panadeli
¥
Δεν νομίζω ότι είναι θέμα χαλάρωσης και ελευθερίας, ή κάτι αντίστοιχο, αλλά θέμα του πώς αντιλαμβάνονται οι ομιλητές το χρόνο και τη σχέση τους με αυτόν. [...] Είναι σαφές στο μυαλό του ομιλητή ότι αφού αναφερόμαστε στο παρελθόν η πράξη έχει συντελεστεί ήδη και δεν υπάρχει ανάγκη να τη συνδέσουμε με το παρόν. Κάτι αντίστοιχο ως εξήγηση δίνεται και για τη χρήση του αορίστου αντί του παρακειμένου στα ΑμερΑγγλικά και στους συνδέσμους που δίνω παραπάνω.
Έχω πάντως την εντύπωση ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικούς κανόνες, έναν για τα AmE και έναν για τα BE, αλλά ουσιαστικά έναν κανόνα, ο οποίος απλά είναι ισχυρότερος στην Αγγλία και λιγότερο ισχυρός -έως πολύ ασθενής- στην Αμερική. Κάτι τέτοιο καταλαβαίνω και από αυτά που γράφουν πολλοί σχολιαστές στους συνδέσμους που παραθέτεις.
Περισσότερο κλίνω προς αυτό που γράφει η Μπέρνι στο #8:
Αίσθησή μου: στη φράση υπονοείται ένα recently [...]. Με αυτή την έννοια, μια χαρά πάει ο simple past εκεί, παρόλο που ο κανόνας όντως υπάρχει και ακολουθείται.
Με άλλα λόγια, αν σε μια παρέα πω ξαφνικά I lost my keys, χωρίς άλλα συμφραζόμενα, το πιθανότερο είναι να εννοώ ότι τα έχασα στο πρόσφατο παρελθόν. Ειδάλλως, αν τα είχα χάσει έναν χρόνο νωρίτερα, τι νόημα έχει να το πω; Έτσι, μολονότι η γραμματικά αυστηρή προσέγγιση λέει ότι η πρόταση είναι λειψή, μια πιο χαλαρή προσέγγιση μπορεί να τη δεχθεί ως γραμματικά ορθή, θεωρώντας ότι υπονοείται το recently. Μήπως αυτή είναι μια οδός προς τη χαλάρωση του κανόνα μέχρι τελικά να εγκαταλειφθεί πλήρως;