Ο βασικότερος λόγος που ταιριάζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει να κάνει με τη συγκυρία: Αν η λέξη γενόσημος εμφανιζόταν τόσο δυναμικά στο προσκήνιο έστω μισό χρόνο νωρίτερα, τότε κανείς δεν θα κατηγορούσε το ΛΝΕΓ (τελευταία έκδοση: 2008) για την έλλειψη, επειδή όλοι θα το θεωρούσαν καινοφανέστατο όρο — ο δε κ. Μπαμπινιώτης θα είχε τη δυνατότητα να προλάβει την 4η έκδοση του λεξικού του (καταθέτοντας και τις σχετικές ενστάσεις του ή όχι, αδιάφορο — πάντως δεν θα απειλούνταν η περί της “πληρότητας & εγκυρότητας” εικόνα τού ΛΝΕΓ). Όμως την ώρα ακριβώς που γινόταν χαμός με τα γενόσημα στην ελληνική κοινωνία, ο κ. Μπαμπινιώτης γνώριζε πολύ καλά πως η τελευταία έκδοση του λεξικού του είχε πάρει πλέον ανεπιστρεπτί τον δρόμο προς το τυπογραφείο — και η mot de résistance έλειπε...
The more I read your rationale, Zazula, the more I agree with it. Still, the good professor seems to have shot himself in the foot either way. Instead of having us assume that he left the entry out through ignorance, he'd much rather have us believe that he did so because he did not like it. Which, to me, is even worse. His job as a lexicographer is to compile and record; not to prescribe by proscribing entries that happen not to have tickled his fancy. Yikes!