ομολογιακή κουλτούρα

[skol]

Πέτυχα αυτή τη φράση στο παρακάτω άρθρο και αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσε να μεταφραστεί στα αγγλικά.
https://www.avgi.gr/politiki/410611_enohoi-istorias-i-skakistes-ston-titaniko
Από τότε που η δημόσια σφαίρα παγκοσμιοποιήθηκε και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης η φωνή των πολλών ακούγεται, η ψύχραιμη ανάλυση έχει αντικατασταθεί από μια «ομολογιακή κουλτούρα» η οποία αρχίζει και τελειώνει στο «απεταξάμην» και στο «συνεταξάμην», όπως στις χριστιανικές βαπτίσεις. Αντί της ιστορίας η δήλωση ταυτότητας και προσχώρησης με το σηματάκι στο κούτελο.

Το πρόβλημα (μου) είναι ότι το confessional έχει τη σημασία τόσο του ομολογιακού (confessional religious education) όσο και του εξομολογητικού (confessional poetry) αλλά στο confessional culture έχει επικρατήσει η δεύτερη σημασία: εξομολογητική κουλτούρα.

 

[nickel]

Προς το παρόν, έμαθα μια καινούργια αγγλική λέξη (ανορθόγραφη στο κείμενο): stabilitocracy, σταθεροκρατία.

Να δούμε μήπως το confessionary culture για αυτή την ομολογιακή; Αν κι εγώ θα έδινα εντελώς διαφορετικό νόημα στην ομολογιακή κουλτούρα, nudge nudge...

 

[Severus]

Likewise, keeping personal secrets is seen today to be some kind of pathology that social media and confessionary culture can alleviate. The implication of such an imperative is that secrets corrupt, signaling political conspiracy or personal repression.

Managing Secrecy. - Free Online Library

Free Online Library: Managing Secrecy.(Digital Age) by "International journal of communication (Online)"; Mass communications

www.thefreelibrary.com

 

[cougr]

Εγώ το ήξερα ως confessional culture.
Έχω την εντύπωση ότι είναι πιο διαδεδομένο. Το έχω δει στα ελληνικά κι ως κουλτούρα της εξομολογητικότητας.

 

[pontios]

a.k.a. culture of oversharing?

 

[nickel]

Δεν γνωρίζω τι είναι η κουλτούρα της εξομολογητικότητας ή η confessional culture. Ο Λιάκος πάντως φτιάχνει έναν όρο πιθανότατα δικό του όταν λέει: «η ψύχραιμη ανάλυση έχει αντικατασταθεί από μια “ομολογιακή κουλτούρα” η οποία αρχίζει και τελειώνει στο “απεταξάμην” και στο “συνεταξάμην”, όπως στις χριστιανικές βαπτίσεις». Εδώ η ομολογία αφορά την ομολογία της πίστεως, νομίζω, όπως στο confession of faith, δηλαδή οι αντιμαχόμενες πλευρές επαναλαμβάνουν η καθεμιά το δόγμα της χωρίς πολλές-πολλές αναλύσεις. Δεν είναι το ίδιο με την ομολογία των αμαρτημάτων μας και την εξομολόγηση (κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται την ώρα που σημασία έχει να κηρύσσουμε την πίστη μας στο δόγμα).

 

[cougr]

Έτσι όπως τα λες, nickel.

A "creeds culture".

 

[pontios]

Ίσως κάτι σαν το "cultural indoctrination" θα ταιριαζε, εδω; (probably not?)

There's also confessional indoctrination?

What is confessional approach?
Confessionalists believe that differing interpretations or understandings, especially those in direct opposition to a held teaching, cannot be accommodated within a church communion. Confessionalism can become a matter of practical relevance in fields such as Christian education and Christian politics.

A culture of confessional indoctrination?

 

[pontios]

..or just a "culture of confessionalism?"

 

[Marinos]

Confessionalization ή ομολογιοποίηση είναι η διαδικασία (που εντοπίζεται ιστορικά στη Μεταρρύθμιση/Αντιμεταρρύθμιση, για την ευρωπαϊκή ιστορία, και έχει προταθεί και για την ίδια περίοδο για την οθωμανική) με την οποία το κράτος αναλαμβάνει τη ρύθμιση των θρησκευτικών ζητημάτων και το δόγμα ακολουθεί μια τάση κανονικοποίησης και κοινωνικής πειθάρχησης, με τα στεγανά μεταξύ των διαφόρων ομολογιών πίστης να καθορίζονται αυστηρά. https://en.wikipedia.org/wiki/Confessionalization Σίγουρα το ξέρει ο Λιάκος, και ίσως θα μπορούσε να είναι αυτή η σημασία που είχε κατά νου.

 

[skol]

Confessionalization ή ομολογιοποίηση είναι η διαδικασία (που εντοπίζεται ιστορικά στη Μεταρρύθμιση/Αντιμεταρρύθμιση, για την ευρωπαϊκή ιστορία, και έχει προταθεί και για την ίδια περίοδο για την οθωμανική) με την οποία το κράτος αναλαμβάνει τη ρύθμιση των θρησκευτικών ζητημάτων και το δόγμα ακολουθεί μια τάση κανονικοποίησης και κοινωνικής πειθάρχησης, με τα στεγανά μεταξύ των διαφόρων ομολογιών πίστης να καθορίζονται αυστηρά. https://en.wikipedia.org/wiki/Confessionalization Σίγουρα το ξέρει ο Λιάκος, και ίσως θα μπορούσε να είναι αυτή η σημασία που είχε κατά νου.

Ενδιαφέρον, βλέπω ότι κονφεσιοναλισμός ονομάζεται και το πολίτευμα στο Λίβανο που αν καταλαβαίνω καλά έχει τις ρίζες του στην οθωμανική ομολογιοποίηση που αναφέρεις.

 

[pontios]

"confessionalists stress the importance of religious doctrine, while non-confessionalists say that shared values are more important than adherence to exact beliefs."

Confessionalism (religion) - Wikipedia

en.wikipedia.org

"culture of confessionalism" που ανάφερε στο #9, νομίζω είναι περίπου αυτό που ψάχνουμε;

"culture of confessionalization" (doesn't sound quite right to me?)

 

[pontios]

(που ανέφερα ... I need to get my eyes checked and a spell-checker)

 

[cougr]

Given the latest input by skol and Marinos I think it becomes clear Liakos was referring to the culture of confessionalist politics/ government. The Lebanese system is a case in point, where there's provision for the various religions to having representation in government. Theoretically therefore, they all have a voice which ostensibly gets heard but in reality though, no one listens to one another and they all continue beating to their own drum.

 

[pontios]

I think the "culture of confessionalism," used analogously here, starts with the creation of "self" or a distinct "self identity"(under one's own banner and "creed") and a narrative that supports how you want to portray yourself and promote your ambitions, and thereby the creation of "others"(or the significant "other"- the rival or enemy).
This way you can demonise the other side when it suits or it proves expedient to do so - e.g., the way the west (NATO, etc) views or likes to view the east (Russia, etc..).
It aims to exploit and accentuate the opposites rather than the seeking of common ground. Truth and peace are the casualties.
And this fabricated narrative distorts history and ignores or downplays the real root causes that lead to strife.

 

[skol]

"culture of confessionalism" που ανάφερε στο #9, νομίζω είναι περίπου αυτό που ψάχνουμε;

Απ´ τη μια θα συμφωνούσα ότι το culture of confessionalism, σε σχέση με το confessional culture, κινδυνεύει λιγότερο από παρεξηγήσεις, απ´ την άλλη έχω κάποιες επιφυλάξεις γιατί, απ´όσο καταλαβαίνω, η ουσία του ομολογισμού δεν βρίσκεται στην υποχρεωτική ένταξη σε ένα δόγμα(ακόμα περισσότερο στο κυρίαρχο δόγμα όπως το εννοεί ο Λιάκος) αλλά στην πολιτική διαχείρηση, τον έλεγχο, των υφιστάμενων δογμάτων.

 

[pontios]

Απ´ τη μια θα συμφωνούσα ότι το culture of confessionalism, σε σχέση με το confessional culture, κινδυνεύει λιγότερο από παρεξηγήσεις, απ´ την άλλη έχω κάποιες επιφυλάξεις γιατί, απ´όσο καταλαβαίνω, η ουσία του ομολογισμού δεν βρίσκεται στην υποχρεωτική ένταξη σε ένα δόγμα(ακόμα περισσότερο στο κυρίαρχο δόγμα όπως το εννοεί ο Λιάκος) αλλά στην πολιτική διαχείρηση, τον έλεγχο, των υφιστάμενων δογμάτων.

Μονο απο την αποψη οτι (εχω και εγω τις επιφυλάξεις μου):
το πολιτικό δόγμα ή η "δηλωμένη αρχή της κυβερνητικής πολιτικής" έχει την αναλογία της στον "εξομολογητισμό/κονφεσιοναλισμό," και ομοίως δεν επιτρέπει την ελεύθερη σκέψη ή την απόκλιση από τις δηλωμένες αρχές.

Οι ελεύθεροι σκεπτόμενοι δεν εισακούονται όταν έρχονται σε αντίθεση με τα δηλωμένα δόγματα.

Dogma takes precedence over reason and truth.

 

[pontios]

ελεύθερα σκεπτόμενοι ... Όποιος βιάζεται σκοντάφτει.

 

[pontios]

... και αναφερομαι παντα σε αυτην την εκδοχη του confessionalism ... https://en.wikipedia.org/wiki/Confessionalism_(religion) ... και οχι στο politics.
... εβαλα τον λαθος σύνδεσμο στο #17 (politics).

I believe Liakos is similarly referring to the religious version and making the same anology (with his basptismal vows).

(Sorry, I could have expressed all this in the one post .... I've made a mess of it)