self-doubt = αυτοαμφισβήτηση και όχι αυτο(-)αμφιβολία

[silvi]

Αναρωτιόμουν αν στέκει η μετάφραση του self-doubt ως αυτο(-)αμφιβολία (την οποία συναντώ κατά κόρον σε μετάφρασμα), μάλλον αναρωτιόμουν γιατί δεν μου πηγαίνει καλά. Μήπως γιατί το «αμφιβάλλω» προϋποθέτει την ύπαρξη δύο πόλων και η κίνηση του δρώντος υποκειμένου είναι μια προς τον ένα και μια προς τον άλλο (αυτό δηλώνει και το «αμφι-»).

Ενώ στο self-doubt δηλώνεται η μονόπλευρη αμφισβήτηση προς τον εαυτό (δεν υπάρχει και από τον εαυτό αντίστοιχη κίνηση/δράση). Άρα self-doubt = αυτοαμφισβήτηση και όχι αυτο(-)αμφιβολία;

 

[m_a_a_]

Στο διαταύτα συμφωνώ, αλλά όχι με την τεκμηρίωση που προτείνεις.
Το αμφισβητώ είναι καθαρόαιμο μεταβατικό (λέμε δηλαδή «σε αμφισβητώ»), ενώ το αμφιβάλλω όχι.
Ομοίως, ο όρος σου (αυτοαμφισβήτηση) είναι δόκιμος, γιατί μπορεί να αναλυθεί σε αμφισβήτηση + γενική αντικειμενική (εαυτού), κάτι που δεν μπορεί να γίνει με τον όρο αυτο-αμφιβολία.
Αν σφάλλω κάπου, ας με διορθώσουν οι γνωστικότεροι.

 

[silvi]

Ευχαριστώ πολύ.

 

[skol]

Στο διαταύτα συμφωνώ, αλλά όχι με την τεκμηρίωση που προτείνεις.
Το αμφισβητώ είναι καθαρόαιμο μεταβατικό (λέμε δηλαδή «σε αμφισβητώ»), ενώ το αμφιβάλλω όχι.
Ομοίως, ο όρος σου (αυτοαμφισβήτηση) είναι δόκιμος, γιατί μπορεί να αναλυθεί σε αμφισβήτηση + γενική αντικειμενική (εαυτού), κάτι που δεν μπορεί να γίνει με τον όρο αυτο-αμφιβολία.
Αν σφάλλω κάπου, ας με διορθώσουν οι γνωστικότεροι.

Ίσως να μην κατάλαβα καλά το σκεπτικό, αλλά γιατί πρέπει να υπάρχει σύνδεση με μεταβατικό ρήμα για να είναι δόκιμοι αυτοί οι αυτοπαθείς σχηματισμοί; Δες π.χ. τα αυτοπάθεια, αυτενέργεια, αυτοπειθαρχία.
Η «αυτοαμφισβήτηση» φαίνεται ότι έχει επικρατήσει, αλλά νομίζω ότι η «αυτοαμφιβολία» είναι πιο πιστή στο self-doubt. Γενικά η αμφισβήτηση προϋποθέτει κάποια σιγουριά, πράγμα που λείπει από την αμφιβολία. Και στο τέλος, αν αμφιβάλλω για τον εαυτό μου, γιατί αυτό να μην το πω αυτοαμφιβολία και να το πω αυτοαμφισβήτηση;

 

[silvi]

Ίσως να μην κατάλαβα καλά το σκεπτικό, αλλά γιατί πρέπει να υπάρχει σύνδεση με μεταβατικό ρήμα για να είναι δόκιμοι αυτοί οι αυτοπαθείς σχηματισμοί; Δες π.χ. τα αυτοπάθεια, αυτενέργεια, αυτοπειθαρχία.
Η «αυτοαμφισβήτηση» φαίνεται ότι έχει επικρατήσει, αλλά νομίζω ότι η «αυτοαμφιβολία» είναι πιο πιστή στο self-doubt. Γενικά η αμφισβήτηση προϋποθέτει κάποια σιγουριά, πράγμα που λείπει από την αμφιβολία. Και στο τέλος, αν αμφιβάλλω για τον εαυτό μου, γιατί αυτό να μην το πω αυτοαμφιβολία και να το πω αυτοαμφισβήτηση;

Ναι, συμφωνώ με τη διάκριση "η αμφισβήτηση προϋποθέτει κάποια σιγουριά...". Άρα θα μπορούσαν ίσως να σταθούν και τα δύο ανάλογα με την περίσταση.

 

[m_a_a_]

Μια απόπειρα υπεράσπισης του σκεπτικού μου:

Γενικά η αμφισβήτηση προϋποθέτει κάποια σιγουριά

Γενικά, μπορεί, αλλά στην προκειμένη, πόσο σίγουρος να 'ναι κάποιος που αμφισβητεί τον εαυτό του;

Γιατί πρέπει να υπάρχει σύνδεση με μεταβατικό ρήμα για να είναι δόκιμοι αυτοί οι αυτοπαθείς σχηματισμοί; Δες π.χ. τα αυτοπάθεια, αυτενέργεια, αυτοπειθαρχία

Ας μην τους τσουβαλιάζουμε τους εν λόγω σχηματισμούς, θα έλεγα εγώ.

To self-doubt, και γενικότερα αγγλικοί όροι τύπου self-* (self-esteem, self-employment κ.α.), αναλύονται κατά κανόνα σε doubt myself, esteem myself, employ myself, κι αυτή η υπόρρητη συντακτική δυναμική διατηρείται και στα ελληνικά εφόσον το εννοούμενο ρήμα είναι μεταβατικό: βλ. αυτοαμφισβήτηση, αυτοεκτίμηση και αυτοαπασχόληση, αντίστοιχα).

Της ίδιας φουρνιάς μού μοιάζει να είναι και το self-discipline ( => discipline myself ). Στα ελληνικά, ίσως να προξενεί κάποια σύγχυση ότι η συνήθης χρήση του πειθαρχώ δεν είναι μεταβατική. Το ΛΚΝ πάντως δίνει και δεύτερη σημασία:

κανονίζω, συμμορφώ νω σύμφωνα με κανόνες: Πειθαρχεί τα πάθη του.

Περί αυτενέργειας επιφυλάσσομαι...

Η δε αυτοπάθεια είναι, θαρρώ, άλλο έργο: reflexive λέγονται απ' όσο ξέρω τα σχετικά ρήματα κι οι σχετικές αντωνυμίες.

Καλημέρα.

 

[pontios]

Νομίζω η αυτο-αμφιβολία πρόκειται για μια πιο παθητική μορφή αυτοαμφισβήτησης.
I think αυτο-αμφιβολια (which aligns with self-doubt, to me?) typically involves introspection, reflecting on past choices or actions - so you're not actively questioning, contesting or disputing your decisions (which sounds more like αυτοαμφισβήτηση to me)?
I think with self-doubt, you're more or less second-guessing yourself, which can lead to indecisiveness and hesitation, as you're caught up in the cycle of doubting and re-evaluating your choices.

 

[silvi]

Νομίζω η αυτο-αμφιβολία πρόκειται για μια πιο παθητική μορφή αυτοαμφισβήτησης.
I think αυτο-αμφιβολια (which aligns with self-doubt, to me?) typically involves introspection, reflecting on past choices or actions - so you're not actively questioning, contesting or disputing your decisions (which sounds more like αυτοαμφισβήτηση to me)?
I think with self-doubt, you're more or less second-guessing yourself, which can lead to indecisiveness and hesitation, as you're caught up in the cycle of doubting and re-evaluating your choices.

Σαν να κάνω κάτι και μετά να λέω στον εαυτό μου: "Τώρα καλά έκανες άραγε που... ;" (αυτοαμφιβολία) ή: "Δεν έκανες και ό,τι καλύτερο τελικά..." (αυτοαμφισβήτηση). Το ερώτημα είναι ποιο από τα δύο είναι πιο κοντά στο self-doubt.

 

[pontios]

Αυτο που ηθελα να πω ειναι ότι μπορεί, ίσως, η αμφιβολία/αυτο-αμφιβολια να είναι η κατασταση αβεβαιότητας στην οποία οδηγηθήκαμε (απο τις συνεχείς αυτο-κατηγοριες/ αυτοαμφισβητησεις);

In other words doubt/self-doubt might be a state, a mental state if you like (of doubt/uncertainty/ lack of self-assurance/self confidence) ... whereas η αυτοαμφισβητηση might be the process that gets us there, into this mental state?

 

[cougr]

Το ερώτημα είναι ποιο από τα δύο είναι πιο κοντά στο self-doubt.

Το πρώτο παράδειγμα είναι σαφώς μια περίπτωση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως self- doubt, δεδομένου ότι το άτομο εκφράζει αβεβαιότητα ως προς την ικανότητά του να κάνει τη σωστή επιλογή.

 

[cougr]

Όσον αφορά το δεύτερο παράδειγμα, δεν είναι σαφές ότι η δήλωση περιέχει κάποιο είδος αμφιβολίας (ή αμφισβήτησης).

 

[cougr]

Αν πάλι, με τη δήλωση στο δεύτερο παράδειγμα εννοούσες, για παράδειγμα, «άραγε, τελικά, έκανα ή δεν έκανα ό,τι το καλύτερο;» τότε και αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «self-doubt». Κι απ' όσο αντιλαμβάνομαι, αν και όλα αυτά τα «self-doubts» θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αμφιβολίες, συνήθως προτιμάται ο όρος "αυτοαμφισβήτηση". Εξάλλου, ένας από τους ορισμούς της αμφισβήτησης είναι «η έκφραση αμφιβολιών».

 

[silvi]

...άρα μάλλον πρέπει να διορθώσω τον τίτλο:

self-doubt = αυτοαμφισβήτηση ή αυτο(-)αμφιβολία​

 

[cougr]

Η αναδιατύπωση/ διόρθωση των τίτλων φροντίζεται από τους διαχειριστές.

Πάντως, είναι πολλοί αυτοί που σε μεγάλο βαθμό για τους λόγους που ανέφερε παραπάνω ο m_m_a , αποφεύγουν τη χρήση του όρου «αυτοαμφιβολία» και προτιμούν αντ' αυτού το «αυτοαμφισβήτηση». Δλδ. θα συμφωνούσαν με τον τίτλο ως έχει.

 

[silvi]

Ωραία, σας ευχαριστώ όλους.