Ασφαλώς είναι σωστό το "μη ανακτήσιμη" και μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί. Πρόκειται για θέμα οπτικής γωνίας: ο ένας "ανακτά" και ο άλλος "επιστρέφει", δεν υπάρχει καμία διαφορά επί της ουσίας. Απλώς στα ελληνικά το "επιστρεπτέος" είναι πολύ πιο συχνό. Επίσης, επειδή έχουμε το βίτσιο να τριχοτομούμε την τρίχα, το "ανακτήσιμος" τείνει να χρησιμοποιείται σε σχέση με τη δυνατότητα του πιστωτή να εξαναγκάσει τον υπερήμερο οφειλέτη σε αποπληρωμή ή να την επιτύχει με εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του. Δεν χρησιμοποιείται δηλαδή για μια καθ' όλα φυσιολογική και μη διαμφισβητούμενη επιστροφή οφειλομένων. Η συγκεκριμένη περίπτωσή μας είναι πολύ πιο λάιτ και νομίζω π.χ. ότι στην Ελλάδα θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει λόγος ακόμα και για "αμετάκλητη" προκαταβολή χωρίς να μπερδεύεται κανείς.
Ως προς το να κρατήσουμε το "επιστρεπτέος" για το reimbursable, η πείρα αποφαίνεται ότι η αμφιμονοσήμαντη αντιστοίχιση όρων είναι συχνά όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό, ή αλλιώς μια μεταφραστική ουτοπία που πάντα θα την επιδιώκουμε και ποτέ δεν θα την πετυχαίνουμε. Η γλώσσα είναι δύστροπη επειδή πλάθεται κατ' εικόνα και ομοίωση μιας δύστροπης πραγματικότητας. Δεν μπορεί να μπει σε λογικά καλούπια επειδή η μαγιά της πραγματικότητας δεν είναι η λογική. Όλα αυτά χωρίς να υπεισέλθουμε σε ένα ακόμα πιο σύνθετο ζήτημα: ότι η θεμελιώδης λογική της πραγματικότητας μπορεί να εξυπηρετείται από την κοινωνική κατασκευή και κατίσχυση του παραλόγου. Και κοινωνική κατασκευή σημαίνει επίσης γλωσσική κατασκευή. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω.