Θυμάμαι δίστιχο που έλεγαν παλιά στα παιδιά στο Μωριά:
Ήρθε μια γριά απ΄την Πόλη
κι έφερε το χάσι-χάσι.
Παναγίτσα μου να χάσει!
Οι δυο πρώτοι στίχοι λέγονταν ρυθμικά με ήρεμο τόνο και ο τρίτος επιταχυνόμενα, πιο έντονα και εκφραστικά, για έκπληξη. Συνοδευόταν από πείραγμα ή γαργαλητό του μικρού παιδιού. Συχνά λεγόταν ξανά και ξανά για να σκάει στα γέλια ο μπόμπιρας.