Μεταφράζω ένα θεατρικό έργο όπου εμφανίζεται μια γιάτρισσα, κάτι σαν μάγισσα του χωριού, που τη φωνάζουν με το παρατσούκλι La Quinta (προφέρεται Λα Κίντα), δηλαδή Πέμπτη, επειδή γεννήθηκε πέμπτη στη σειρά από επτά αδέλφια (και μας λέει στο έργο ότι τα πέμπτα παιδιά, λέει, έχουν το Χάρισμα - έτσι με κεφαλαίο).
Αναρωτιέμαι κι εγώ τι να κάνω με το παρατσούκλι.
Στην αρχή το κράτησα Λα Κίντα, που ακούγεται και εξοτίκ (όπως έκανε και ο μεταφραστής του έργου Λα Τσούνγκα του Μπάργας Λιόσα), αλλά επειδή στο διάλογο γίνεται αναφορά στη σημασία του, αναρωτιέμαι μήπως τυχόν να το μεταφράσω, και αν ναι, πώς; Το Πέμπτη είναι προφανές, αλλά ηχεί παράξενα, δεν θα της βγάζανε τέτοιο παρατσούκλι αν ήταν στην Ελλάδα - δεν είναι στην Ελλάδα, όμως, και ίσως να μην πειράζει να την πούμε Πέμπτη.
- Τη φωνάζουν Πέμπτη γιατί είναι η πέμπτη από εφτά αδέρφια. Λένε πως τα πέμπτα παιδιά γεννιούνται με το Χάρισμα.
Φυσικά μπορεί να μείνει Λα Κίντα και να μαγειρέψω λίγο την πρόταση (το υπογραμμισμένο είναι προσθήκη):
- Τη λένε Λα Κίντα, δηλαδή η πέμπτη, γιατί είναι η πέμπτη από εφτά αδέρφια. Λένε πως τα πέμπτα παιδιά γεννιούνται με το Χάρισμα.
Μπορώ να πετάξω και έξω τελείως τη σύνδεση με το όνομα:
-Τη λένε Λα Κίντα γιατί Είναι η πέμπτη από εφτά αδέρφια. Λένε πως τα πέμπτα παιδιά γεννιούνται με το Χάρισμα.
Πολύ ψιλούτσικα γράμματα, αλλά στο Λα Κίντα ελλοχεύει πάντα ο κίντυνος να το προφέρουν σα να ήταν nd και όχι nt (εγώ θα βάλω σημείωση βέβαια στην αρχή, αλλά...).
Ποια λύση προτιμάτε; Έχετε καμιά άλλη ιδέα; (Εγώ έχω προτίμηση αλλά δεν την λέω ακόμη).
Αναρωτιέμαι κι εγώ τι να κάνω με το παρατσούκλι.
Στην αρχή το κράτησα Λα Κίντα, που ακούγεται και εξοτίκ (όπως έκανε και ο μεταφραστής του έργου Λα Τσούνγκα του Μπάργας Λιόσα), αλλά επειδή στο διάλογο γίνεται αναφορά στη σημασία του, αναρωτιέμαι μήπως τυχόν να το μεταφράσω, και αν ναι, πώς; Το Πέμπτη είναι προφανές, αλλά ηχεί παράξενα, δεν θα της βγάζανε τέτοιο παρατσούκλι αν ήταν στην Ελλάδα - δεν είναι στην Ελλάδα, όμως, και ίσως να μην πειράζει να την πούμε Πέμπτη.
- Τη φωνάζουν Πέμπτη γιατί είναι η πέμπτη από εφτά αδέρφια. Λένε πως τα πέμπτα παιδιά γεννιούνται με το Χάρισμα.
Φυσικά μπορεί να μείνει Λα Κίντα και να μαγειρέψω λίγο την πρόταση (το υπογραμμισμένο είναι προσθήκη):
- Τη λένε Λα Κίντα, δηλαδή η πέμπτη, γιατί είναι η πέμπτη από εφτά αδέρφια. Λένε πως τα πέμπτα παιδιά γεννιούνται με το Χάρισμα.
Μπορώ να πετάξω και έξω τελείως τη σύνδεση με το όνομα:
-
Πολύ ψιλούτσικα γράμματα, αλλά στο Λα Κίντα ελλοχεύει πάντα ο κίντυνος να το προφέρουν σα να ήταν nd και όχι nt (εγώ θα βάλω σημείωση βέβαια στην αρχή, αλλά...).
Ποια λύση προτιμάτε; Έχετε καμιά άλλη ιδέα; (Εγώ έχω προτίμηση αλλά δεν την λέω ακόμη).