flatness to tolerance of 0.1 mm

[Resident]

I need a second opinion on translating/interpreting the following "The faces through which the load is to be applied shall be flat to a tolerance of 0.1 mm..."

In the same standard, a few sentences below the above sentence, the description includes the following: "The sides of the specimen shall be smooth and free of abrupt irregularities and straight to within 0.3 mm over the full length of the specimen."

All the above is from a European Standard on the compressive strength of dimension stone (διαστασιολογημένοι λίθοι, δηλ. κομμάτια μαρμάρου/γρανίτη κτλ). Last Monday, I got into an argument with a laboratory assessor over the flatness requirements. Originally, I had interpreted it as a flatness requirement of 0.1 mm. After a second reading I changed my mind and accepted it as a tolerance requirement. Unfortunately, the assessor did not agree. Presently, I believe the flatness requirement to be 0.3 mm and the tolerance 0.1 mm.

Any other thoughts?

 

[drsiebenmal]

Αν καταλαβαίνω σωστά, αν η προδιαγραφή για flatness είναι 0,3 mm και η ανοχή 0,1 mm σημαίνει ότι είναι ανεκτή flatness στα όρια 0,2-0,4 mm.

Αφού όμως το όριο των 0,3 mm είναι αδιαπραγμάτευτο, πράγμα στο οποίο με οδηγεί η προηγούμενη διατύπωση straight to within 0.3 mm over the full length of the specimen, τότε ανοχή 0,1 mm σημαίνει ότι είναι ανεκτή flatness στα όρια 0,2-0,3 mm.

Προτιμότερο θα ήταν βέβαια να είναι καλύτερα και σαφέστερα διατυπωμένο, επιτόπου, με λογική μηχανικού και όχι νομικού, όπως είναι τώρα.

 

[Zazula]

Δεν ξέρω, το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω και δεν μου βγάζει κάτι το προφανές. Ίσως μ' ένα σχέδιο να ξεκαθάριζαν στο μυαλό μου κάποια πράγματα. Κι εξηγούμαι σχετικά με το πού με προβληματίζει η διατύπωση ως έχει:
1. Αναρωτιέμαι αν στη συγκεκριμένη εφαρμογή έχει νόημα το κάτω όριο στην επιπεδότητα. Δηλαδή, αν είναι όπως τα λέει ο Δόκτορας αποπάνω, κι εγώ έχω έναν διαστασιολογημένο λίθο με μόλις 0,1 mm απόκλιση από την απόλυτη επιπεδότητα, θα είναι no-go και θα απορριφθεί; Με ποια λογική; Εννοώ, δηλαδή, ότι περιμένω στην επιπεδότητα να έχω κάτω όριο ανοχής το 0 (μηδέν) και άνω όριο το μέγιστο επιτρεπτό για τη συγκεκριμένη εφαρμογή (εκτός, φυσικά, από ειδικές περιπτώσεις όπου απαιτείται κάποια ελάχιστη επιφανειακή τραχύτητα, αλλά δεν ξέρω αν εδώ μιλούμε για κάτι τέτοιο).
2. Στο πνεύμα των όσων προανέφερα, αντιλαμβάνομαι ότι στα όρια απόκλισης των πλευρικών όψεων των δειγμάτων από την επιπεδότητα έχουμε μέγιστο τα 0,3 mm και ειδικά για την όψη επί της οποίας εφαρμόζεται το θλιπτικό φορτίο το όριο είναι 0,1 mm. Τούτο το τελευταίο μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Είτε ότι το φορτίο εφαρμόζεται μόνον σε συγκεκριμένη/-ες πλευρά/-ές (και σ' αυτήν/-ές τα όρια είναι πιο σφιχτά), είτε ότι μετριέται η σχετική επιπεδότητα ανάμεσα στην πλευρική όψη του λίθου και την επιφάνεια εφαρμογής του θλιπτικού φορτίου.

 

[Resident]

Μιλάμε συνήθως για κύβους ακμής 50 +/- 5 mm ή 70 +/- 5 mm ή 150 +/- 5 mm ή ακόμη και για κυλίνδρους διαμέτρου 50 +/- 5 mm ή 70 +/- 5 mm ή 150 +/- 5 mm. Φυσικά στους κύβους η φόρτιση μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε επιφάνεια που πληροί τις απαιτήσεις επιπεδότητας. Που εγώ καταλαβαίνω ως 0,3 mm με ανοχή 0,1 mm. Οι παραγωγοί αυτών των υλικών πετυχαίνουν πολύ καλή λείανση, συνήθως, δηλ. επιπεδότητα καλύτερη από 0,1 mm. Σε παλαιό ISO πρότυπο βρήκα αναφορά σε κατηγορία επιπεδότητας με ανοχή 0,1 mm αλλά δεν μπόρεσα να βρω τι σημαίνει αυτό ως τιμή.

 

[Zazula]

Δεν μπορώ να πειστώ ότι το 0,1 είναι ανοχή στο 0,3. Ρωτώ και πάλι: Αν έχεις πλευρά με επιπεδότητα 0,1 mm (δηλ. που βγαίνει εκτός με το σκεπτικό 0,3±0,1 mm) θα την απορρίψεις; Πώς; Γιατί;

Προσανατολίζομαι τώρα στο εξής ενδεχόμενο, να είναι δηλαδή το 0,1 η μέγιστη επιτρεπτή απόκλιση από την επιπεδότητα της μιας πλευράς (καθεμιά πλευρά αντιμετωπίζεται μεμονωμένα) και το 0,3 να είναι η προκύπτουσα επιπεδότητα λόγω απόκλισης των απέναντι κείμενων πλευρών από την παραλληλία — και εξηγώ: Μπορεί λειαίνοντας τη μια πλευρά να τη φας περισσότερο προς τη μια της ακμή, οπότε ουσιαστικά αρχίζεις και αποκλίνεις από την απόλυτη καθετότητα των προσκείμενων πλευρικών όψεων. Επειδή δεν έχει νόημα να σου δώσει ανοχές για τις ορθές γωνίες (καθότι κάτι τέτοιο θα καθιστούσε περίπλοκο τον υπολογισμό της επαλληλίας τους), σου λέει τελικά η πάνω όψη από την κάτω να έχουν το μέγιστο μιαν απόκλιση 0,3 mm από το οριζόντιο επίπεδο αναφοράς (πράγμα που ακούγεται και κάπως λογικό, αν σκεφτούμε ότι το δυσμενέστερο σενάριο για την επαλληλία των ανοχών θα ήταν 0,1 mm προς τη μία πλευρά στη μια όψη, άλλο 0,1 mm προς την αντίθετη πλευρά στην άλλη όψη, κι έστω κι ένα 0,1 mm από τις ανοχές καθετότητας).

ΥΓ Εννοείται ότι, όπως εξήγησα στο προηγούμενο σχόλιό μου, θεωρώ πως και στις δύο περιπτώσεις (0,1 και 0,3) το κάτω όριο είναι το 0 (μηδέν).

 

[daeman]

"The faces through which the load is to be applied shall be flat to a tolerance of 0.1 mm..."

"The sides of the specimen shall be smooth and free of abrupt irregularities and straight to within 0.3 mm over the full length of the specimen."

Δεν ξέρω, το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω και δεν μου βγάζει κάτι το προφανές. Ίσως μ' ένα σχέδιο να ξεκαθάριζαν στο μυαλό μου κάποια πράγματα. Κι εξηγούμαι σχετικά με το πού με προβληματίζει η διατύπωση ως έχει:
1. Αναρωτιέμαι αν στη συγκεκριμένη εφαρμογή έχει νόημα το κάτω όριο στην επιπεδότητα. Δηλαδή, αν είναι όπως τα λέει ο Δόκτορας αποπάνω, κι εγώ έχω έναν διαστασιολογημένο λίθο με μόλις 0,1 mm απόκλιση από την απόλυτη επιπεδότητα, θα είναι no-go και θα απορριφθεί; Με ποια λογική; Εννοώ, δηλαδή, ότι περιμένω στην επιπεδότητα να έχω κάτω όριο ανοχής το 0 (μηδέν) και άνω όριο το μέγιστο επιτρεπτό για τη συγκεκριμένη εφαρμογή (εκτός, φυσικά, από ειδικές περιπτώσεις όπου απαιτείται κάποια ελάχιστη επιφανειακή τραχύτητα, αλλά δεν ξέρω αν εδώ μιλούμε για κάτι τέτοιο).
2. Στο πνεύμα των όσων προανέφερα, αντιλαμβάνομαι ότι στα όρια απόκλισης των πλευρικών όψεων των δειγμάτων από την επιπεδότητα έχουμε μέγιστο τα 0,3 mm και ειδικά για την όψη επί της οποίας εφαρμόζεται το θλιπτικό φορτίο το όριο είναι 0,1 mm. Τούτο το τελευταίο μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Είτε ότι το φορτίο εφαρμόζεται μόνον σε συγκεκριμένη/-ες πλευρά/-ές (και σ' αυτήν/-ές τα όρια είναι πιο σφιχτά)[...]

Επειδή στον συγκεκριμένο τομέα δεν έχω την απαραίτητη σε βάθος γνώση, προσεγγίζω το θέμα με βάση τις συγκεκριμένες διατυπώσεις (και τις αρχές της φυσικής), που σ' ένα πρότυπο δεν (πρέπει να) έχουν αοριστίες και ασάφειες (όπως δηλαδή σε ένα νομικό κείμενο, που λέει ο Δρ7χ παραπάνω). Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα που λέει ο Ζάζουλας, δηλ. ότι ο συντάκτης του προτύπου διαχωρίζει τις επιφάνειες ανάλογα με το αν θα εφαρμοστεί πάνω τους το φορτίο ή όχι. Και στους κύβους, η προδιαγραφή σού δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις την έδρα όπου θα εφαρμοστεί το φορτίο και η οποία θα πρέπει να έχει αυστηρότερα όρια επιπεδότητας, διότι σε αυτή την έδρα οι αποκλίσεις στη γωνία εφαρμογής των σχετικών δυνάμεων θα έχουν μεγαλύτερη επίδραση στα όρια αντοχής που μετράς και τη συμπεριφορά του υλικού.
Τώρα που βλέπω και το δεύτερο ποστ του Ζάζουλα, ενισχύεται αυτή η εντύπωση.

Και καλή μας μέρα και καλές ανοχές και αντοχές. :)

 

[Resident]

Βλέπω ξύπνησες εντός 12:00 +/- 1 ώρα :laugh:

Λογικό. Κάτσε να το σκεφτώ.

 

[daeman]

Βλέπω ξύπνησες εντός 12:00 +/- 1 ώρα :laugh:

Ας όψεται το γαλατόδασος που μου έσκασε χτες out of the blue, in the darkest-before-dawn στο ξενοδοχείο Τσέλσι, και μάλιστα με την Ούμα. Άντε να κοιμηθείς ήσυχος μετά.

 

[Resident]

Ψάχνοντας βρήκα και αυτές τις φωτογραφίες. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι οι πλευρές φόρτισης από την μία άκρη στην άλλη μπορούν να διαφέρουν μέχρι και 0,1 mm που είναι η ανοχή. Δηλ. αν το 0 είναι το αρχικό μας σημείο η άλλη άκρη δεν μπορεί να διαφέρει περισσότερο από 0,1 mm. Ίσως αν βρω το πρωτότυπο γερμανικό κείμενο του προτύπου να είναι πιο ακριβής η περιγραφή.