναγνωσμάτων και αναμνήσεων». Αυτά μόνο με έκαναν να σταθώ. Αν υπάρχουν άλλα, τα αφήνω για το επόμενο ψείρισμα.

 

[Tsialas]

Αν υπάρχουν άλλα, τα αφήνω για το επόμενο ψείρισμα.

Το περιμένω :)

Στη σελίδα 282 υπάρχει ένα άλλο σημείο:

Dry as this might sound as a summary of the raison d'être of the poem, Pope made it much more than a ritual neo-classical gesture.

Πώς θα αποδίδατε το gesture εδώ; (σημείωση: αναφέρεται στα σχόλια του Pope ως περίληψη του νοήματος των ομηρικών επών)

 

[nickel]

Μαζί με το ritual, οπωσδήποτε χειρονομία.
τελετουργική χειρονομία

 

[Hellegennes]

Απέναντι σε αυτό το αμφιλεγόμενο και ποικίλο περιβάλλον βρίσκονται τα δύο συγκεκριμένα παραδείγματα του Milton και του Pope ως αναγνωστών του Ομήρου, στα οποία και θα ήθελα τώρα να εστιάσω την προσοχή μου. Για τους μελετητές του Milton σίγουρα έχει γίνει απαραίτητο το να μην παραλείψουν να αναγνωρίσουν τον συνεχώς αυξανόμενο όγκο εργασίας για την πυκνή σύνθεση της ανάγνωσης και της ανάμνησης που διαμορφώνει το επικό ύφος του Milton.

Τι θα διορθώνατε;

Εν πρώτοις θα έσβηνα αυτό το τελευταίο Milton. Ξεκινάς με το "για τους μελετητές του Milton..." και καταλήγεις με το "το επικό ύφος του Milton" στην ίδια περίοδο. Δηλαδή θα πρέπει να τελειώνει με το "ύφος του".

Το προσωπικό μου γούστο μού υπαγορεύει και "των Milton και Pope" αντί "του Milton και του Pope".

 

[nickel]

Είμαι οπαδός της σχολής που γράφει «του Μίλτον και του Πόουπ». Δηλαδή:
1. Που δεν γράφει «των Α και Β», αλλά τους χωρίζει.
2. Που έχει κάνει Μίλτον τον Μίλτωνα. (Άλλο αν προ ημερών πέταξα ένα «του Μίλτωνος» σε φίλη και την κούφανα.)
3. Που έχει κάνει Πόουπ τον παλιό Πωπ.
4. Που μεταγράφει τα ξενωνύμια (πρωτολογισμός).

 

[Hellegennes]

Αυτό με το "του Α και του Β" έχει ένα αγκαθάκι. Υπάρχουν φορές που η σύνταξη είναι "of X and Y" και άλλες που είναι "of X and of Y". Το δεύτερο σπάνια γίνεται για έμφαση και συχνότερα για να διαχωρίσει -ο γράφων- τα δυο αντικείμενα σε δυο διακριτά σύνολα. Ας δώσω και δυο -ιδεατά- παραδείγματα που κατά την γνώμη μου είναι καλό να διαχωρίζονται:

"We have here, with us, tonight, James Randi and Uri Geller"
"Έχουμε μαζί μας, απόψε, τον Τζέιμς Ράντι και τον Ούρι Γκέλερ"

"It is a book by Jones and Evans"
"Είναι βιβλίο των Τζόουνς και Έβανς"


Μπορεί βέβαια να είναι αίσθησή μου ότι δουλεύει σωστά το σχήμα.

 

[nickel]

Στο δεύτερο σού επιβάλλεται το «των» από την απουσία μικρών ονομάτων και τα άγνωστα ονόματα που χρησιμοποίησες. Αν όμως έλεγε «a book by Tom Jones and Leslie Evans», θα προτιμούσα «ένα βιβλίο του Τομ Τζόουνς και της Λέσλι Έβανς». (Ξέρω, είναι «Λέζλι».) Αντιμετωπίζω έτσι και την πρόκληση ως προς το φύλο της Λέσλι.


Δεν διαφωνώ πάντως με το: «Και συνεχίζουν οι Καζαντζάκης και Κακριδής στη μετάφρασή τους».
http://www.google.com/search?num=10...=5306l5306l0l6126l1l1l0l0l0l0l348l348l3-1l1l0

 

[Hellegennes]

Εμμμ... ειδικά αν ξέρεις ότι είναι Λέζλι, τότε είναι Ο Λέζλι Έβανς. Αν είναι γυναίκα προφέρεται Λέσλι (στο ΗΒ). Αν δεν ξέρεις πώς προφέρεται, με το "των" γλυτώνεις την πιθανή τρικλοποδιά.