Ένας καλλιτέχνης έκατσε κι έφτιαξε μοντέλα ιών και μικροβίων από γυαλί. Διάλεξα τον βακτηριοφάγο Τ4 αλλά η μικρή εικόνα προφίλ δεν τον αναδεικνύει, γι' αυτό σας συμβουλεύω να περάσετε να δείτε την κανονική εικόνα.
Bye bye, signature; good morning, avatar
- Thread starter drsiebenmal
- Start date
bernardina
Moderator
Βρε βρε, δεν το είχα δει αυτό εδώ το νήμα! Ας εναποθέσω κι εγώ εδώ την παλιά φωτό μου, έστω και αρκετούς μήνες μετά την αλλαγή. Την άλλαξα απλώς γιατί ένιωσα την ανάγκη για αλλαγή - μάλιστα ήταν το τελευταίο μέρος όπου την άλλαξα (ξεκίνησα από το μπλογκ μου και προχώρησα στα υπόλοιπα). Ξαφνικά μια μέρα είχα ανάγκη για κάτι πιο σοβαρό και πιο σχετικό με το ψευδώνυμό μου - δεν ξέρω γιατί. Κατέβασα λοιπόν διάφορα μελανοδοχεία απ' το δίκτυο και διάλεξα ένα του γούστου μου.
Για όσους έχουν απορία, ναι, αυτές είναι οι δικές μου γάμπες, όχι, δεν σας λέω τι φοράω πίσω απ' την ομπρέλα. Αν σας κάνει κέφι, όμως, σας λέω την ιστορία της φωτογραφίας.
Για όσους έχουν απορία, ναι, αυτές είναι οι δικές μου γάμπες, όχι, δεν σας λέω τι φοράω πίσω απ' την ομπρέλα. Αν σας κάνει κέφι, όμως, σας λέω την ιστορία της φωτογραφίας.
Να την πεις πάραυτα!
νταξ, νταξ, ορίστε! δεν είναι και τίποτε τρομερό όπως θα δείτε! :)
Εγώ και η αδελφή μου παίζουμε εδώ και μια 25ετία ένα παιχνίδι που το λέμε "φωτογράφιση".
Το concept είναι απλό: διατηρούμε ένα διαρκώς αυξανόμενο στοκ από ρούχα και αξεσουάρ παντός είδους τα οποία φοράμε σε ευφάνταστους συνδυασμούς, στήνουμε αντίστοιχα σκηνικά και τραβάμε φωτογραφίες σε στυλ τοπ μόντελ ή οτιδήποτε άλλο μας κάνει κέφι. Ξεκίνησε μάλλον απλά, αλλά με τα χρόνια εξελίχθηκε σε κανονικό happening που προσκαλούμε και εκλεκτούς φίλους κι έχουμε φτιαξει με μεγάλη συλλογή από τρελά άλμπουμ. Είναι άκρως εκτονωτική και ψυχοθεραπευτική δραστηριότητα που συνιστώ ανεπιφύλακτα στους πάντες όλους.
Η συγκεκριμένη φωτό λοιπόν είναι απόσπασμα από μια μεγαλύτερη, δικής μου έμπνευσης, όπου είμαστε 5 κοπέλες με γόβες* και ομπρέλες ανοιχτές μπροστά και τίποτε άλλο - τίποτε ορατό τουλάχιστον). Κεφάλια δεν φαίνονται, γιατί τραβήξαμε με το αυτόματο και κόπηκαν λόγω λάθος κάδρου. Δυστυχώς δεν την βρίσκω να την ποστάρω ολόκληρη, έφαγα τον κομπιούτορα και είναι άφαντη. Καλύτερα ίσως, γιατί συνήθως η φαντασία ξεπερνά την πραγματικότητα.
ΕΔΙΤ: ξέχασα να πω ότι η φωτό είναι 20ετίας.
*(εξαιρείται μία που φοράει αρβυλάκια γιατί δεν μας έφτασαν οι γόβες)
Εγώ και η αδελφή μου παίζουμε εδώ και μια 25ετία ένα παιχνίδι που το λέμε "φωτογράφιση".
Το concept είναι απλό: διατηρούμε ένα διαρκώς αυξανόμενο στοκ από ρούχα και αξεσουάρ παντός είδους τα οποία φοράμε σε ευφάνταστους συνδυασμούς, στήνουμε αντίστοιχα σκηνικά και τραβάμε φωτογραφίες σε στυλ τοπ μόντελ ή οτιδήποτε άλλο μας κάνει κέφι. Ξεκίνησε μάλλον απλά, αλλά με τα χρόνια εξελίχθηκε σε κανονικό happening που προσκαλούμε και εκλεκτούς φίλους κι έχουμε φτιαξει με μεγάλη συλλογή από τρελά άλμπουμ. Είναι άκρως εκτονωτική και ψυχοθεραπευτική δραστηριότητα που συνιστώ ανεπιφύλακτα στους πάντες όλους.
Η συγκεκριμένη φωτό λοιπόν είναι απόσπασμα από μια μεγαλύτερη, δικής μου έμπνευσης, όπου είμαστε 5 κοπέλες με γόβες* και ομπρέλες ανοιχτές μπροστά και τίποτε άλλο - τίποτε ορατό τουλάχιστον). Κεφάλια δεν φαίνονται, γιατί τραβήξαμε με το αυτόματο και κόπηκαν λόγω λάθος κάδρου. Δυστυχώς δεν την βρίσκω να την ποστάρω ολόκληρη, έφαγα τον κομπιούτορα και είναι άφαντη. Καλύτερα ίσως, γιατί συνήθως η φαντασία ξεπερνά την πραγματικότητα.
ΕΔΙΤ: ξέχασα να πω ότι η φωτό είναι 20ετίας.
*(εξαιρείται μία που φοράει αρβυλάκια γιατί δεν μας έφτασαν οι γόβες)
Μα δεν έχει αόρατη μελάνη, όμως!
Είναι περίεργο πράγμα η δημιουργικότητα. Ακόμα και ένας άνθρωπος χωρίς καθόλου λογοτεχνική κλίση, όπως εγώ, μπορεί να ξυπνήσει μέσα στη νύχτα με μια μικρή ιστορία έτοιμη στο μυαλό του. Τις πρώτες φορές που μου συνέβη αυτό, ήταν μικρά διηγήματα – κάτι σαν τα bonsai που έχουμε αναφέρει αλλού (μάλιστα ήθελα να ανεβάσω ένα από αυτά εδώ για τα τετράχρονα της Λεξιλογίας, αλλά αποφάσισα ότι δεν είναι αρκετά καλό). Την τελευταία φορά όμως, μου ήρθε στο μυαλό έτοιμη, συμπυκνωμένη σε μία πρόταση, ολόκληρη η κοσμοθεωρία μου, οπότε σκέφτηκα να τη βάλω για υπογραφή στο φόρουμ
Themis†
¥
Αφού δεν θα υπάρχει τότε κανείς μεταφραστής, πρέπει να το φροντίσουμε από τώρα.
... αφήνοντας πίσω της μόνο γυμνά πετρώματα και περιτενεκεδωμένα αερώματα.
Πάει, τελείωσε. Είμαι έτοιμος για την ΕΛΕΤΟ.
Είναι περίεργο πράγμα η δημιουργικότητα. Ακόμα και ένας άνθρωπος χωρίς καθόλου λογοτεχνική κλίση, όπως εγώ, μπορεί να ξυπνήσει μέσα στη νύχτα με μια μικρή ιστορία έτοιμη στο μυαλό του. Τις πρώτες φορές που μου συνέβη αυτό, ήταν μικρά διηγήματα – κάτι σαν τα bonsai που έχουμε αναφέρει αλλού (μάλιστα ήθελα να ανεβάσω ένα από αυτά εδώ για τα τετράχρονα της Λεξιλογίας, αλλά αποφάσισα ότι δεν είναι αρκετά καλό). Την τελευταία φορά όμως, μου ήρθε στο μυαλό έτοιμη, συμπυκνωμένη σε μία πρόταση, ολόκληρη η κοσμοθεωρία μου, οπότε σκέφτηκα να τη βάλω για υπογραφή στο φόρουμ
Σου έχω έτοιμο ένα βίντεο ό,τι πρέπει! :) Και με τι μουσική, ε;
Life is an aberration; it appears under unusual conditions, where there is an abnormal amount of resources, and then proceeds to expand and evolve, consuming those resources until eventually it dies away, leaving behind only bare rock and empty
Το ημερολόγιο δείχνει οριστικά άνοιξη. Η πορεία του σκάφους σταθερή προς την ισημερία. Μέχρι να την καβαλήσουμε, προτείνω να κατευθύνουμε την προσοχή μας στον έναστρο ουρανό, γιατί κάπου εκεί περιπλανιέται το πνεύμα του μεγάλου Ζαν Ζιρώ, γνωστότερου ως Moebius, που αναχώρησε από τούτο τον πλανήτη τέτοιον καιρό πριν από ένα χρόνο. Ευκαιρία να τον θυμηθούμε, έστω και με το σύντομο πέρασμα μιας εικόνας-αβατάρας.
Last edited:
Αλλάζω γιατί είναι καιρός, Ζάζουλα, όπως το είχα προαναγγείλει. Αυτή τη φορά μάλιστα θέλω να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Προτού προχωρήσω υιοθετώντας τη μία ή την άλλη παράσταση από καλλιτέχνες της εποχής μας, κρίνω πως πρέπει να τιμήσω τους γεννήτορες («από των προγόνων άρξομαι πρώτον»). Και κάνω αρχή με τον Γιώργο Βακιρτζή, που ο περισσότερος κόσμος τον γνωρίζει από τις γιγαντοαφίσες. Όχι βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτό ο Βακιρτζής, και αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο στο μέλλον να δείξω και άλλη πλευρά του.
Last edited:
bernardina
Moderator
bernardina
Moderator
My current avatar: Στις πρόσφατες διαμαρτυρίες στην Κων/πολη, αδέσποτος σκυλούκος έχει φάει στη μουρίτσα δακρυγόνο και οι διαδηλωτές την πλένουν με νερό.
Επειδή για κάθε Λεξιλόγο που σέβεται τον εαυτό του η λέξη κλειδί είναι Αλληλεγγύη. Ακόμα και προς τα άλλα είδη.
Παρεμπ, σύμφωνα με έγκυρες μαρτυρίες, δεκάδες αδέσποτα ζώα -σκύλοι, γάτες, πουλιά- έχουν πεθάνει από τα δακρυγόνα και τα λοιπά χαριτωμένα που τρώνε πάγια οι διαδηλωτές σε κάθε χώρα του κόσμου.
Επειδή για κάθε Λεξιλόγο που σέβεται τον εαυτό του η λέξη κλειδί είναι Αλληλεγγύη. Ακόμα και προς τα άλλα είδη.
Παρεμπ, σύμφωνα με έγκυρες μαρτυρίες, δεκάδες αδέσποτα ζώα -σκύλοι, γάτες, πουλιά- έχουν πεθάνει από τα δακρυγόνα και τα λοιπά χαριτωμένα που τρώνε πάγια οι διαδηλωτές σε κάθε χώρα του κόσμου.
