Τώρα δα θωρώ ηντά 'ναι, για δεν το κάτεχα, αλλά για να το έχω δει και ακούσει μέχρι κι εγώ ο άσχετος με την πλεκτική τέχνη,
μάλλον* έτσι λέγεται και ελληνιστί.
Έχει
πολλά ευρήματα, αν και στα περισσότερα εξηγείται αμέσως ότι πρόκειται για μια "τεχνική με κόμπους". Ενδιαφέρουσα προέλευση έχει και η τεχνική και η λέξη, όπως λέει η
Γουίκι:
In the Western Hemisphere, macramé is believed to have originated with 13th-century Arab weavers. These artisans knotted the excess thread and yarn along the edges of hand-loomed fabrics into decorative fringes on bath towels, shawls, and veils. The Spanish word macramé is derived from the Arabic migramah (مقرمة), believed to mean "striped towel", "ornamental fringe" or "embroidered veil." After the Moorish conquest, the art was taken to Spain, and then spread through Europe. It was introduced into England at the court of Mary II in the late 17th century.
Sailors made macramé objects in off hours while at sea, and sold or bartered them when they landed, thus spreading the art to places like China and the New World. Nineteenth-century British and American sailors made hammocks, bell fringes, and belts from macramé. They called the process "square knotting" after the knot they used most frequently.
Και τώρα που τα είδα όλα αυτά, θυμήθηκα ότι πιτσιρικάδες φτιάχναμε διάφορα τέτοια προχειροτεχνήματα με λεπτά καλώδια με πλαστικό περίβλημα, τ' αγόρια (ανδροπρεπές υλικό, μη μας πει κανείς πως πλέκουμε με νήμα σαν τις τσούπρες).
*Εdit: τι μάλλον; Ο κόσμος το 'χει βούκινο κι εγώ το ψάχνω ακόμα.