σάπιο μήλο
- Thread starter Alexandra
- Start date
Antique/Dusky pink, θα έλεγα (στα γερμανικά Altrosa).
Για μελέτη (μαζί με το dusky pink):
http://en.wikipedia.org/wiki/Puce
http://www.proz.com/kudoz/greek_to_english/art_arts_crafts_painting/3591104
http://en.wikipedia.org/wiki/Puce
http://www.proz.com/kudoz/greek_to_english/art_arts_crafts_painting/3591104
:woot:
[daemanic mode]
Το πιο χαρακτηριστικό για μένα παράδειγμα της απόλυτης ασυμβατότητας του θηλυκού με το αρσενικό μυαλό, στην ονοματοδοσία των χρωμάτων τουλάχιστον. Όποτε το ακούει το δαιμόνιό μου, ξεσπάει μια τρικυμία στο κρανίο μου:
το δαιμόνιο αστράφτει και βροντά, φρουμάσσει, λυσσομανά και ανταριάζει τα πάντα, ενώ εγώ προσπαθώ μάταια να το καλμάρω με καθησυχαστικά λόγια:
"Άφες αυταίς· ου γαροίδασι τι ποιούσι είδαν τι είν' αυτό το όνομα που έδωσαν στο έρμο χρωματάκι" (το οποίο χρωματάκι παρέμπ δε με ενθουσιάζει, αλλά δε με χαλάει κιόλας).
"Όχι! Δεν μπορώ!", ανακράζει το δαιμόνιο κι αρχίζει το γνωστό τροπάρι του:
"Πρώτα απ' όλα, τι μήλο, κυρά μου; Πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, μπανανόμηλο, φιρίκι; Γλυκό, ξινόμηλο ή γλυκόξινο; Καλοκαιριάτικο ή χειμωνικό; Ντόπιο ή της αλλοδαπής; Και πόσες μέρες σάπιζε; Γιατί, αν μιλάμε για δυο τρεις μέρες, βδομάδα το πολύ, το χρώμα μοιάζει, αλλά μετά το σαπισμένο μήλο γίνεται πιο καφετί, ύστερα πρασινίζει και στο τέλος γκριζάρει και μαυρίζει. Και γιατί παρακαλώ μόνο σάπιο μήλο; Τα άλλα φρούτα δε σαπίζουν, περνάνε αυτόματα από το φρέσκο στο ανύπαρκτο, κβαντικά; Άσε με, Νίκο, να φωνάξω τουλάχιστον, γιατί άκρη δεν πρόκειται να βρω· τα καθιέρωσαν και τώρα πρέπει να τα τρώμε στη μάπα (κι ας είναι και σάπια), αδιαμαρτύρητα, λέει. Τι καθιέρωσαν, μωρέ; Ρόιδο τα 'χουν κάνει! (Τι ρόιδο, κόκκινο ή άσπρο; Ώριμο ή άγουρο;...)
Δεν αφήνουνε τα σάπια, λέω γω;" :curse:
[/daemanic mode]
Μήλο μου κόκκινο, ρόιδο βαμμένο - Δυνάμεις του Αιγαίου
[daemanic mode]
Το πιο χαρακτηριστικό για μένα παράδειγμα της απόλυτης ασυμβατότητας του θηλυκού με το αρσενικό μυαλό, στην ονοματοδοσία των χρωμάτων τουλάχιστον. Όποτε το ακούει το δαιμόνιό μου, ξεσπάει μια τρικυμία στο κρανίο μου:
το δαιμόνιο αστράφτει και βροντά, φρουμάσσει, λυσσομανά και ανταριάζει τα πάντα, ενώ εγώ προσπαθώ μάταια να το καλμάρω με καθησυχαστικά λόγια:
"Άφες αυταίς· ου γαρ
"Όχι! Δεν μπορώ!", ανακράζει το δαιμόνιο κι αρχίζει το γνωστό τροπάρι του:
"Πρώτα απ' όλα, τι μήλο, κυρά μου; Πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, μπανανόμηλο, φιρίκι; Γλυκό, ξινόμηλο ή γλυκόξινο; Καλοκαιριάτικο ή χειμωνικό; Ντόπιο ή της αλλοδαπής; Και πόσες μέρες σάπιζε; Γιατί, αν μιλάμε για δυο τρεις μέρες, βδομάδα το πολύ, το χρώμα μοιάζει, αλλά μετά το σαπισμένο μήλο γίνεται πιο καφετί, ύστερα πρασινίζει και στο τέλος γκριζάρει και μαυρίζει. Και γιατί παρακαλώ μόνο σάπιο μήλο; Τα άλλα φρούτα δε σαπίζουν, περνάνε αυτόματα από το φρέσκο στο ανύπαρκτο, κβαντικά; Άσε με, Νίκο, να φωνάξω τουλάχιστον, γιατί άκρη δεν πρόκειται να βρω· τα καθιέρωσαν και τώρα πρέπει να τα τρώμε στη μάπα (κι ας είναι και σάπια), αδιαμαρτύρητα, λέει. Τι καθιέρωσαν, μωρέ; Ρόιδο τα 'χουν κάνει! (Τι ρόιδο, κόκκινο ή άσπρο; Ώριμο ή άγουρο;...)
Δεν αφήνουνε τα σάπια, λέω γω;" :curse:
[/daemanic mode]
Μήλο μου κόκκινο, ρόιδο βαμμένο - Δυνάμεις του Αιγαίου
Μικρή διόρθωση:
Μήλο μου κόκκινο, ρόιδο γραμμένο.
Όπου “γραμμένο” ίσον “όμορφο”. Υπάρχει πρόσωπο γραμμένο, χείλια γραμμένα, η Γραμμένη Οξιά και το βαφτιστικό όνομα Γραμμένος (π.χ. Γραμμένος Καραμανλής, αδελφός και θείος πρωθυπουργών).
Αλλά οι Δυνάμεις του Αιγαίου υπέροχες, όπως πάντα. Μπράβο που μας το θύμισες Δαεμάνε.
Μήλο μου κόκκινο, ρόιδο γραμμένο.
Όπου “γραμμένο” ίσον “όμορφο”. Υπάρχει πρόσωπο γραμμένο, χείλια γραμμένα, η Γραμμένη Οξιά και το βαφτιστικό όνομα Γραμμένος (π.χ. Γραμμένος Καραμανλής, αδελφός και θείος πρωθυπουργών).
Αλλά οι Δυνάμεις του Αιγαίου υπέροχες, όπως πάντα. Μπράβο που μας το θύμισες Δαεμάνε.
Όμορφο; Όχι ζωγραφισμένο;
Και φρύδια γραμμένα, εδώ στη Λέξι.
Για μένα (δεν ξέρω αν ισχύει γενικά όμως): όμορφα σαν ζωγραφιστά => (περι)γραμμένα.
Και το κομμάτι, Earion, πολυτραγουδισμένο στα νιάτα μου, σε παρεάκια μ' έμορφες, καλλιγραμμένες.
Για μένα (δεν ξέρω αν ισχύει γενικά όμως): όμορφα σαν ζωγραφιστά => (περι)γραμμένα.
Και το κομμάτι, Earion, πολυτραγουδισμένο στα νιάτα μου, σε παρεάκια μ' έμορφες, καλλιγραμμένες.
Στο ΛΚΝ (λήμμα γράφω) το έχει και παράδειγμα: 7. (λογοτ.) (μππ.) καλοσχηματισμένος: Φρύδια γραμμένα.
Αμέσως μετά όμως μας θυμίζει την ετυμολογία:
[αρχ. γράφω "χαράζω, ζωγραφίζω, γράφω"]
Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο περιορισμός στα αρχαία δεν παίρνει υπόψη ότι και οι αγιογραφίες είναι γραμμένες, δηλαδή ζωγραφισμένες. Αλλά πιθανόν και να κάνω λάθος --και άντε να το τεκμηριώσεις με γκουγκλιές...
Αμέσως μετά όμως μας θυμίζει την ετυμολογία:
[αρχ. γράφω "χαράζω, ζωγραφίζω, γράφω"]
Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο περιορισμός στα αρχαία δεν παίρνει υπόψη ότι και οι αγιογραφίες είναι γραμμένες, δηλαδή ζωγραφισμένες. Αλλά πιθανόν και να κάνω λάθος --και άντε να το τεκμηριώσεις με γκουγκλιές...
Earion, ευχαριστώ για τη διόρθωση, αλλά χειρονίπτων λέω: στις Δυνάμεις του Αιγαίου να το πούμε, που το τραγούδησαν βαμμένο. :)
Δεν ξέρω κατά πόσο έχει σχέση με το νήμα, αλλά ο γνωστός Maddox είχε γράψει παλιότερα σχετικά με όλα αυτά τα χρώματα που οι εταιρείες ονοματίζουν περίεργα:
Εγώ αυτό το χρώμα θα το έλεγα skin pink, απλά κι ωραία. Βέβαια θα πει κανείς εξαρτάται το χρώμα του δέρματος, αλλά στα αγγλικά θα ήταν αρκετά άμεσα κατανοητό. Αλλιώς θα έγραφα σκέτο pink.
Εγώ αυτό το χρώμα θα το έλεγα skin pink, απλά κι ωραία. Βέβαια θα πει κανείς εξαρτάται το χρώμα του δέρματος, αλλά στα αγγλικά θα ήταν αρκετά άμεσα κατανοητό. Αλλιώς θα έγραφα σκέτο pink.
Έχουμε και νήμα για χρώματα και νήμα για τα χρώματα του φόρουμ (και άλλα σκόρπια, υποθέτω). Διαλιέχτε!
Ελάμβανον πολλάκις αφορμήν να διέρχωμαι εκ Γραμμενοχωρίων ... Τα χωρία ταύτα, περί τα είκοσι, … άτινα διασπέιρονται κατά το το δυτικόν άκρον της μεγάλης πεδιάδος των Ιωαννίνων… ένεκα των πολλών της φύσεως αυτών καλλονών ωνομάσθησαν και Γραμμενοχώρια, καθότι η λέξις γραμμένο εν τω ηπειρωτικώ ιδιώματι σημαίνει τον επί καλλονή διακρινόμενον, τον γραφικόν, εξ ης αι φράσεις: γραμμένο παιδί, άγγελος γραμμένος, φρύδια γραμμένα, γραμμένο χωριό, ως ονομάζεται Γραμμένο το μεγαλύτερον και κεντρικώτερον εξ αυτών.
Κώστας Κρυστάλλης, «Γραμμενοχώρια», περιοδικό Εστία, 8 Μαΐου 1894, σ. 212 (το πήρα από τα Άπαντα, τ. 2, Ιωάννινα, 1948).
Και γουγλική τεκμηρίωση: ρόιδο γραμμένο.
Αλλά αφού ο λόγος για μήλα και για αποχρώσεις, λέω να σας καλημερίσω με άλλου είδους αποχρώσεις, ποιητικές. Κανείς δεν μίλησε πιο αισθαντικά για μήλα από τη Σαπφώ:
Οίον το γλυκύμαλον ερεύθεται άκρω επ’ ύσδω
άκρον επ’ ακροτάτω, λελάθοντο δε μαλοδρόπηες,
ου μαν εκλελάθοντ’, αλλ’ ουκ εδύναντ’ επίκεσθαι.
Σαν το γλυκόμηλο που κοκκινίζει στης μηλιάς τ’ ακρόκλωνα,
σε μια άκρη ξέκλωνη κι οι καρπολόγοι της μηλιάς εκεί το ξέχασαν·
μη λες το ξέχασαν, μα να το φτάσουν δεν δυνήθηκαν.
(Επιθαλάμια, 60, μετάφρ. Γιάννης Δάλλας, Αρχαίοι λυρικοί, τόμ. Β: Μελικοί. Αθήνα: Άγρα, 2004, σ. 170-171).
Πολύ καλημέρα σας.
Και εν τω κρητικώ ιδιώματι:
«Χαρύνω σε που κάθεσαι στο κούτελο τση τάβλας,
λιγνή, κυπαρισσόκορμη και κοντυλογραμμένη,
κι ανεγυρίζεις το σκοπό, περδικοκελαϊδίστρα»
~ Κωστής Φραγκούλης (Ανταίος)
και όχι μόνο:
Πολλά καλήν εσπέρα σας.
