Γιατί όχι; Με τη λογική ότι υπάρχουν έννοιες που μπορεί να περιγραφούν και να οριστούν και έννοιες που είναι απέραντες. Οι έννοιες δεν είναι μόνο αφηρημένες, όχι;
Αν υπάρχει κάποια (έστω χαλαρή ή πολύ έμμεση) παραπομπή στη λογική του Χέγκελ, η ελαφρώς στρυφνή απόδοση "άπειρη έννοια" είναι προτιμότερη. Και, ναι, στην εγελιανή λογική έχουμε "άπειρη έννοια", που δεν ταυτίζεται με την έννοια του απείρου.
Ακριβώς, Ζάζουλα, αλλά δεν έχω πρόχειρα λεξικά για να προσφέρω «κεφάλαιο και εδάφιο» (chapter and verse) που ζητά ο Νίκελ.
Το απεριχώρητον είναι ιδιότητα του Θεού, ο οποίος είναι αδύνατο να συλληφθεί με όρους χώρου (όπως εδώ) και χρόνου (το άχρονον). Κάποιος εδώ το λέει infinitude: Infinitude is God’s boundless and never-ending largeness in space, in time, in all other dimensions of existence, and in all of His attributes. Whatever attributes God has are infinite, as well as other attributes of His person.