chupacabra = τσουπακάμπρα

[AoratiMelani]

Στα ισπανικά πάντως είναι αρσενικό, el chupacabra. Εγώ θα το έκανα ουδέτερο, το τσουπακάμπρα, για να αποφύγω τον σκόπελο του μάλλον φαιδρού "ο τσουπακάμπρας".

Γιδοβυζάχτρα δε θα το έλεγα, πρώτον διότι δημιουργείται η εντύπωση ότι πίνει γάλα κι όχι αίμα*, και δεύτερον για να αποφύγουμε τη σύγχυση με το πτηνό Caprimulgus europaeus, το γιδοβύζι ή αιγόθηλο, που πήρε το μάτι μου ότι το αναφέρατε κάπου.

*Πολύ φυσικό είναι που μπερδεύτηκε ο Νίκελος με το γάλα και το αίμα, ο συνειρμός γίδα=γάλα είναι πολύ ισχυρός. Θα ξέρετε το παλιό ανέκδοτο όπου ρωτάς κάποιον "τι χρώμα έχει το χιόνι;" σου απαντά (ελπίζουμε) "άσπρο" και καπάκι ρωτάς "τι πίνει η αγελάδα;" και σου απαντά (στο 99% των περιπτώσεων) "γάλα" (πλην ενός φίλου που μου απάντησε "μπίρα" μ' ένα κρίκερ στο χέρι).

 

[AoratiMelani]

Ξανασυνάντησα τη λέξη σε ένα αγγλόφωνο βιβλίο που μεταφράζω, και με την αφορμή αυτή συνειδητοποίησα ότι δεν είναι chupacabra αλλά chupacabras, πράγμα λογικό: πρώτον γιατί είναι el que chupa cabras = αυτός που βυζαίνει γίδες (και όχι μία μόνο γίδα), δεύτερον κατ' αναλογία με τη λέξη chotacabras (εντομοφάγο πτηνό, το γιδοβύζι που λέγαμε). Αλλά και λογικό να μην ήταν, είναι γεγονός:

Ισπανική Βίκη
Reserva de palabras
Wordreference (δεν έχει ορισμό, αλλά έχει τρεις συζητήσεις στα φόρουμ).

Προσωπικά δεν βλέπω τον λόγο να χρησιμοποιούμε (όταν και αν και όσο χρησιμοποιούμε) μεταγραφή της αγγλόφωνης εκδοχής μιας ισπανόφωνης λέξης. Νομίζω ότι θα πρέπει να λέμε "το τσουπακάμπρας" (όσο κι αν μας πικραίνει που χάνουμε τις διασκεδαστικές τσούπρες και τσουπακάμπρες).

Την προηγούμενη φορά δεν ξέρω γιατί δεν το πρόσεξα, ίσως επειδή εστίασα στο άρθρο μόνο και δεν το έψαξα ιδιαίτερα ως προς την ίδια τη λέξη.

 

[Zazula]

Προσωπικά δεν βλέπω τον λόγο να χρησιμοποιούμε (όταν και αν και όσο χρησιμοποιούμε) μεταγραφή της αγγλόφωνης εκδοχής μιας ισπανόφωνης λέξης. Νομίζω ότι θα πρέπει να λέμε "το τσουπακάμπρας" (όσο κι αν μας πικραίνει που χάνουμε τις διασκεδαστικές τσούπρες και τσουπακάμπρες).

Είναι τόσα πολλά τα παραδείγματα λέξεων που μας ήρθαν από άλλες γλώσσες κι όπου ο ενικός έγινε αντιληπτός ως πληθυντικός (κι έτσι σχηματίστηκε υποχωρητικά ενικός) ή το αντίθετο, που νομίζω δεν αξίζει τον κόπο να το συζητάμε: η τσουπακάμπρα, οι τσουπακάμπρες. Το πολύ-πολύ να 'χουν έτσι κι οι γνώστες της ισπανικής μία ακόμη ευκαιρία για να κάνουν επίδειξη των γνώσεών τους στις παρέες. :)

 

[Palavra]

...κι εμείς οι πορτογαλόφωνοι να λέμε πιράνιας και όχι πιράνχας :twit:

 

[AoratiMelani]

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η λέξη τσουπακάμπρα(ς) δεν έχει ενσωματωθεί και τόσο πολύ πια στην ελληνική γλώσσα ώστε να μην μπορούμε να την αγγίξουμε χωρίς να προκαλέσουμε σύγχυση στον αναγνώστη. Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια.

Δεν με ακούσατε ποτέ να λέω κουβέντα για τα πιράνιας, έτσι δεν είναι;
Τα οποία παρεμπιπτόντως και στα ισπανικά έτσι λέγονται. :)

Έτσι κι έτσι βέβαια δεν θα αποφασίσουμε εμείς, απλώς καταγράφονται απόψεις εδώ.

 

[daeman]

...
Μπορεί να μην έχει ενσωματωθεί (παρά τα περίπου 200 γκουγκλοευρήματα και για τις δύο μορφές), αλλά αν την αφήσουμε σαν ξενική και άκλιτη, δεν πρόκειται να ενσωματωθεί ποτέ. Και θα τσακώνονται μετά οι μεταγενέστεροι όπως εμείς σήμερα για άλλες, προηγούμενες εισαγωγές: αν ο ενικός πρέπει να είναι τανκς (ή τανξ) ή τανκ, αν είναι κόμικς ή κόμιξ ή κόμικ, αν είναι φόρουμ ή φόρο (και ο πληθυντικός φόρουμ ή φόρα ή φόρουμς), αν... αν... αν...

... Όσο για τις προσμείξεις, δεν τις φοβάμαι. Μην ξεχνάτε ότι και η αρχαία ελληνική γλώσσα είχε προσμείξεις με ξένες λέξεις. Δεν υπάρχει μια απόλυτα καθαρή γλώσσα, όπως δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτα καθαρή φυλή. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το πρόβλημα με τα ελληνικά είναι ότι τα ουσιαστικά που έχουν εισαχθεί από την αγγλική και παλαιότερα από τη γερμανική γλώσσα είναι άκλιτα. Το θέμα είναι ότι οι δάνειες λέξεις δεν συμπεριφέρονται όπως οι άλλες και οι Έλληνες πρέπει να βρουν έναν τρόπο να επιλύσουν αυτό το ζήτημα. Πιθανόν κάποιες να παραμείνουν άκλιτες. Κάποια πρόοδος έχει σημειωθεί τελευταία, π.χ. τα ονόματα που λήγουν σε «α» κλίνονται στη γενική. Δεν βρίσκω τον λόγο να μην κλίνονται κάποιες ξένες λέξεις αν προσιδιάζουν στις αντίστοιχες ελληνικές.

Όπως κάναμε από παλιά με το σεντς (ενικός και πληθυντικός) => το σέντσι και τα σέντσια.

σεντς το (άκλ.) & (προφ.) σέντσι το [séntsi] Ο44 : νομισματική μονάδα που είναι ίση με το 1/100 του δολαρίου.
[λόγ. < αγγλ. cent, πληθ. cents· σεντς -ι με προσαρμογή στο μορφολογικό σύστημα της δημοτικής]

Μπορεί βέβαια να μιλάμε δημοτική, αλλά άντε να γράψεις το σέντσι σήμερα χωρίς να σου το «διορθώσει» ή να σε λοιδορήσει κάποιος ντεμεκομιλφός νεοκαθαρολόγος. Στα μούτρα τους, λεωγώ. That's my two cents. And my two pennies. Δυο πένες.

 

[Earion]

Γεια στο στόμα σου Δαεμάνε!

Έτσι νομίζω κι εγώ. Ό,τι προσφέρεται για εξελληνισμό καλό είναι να προσπαθούμε να το εξελληνίσουμε. Γιατί να σταματήσουμε κάτι που έκανε τόσους αιώνες η γλώσσα μας; Να φέρω παράδειγμα; Όλες (σχεδόν) οι τούρκικες λέξεις φορέσανε το ελληνικό τους κουστουμάκι κι έτσι αφομοιώθηκαν. Κι από την άλλη σήμερα παρακολουθούμε το παγκόσμιο πρότυπο, την αγγλική, να ενσωματώνει ξένες λέξεις και να τους κοτσάρει τον δικό της πληθυντικό (που είναι και πανεύκολος άλλωστε, ένα s μόνο). Η diva, ας πούμε, δεν έχει πληθυντικό στα αγγλικά (le) dive αλλά divas, ο πληθυντικός του stiletto δεν είναι stiletti αλλά stilettos, του rucksack δεν είναι rucksacken αλλά rucksacks, του cossack δεν είναι kazaki (από τα ρωσικά) ούτε kozaký (από τα ουκρανικά), είναι cossacks.

Είμαι υπέρ ενός συστηματικού (μετρημένου, όχι πέρα από τα όρια της λογικής) αλλά ανενδοίαστου εξελληνισμού κυρίων και προσηγορικών ονομάτων.

Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ (όπως το μάθαμε παλιά), όχι της *Πέτρα φον Καντ (όπως παίχτηκε φέτος). Τα κρυφά σχέδια της Άνγκελας Μέρκελ, όχι της *Άνγκελα Μέρκελ. Γιατί «οι αγώνες της *Σούπερ Λίγκα και όχι της Σούπερ Λίγκας»; Γιατί οι χίπις, όπως τους λέει η Βικιπαίδεια, αφού χίπηδες τους λέμε και τους ξέρουμε; Οι πελέτες, οι τρόλοι (και οι τρόλες), οι χουλιγκάνοι.

 

[Rogerios]

Δεν βλέπω το πρόβλημα γιατί να μην το εξελληνίσουμε ως αρσενικό: ο τσουπακάμπρας, οι τσουπακάμπρες.

[τουλάχιστον έτσι θα δικαιωθούν και τα μάτσο/ καρασεξιστικά μπλουζάκια που κυκλοφορούν στο Πουέρτο Ρίκο με τη λεζάντα "άμα θες να δεις τον τσουπακάμπρα τον έχω εδώ" (με βελάκι προς επίμαχη ζώνη του σώματος) - τέσπα, να με συμπαθάτε] :)

 

[Rogerios]

Φυσικά μπορείτε να με κατηγορήσετε για επανάληψη ήδη διατυπωμένων θέσεων (στην 1η σελίδα του νήματος). Μια όμως και η Αόρατη Μελάνη επανέφερε το ζήτημα, είπα ν' αρπάξω την ευκαιρία.

 

[Earion]

Γεια σου Ρογέριε!

 

[daeman]

... Κι από την άλλη σήμερα παρακολουθούμε το παγκόσμιο πρότυπο, την αγγλική, να ενσωματώνει ξένες λέξεις και να τους κοτσάρει τον δικό της πληθυντικό (που είναι και πανεύκολος άλλωστε, ένα s μόνο). Η diva, ας πούμε, δεν έχει πληθυντικό στα αγγλικά (le) dive αλλά divas, ο πληθυντικός του stiletto δεν είναι stiletti αλλά stilettos, του rucksack δεν είναι rucksacken αλλά rucksacks, του cossack δεν είναι kazaki (από τα ρωσικά) ούτε kozaký (από τα ουκρανικά), είναι cossacks. ...

~ James Davis Nicholl

http://james-nicoll.livejournal.com/2582863.html
"The problem with defending the purity of the English language is that the English language is as pure as a crib-house whore. It not only borrows words from other languages; it has on occasion chased other languages down dark alley-ways, clubbed them unconscious and rifled their pockets for new vocabulary."