απολύεις ή απολύοις;

[bernardina]

Η συζήτηση και ο προβληματισμός ξεκίνησε από εδώ ύστερα από μια... έκρηξη.

Η βιβλική φράση είναι νυν απολύοις τον δούλον σου δέσποτα. Ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι, αφού αυτό το απολύοις είναι ευκτική.
Στα αγγλικά βρίσκουμε τη φράση ως Lord, now lettest thou thy servant depart in peace... όπως εδώ

ή Now thou dost dismiss thy servant, O Lord... εδώ

Παραξενεύτηκα, λοιπόν, όταν σε τρία (!) διαφορετικά αντίτυπα της Καινής Διαθήκης, εκδόσεις της Βιβλικής Εταιρείας, διάφορες χρονολογίες (από δεκαετία του '50 και δώθε), το είδα γραμμένο ως απολύεις, δηλαδή οριστική.

Αλλά ακόμα και στη βίκι, απολύεις γράφει.

Ε;

 

[Elsa]

Δεν με νοιάζει πώς γράφεται, αρκεί να πάρω αποζημίωση!

 

[bernardina]

Δεν με νοιάζει πώς γράφεται, αρκεί να πάρω αποζημίωση!

Από τον συγκεκριμένο εργοδότη, η αποζημίωση είναι να πας στον παράδεισο. Σου κάνει; ;)

 

[Alfie]

Μήπως -λέω μήπως- το απολλύοις είναι η ευκτική του ρήματος απόλλυμι ενώ η βιβλική αναφορά είναι το ρήμα απολύω;

Τα δύο μήπως γιατί τελευταία φορά που ασχολήθηκα με τέτοια, ευτυχώς για σένα, ήσουν αγέννητη.

 

[drsiebenmal]

Γιατί να μην είναι ενεστώτας οριστικής; (Και σε παλιές Καινές Διαθήκες, σε γκουγκλοβιβλία, απολύεις το βρίσκω.)

 

[Elsa]

Από τον συγκεκριμένο εργοδότη, η αποζημίωση είναι να πας στον παράδεισο. Σου κάνει; ;)

Άσε, κι ο άλλος, μου έχει κάνει τη ζωή κόλαση, οπότε...

 

[Alfie]

Από τον συγκεκριμένο εργοδότη, η αποζημίωση είναι να πας στον παράδεισο. Σου κάνει; ;)

Δεν ξέρω σε σας σε μένα δεν κάνει. Όλοι οι καλοί μου φίλοι βρίσκονται στο άλλο μέρος -είμαι βέβαιος.:devil:

 

[nickel]

Alfie, δεν είναι το απόλλυμι με τα δύο -λ- (απώλεσα, απολωλός πρόβατο). Είναι το απολύω (από + λύω), dismiss. Και, όπως λέει ο Dr7x, είναι ένας απλός ενεστώτας, ίσως μια απλή διαπίστωση και όχι αίτηση προς το θείο.

 

[Marinos]

Δεν διατείνομαι ότι έχω ιδέα για αυτή την περίοδο της ελληνικής γλώσσας, αλλά δεν θα μπορούσε να είναι απλώς ένα σημάδι της σταδιακής εξαφάνισης της ευκτικής;

 

[bernardina]

Γιατί να μην είναι ενεστώτας; (Και σε παλιές Καινές Διαθήκες, σε γκουγκλοβιβλία, απολύεις το βρίσκω.)

Τότε τι στον άνεμο είναι όλα αυτά;
Και γιατί να κάνει διαπίστωση ο Συμεών; Ευχή εκφράζει: τώρα μπορείς να με πάρεις, Θεέ μου. Τα είδα όλα! :devil:

Άλλωστε πάντα με αυτή την έννοια θυμάμαι τη φράση· και να διδάσκεται και να χρησιμοποιείται (κόρη θεολόγου, για!)

 

[Alfie]

Alfie, δεν είναι το απόλλυμι με τα δύο -λ- (απώλεσα, απολωλός πρόβατο). Είναι το απολύω (από + λύω), dismiss. Και, όπως λέει ο Dr7x, είναι ένας απλός ενεστώτας, ίσως μια απλή διαπίστωση και όχι αίτηση προς το θείο.

Και εγώ τι είπα; Ακριβώς το ίδιο! Ότι ο τύπος "απολύοις θα μπορούσε να είναι μόνο του απόλλυμι ενώ το βιβλικό ρήμα είναι το απολύω.

Repetition est ένδειξις επερχόμενου.

 

[Themis†]

(κόρη θεολόγου, για!)

Ε, πώς να διαφωνήσω μαζί της; Ευκτική το θυμόμουνα από πάντα και επιπλέον με οριστική δεν βγαίνει νόημα.

 

[Alfie]

:cheek:

Τότε τι στον άνεμο είναι όλα αυτά;

Η ίδια η Θεία σου απαντάει "Μήπως εννοείτε: νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα ":cheek:

 

[bernardina]

:cheek:

Η ίδια η Θεία σου απαντάει "Μήπως εννοείτε: νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα ":cheek:

Η ίδια η Θεία, που νομίζει ότι ξέρει καλύτερα από μένα τι εννοώ, εννιά φορές στις δέκα μου κάνει τέτοιες ηλίθιες ερωτήσεις. :angry:

 

[drsiebenmal]

Μα πού είναι η ευχή; Μακάρι να με πάρεις; Άμποτε;
Κρυφή προστακτική είναι. Τώρα πια, πάρε με! Αλλά πώς να χρησιμοποιήσεις προστακτική στον Θεό; Επομένως, οριστική. Και τώρα, με κάνεις ό,τι θέλεις.

 

[nickel]

Από το The New American Commentary, για να μη νομίζετε πως είμαστε μόνοι μας:

Dismiss your servant in peace. A Semitic way of saying, "Let me die." The verb "dismiss" is a present indicative ("you are dismissing") and introduces some difficulties in translating. Perhaps it should be understood as indicating that now that Simeon had seen the Lord's Christ, God was beginning to fulfill Luke 2:26, and Simeon was already in the process of experiencing his "peaceful dismissal" This verse and 2:26 suggest that Simeon died shortly after 2:35.
http://books.google.gr/books?id=fqn6ytpLwXoC&pg=PA116#v=onepage&q&f=false


Σόρι, Άλφι, βιασύνες (αλλά δεν ισχύει αυτό για τους τύπους).

 

[bernardina]

Και εγώ τι είπα; Ακριβώς το ίδιο! Ότι ο τύπος "απολύοις θα μπορούσε να είναι μόνο του απόλλυμι ενώ το βιβλικό ρήμα είναι το απολύω.

Repetition est ένδειξις επερχόμενου.

Άλφι, αυτό που λες θέλει δύο λάμδα:


α ενικό ἀπολλύοιμι
β ενικό ἀπολλύοις

 

[bernardina]

Μα πού είναι η ευχή; Μακάρι να με πάρεις; Άμποτε;
Κρυφή προστακτική είναι. Τώρα πια, πάρε με! Αλλά πώς να χρησιμοποιήσεις προστακτική στον Θεό; Επομένως, οριστική. Και τώρα, με κάνεις ό,τι θέλεις.

Ακριβώς, πώς να προστάξεις τον Θεό (αν είσαι ευσεβής;) ) Άρα ευκτική! Εύχεσαι να σε πάρει, αφού δεν σου μένει πια τίποτα να δεις. Είδες τον υιό του!
Γιατί οριστική; Ένιωσε εκείνη τη στιγμή ότι τον παίρνει (ο Θεός, εντάξει; ) και το δήλωσε στους γύρω του μπας και σκιαχτούν;

 

[Alfie]

Δεδομένου ότι ευθαρσώς παραδέχομαι ότι "έφαγα" ένα λάμδα από το απολλύοις, παραβλέπω τη δημιουργία του νέου ρήματος "ἀπολλύοιμι":cheek:

 

[nickel]

Και άλλοι παράδεισοι απολεσθέντων εδώ:
http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?8753-απώλεσε-θα-απολέσει-έχει-απολέσει