Από τον Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή του Σαββάτου:
Η βασική έγνοια των κομματαρχόντων πάντως είναι να πετύχουν ένα όνομα φανταχτερό, επιβλητικό. Να, σαν το ΛΑΟΣ, που ο πρόεδρός του επιμένει να το θέλει οξύτονο, Λαός, ώστε να υποβάλλεται η ιδέα ότι ισούται με όλον τον λαό. Ε, ας βάλουν τόνο και στα κεφαλαία, να σιγουρέψουν το πράγμα. Ας πει ο κ. Γεωργιάδης* στον αρχηγό του ότι βρήκε στο ρέμα της Καλλιρρόης μια πινακίδα Γραμμικής Δ με κεφαλαιογράμματη τονισμένη επιγραφή, να λυθεί το πρόβλημα. Ανάλογος ονοματοδοτικός φαταουλισμός διακρίνεται στην κίνηση που ίδρυσε ο στενεμένος εσχάτως κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης, για να στεγάσει τον καημό του. Ένας άνθρωπος που εν πλήρει ταπεινότητι αισθάνεται μετενσάρκωση του Μεγαλέξανδρου και είναι βέβαιος πως η πατρίδα περιμένει από αυτόν τη σωτηρία της, πώς αλλιώς θα ονόμαζε το κομματίδιό του αν όχι ΠΑΤΡΙ.Δ.Α., τουτέστιν Πατριωτικό Δίκτυο Αφύπνισης; Καλά ξυπνητούρια.
Από τη «Σπίθα» πάλι του κ. Μίκη Θεοδωράκη, που λόγω αντιδικιών πήρε να σβήνει πριν ανάψει, προέκυψε η Ε.ΛΑ.Δ.Α., η Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση. Τι βλέπουμε και πάλι; Την πίστη ότι για να αποκτήσει υπόσταση ένα κόμμα, αρκεί ένα ηχηρό όνομα δίπλα στο βροντώδες ονοματεπώνυμο του ιδρυτή του, ΕΛΑΔΑ ας πούμε, μονόλαμδη έστω. Για να προκύψει λοιπόν το βαρύ αρκτικόλεξο, αραδιάζονται επίθετα έστω κι αν δεν σχετίζονται ιδιαίτερα. Τι σημαίνει λ.χ. «Ενιαία Αντίσταση»; Δεν είναι προφανές ότι το «Ενιαία» προστέθηκε απλώς για να υπάρξει το Ε στην Ε.ΛΑ.Δ.Α.;** Τότε γιατί δεν έβαζαν κι ένα Λυτρωτική μετά το Λαϊκή ώστε να προκύψει η Ελλάδα ορθογραφημένη, με δύο λάμδα;
* Ο Άδωνις; Αυτός έχει άλλον αρχηγό τώρα.
** Χωρίς το Ε μπορεί να έφτιαχνε ΛΑ.ΔΗ.Α.
Δεν πρέπει να συγκεντρώσουμε όλα αυτά τα εκφραστικά αντακρώνυμα της πολιτικής μας ζωής;