I want to believe: Αγαπημένες σειρές

[SBE]

Εντάξει, ας μην αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για την κηδεία των παραδοσιακών καναλιών ακόμα.

 

[nickel]

Μια που αναφέρθηκαν βρετανικές σειρές: εκτός από το Sherlock που αγαπώ εις τη νιοστή και ανυπομονώ για τον επόμενο κύκλο, φέτος ανακάλυψα (καθυστερημένα, είναι η αλήθεια) το Life on Mars και τη συνέχειά του, το Ashes to Ashes και κόλλησα. Πολύ όμως. Το μόνο μου παράπονο είναι πως οι βρετανικές σειρές έχουν τόσο λίγα επεισόδια.

Χρειάστηκε να το πει κι άλλος ένας για να το πάρω απόφαση.

Μα μου είναι τόσο οικεία αυτή η Αγγλία! Για να μην πω για τη μουσική:

Life on Mars Series 1 — The Almost Complete Soundtrack

Led Zeppelin - Immigrant Song
David Bowie - Life on Mars
Blue Oyster Cult - Stairway to the Stars
Lou Reed - I'm So Free
The Who - Baba O'Riley
Deep Purple - Rat Rat Blue
Deep Purple - Fireball
Cream - White Room
Wings - Live and Let Die
Deep Purple - No One Came
Willie Lindo & The Charmers' Band - Drum Song
Thin Lizzy - Saga of the Ageing Orphan
Deep Purple - Lazy
Pink Floyd - One of These Days
Sweet - The Ballroom Blitz
Uriah Heap - Gypsy
Free - Wishing Well
Atomic Rooster - Head in the Sky
Hawkwind - Brainstorm
David Bowie - The Jean Genie
Jethro Tull - Cross-Eyed Mary
Hawkwind - Silver Machine
Slade - Gudbuy T' Jane
Rolling Stones - Wild Horses
Sweet - Blockbuster
Thin Lizzy - Call The Police
Status Quo - Good Thinking
Thin Lizzy - The Rocker
Cream - White Room
T Rex - Jeepster
Roxy Music - Would You Believe
Hawkwind - Urban Guerilla
Roxy Music - Mother of Pearl
Nina Simone - I Wish I Knew (How It Would Feel to be Free)
Louis Armstrong - What A Wonderful World
The Hollies - I Can't Tell The Bottom From The Top
Peters & Lee - Welcome Home
Nina Simone - Sinnerman
Atomic Rooster - The Rock
John Kongos - Tokoloshe man
Atomic Rooster - Ear in the Snow
Atomic Rooster - The Devil's Answer
Wizzard - See My Baby Jive
Lindisfarne - Meet Me On The Corner
Free - Little Bit of Love

 

[meidei]

Έχω την εντύπωση ότι το σενάριο του Life on Mars γράφτηκε για να δικαιολογήσει την χρήση του soundtrack του ;)
Και άξιζε τον κόπο. Καταπληκτική σειρά και φινάλε.

Το μόνο μου παράπονο είναι πως οι βρετανικές σειρές έχουν τόσο λίγα επεισόδια.

Τις πιο πολλές φορές είναι για καλό. Γλιτώνουμε από τα άχρηστα γεμίσματα (fillers) και το γράψιμο είναι πιο σφιχτό και συνεπές.

 

[nickel]

Broadchurch: Καλή αγγλική μίνι τηλεσειρά (8 45λεπτα). Φόνος 11χρονου αγοριού σε αγγλική παραθαλάσσια κωμόπολη. Ατού της σειράς: η κωμόπολη και η μαμά του αγοριού. Οι διάλογοι δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο, δεν ήταν Downton Abbey. Δύσκολα θα μου βγάλει κανείς από το μυαλό ότι οι παραγωγοί ήθελαν να φτιάξουν ένα εγγλέζικο The Killing (Forbrydelsen) με ηλιόλουστες ημέρες εκεί που οι Δανοί είχαν διαλέξει μια ατέλειωτη γκριζάδα.

 

[Palavra]

Στα πλαίσια της μανίας με τις σειρές εξ ΗΒ, λοιπόν, ήθελα να πω και για τα παρακάτω:

Cracker: παλιά αλλά καλή. Ένας ψυχολόγος που είναι αλκοολικός, υπέρβαρος, και μανιώδης καπνιστής βοηθά την αστυνομία να διαλευκάνει διάφορα εγκλήματα. Το χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει στοιχείο υπερήρωα, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να πει κανείς πως η σειρά είναι πρόδρομος διάφορων ψυχολογικών αστυνομικών θρίλερ.
Messiah: ακόμα ένα αστυνομικό θρίλερ.

Αυτό που μου αρέσει με τις βρετανικές σειρές αυτού του είδους είναι ότι δεν βασίζονται στη δράση - ακόμα και το Spooks, που είναι κατασκοπικό, έχει ήρωες που είναι κανονικοί άνθρωποι και δεν σκοτώνουν 20 αντιπάλους με μια οδοντογλυφίδα και ένα βαζάκι μαγιονέζα. Είναι παντού έντονο το ψυχολογικό στοιχείο και επίσης δεν είσαι ποτέ σίγουρος ότι ο καλός δεν θα πάθει τίποτα, όπως συμβαίνει στις αμερικάνικες σειρές (και χαλάει το σασπένς).

 

[SBE]

Περίεργο...
Ποτέ δεν παρακολούθησα ούτε ένα από αυτά τα σήριαλ που λεει η Παλάβρα, παρόλο που όλοι τα θεωρούσαν σπουδαία.
Αν με ρωτήσετε τι βλέπω στην αγγλική τηλεόραση η απάντηση είναι: τις ταινίες.

 

[crystal]

Μάλλον είμαι η μόνη, αλλά έχω αρχίσει να ξενερώνω με το Game of Thrones. Το γυμνό σε κάθε ευκαιρία να το δεχτώ (τις περισσότερες φορές είναι κι ωραίο θέαμα), αλλά με χαλάει που τραβάει τη σκληρότητα στα άκρα.

Spoiler

Στο έβδομο επεισόδιο έπρεπε να δούμε λάιβ τον ευνουχισμό του Γκρέιτζοϊ, μια σκηνή που κι ο ίδιος ο συγγραφέας απλώς υπαινίσσεται. Δηλαδή στο φινάλε του πέμπτου κύκλου τι θα γίνει; Θα μας δείξουν πώς ράφτηκε ο μανδύας, βελονιά-βελονιά;

 

[panadeli]

Έχω δει μόνο τα πρώτα τρία επεισόδια της 3ης σεζόν, αλλά έχω ξενερώσει κι εγώ και μάλιστα πολύ. Το γυμνό δεν με χαλάει καθόλου, η βία κάποιες φορές ναι, αλλά αυτό που κυρίως με εκνευρίζει είναι ότι ύστερα από τρία ωριαία επεισόδια δεν έχει προχωρήσει καθόλου η πλοκή. Κάποια στιγμή στα μισά του 3ου επεισοδίου με πήρε ο ύπνος για κάνα δεκάλεπτο.

 

[Palavra]

Αυτό συμβαίνει και στα βιβλία, πάντως. Περίπου από τα μισά του 3ου και στα επόμενα δύο έχει αρχίσει και κουράζει.

 

[nickel]

Το γυμνό σε κάθε ευκαιρία να το δεχτώ (τις περισσότερες φορές είναι κι ωραίο θέαμα)

Τις προάλλες αναρωτιόμουν για το λόγο που είδα δύο ολόκληρες σεζόν. Μπορεί και να μου έδωσες την απάντηση. :)

Αστειεύομαι. Ίσως δοκίμαζα τις αντοχές μου. Μου προξενούν αλλεργία όλα τα fantasy. Για φέτος το fantasy που αποφάσισα να βλέπω είναι οι Δαίμονες του Ντα Βίντσι. Έχει σημαντικό ποσοστό ιστορικής πραγματικότητας, που, αν και παρουσιάζεται μέσα από παραμορφωτικούς φακούς, δεν παύει να ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία.

 

[azimuthios]

Δεν ξενερώνεις με το GoT ρε παιδιά. Είναι η οπτικοποίηση των βιβλίων και είναι και αρκετά πιστό σε πολλά σημεία. Η βία είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και το γυμνό και το φαγητό. Άλλωστε τι άλλο έκαναν οι πραγματικοί βασιλιάδες-ιππότες και σία στην εποχή στην οποία παραπέμπει; Όλη την ώρα δεν σκότωναν ο ένας τον άλλο και βίαζαν και έκαναν αιμομιξίες και έριχναν ο ένας τον άλλο από τον θρόνο; Τι μας παραξενεύει και μας ξενίζει; Το ότι τα δείχνει ρεαλιστικά;

Θα διαφωνήσετε πιθανόν αλλά εγώ περισσότερο αηδιάζω και ενοχλούμαι με την ωμή παρουσίαση των νεκρών και παραμορφωμένων σωμάτων από το CSI και λιγότερο από το GoT που το παίρνω ως αυτό που είναι. Εξαιρετικά βιβλία δοσμένα με εξαιρετικό τρόπο στην οθόνη.

Είναι τρομερά δοσμένη και καλογραμμένη στα βιβλία η ίντριγκα. Γι' αυτό έγινε μανία για κάποιους. Όχι για τα ανάλαφρα ξωτικά και τους καλοκάγαθους νάνους άλλων βιβλίων φαντασίας... (που και αυτά είναι εξαιρετικά μπορώ να πω, όπως του Τόλκιν και του Μπρουκς).

 

[Palavra]

Δεν ξενερώνεις με το GoT ρε παιδιά. Είναι η οπτικοποίηση των βιβλίων και είναι και αρκετά πιστό σε πολλά σημεία.

Μα τα έχουμε ξαναπεί (από εδώ και κάτω). Εγώ π.χ. ξενέρωσα πρώτα πρώτα με το βιβλίο.

Δεν νομίζω ότι όλα τα άλλα παρόμοια βιβλία έχουν καλοκάγαθους νάνους κλπ, πάντως - χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα αντίστοιχα βιβλία της Λε Γκεν. Αλλά ντε γκούστιμπους νον έστ ντισπουτάντουμ, είναι και θέμα προσωπικής προτίμησης.

 

[crystal]

Άζι, έγραψα τι ακριβώς με ξένισε εμένα: ότι μου "έδειξαν ρεαλιστικά" μια σκηνή που κι ο ίδιος ο συγγραφέας απλώς υπαινίσσεται και δεν περιγράφει καν. Δεν μίλησα ούτε για ανάλαφρα ξωτικά ούτε για καλοκάγαθους νάνους.

 

[azimuthios]

Επειδή δεν θέλω παρεξηγήσεις ειδικά για σειρές (αν είναι δυνατόν!!!!) δεν είπα ποτέ ότι είπες αυτό που έγραψες στο 273 (ωραίο ακούστηκε, Κρύσταλ). Εγώ αναφέρθηκα στα ξωτικά και τους νάνους. Εγώ! Εντάξει;

Παιδιά, μια και καλή, αν κάτι ξέρω είναι να γράφω... Αυτό το ξέρω τουλάχιστον! Και πώς και τι γράφω!

Κρύσταλ, συμφωνώ μαζί σου στο ότι στον βωμό της εικόνας πρόσθεσαν πράγματα. Αλλά και πάλι σε ποια ταινία βγαλμένη από βιβλίο δεν γίνεται αυτό;

Παλ, δεν τολμώ να συγκρίνω Τόλκιν, Μάρτιν, Μπρουκς με τη Λε Γκεν. Άλλο είδος, άλλη γραφή, άλλα θέματα, άλλο εντελώς... Εσύ τη συγκρίνεις δηλαδή;

 

[crystal]

Βρε δεν παρεξηγούμαι. Απλώς έτσι όπως εκφράστηκες, ήταν σαν εμείς να ενοχλούμαστε με τον ρεαλισμό - ενώ εγώ είπα καθαρά ότι με ενόχλησε το βήμα πέρα από τον ρεαλισμό, η (κατά τη γνώμη μου) άσκοπη προσθήκη της βίας.

Εννοείται ότι όλα είναι υποκειμενικά. Τα βιβλία είχαν από μόνα τους υπερβολική ασχήμια για το δικό μου στομάχι, κι επειδή η εικόνα είναι πιο ισχυρή, στη σειρά η πλευρά αυτή γιγαντώνεται. Κι όταν βλέπω μια παραγωγή τόσο άρτια από τόσες απόψεις, η αναίτια επιπλέον βία μού φαίνεται εύκολη λύση και με απογοητεύει.

 

[nickel]

Πάντως, από τότε που έγινε μια σχετική συζήτηση και είπες, Άζι, ότι δεν έβρισκες καθόλου του γούστου σου το Big Bang Theory, έχω δει όλα του τα επεισόδια, διάβασα και όλες τις κάρτες του Chuck Lorre (εμφανίζονται στο τέλος κάθε επεισοδίου) και μπορώ να σου περιγράψω καταλεπτώς τον κάθε χαρακτήρα και την πορεία του στις έξι σεζόν. Επίσης δεν ξαναβλέπω επεισόδια επειδή τα θυμάμαι.

Αν με ρωτήσεις να σου πω για το Παιχνίδι των θρόνων, φοβάμαι ότι θα μηδενιστώ σε όλες τις απαντήσεις... Θέλω να πω, de gustibus et coloribus non est disputandum.

 

[azimuthios]

Ωραία, θα λέω ποια σειρά δεν μου αρέσει για να τη βλέπετε από τώρα κι έπειτα... χαχαχα

Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα. Εγώ δεν ξέρω για γκούστιμπους και κολόριμπους... :twit:

 

[azimuthios]

Κι έτσι για πλάκα θα παρουσιάσω το Top 5 από τις σειρές που έχω δει:

The Wire (μακράν η Νο 1 από όλες τις απόψεις)

Prisonbreak (σπουδαίος 1ος κύκλος και Τ-Μπαγκ θεός!)
How I Met your Mother (τα φιλαράκια των 00ς με ωραίο και όχι κουραστικό χιούμορ)
2 and a Half Men (θα ήθελα να τη μεταφράσω μόνο και μόνο για τα λογοπαίγνια που έχει. Ο ύμνος των εργένηδων...χεχεχε)
Τα Φιλαράκια (τότε που προβαλόταν ήταν αδιαμφισβήτητα πολύ αστεία)

Παρατηρείτε ότι έχω βάλει τρεις κωμικές σειρές. Μάλλον έχω ανάγκη περισσότερο γέλιο παρά προβληματισμό. Αν και το Σύρμα τα είχε όλα και γι' αυτό την έχω πρώτη.

Κατά τ' άλλα έχω δει Τζακ Μπάουερ (24), το οποίο στους 2-3 πρώτους κύκλους ήταν εξαιρετικά φτιαγμένο, έχω δει Σέρλοκ και το βρήκα πολύ ωραίο, αλλά λίγο, είδα Homeland και το θεώρησα πολύ καλό στο είδος του, είδα και Alias, αλλά για τη Τζένιφερ Γκάρνερ μόνο. Είδα και Lost αλλά θεωρώ ότι σεναριακά το έχεσαν το θέμα και έκανε τεράστια κοιλιά, άσε που είχε χαρακτήρες που ποτέ δεν συμπάθησα, όπως ο κλαψο...νης Τζακ. Έχω δει και λόγω ηλικίας Μέρφι Μπράουν αλλά και πολλά άλλα που δεν θυμάμαι τώρα. Α, το Alcatraz θυμήθηκα, που ήταν μέτριο. Και φυσικά το GoT που είναι άρτια φτιαγμένο.

Σόρυ θυμήθηκα τώρα και το Seinfeld και το Larry (δεν θυμάμαι ακριβή τίτλο αλλά ήταν ο δημιουργός του Seinfeld).

Δεν έχω δει ακόμα Ντάουντον και κάποιες άλλες που γράψατε τις οποίες κρατάω για το μέλλον.

 

[Palavra]

Παλ, δεν τολμώ να συγκρίνω Τόλκιν, Μάρτιν, Μπρουκς με τη Λε Γκεν. Άλλο είδος, άλλη γραφή, άλλα θέματα, άλλο εντελώς... Εσύ τη συγκρίνεις δηλαδή;

Την ανέφερα επειδή μίλησες για βιβλία φαντασίας.

 

[panadeli]

Κι έτσι για πλάκα θα παρουσιάσω το Top 5 από τις σειρές που έχω δει

Και το δικό μου τοπ 5:

1. Star Trek The Original Series
2. Star Trek The Next Generation
3. Star Trek Deep Space Nine
4. Star Trek Voyager
5. The Big Bang Theory, αλλά μόνο τα επεισόδια με αναφορές στο Σταρ Τρεκ (δηλαδή σχεδόν όλα)

Εδιτ: Ευτυχώς που δεν έβαλες τοπ 10, θα μου τέλειωναν τα Σταρ Τρεκ!