desaturate - desaturation = αποκορεννύω, κάνω αποκορεσμό - αποκορεσμός

[Alexandra]

Μιλώντας για χρώματα. Ολόκληρη η πρόταση:
Also, we desaturated the greens through a digital intermediary process.

Μου κάνει εντύπωση ότι στο Photoshop, η διαδικασία desaturate σημαίνει ότι αποχρωματίζεις την εικόνα, ενώ στο κόντεξτ που έχω εγώ, προφανώς δεν είναι αυτό, αφού η ταινία είναι έγχρωμη και παραμένει έγχρωμη μετά το desaturation.

 

[NatCat]

Εγώ θα το έλεγα μείωση του χρωματικού κορεσμού.

 

[Alexandra]

Καλή ιδέα :)

 

[tsioutsiou†]

To κατλαβαίνω ως απαλύνω, αποφορτίζω.

 

[Ambrose]

Μπορείς πολύ απλά να πεις "γκριζάραμε τα πράσινα". Εναλλακτικά, μειώσαμε την ένταση ή την καθαρότητα των πράσινων (αν και αυτό είναι πιο ασαφές).

 

[Elsa]

Στο Google υπάρχει ο αποκορεσμός, στα λεξικά δεν ξέρω αν υπάρχει, να το βάλουμε στους νεολογισμούς ή δεν στέκει;
Η πρώτη-πρώτη εύρεση είναι από το site της Adobe αν δεν κάνω λάθος.
edit: τώρα είδα οτι η Adobe εννοεί πράγματι να κάνεις την εικόνα σε τόνους του γκρι. Νομίζω οτι οι άλλες γκουγκλιές δεν εννοούν το ίδιο όμως.
ξαναedit: Πρόκειται για το ίδιο πράγμα μάλλον. Στο Photoshop, είναι μια εντολή με την οποία μέσω ενός συρόμενου εργαλείου μπορείς να μειώνεις σταδιακά τον κορεσμό ενός χρώματος μέχρι στο τέλος να το κάνεις εντελώς γκρι.

 

[Ambrose]

Κορεσμός χρώματος είναι η ένταση και η καθαρότητα ενός χρώματος. Όσο ανεβαίνει ο κορεσμός, τόσο πιο καθαρό και έντονο είναι ένα χρώμα. Όσο πέφτει, τόσο πιο πολύ χάνεται η καθαρότητα του χρώματος και προσεγγίζει το γκρίζο της αντίστοιχης αξίας (φωτεινότητας).

 

[Tsigonias]

Το χρώμα είναι το αίσθημα που προκύπτει από την αλληλεπίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με την ύλη και έχει τρείς μετρήσιμες παραμέτους. Hue, Saturation και Lightness οι οποίες αποδίδονται στα Ελληνικά με τις λέξεις απόχρωση ή τιμή ή αξία ο πρώτος όρος με επικρατέστερη την πρώτη απόδοση, κορεσμός ή βαθμός κόρου ο δεύτερος όρος και φωτεινότητα ή τονικότητα ο τρίτος όρος. Οι τρείς αυτές παράμετροι αναπαριστώνται στον χώρο σε τρισορθογώνιο σύστημα αξόνων. Για τον αντικειμενικό καθορισμό του χρώματος χρησιμοποιούνται διάφορα 3Δ μοντέλα με συνηθέστερο το μοντέλο του Munsell το οποίο σε απλή μορφή χωροθετεί τα χρώματα σε κύλινδρο (κονσερβοειδές - συγχωρέστε μου την έκφραση). Η τιμή Hue καθορίζεται σε μοίρες και δείχνει την γωνία που απέχει το εν λόγω χρώμα από δεδομένο χρώμα για το οποίο έχει οριστεί η γωνία 0 μοίρες (το R). Οι άλλες δύο παράμετροι παίρνουν τις τιμές 0-100% ή 0-1 ή 0-255 ανάλογα με το τι βολεύει την εφαρμογή. Επομένως με τον όρο desaturation εννοούμε τον αποκορεσμό του χρώματος. Τώρα τι είναι ουσιαστικά ο αποκορεσμός; Ας το προσεγγίσουμε με αντίστροφη μηχανική. Ο κορεσμός δεν έχει καμία σχέση με την τονικότητα ή φωτεινότητα αλλά με την πληρότητα του χρώματος (κορεσμός!!!). Ας παραθέσω έναν δύσκολο ορισμό και όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Πλήρες ή πρώτο ονομάζουμε ένα χρώμα το οποίο συνδέεται αμφιμονοσήμαντα με το ερέθισμα το οποίο το προκαλεί. Τα πλήρη χρώματα έχουν βαθμό κόρου ίσο με τη μονάδα (ή 100% ή 255 αναλόγως της εφαρμογής) και δεν μπορούν να παραχθούν με την χρήση άλλων χρωμάτων. Αντίθετα τα σύνθετα χρώματα έχουν βαθμό κόρου (κορεσμό) μικρότερο της μονάδας και είναι δυνατό να παραχθούν με την χρήση πολλών άλλων χρωμάτων (έτσι ερμηνεύεται το ότι δεν συνδέονται αμφιμονοσήμαντα με το ερέθισμα το οποίο τα προκαλεί). Τα χρώματα που έχουν βαθμό κόρου ίσο με το μηδέν δεν έχουν απόχρωση παρά μόνο τονικότητα και ονομάζονται αχρωματικά. Αυτά είναι το λευκό, το μαύρο και οι τονικές διαβαθμίσεις του γκρι. Με τον αποκορεσμό λοιπόν διατηρούμε ίδια την απόχρωση και την τονικότητα ενός χρώματος και μειώνουμε την πληρότητά του. Ο πλήρης αποκορεσμός θα κάνει την εικόνα μας ασπρόμαυρη χωρίς να επέμβει τονικά σε αυτήν.
Ελπίζω να μην με βλαστημάτε... Ο συνάδελφος πάντως που διδάσκει το θεωρητικό μάθημα στο ΤΕΙ Αθήνας έχει καμιά 300αριά σπουδαστές σε κάθε εξεταστική!!!

 

[Alexandra]

Εξαιρετικό ποστ! Ευχαριστώ, Tsigonias :)

 

[Ambrose]

Hue, Saturation και Lightness οι οποίες αποδίδονται στα Ελληνικά με τις λέξεις απόχρωση ή τιμή ή αξία ο πρώτος όρος με επικρατέστερη την πρώτη απόδοση, κορεσμός ή βαθμός κόρου ο δεύτερος όρος και φωτεινότητα ή τονικότητα ο τρίτος όρος.

Δεν ξέρω σε τι ακριβώς πεδίο αναφέρεσαι, αλλά στη ζωγραφική και στις εικαστικές τέχνες η φωτεινότητα (lightness)=τόνος=αξία. Δεν έχει σχέση δηλ. με το hue (απόχρωση). Γι' αυτό έγινε αναφορά παραπάνω για το γκρίζο της αντίστοιχης αξίας.

 

[Tsigonias]

Έτσι εξηγούνται όλα!!!
Αναφέρομαι στην χρωματική θεωρία η οποία είναι αποδεκτή από την φυσική του 20ου αιώνα και την σύγχρονη τεχνολογία των γραφικών τεχνών. Οι θεωρίες των ζωγράφων σε πολλές περιπτώσεις είναι για κλάματα. Οι καλλιτέχνες συχνά μπλέκουν τα μπούτια τους αφού δεν εννοούν να ξεχωρίσουν τα χρωματικά συστήματα που αναφέρονται σε ακτινοβολίες και αυτά που αναφέρονται σε μελάνια (χρώματα, μπογιές στην περίπτωσή τους). Δεν ξέρω ποιά είναι η πηγή σου αλλά είναι αξιόλογο ότι σε μία πρόταση αναφέρονται ως ταυτόσιμοι όροι και οι τρείς διαφορετικές παράμετροι του χρώματος!!!
>>Όσο πέφτει (ο κορεσμός), τόσο πιο πολύ χάνεται η καθαρότητα του χρώματος και προσεγγίζει το γκρίζο της αντίστοιχης αξίας (φωτεινότητας).<<
Εδώ ταυτίζονται και οι τρείς παράμετροι (κορεσμός, αξία-απόχρωση και φωτεινότητα)!!! Είναι εκπληκτικό το τί μπορεί να φανταστεί ένας καλλιτέχνης.
Θα σου αναφέρω ακόμα ένα παράδειγμα καλλιτεχνικής αυθαιρεσίας το οποίο είναι πασίγνωστο αλλά κανείς δεν απορεί για αυτό. Τα βασικά χρώματα είναι τρία (R,G,B). Αυτό είναι η αντικειμενική αλήθεια όπως την αποδέχεται η φυσική. Οι ζωγράφοι όμως έχουν άλλες αξίες (χαχαχα)!!! Ισχυρίζονται ότι τα βασικά χρώματα είναι άλλα (R,B,Y) και το αποδίδουν στο αληθοφανές επιχείρημα ότι το πράσινο δεν μπορεί να είναι βασικό χρώμα αφού παράγεται με την ανάμιξη του Β και του Υ χρώματος. Οι αγαπητοί καλλιτέχνες έχουν μια ιδιαίτερη ευκολία να μεταπηδούν από την μια θεωρία ανάμιξης χρώματος (προσθετική) στην άλλη (αφαιρετική) χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Ξεχνούν λοιπόν ότι ο αρχικός ισχυρισμός αφορούσε ακτινοβολίες και τις ανακατεύουν στην παλέτα τους σαν μπογιές. Τα μελάνια και οι μπογιές όμως λειτουγούν ώς φίλτρα και η δράση τους είναι αφαιρετική (φιλτράρουν μήκη κύματος).
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι οι ζωγράφοι είναι οι πλέον ακατάλληλοι να ασχοληθούν με τις χρωματικές θεωρίες. Ας αφήσουν να το κάνουν αυτό οι φυσικοί και οι τεχνολόγοι των γραφικών τεχνών και ας ασχοληθούν με αυτό που πολύ καλά ξέρουν και μας ομορφαίνει την ζωή, τον καμβά τους.

Συγγνώμη για τον τόνο μου, δεν θέλω να είμαι καυστικός αλλά γλαφυρός. Στην πραγματικότητα συμπαθώ πάρα πολύ τους ζωγράφους και με εξιτάρει το γεγονός ότι παρόλη την βασική τους άγνοια ξέρουν πολύ καλά να κάνουν ότι κάνουν.

 

[Ambrose]

Φίλε Tsigonia,

δεν έχω ούτε το χρόνο, ούτε την όρεξη να απαντήσω αναλυτικά στο δεύτερο ποστ σου. Από το πρώτο δεν κατάλαβα κουβέντα, εκτός από αυτό που ήδη σχολίασα.

Εγώ είπα, στη ζωγραφική και στις εικαστικές τέχνες lightness=αξία/τόνος. Το σχόλιό μου είναι καθαρά γλωσσικό δηλαδή και εμμένω σε αυτό (αν και δεν το αντέκρουσες).

>>Όσο πέφτει (ο κορεσμός), τόσο πιο πολύ χάνεται η καθαρότητα του χρώματος και προσεγγίζει το γκρίζο της αντίστοιχης αξίας (φωτεινότητας).<<
Εδώ ταυτίζονται και οι τρείς παράμετροι (κορεσμός, αξία-απόχρωση και φωτεινότητα)!!! Είναι εκπληκτικό το τί μπορεί να φανταστεί ένας καλλιτέχνης.

Εξήγησέ μας, αν θες, πού και πώς μπερδεύονται και τι φαντάζεται ο καλλιτέχνης.

Για αρχή ξεκίνα με αυτά εδώ τα επιστημονικά (; ) αρθράκια για να ξεκαθαριστεί τι εννοούμε με τους όρους "καθαρότητα" και "ένταση" χρώματος (και με τα λοιπά) κι όταν βρω τον χρόνο και την όρεξη ίσως να ασχοληθώ περισσότερο αναλυτικά:

http://en.wikipedia.org/wiki/Saturation_(color_theory)
http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/color-perception.htm
http://www.sciencebuddies.org/science-fair-projects/project_ideas/Photo_p007.shtml

 

[NatCat]

Η θεωρία του χρώματος είναι αρκετά περίπλοκη.

Αντιγράφω από το The New Munsell Student Color Set (2nd ed.):

The endless variations possible in color can be defined in the Munsell system by three attributes: hue, value and chroma; terms which respectively respresent color family, lightness and darkness, and color strength. Other color systems have employed different terms, but those chosen by Albert Munsell are the most intuitive and the most useful to the artist and designer. [...]

Hue is the quality that distinguishes one color family from another, as red from yellow or green from blue. [...]

Value is the quality by which a light color is distinguished from a dark one. [...]

Chroma is the strength or intensity of a color. It is that quality by which we distinguish a strong color from a weak or dull one. It can also be defined as the amount of departure of a color from a gray of the same degree or lightness. [...] People are usually referring to chroma when they speak of the purity, strength or intensity of color. Colors with strong chroma are often referred to as bright or saturated. However, the term brightness is also used to describe the intensity of white light and, therefore, indicates a combination of lightness and chroma. Albert Munsell viewed saturation as indicating a combination of value and chroma.

Albert Munsell's way of thinking about saturation parallels the definition of saturation in chemistry--when a liquid cannot absorb more of a substance, it has become saturated. The term saturation is often used by painters to indicate the relative proportion of pigment to filler or medium in a paint. When the term saturation is used with this meaning, a pure black is a saturated color. This is entirely different from what is meant by chroma. Black is a neutral color, it has no chroma. On the other hand, when used to mean the strength of a color, saturation becomes a synonym for chroma. In this case, a saturated color is one with strong chroma. Once again the way words referring to color are used in everyday conversation leads to confusion. Because of the misunderstandings caused by all the terms used to indicate the same attribute of color, Munsell chose to use the word chroma.

 

[aerosol]

Βρίσκω πληρέστατο το πρώτο ποστ του Tsigonias -τα συγχαρητήριά μου!- αλλά ενδεχομένως υπερβολικά τεχνικό για την παρούσα συζήτηση. Τα βλέπει, όμως, κάπως μονολιθικά τα πράγματα, πιθανότατα λόγω των τεχνολογικών καταβολών της σκέψης του.
Οι ζωγράφοι δεν είχαν "θεωρίες" (όχι με την έννοια που τις εννοεί η φυσική). Είχαν -αιώνες πριν ασχοληθεί η φυσική- τους δικούς τους όρους για να αποδίδουν τις έννοιες που τους ενδιαφέρουν. Τις αποδίδουν με ικανοποιητική σαφήνεια και κάνουν τη δουλειά τους θαυμάσια. Απλώς είναι τελείως διαφορετικό jargon από το επιστημονικό.
Θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανείς πως οι επιστήμονες μπέρδεψαν τα μπούτια τους όταν αποφάσισαν να περιγράψουν τις επιστημονικές έννοιες που ήθελαν χρησιμοποιώντας όρους που οι καλλιτέχνες είχαν υιοθετήσει πριν απ'αυτούς για παρεμφερή θέματα -αλλά με άλλους ορισμούς και σημαινόμενα. Δεν μπορεί να γίνει ακριβής σύγκριση των δυο προσεγγίσεων και μάλιστα επιπόλαια -είναι... αντιεπιστημονικό, θα έλεγα.
Δεν ξέρω σε ποιό βαθμό η φυσική διατείνεται πως κατέχει την "αντικειμενική" αλήθεια (whatever THAT means...) όμως δεν θεωρεί κάποια χρώματα ως αντικειμενικά βασικά, μιας και το φως είναι ένα συνεχές φάσμα συχνοτήτων. Οι περιορισμοί του ανθρώπινου ματιού υπήρξαν καθοριστικοί για την χρήση τέτοιων όρων -παρότι λένε πως κάποιες γυναίκες είναι τετραχρωματικές εκ φύσεως λόγω της ύπαρξης και τέταρτου τύπου κωνίων στο μάτι τους.
Οι τεχνολογικές εξελίξεις των δυο τελευταίων δεκαετιών ανάγκασαν τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τη μια "γλώσσα" να μάθουν και την άλλη. Αυτή η... διγλωσσία φέρνει συχνά προβλήματα, πράγμα αναμενόμενο όταν έχεις να κάνεις με πολύπλοκα πράγματα και τις λεπτές τους αποχρώσεις. Ακόμα πιο αναμενόμενο όταν κάποιος ζωγραφίζει (μοντέλο RYB), στέλνει σε τυπογραφεία (CMYK) και διαχειρίζεται εικόνα σε υπολογιστή (RGB, LHS και άλλα χρωματικά μοντέλα) ταυτόχρονα!
Γι αυτό, θα ευχόμουν οι φίλοι επιστήμονες (που συνήθως δεν είναι καθόλου ενήμεροι για κώδικες διαφορετικούς από τους δικούς τους, ακόμα κι όταν είναι αρχαιότεροι) να εκφράζονται με περισσότερο σεβασμό για τους ταλαίπωρους καλλιτέχνες!

Ας σημειωθεί πως συμπαθώ πάρα πολύ τους επιστήμονες και με εξιτάρει το γεγονός ότι παρόλη την βασική τους άγνοια ξέρουν πολύ καλά να κάνουν ότι κάνουν.