Ο ήρωας του διηγήματος έχει πετάξει τρεις μισθούς για να αγοράσει (για τον εαυτό του) ένα φρικαλέο κιτς ρολόι. Καθώς επιστρέφει στο σπίτι του φορώντας το ρολόι επιδεικτικά και καμαρώνοντας, η ευφορία του σιγά σιγά εξατμίζεται και αρχίζει να αναρωτιέται πώς θα αντιμετωπίσει την πολύ ρεαλιστική, πολύ προσγειωμένη, πολύ πρακτική σύζυγό του:
About a mile from home, however, reality hit. My wife, Mrs. Uppington, would be waiting for me.
Λίγο αργότερα μαθαίνουμε ότι, τελικά, το ρολόι έμεινα στα χέρια του ήρωα, που εξακολουθεί να το φοράει και να το χαίρεται ακόμη και σήμερα, μετά από τριάντα χρόνια, και να θυμάται πόσο εύκολα δένεται με πράγματα. Κι εκεί αναφέρει πάλι:
Someone like Mrs. Uppington would save the watch (of course, a very different kind of watch!) for very special occasions.
Στη γουίκη βρίσκω αυτή την αναφορά, στο λήμμα για την ηθοποιό Isabel Randolph:
Radio career
Isabel Randolph gained nationwide popularity on the famous radio show Fibber McGee and Molly (on the air 1935-1959), where she began in various "snooty" roles January 13, 1936, eventually becoming the long-running series character, the pompous Mrs. Abigail Uppington, a snooty society matron whom Fibber addressed as "Uppy", and whose pretensions Fibber delighted in deflating. [...]
Film career
Even while young, Isabel Randolph specialized in middle-aged "grand dame" roles on stage and radio, continuing in these roles when she entered films in 1940. She re-created her character of Mrs. Uppington in RKO's Look Who's Laughing in 1941 and Here We Go Again in 1942, both spin-offs of the Fibber McGee and Molly radio series. In 1943, she co-starred again as Mrs. Uppington, but with country–music pioneer Roy Acuff instead, in the Republic musical O, My Darling Clementine.
Με ποιον χαρακτήρα να την παραλληλίζαμε στα δικά μας;
About a mile from home, however, reality hit. My wife, Mrs. Uppington, would be waiting for me.
Λίγο αργότερα μαθαίνουμε ότι, τελικά, το ρολόι έμεινα στα χέρια του ήρωα, που εξακολουθεί να το φοράει και να το χαίρεται ακόμη και σήμερα, μετά από τριάντα χρόνια, και να θυμάται πόσο εύκολα δένεται με πράγματα. Κι εκεί αναφέρει πάλι:
Someone like Mrs. Uppington would save the watch (of course, a very different kind of watch!) for very special occasions.
Στη γουίκη βρίσκω αυτή την αναφορά, στο λήμμα για την ηθοποιό Isabel Randolph:
Radio career
Isabel Randolph gained nationwide popularity on the famous radio show Fibber McGee and Molly (on the air 1935-1959), where she began in various "snooty" roles January 13, 1936, eventually becoming the long-running series character, the pompous Mrs. Abigail Uppington, a snooty society matron whom Fibber addressed as "Uppy", and whose pretensions Fibber delighted in deflating. [...]
Film career
Even while young, Isabel Randolph specialized in middle-aged "grand dame" roles on stage and radio, continuing in these roles when she entered films in 1940. She re-created her character of Mrs. Uppington in RKO's Look Who's Laughing in 1941 and Here We Go Again in 1942, both spin-offs of the Fibber McGee and Molly radio series. In 1943, she co-starred again as Mrs. Uppington, but with country–music pioneer Roy Acuff instead, in the Republic musical O, My Darling Clementine.
Με ποιον χαρακτήρα να την παραλληλίζαμε στα δικά μας;
