αυτός καθαυτός

[Palavra]

Καλημέρα σε όλες και όλους,

ρώτησα χτες τον Νίκελ για τη χρήση της αντωνυμίας «αυτός» στην παραπάνω σύναψη και είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Σκέφτηκα να τη μεταφέρω εδώ γιατί σίγουρα θα μαζέψουμε και άλλες χρήσιμες απόψεις.

Συνοψίζοντας, μετά το «κατά» χρειάζεται αιτιατική. Επομένως, η γραμματικά σωστή μορφή της σύναψης είναι «αυτός καθαυτόν». Η χρήση αυτή επισημαίνεται στο Λάθη στη χρήση της γλώσσας μας από την Ιωάννα Παπαζαφείρη με τη σημείωση «παρακινδυνευμένα τα καθαρευουσιάνικα, που δεν τα ξέρουμε καλά και τα γράφουμε με λάθη». Ενώ κανονικά θα συμφωνούσα, εδώ φαίνεται πως η χρήση έχει αρχίσει να δίνει άλλον επικρατέστερο τύπο, στον οποίο υπερισχύει η έλξη της αντωνυμίας που έπεται του «κατά».

Παραδείγματα:
ΜΗΛΝΕΓ:

καθαυτός [kaθaftós], -ή, -ό (αντων. (ΕI1.1) ).
(αποτελεί νεότερη εξέλιξη της λόγιας αντων. καθαυτόν (βλ. λ.), της οποίας η χρήση είναι πιο τυπική και επίσημη στον λόγο) (συνήθως μαζί με την αντων. αυτός [αρσ. αυτός καθαυτός, αυτού καθαυτού, αυτόν καθαυτόν, αυτοί καθαυτοί, αυτών καθαυτών, αυτούς καθαυτούς | θηλ. αυτή καθαυτή, αυτής καθαυτής, αυτή(ν) καθαυτή(ν), ονομ. και αιτ. αυτές καθαυτές, αυτών καθαυτών | ουδ. ονομ. και αιτ. αυτό καθαυτό, αυτού καθαυτού, ονομ. και αιτ. αυτά καθαυτά, αυτών καθαυτών])

Αυτός ο ίδιος, στην κύρια και γνήσια μορφή του, ανεξάρτητος από συνδέσεις με άλλα στοιχεία, άλλους παράγοντες

Λεξικό Γεωργακά (από την πύλη του Λεξικού της Κοινής Νεοελληνικής του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη):

αυτός καθαυτόν, -ή καθαυτή, -ό καθαυτό [aftός kaθaftόn] (L) (& καθαυτός & καθεαυτόν) :

• αυτή καθαυτήν η αγάπη έχει μια πολύ μεγάλη παιδευτικήν αξία (Papanoutsos) |
• δεν είναι αυτός καθαυτός ο έρωτας, μα η εσωτερική κρίση την οποία δημιουργεί, που επενεργεί επάνω στη φαντασία του καλλιτέχνη (Mourelos) |
• η τιμή .. θεωρείται πάντα ως αγαθό αυτό καθαυτό (Lambridi) |
• ενδιαφέρον .. παρουσιάζουν .. οι σάτιρές του όχι αυτές καθεαυτές σαν τέχνη .., αλλά σαν τεκμήρια ιστορικά (Melas)
• ① this same, precisely (this), (this) itself (syn phr ακριβώς αυτός, αυτός ο ίδιος, αυτός τούτος):
  • οι κατηγορίες .. ρυθμίζουν και αυτή καθαυτή την πραγματικότητα (Papanoutsos) |
  • τοποθετεί την αρετή και την ευτυχία σ' αυτή καθαυτή την πράξη της ζωής (Athanasiadis-N) |
  • ο λόγος δεν έχει τη δύναμη να δείξει το δρόμο, .. γιατί είναι αυτός καθαυτός ασαφής (Geros)

[fr kath phr αυτός καθ' αυτόν or καθ' εαυτόν ← AG]

Χρηστικό λεξικό της Νεςοελληνικής Γλώσσας (Ακαδημία Αθηνών):

καθαυτός & καθεαυτός, ή, ό κα-θαυ-τός αντων. (συνήθ. με την αντων. αυτός: αυτόςο ίδιος, ο πραγματικός

Το ΛΚΝ καταγράφει μόνο τη γραμματικά σωστή χρήση:

καθαυτόν -ήν / -ή -ό [kaθaftón] αντων. οριστ. : στην έκφραση αυτός ~, για κτ. που το αντιμετωπίζουμε μεμονωμένα· αυτός ο ίδιος: Ο συλλογισμός αυτός ~ είναι σωστός. H εκδήλωση αυτή καθαυτή / καθαυτήν δεν είχε ενδιαφέρον, όμως συνάντησα σημαντικούς ανθρώπους. H πορεία της συζήτησης αυτής καθαυτήν εξελίχθηκε ομαλά.

Δεν έχω πρόχειρο το λεξικό Μπαμπινιώτη ώστε να σας αναφέρω και τον αντίλογο που σίγουρα θα διατυπώνει, οπότε αν μπορεί κανείς να μας πει θα με υποχρεώσει. Πάντως σημειώνω ότι ακόμα και αποτελέσματα από τον ιστότοπο του ΔΕΕ δείχνουν ότι η έλξη ακούγεται τόσο φυσική που δεν επισύρει διόρθωση: αυτός καθαυτός, αυτής καθαυτής, αυτών καθαυτών.

Το ερώτημά μου είναι λοιπόν το εξής: εφόσον η έλξη φαίνεται να είναι τόσο ισχυρή, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί για παράδειγμα σε έναν γλωσσικό οδηγό, ώστε να μην διορθώνεται ο τύπος στον «σωστό» με τη στενή γραμματική έννοια;

 

[sarant]

Προσωπικά δεν τηρώ τη σύνταξη με αιτιατική. Ίσως να έχω γράψει και κάτι, αλλά δεν το βρίσκω αυτή τη στιγμή.

Θα μπορούσε, και ίσως θα έπρεπε να μπει η μνεία που λες σε έναν οδηγό, αλλά αυτό είναι δουλειά εκείνων που συντάσσουν τον συγκεκριμένο γλωσσικό οδηγό.

 

[Inachus]

Ίσως να έχω γράψει και κάτι, αλλά δεν το βρίσκω αυτή τη στιγμή.

"Γλώσσα μετ' εμποδίων", σελ. 137-139.

 

[sarant]

Το ευρετήριο έχει ελλείψεις....

 

[drsiebenmal]

Εγώ απλώς αναρωτιέμαι γιατί να πρέπει να χρησιμοποιήσει κανείς το συγκεκριμένο απολίθωμα και να μη γράφει αυτός ο ίδιος.

 

[daeman]

Δεν έχω πρόχειρο το λεξικό Μπαμπινιώτη ώστε να σας αναφέρω και τον αντίλογο που σίγουρα θα διατυπώνει,

ΛΝΕΓ (Γ΄ έκδοση, 2008):

καθαυτό κ. καθαυτού επίρρ. κυρίως, κατεξοχήν: πρόκειται για πρόβλημα καθαυτό πολιτικό || η καθαυτό αιτία τής κατάστασης είναι άλλη.
[ΕΤΥΜ Βλ. λ. καθαυτόν].

καθαυτόν, -ήν, -ό κ. καθ' εαυτόν αντων. (με το αυτός, -ή, -ό μπροστά) μόνος, ξεχωριστός (ως αυτοτελής ενότητα, ως κάτι το ξεχωριστό χωρίς να συνυπολογίζονται συνδέσεις ή εξαρτήσεις (συσχετίσεις): αυτό καθαυτό το γεγονός αρκεί για να πεισθούμε || αυτή καθαυτήν η δήλωση δεν έχει τη σημασία που εκ των υστέρων τής αποδόθηκε || αυτός καθαυτόν ο άνθρωπος ουδέποτε ενόχλησε· είναι το περιβάλλον του, που είναι αντιπαθές. βλ. ΣΧΟΛΙΟ λ. εαυτός.
[ΕΤΥΜ. < καθ- (< κατά-) + αυτόν, από την αρχ. φρ. αυτοί καθ' αυτούς].

καθαυτός, -ή, -ό καθαυτόν. βλ. ΣΧΟΛΙΟ λ. εαυτός.


Το σχόλιο στο λήμμα εαυτός:

εαυτός - καθ' εαυτός / καθαυτός - καθ' εαυτό / καθαυτό - καθ' εαυτού / καθαυτού.
[...]
Το καθ' εαυτός / καθαυτός (που είναι στην πραγματικότητα: κατά + αιτ., κατά εαυτόν > καθ' εαυτόν / καθαυτόν, κατά + εαυτούς > καθ' εαυτούς / καθαυτούς κ.ά.) χρησιμοποιείται σε αιτιατική πτώση, που συμφωνεί σε γένος και αριθμό με τη λέξη στην οποία αναφέρεται: Η υπόθεση καθ' εαυτήν δεν ενδιαφέρει την εταιρεία - Τα πρόσωπα καθ' εαυτά είναι απολύτως σεβαστά, όμως... - Τους επιχειρηματίες καθ' εαυτούς δεν τους συμφέρει να αντιδικήσουν με το δημόσιο στην περίπτωση αυτή.
Σε απλούστερη διατύπωση τέτοιες φράσεις μπορούν να αναδιατυπωθούν με την αντωνυμία ο ίδιος ο...: Η ίδια η υπόθεση... - Τα ίδια τα πρόσωπα... - Τους ίδιους τους επιχειρηματίες...
Αντί τής λογιότερης χρήσης τού καθ' εαυτός (σε αιτ.) μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ο άκλιτος επιρρηματικός τύπος καθ' εαυτό / καθαυτό
(μπροστά από το όνομα): Τους καθαυτό επιχειρηματίες... - Η καθαυτό υπόθεση... - Τα καθαυτό πρόσωπα... Είναι λανθασμένη η χρήση καθαυτού αντί τού καθαυτό: «τους καθαυτού επιχειρηματίες...».

 

[anepipsogos]

Προσωπικά, εμμένω στον μετά αιτιατικής σχηματισμό, έτσι όπως τον συναντάμε και παρ’ αρχαίοις. Δεν γνώριζα τις νεότερες «εξελίξεις», τις «χρηστικές» και «ελκυστικές»…Μια χαρά ζούσα με την αιτιατικούλα μου και έτσι θα εξακολουθήσω να πορεύομαι.

Ε… άμα μου λάχει να πρέπει να αποφασίσω αν θα διορθώσω ή όχι το «αυτός καθαυτός», θα πω στον συντάκτη που θα το υποστηρίζει: «Ε, ας περιμένουμε την πλήρη λεξικογραφική συναίνεση, καθώς και την πλήρη συναίνεση των γλωσσικών οδηγών και τα ξαναλέμε. Μέχρι τότε, αιτιατική και ξηρά τροφή!»

 

[sarant]

ΛΝΕΓ (Γ΄ έκδοση, 2008):

καθαυτό κ. καθαυτού επίρρ. κυρίως, κατεξοχήν: πρόκειται για πρόβλημα καθαυτό πολιτικό || η καθαυτό αιτία τής κατάστασης είναι άλλη.
[ΕΤΥΜ Βλ. λ. καθαυτόν].

καθαυτόν, -ήν, -ό κ. καθ' εαυτόν αντων. (με το αυτός, -ή, -ό μπροστά) μόνος, ξεχωριστός (ως αυτοτελής ενότητα, ως κάτι το ξεχωριστό χωρίς να συνυπολογίζονται συνδέσεις ή εξαρτήσεις (συσχετίσεις): αυτό καθαυτό το γεγονός αρκεί για να πεισθούμε || αυτή καθαυτήν η δήλωση δεν έχει τη σημασία που εκ των υστέρων τής αποδόθηκε || αυτός καθαυτόν ο άνθρωπος ουδέποτε ενόχλησε· είναι το περιβάλλον του, που είναι αντιπαθές. βλ. ΣΧΟΛΙΟ λ. εαυτός.
[ΕΤΥΜ. < καθ- (< κατά-) + αυτόν, από την αρχ. φρ. αυτοί καθ' αυτούς].

καθαυτός, -ή, -ό καθαυτόν. βλ. ΣΧΟΛΙΟ λ. εαυτός.


Το σχόλιο στο λήμμα εαυτός:

εαυτός - καθ' εαυτός / καθαυτός - καθ' εαυτό / καθαυτό - καθ' εαυτού / καθαυτού.
[...]
Το καθ' εαυτός / καθαυτός (που είναι στην πραγματικότητα: κατά + αιτ., κατά εαυτόν > καθ' εαυτόν / καθαυτόν, κατά + εαυτούς > καθ' εαυτούς / καθαυτούς κ.ά.) χρησιμοποιείται σε αιτιατική πτώση, που συμφωνεί σε γένος και αριθμό με τη λέξη στην οποία αναφέρεται: Η υπόθεση καθ' εαυτήν δεν ενδιαφέρει την εταιρεία - Τα πρόσωπα καθ' εαυτά είναι απολύτως σεβαστά, όμως... - Τους επιχειρηματίες καθ' εαυτούς δεν τους συμφέρει να αντιδικήσουν με το δημόσιο στην περίπτωση αυτή.
Σε απλούστερη διατύπωση τέτοιες φράσεις μπορούν να αναδιατυπωθούν με την αντωνυμία ο ίδιος ο...: Η ίδια η υπόθεση... - Τα ίδια τα πρόσωπα... - Τους ίδιους τους επιχειρηματίες...
Αντί τής λογιότερης χρήσης τού καθ' εαυτός (σε αιτ.) μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ο άκλιτος επιρρηματικός τύπος καθ' εαυτό / καθαυτό
(μπροστά από το όνομα): Τους καθαυτό επιχειρηματίες... - Η καθαυτό υπόθεση... - Τα καθαυτό πρόσωπα... Είναι λανθασμένη η χρήση καθαυτού αντί τού καθαυτό: «τους καθαυτού επιχειρηματίες...».

Προσέξτε ότι ο Μπαμπινιώτης παραθέτει μόνο απλά παραδείγματα χρήσης της αιτιατικούλας. Δεν έχει ας πούμε το "οι επιχειρηματίες καθ' εαυτούς αποφεύγουν να αντιδικήσουν με το δημόσιο".

Επίσης, το παρ' αρχαίοις αφορά μόνο το "καθ' εαυτόν". Το "καθαυτός" δεν απαντά (απ' όσο είχα ψάξει) σε αρχαία κείμενα.

 

[anepipsogos]

Α, βλέπω έχετε γράψει και άρθρο:

https://sarantakos.wordpress.com/2013/03/28/kathautos/

Ευθύμησα εκεί με το «και ας αφήσουμε το “αυτός καθ’ εαυτόν” στους απευθείας απογόνους του Περικλέους» που γράψατε…, τόσο που μου έπεσε η περικεφαλαία!

Εν γένει, με καλύπτει ο pepe στο σχόλιο 62. Γεια στα πλήκτρα του!

 

[Palavra]

Προσέξτε ότι ο Μπαμπινιώτης παραθέτει μόνο απλά παραδείγματα χρήσης της αιτιατικούλας. Δεν έχει ας πούμε το "οι επιχειρηματίες καθ' εαυτούς αποφεύγουν να αντιδικήσουν με το δημόσιο".

Ακριβώς. Ή, ας πούμε, "αυτά είναι χαρακτηριστικά των μαθητριών αυτών καθαυτές". Με τίποτα δεν το δέχεται το αυτί μου.

Εντωμεταξύ βλέπω ότι έχεις γράψει και άρθρο, που δεν μου το έβγαλε το πρωί η αναζήτηση, παρά πολύ περίεργο.

 

[daeman]

Ακριβώς. Ή, ας πούμε, "αυτά είναι χαρακτηριστικά των μαθητριών αυτών καθαυτές". Με τίποτα δεν το δέχεται το αυτί μου.

Μου θυμίζει την έλξη του αναφορικού στο «όλους όσοι / όσους», παρότι δεν έχουμε αναφορικό εδώ, αλλά μάλλον τσινάει το αυτί με τις δυο διαφορετικές πτώσεις πλάι πλάι σε αντωνυμίες που αναφέρονται στο ίδιο πράγμα.

 

[anepipsogos]

«Οι εσφαλμένες φράσεις αυτός καθ’ (ε) αυτός/καθαυτός, αυτοί καθ’ (ε) αυτοί/καθαυτοί, που συναντώνται συχνά με τη σημασία “αυτός ο ίδιος”, οφείλονται σε έλξη (αναλογική εξομοίωση) της πτώσης της αυτοπαθούς αντωνυμίας εαυτός προς την οριστική αντωνυμία αυτός, η οποία προηγείται. Η έλξη αυτή δεν περιορίζεται στην ονομαστική, με αποτέλεσμα να συναντούμε εσφαλμένες φράσεις όπως αυτών καθ’ (ε» αυτών/καθαυτών, αυτού καθ’ (ε) αυτού/καθαυτού κ.ά. Ωστόσο, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η πρόθεση κατά συντάσσεται εν προκειμένω με αιτιατική πτώση, είτε προηγείται η αντωνυμία αυτός είτε όχι. Η αιτιατική αυτή θα πρέπει να συμφωνεί ως προς το γένος και τον αριθμό με τη λέξη στην οποία αναφέρεται».

(Μπαμπινιώτη, Λεξικό των δυσκολιών και των λαθών)

Οπότε;

Οπότε, εάν η γραμματικώς προσήκουσα αυτή αιτιατική «φαλτσάρει» σε ολίγων ή πολλών τα ώτα, ας εξεταστεί και το ενδεχόμενο να έχουν αυτά τα ίδια καταστεί «φάλτσα» από τις πολλές όσο και δίκοπες συνάφειες με την αντιγραμματική χρήση.

Βρίσκω αρκετά ολισθηρή την πρακτική «διαγράφω το σωστό γιατί μου “χτυπάει” κάπως στο αφτί».

 

[daeman]

Understanding Prescriptive vs. Descriptive Grammar​

Prescriptive grammar describes when people focus on talking about how a language should or ought to be used. One way to remember this association is to think of going to a doctor’s office. When a doctor gives you a prescription for medication, it often includes directions about how you should take your medication as well as what you should not do when taking your medication. In a similar way, a prescriptive grammar tells you how you should speak, and what type of language to avoid. This is commonly found in English classes as well as other language classes, where the aim is to teach people how to use language in a very particular (typically described as ‘proper’ or ‘correct’) way.

Descriptive grammar, on the other hand, focuses on describing the language as it is used, not saying how it should be used. For example, think about a prescriptive rule like Don’t split infinitives. A descriptive grammarian would see a sentence like “To boldly go where no man has gone before” and would try to describe how the mental grammar can cause that ordering of words, rather than saying that the surface form is faulty due to prescriptive rules (which would require the sentence “To go boldly where no man has gone before”). Linguistics takes this approach to language.

A key contrast is to be found between these two approaches. A descriptive grammarian would say that a sentence is “grammatical” if a native speaker of the language would produce that sentence in speaking. The descriptive grammarian would then try to describe how that sentence is produced through theorizing about the mental processes that lead up to the surface form. A prescriptive grammarian, on the other hand, would say that something is grammatical only if the surface form conforms to a set of rules that the grammarian believes should be followed in order for a certain grammar style is achieved. (Note that I have tried to emphasize that the descriptive grammarian hears a form and tries to describe the mental processes underneath the produced (spoken) form, while a prescriptive grammarian does not hypothesize about the mental grammar at all, but is merely concerned with ‘editing’ the surface form.)

Again, Linguistics aims to provide a descriptive grammar of language.


Τα πράσινα τα έβαλα εγώ, τα έντονα όχι. Κι επειδή είναι ζήτημα θεμελιώδους προσέγγισης και είναι μάλλον απίθανο να βρούμε κοινό έδαφος σε αυτό, για να μη ματαιοπονούμε αφού όλων μας ο χρόνος είναι πολύτιμος, ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε κι ας πάμε παρακάτω, σε θέματα όπου μπορεί να συμφωνήσουμε.

 

[Palavra]

Επίσης, δεν έχει και μεγάλη σημασία τι λέει η ρυθμιστική γραμματική - αν ένα «λάθος» υιοθετηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους χρήστες, θα γίνει εξαίρεση του κανόνα (λέγε με αττική σύνταξη) και θα ενταχθεί κάποια στιγμή και στα βιβλία γραμματικής. Αυτό το συγκεκριμένο φαινόμενο για παράδειγμα υπάρχει στα τουρκικά (ασυμφωνία αριθμού στο γ' πρόσωπο πληθυντικού), όπου ναι μεν τα βιβλία γράφουν τη σωστή μορφή, όμως αν τη χρησιμοποιήσεις φωνάζεις ότι δεν είσαι φυσικός ομιλητής, γι' αυτό συχνά περιέχουν σημείωση ως προς τη χρήση.

 

[anepipsogos]

Όντως, ας μη ματαιοπονούμε άλλο, αποκάμαμε -και ο χρόνος είναι κρίμα

 

[Palavra]

Δεν καταλαβαίνω το πρώτο πληθυντικό. Εμένα προσωπικά το θέμα προφανώς με ενδιαφέρει και γι' αυτό έφτιαξα κι αυτό το νήμα - αν όμως έχετε άλλα πράγματα να κάνετε εννοείται ότι δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή στη συζήτηση. Εξάλλου δεν κάνουμε διαγωνισμό να δούμε ποιανού η άποψη θα επικρατήσει.

Για να ξαναγυρίσω στο αρχικό θέμα, μήπως έχει κανείς το «Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά;» ή και το «Συνηθισμένες γλωσσικές απορίες» της Ιορδανίδου και αν ναι, γίνεται καθόλου αναφορά στο θέμα;

 

[nickel]

Καλημέρα. Έχω χαθεί, από τη Δευτέρα νομίζω, όπου ο χιονιάς έριξε έναν σκασμό δέντρα και κλαδιά στην περιοχή όπου μένω, με αποτέλεσμα να χάσουμε το ηλεκτρικό μας και στη συνέχεια τη θέρμανση, την μπαταρία των κινητών μας, την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Τώρα έχω μετακινηθεί σε πιο πολιτισμένα μέρη, αλλά οι δουλειές που σωρεύτηκαν σαν τα χιόνια απαιτούν να τους δώσω προσοχή.

Οπότε δύο λόγια μόνο εδώ, αν και θα ήθελα να πω πολλά.
Η χρήση «αυτός καθ' εαυτόν» της αρχαίας ή η απλούστερη «αυτός καθαυτόν» είναι παντελώς ξένη στον σημερινό φυσικό ομιλητή. Η έλξη φρόντισε να δημιουργηθεί μια ωραία αντωνυμία σε θέση επιθέτου με εμφατική χρήση που κλίνεται ομοιόπτωτα με το αυτός:
αυτός καθαυτός, αυτοί καθαυτοί, αυτών καθαυτών, αυτά καθαυτά κ.ο.κ.

Σε απλά κείμενα, όπως τα περισσότερα που περνάνε από τα χέρια μου, η λόγια σύνταξη θα διορθωνόταν σε αυτήν που καταλαβαίνουν όλοι. Αν, βέβαια, ήταν κανένα νομικό κείμενο που είχε και καμιά παρέα, κανένα «καθ' ης» ή άλλο παρόμοιο, μπορεί να το άφηνα. Αλλά παρόμοιες αρχαιοπρεπείς συντάξεις που δεν είναι αμέσως αντιληπτές και ευκόλως αναπαράξιμες είναι καταδικασμένες να πεθάνουν ή να περιφέρονται σαν ζόμπι, ιδίως αν δεν είναι σε ταιριαστά κείμενα.

 

[Palavra]

Καλώς τον!

Αν, βέβαια, ήταν κανένα νομικό κείμενο που είχε και καμιά παρέα, κανένα «καθ' ης» ή άλλο παρόμοιο, μπορεί να το άφηνα. Αλλά παρόμοιες αρχαιοπρεπείς συντάξεις που δεν είναι αμέσως αντιληπτές και ευκόλως αναπαράξιμες είναι καταδικασμένες να πεθάνουν ή να περιφέρονται σαν ζόμπι, ιδίως αν δεν είναι σε ταιριαστά κείμενα.

Όπως θα είδες στο πρώτο ποστ μου, η σύναψη χρησιμοποιείται με την έλξη ακόμα και σε αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σημαίνει ότι δεν ηχεί ξένη ούτε για τους γλωσσομαθείς νομικούς που συντάσσουν τα κείμενα - και τους οποίους, φυσικά, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει για αγραμματοσύνη, τουναντίον. Γι' αυτό και το αρχικό μου ερώτημα ήταν αν μπορούμε να πούμε ότι έχει πια εδραιωθεί σε τέτοιον βαθμό ώστε να μην επισύρει διόρθωση. Εγώ απαντάω ναι, αν με ρωτάτε, αλλά το θέμα δεν είναι τι λέω εγώ, είναι τι λέει και η πλειοψηφία.

 

[nickel]

Θεωρώ ότι η σύνταξη με το ομοιόπτωτο καθαυτός μπορεί και πρέπει να είναι αποδεκτή σε όλα τα είδη κειμένων.

Αυτό που έγραψα είναι ότι ίσως να μη διόρθωνα το «αυτός καθαυτόν» σε νομικό κείμενο αν γενικώς το κείμενο υποστήριζε μια πιο λόγια μορφή της γλώσσας. Από την άλλη, αν ένα νομικό κείμενο ή ένα οποιοδήποτε κείμενο έχει στρωτά καθημερινά ελληνικά, ένα ξεκάρφωτο «αυτός καθαυτόν» θα διορθωθεί σε «αυτός καθαυτός».

 

[Zazula]

Βλ. κ. https://www.lexilogia.gr/threads/αφ-εαυτού-ής-ών.18120/#post-275406