Interestingly, the paper presents a classification of what Killeen calls the “alienation-connectedness continuum”
from negative to positive —alienation <> loneliness <> social isolation <> aloneness <> solitude <> connectedness— with society’s perspective ranging from negative at the alienation extreme to positive at the connectedness one.
Μετά από κάποιο ψάξιμο, και όπως φαίνεται και σε αυτό το "συνεχές", βρίσκω ότι τα "aloneness" και "solitude" είναι πολύ κοντά.
Τη "μοναχικότητα" την κρατώ για το "solitude" (επιλεγμένη μοναξιά), και σκέφτηκα να αποδώσω το "aloneness" ως "ατομική ψυχική αυτάρκεια". Πώς σας φαίνεται; Κάποια καλύτερη ιδέα; Θα ήθελα να μπορώ να χρησιμοποιήσω το "μόνωση", αλλά τα λεξικά δεν το δίνουν με αυτή τη σημασία.
(Ένα παράδειγμα εδώ:
Aloneness, in contrast to loneliness, doesn’t entail this feeling of alienation, pain, being outcast, and cut off. Firstly, people can experience solitude in different ways.)
from negative to positive —alienation <> loneliness <> social isolation <> aloneness <> solitude <> connectedness— with society’s perspective ranging from negative at the alienation extreme to positive at the connectedness one.
Μετά από κάποιο ψάξιμο, και όπως φαίνεται και σε αυτό το "συνεχές", βρίσκω ότι τα "aloneness" και "solitude" είναι πολύ κοντά.
Τη "μοναχικότητα" την κρατώ για το "solitude" (επιλεγμένη μοναξιά), και σκέφτηκα να αποδώσω το "aloneness" ως "ατομική ψυχική αυτάρκεια". Πώς σας φαίνεται; Κάποια καλύτερη ιδέα; Θα ήθελα να μπορώ να χρησιμοποιήσω το "μόνωση", αλλά τα λεξικά δεν το δίνουν με αυτή τη σημασία.
(Ένα παράδειγμα εδώ:
Aloneness, in contrast to loneliness, doesn’t entail this feeling of alienation, pain, being outcast, and cut off. Firstly, people can experience solitude in different ways.)