Φωνηεντιάδα: Επιλεγμένα κείμενα για τα φωνήεντα στη Γραμματική του Δημοτικού

[nickel]

Τα παρακάτω κείμενα έχουν αντιγραφεί από το νήμα για τα φωνήνετα, όπου και επιτρέπονται τα σχόλια:
http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?11681-vowel-φωνήεν

---

Έξω τα πράγματα ξεκαθαρίζουν ακόμα και στα λεξικά για μαθητές:

vowel
1 a speech sound in which the mouth is open and the tongue is not touching the top of the mouth, the teeth, etc, for example /ɑː, e, ɔː/
2 a letter that represents a vowel sound. In English the vowels are a, e, i, o, and u.
(Oxford Advanced Learner's Dictionary)

vowel
1 a speech sound produced by humans when the breath flows out through the mouth without being blocked by the teeth, tongue or lips
A short vowel is a short sound as in the word 'cup'.
A long vowel is a long sound as in the word 'shoe'.
Compare: consonant
2 a letter that represents a sound produced in this way
The vowels in English are a, e, i, o and u.
Cambridge Advanced Learner's Dictionary & Thesaurus

Από τα δικά μας, το ΛΝΕΓ (ο Μπαμπινιώτης) τα λέει με το νι και με το σίγμα:

φωνήεν (το) {φωνή-εντος | -εντα, -έντων} ΓΛΩΣΣ. κάθε ηχηρός φθόγγος τής γλώσσας που μπορεί να σχηματίσει μόνος του συλλαβή και που παράγεται με την ελεύθερη διέλευση (χωρίς πρόσκρουση σε φραγμό ή στενό) τού εκπνεόμενου αέρα από τον λάρυγγα και τη στοματική κοιλότητα: η Ελληνική γλώσσα φωνητικώς έχει 5 φωνήεντα (τα /α/, /e/, /i/, /o/ και /u/), τα οποία δηλώνονται στη γραφή με 7 (φωνητικά) γράμματα (τα α, ε, η, ι, ο, υ, ω) | ανάλογα με τον τρόπο αρθρώσεώς τους τα φωνήεντα διακρίνονται σε ανοικτά (το /α/), σε ενδιάμεσα (τα /e/ = ε, αι και /ο/ = ο, ω) και σε κλειστά (τα /i/ = ι, η, υ, ει, οι, υι και /u/ = ου) | στην Αρχαία Ελληνική υπήρχαν μακρά φωνήεντα (δηλώνονταν με τα γράμματα η και ω), βραχέα φωνήεντα (ε, ο) και δίχρονα (α, ι και υ).

Ξανά:
η Ελληνική γλώσσα φωνητικώς έχει 5 φωνήεντα (τα /α/, /e/, /i/, /o/ και /u/), τα οποία δηλώνονται στη γραφή με 7 (φωνητικά) γράμματα (τα α, ε, η, ι, ο, υ, ω)

 

[nickel]

Συνεχίζεται η φωνηεντιάδα. Το τι είχε συμβεί το πρωτοπήρα χαμπάρι με το νήμα του Σαραντάκου, ένα από τα πιο εξαντλητικά νήματα του ιστολογίου του: Τελικά, είναι εφτά τα φωνήεντα;

Διάβασα και στο Φιλολογικό το Γλώσσα και ιδεολογία: φετφάδες αντί διαλόγου, αλλά και άλλα που ξεχνάω τώρα.

Σήμερα υπάρχει συνέχεια: ξαναγράφει ο Σαραντάκος (Οι σκοταδιστές και o Μανολίτο) και κύρια αφορμή είναι κείμενα όπως αυτό:
http://www.dimokratianews.gr/content/8229/γραμματική-χωρίς-«ήτα»-«ύψιλον»-και-«ωμέγα»
αυτό:
http://www.dimokratianews.gr/content/8250/εθνική-λοβοτομή
ή αυτό:
http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2012/07/blog-post_9967.html

Δεν με ξενίζει η παχυλή άγνοια δημοσιογράφων ούτε η παρορμητικότητα πολιτικών, αλλά είναι θλιβερό να βλέπεις ότι δάσκαλοι και φιλόλογοι δεν μπορούν να καταλάβουν πράγματα πολύ απλά, για… παιδιά του δημοτικού. Να φταίνε κάποιες ιδεολογικές παρωπίδες που τους τυφλώνουν ή πρόκειται για κοινή, κοινότατη ξεροκεφαλιά;

Ας φροντίσουμε ωστόσο να διορθωθεί και η εγγραφή στη Wikipedia (λήμμα φωνήεν). Δίνει τώρα αυτό το τρίγωνο φωνηέντων, το οποίο το ονομάζει Το τρίγωνο των φωνηέντων του ελληνικού αλφαβήτου, αφού πριν γράφει:
«Στο πάνω μέρος βρίσκονται τα φωνήεντα που προφέρονται με κλειστό το στόμα (ι, ου και ϋ-γαλλικό)».

Μα από πότε το γαλλικό u είναι φωνήεν του ελληνικού αλφαβήτου;

Και αφού μας δείχνει στο σχήμα ότι τα φωνήεντα του ελληνικού αλφαβήτου είναι τα α, ε, ι, ο, ου και το γαλλικό u, προσθέτει:

Τα φωνήεντα της ελληνικής είναι συνολικά εφτά και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:
• Τα βραχύχρονα (ε, ο),
• τα μακρόχρονα (η, ω) και
• τα δίχρονα (α, ι, υ)

Φταίνε μετά οι δάσκαλοι να μην ξέρουν πού πάν’ τα τέσσερα;

 

[MelidonisM]

έβγαλα το ελληνικού αλφαβήτου από το τρίγωνο, και το υπόλοιπο:

Ελληνική γλώσσα
(δες) Κύριο λήμμα: Φωνολογία της Ελληνικής γλώσσας
Φωνηεντικοί φθόγγοι
Οι φωνηεντικοί φθόγγοι της ελληνικής είναι πέντε: a, e, i, o, u, όπως στη λέξη ατελείωτου. Υπάρχουν ακόμη τρεις δίφθογγοι: ai, oi, ei, όπως στις λέξεις, Αϊ-Γιώργης/γάιδαρος, απόειδα/κορόιδο, λέει/κέικ. Για την αρχαία φωνολογία, διάβασε Φωνολογία της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας.
Φωνηεντικά γράμματα
Τα φωνηεντικά γράμματα της ελληνικής γλώσσας είναι εφτά α, ε, η, ι, ο, υ, ω. Μαζί με πέντε δίψηφα (αι, ει, οι, ου, υι) αναπαριστούν τους πέντε φωνηεντικούς φθόγγους:
α = [a]
αι, ε = [e]
ο, ω = [o]
ου =
η, ι, υ, οι, ει, υι =

 

[Themis†]

Φωνηεντιάδας συνέχεια. Πρώτο θέμα στο In.gr, με διευκρίνιση και από τον Μπαμπινιώτη:
Σύγχυση φθόγγων και γραμμάτων - «Πόλεμος για τα φωνήεντα» ξέσπασε στο χώρο της εκπαίδευσης

 

[nickel]

Ωραιότατα. Ένα στιγμιότυπο από τη Γραμματική της Νέας Ελληνικής (Κλαίρη-Μπαμπινιώτη, 2005, §916, σ. 1006) και τις δηλώσεις Καζάζη και Μπαμπινιώτη από το in.gr και κλείσαμε (ελπίζω).

Ι.Καζάζης: Κανένα γράμμα δεν αφαιρείται

Ο Πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, Ι.Καζάζης, το οποίο αποτελεί τον κατά τον νόμο επιστημονικό σύμβουλο του υπουργείου Παιδείας, σημειώνει χαρακτηριστικά τα εξής:

Πρώτον, «τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, τα οποία χρησιμοποιούμε στον γραπτό λόγο είναι εικοσιτέσσερα (24). Επομένως κανένα γράμμα δεν αφαιρείται ούτε παραλείπεται στο διδασκόμενο σχολικό εγχειρίδιο».

Δεύτερον, «Οι φθόγγοι (ή ήχοι) που χρησιμοποιούνται στον προφορικό λόγο διακρίνονται σε φωνήεντα και σύμφωνα. Όπως διδάσκει ομόφωνα η επιστήμη της γλωσσολογίας (από τη μεγάλη ή «κρατική» Γραμματική Τριανταφυλλίδη του 1940 ως εκείνη των Κλαίρη -Μπαμπινιώτη του 2011), τα φωνήεντα, δηλαδή οι φωνηεντικοί φθόγγοι, είναι πέντε (5) (a, e, i, o, u), ενώ τα γράμματα, δηλαδή η γραπτή απόδοσή τους, είναι δώδεκα (12): επτά μονά γράμματα (α, ε, ι, η, υ, ο, ω) και πέντε διγράμματα: τα ει, οι, υι (για τη γραπτή απόδοση του φθόγγου /i/), το αι (για την απόδοση του /e/), και το ου (για τη γραπτή απόδοση του /u/)».

Τρίτον, «σε πολύ παλαιότερες —προεπιστημονικές— σχολικές γραμματικές συγχέονταν οι φθόγγοι (ό,τι προφέρουμε) με τα γράμματα (ό,τι γράφουμε). Αντίθετα, στην εν χρήσει σχολική «Νέα Ελληνική Γραμματική της Ε' και ΣΤ' Δημοτικού», και η επιστημονική διάκριση ακουόμενων ήχων και γραφόμενων συμβόλων παρουσιάζεται με απλότητα και ακρίβεια, και η άσκηση των μαθητών στην ορθή γραφή είναι συστηματική και αναλυτική μέσα από σαφείς και κατάλληλες ασκήσεις.

Εδώ και η παραδοσιακή ιστορική ορθογραφία τηρείται (αυτή που επιβάλλει την ποιοτική και την αριθμητική διάκριση 'φθόγγων' και 'γραμμάτων') και η επιστημονική αλήθεια εκφράζεται στο ακέραιο».

Τέταρτον, «η επιστημονική ορθότητα αποτελεί τη μόνη βάση τόσο για την ορθή εκπαίδευση των Ελλήνων μαθητών, όσο και για την προάσπιση της Ελληνικής Γλώσσας.»

Γ.Μπαμπινιώτης: Κρίμα, αν όχι ντροπή...

Στο θέμα παρενέβη και ο καθηγητής γλωσσολογίας και πρώην υπουργός Παιδείας Γ. Μπαμπινιώτης.

«Πληροφορούμαι ότι έχει εγερθεί ζήτημα για το πόσα είναι τα φωνήεντα τής γλώσσας μας! Πέντε (5), όπως γράφει η νέα σχολική γραμματική (και η γραμματική Τριανταφυλλίδη ήδη από το 1940! και η δική μας επιστημονική γραμματική Κλαίρη -Μπαμπινιώτη 2011), ή επτά (7), όπως μαθαίναμε στις παλαιότερες σχολικές γραμματικές; » αναρωτιέται σε ανάρτηση στην προσωπική του ιστοσελίδα ο κ. Μπαμπινιώτης.

Και συνεχίζει: «Επιστημονική γλωσσολογική απάντηση: τα φωνήεντα ως φθόγγοι είναι πέντε (a, e, o, i, u). Τα γράμματα με τα οποία τα γράφουμε είναι επτά (α, ε, ι, η, υ, ο, ω) ή, ακριβέστερα, δώδεκα (12), αν προσθέσουμε τα διγράμματα ει, οι, υι (που χρησιμοποιούμε επίσης για τη γραπτή απόδοση τού φθόγγου i), το αι (για την απόδοση τού e) και το ου (για την απόδοση τού u). Ήτοι:

φθόγγος a = γράμμα α
φθόγγος e = γράμμα ε και δίγραμμα αι (επαινώ)
φθόγγος o = γράμματα ο και ω (χώρος)
φθόγγος i = γράμματα ι, η, υ (κυρία, τύπος) και διγράμματα ει, οι, υι (ειρηνικοί, υιός)
φθόγγος u = δίγραμμα ου (πού)

Στην παλαιότερη σχολική γραμματική -προτού αναπτυχθεί η φωνητική και η φωνολογία στην επιστήμη τής γλωσσολογίας- συγχέονταν οι φθόγγοι (οι ήχοι που προφέρουμε στη γλώσσα μας) με τα γράμματα (με τους τρόπους που παριστάνουμε στη γραφή μας τους ήχους, δηλ. τους φθόγγους).

Στη γλώσσα μας προφέρουμε πέντε (5) φωνηεντικούς φθόγγους, πέντε (5) φωνήεντα, αλλά έχουμε περισσότερα γράμματα, επτά μονογράμματα (7) και 5 διγράμματα για να δηλώνουμε στη γραφή των λέξεων τα 5 φωνήεντα: για τον φθόγγο /i/ (τον αποδίδω φωνητικώς) που προφέρουμε λ.χ. στη λέξη πύλη (για λόγους που συνδέονται με την ετυμολογία και την ιστορική ορθογραφία τής λέξης) χρησιμοποιούμε στη γραπτή απόδοση τής λέξης τα γράμματα υ και η. Για τον φθόγγο /i/ που προφέρουμε στη λέξη θείοι χρησιμοποιούμε τα διγράμματα ει και οι»

«Προσοχή! Είναι κρίμα -αν όχι ντροπή- να ξαναγυρίσουμε σήμερα στον 21ο αιώνα στα λάθη, δηλαδή στη σύγχυση φθόγγων και γραμμάτων ή, αλλιώς, στη σύγχυση προφοράς και γραφής, που γίνονταν στις παλαιότερες γραμματικές. Έχουμε τόσα άλλα προβλήματα να αντιμετωπίσουμε» καταλήγει ο καθηγητής γλωσσολογίας.

 

[Alexandra]

Για να αντιμετωπίσουμε και τη νέα συνωμοσιολογία περί κατάργησης φωνηέντων με τη σοβαρότητα που της αξίζει, Αύγουστος Κορτώ στο Φέισμπουκ:

Πάντως αν ισχύει ότι καταργούν τα φωνήεντα, παρακαλώ θερμά να ξεκινήσουν με τον ΟΑΕΕ.
​

 

[Alexandra]

Παρέμβαση 140 γλωσσολόγων:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας μαζικής επίθεσης εναντίον του νέου σχολικού εγχειριδίου γραμματικής για το Δημοτικό σχολείο, με τον τίτλο «Γραμματική Ε' και Στ' Δημοτικού» (το οποίο διανέμεται στα σχολεία της χώρας από τον Νοέμβριο του 2011), και των συγγραφέων του. Με αστραπιαία ταχύτητα εκατοντάδες ιστότοποι στο διαδίκτυο έσπευσαν να αναπαραγάγουν και να διαδώσουν ένα κείμενο πολεμικής το οποίο υπογράφεται από την κ. Μαρία Χρυσού, δασκάλα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ραφήνας, και αναρτήθηκε την 28η Ιουνίου 2012 στον ιστότοπο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Αλέξανδρος Δελμούζος».

Στο κείμενο αυτό, με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» η κ. Χρυσού κατηγορεί τους συγγραφείς του εγχειριδίου ότι καταργούν από την ελληνική γλώσσα τα φωνήεντα ήτα, ύψιλον και ωμέγα, καθώς και τα σύμφωνα ξι και ψι, ενώ προσθέτουν τον (κατά τη γνώμη της) «δίφθογγο» ου καθώς και τα δίψηφα μπ, ντ και γκ. Υποστηρίζει επίσης ότι η επιλογή αυτή αποτελεί απόκλιση από την «προγενέστερη γραμματική του Μαν. Τριανταφυλλίδη» καθώς συνιστά «αλλαγή της κλασσικής γραμματικής σε φωνητική γραμματική». Υποθέτει ότι είτε το βιβλίο αυτό «εκδόθηκε χωρίς τον ενδελεχή έλεγχο, και ως εκ τούτου, εκ παραδρομής δημοσιοποιήθηκε κάποια πρόταση κάποιου ανθέλληνα φιλόλογου» είτε στο εγχειρίδιο «εσκεμμένα [..]
πάρθηκε η απόφαση ενός ακόμα βιασμού της ελληνικής γλώσσας». Κλείνει μάλιστα το άρθρο της συνδέοντας, δίχως αιτιολόγηση, την υποτιθέμενη αφαίρεση γραμμάτων από την ελληνική γλώσσα με την «εθνική εξολόθρευση», την προσπάθεια μερικών «να θυσιάσουμε την γλώσσα μας για να μοιάσουμε στους δυτικούς, για να γίνουμε αρεστοί από αυτούς» και προσθέτοντας ότι η χρήση του μονοτονικού συστήματος γραφής «έφερε την δυσλεξία στην πρώτη θέση των μαθησιακών δυσκολιών, εξαιτίας της ελλείψεως βασικών κανόνων γραμματικής και τονισμού». Υποστηρίζει, τέλος, ότι τα φωνήεντα
«ενυπάρχουν στο DNA μας από την αρχή της υπάρξεως μας στον πλανήτη» και ότι «το κάθε γράμμα μας έχει την βαρύτητά του, ο κάθε φθόγγος έχει την μουσικότητα του, και ο κάθε τόνος είχε την αξία του».

Αρχικά, ως επιστημονική κοινότητα αποφασίσαμε να μην αντιδράσουμε, καθώς εκλάβαμε το παραπάνω κείμενο ως ένα από τα συνήθη διαδικτυακά ευτράπελα. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το άρθρο ήταν γνήσιο και ότι μια δασκάλα σε ελληνικό σχολείο θα παρανοούσε βασικούς κανόνες της γραμματικής της Νέας Ελληνικής. Πολύ δε περισσότερο, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η παρανόηση αυτή θα κατέληγε σε τέτοια σφοδρή επίθεση. Γρήγορα, όμως, παρατηρήσαμε ότι το κείμενο άρχισε να αναδημοσιεύεται σε πολυάριθμους ιστοτόπους, διανθισμένο με πληθώρα ανακριβειών, όπως το ψεύδος ότι ο Σύλλογος «Αλέξανδρος Δελμούζος» διεξάγει ψηφοφορία με σκοπό την απόσυρση του εγχειριδίου γραμματικής και ότι τάχα το κείμενο της κ. Χρυσού αποτελεί κείμενο διαμαρτυρίας του ίδιου του Συλλόγου. Προς τιμήν του ο Σύλλογος έσπευσε να διαψεύσει τις ανακρίβειες αυτές, οι οποίες όμως αναπαράγονται ακόμα από την πλειονότητα των ιστοτόπων που αναδημοσιεύουν το κείμενο της κ. Χρυσού.

Το πλήρες κείμενο και τα ονόματα των 140 γλωσσολόγων εδώ.

 

[nickel]

Κρατάω από το κείμενο την παρακάτω παράγραφο (αφού της αφαιρέσω ένα περίσσιο «να» που τους ξέφυγε):

«Θεωρούμε θλιβερό το γεγονός ότι ένα άρθρο με τόσο φτωχά, εσφαλμένα και αντιεπιστημονικά επιχειρήματα αναπαράγεται και διαδίδεται άκριτα στο διαδίκτυο και στα Μ.Μ.Ε. και αναγορεύεται σε μείζον θέμα συζήτησης».

Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα να κάνουμε σούμα. Βιάστηκε ο Βύρων Πολύδωρας και κατέθεσε ερώτηση, στην οποία λέει ανοησίες όπως «Επειδή όλα δείχνουν και μας κάνουν να υποψιαζόμαστε πως τα πράγματα οδηγούνται και καθοδηγούνται ύπουλα και ταχέως στη λεγόμενη φωνητική γραφή και κατ’ επέκταση στην αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό, όπως θεαματικά, προοιμιακά όσο και προκλητικά φαίνεται από τα εισαγόμενα νέα σύμφωνα μπ, ντ, γκ».
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=161027&catID=77

Ενδεχομένως, θα είδατε και τον εθνικό μας πλασιέ να σχολιάζει το βιβλίο της γραμματικής με σκοπό να πουλήσει μερικές σειρές των Απάντων του Παλαμά.

http://www.youtube.com/watch?v=qUksTaku4lI

Τόση επιπολαιότητα πια; Τόση αυτογελοιοποίηση;

 

[Cadmian]

Και φυσικά, δεν μπορούσε να λείπει και ο Στάθης απ' τον χορό.

 

[Themis†]

Φωνηεντιάδα reloaded. Πάλι πρώτο θέμα στο In.gr, με επέλαση του τιτανομεγιστοτεράστιου Βύρωνα Πολύδωρα εναντίον των 140 γλωσσολόγων:
«Οργανωμένο σχέδιο» - Πόλεμο κηρύσσει ο Β.Πολύδωρας στους 140 επιστήμονες για το θέμα των φωνηέντων

 

[nickel]

Παντελής Μπουκάλας στη σημερινή Καθημερινή:

Τα φωνήεντα και οι συνήθεις «ανθέλληνες»

Καχύποπτοι όπως είμαστε, για λίγα πράγματα εμφανιζόμαστε πλειοψηφικά βέβαιοι. Πρώτον, ότι ο Θεός είναι Έλληνας, ιδίως όταν τα εθνικά μας χρώματα μάχονται σε κάποιο αθλητικό πεδίο, γήπεδο ποδοσφαίρου, κλειστό του μπάσκετ, πισίνα του πόλο κ.τ.λ. Δεύτερον, ναι μεν δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι λαοί, πάντως εμείς είμαστε ανώτεροι των μεταναστών (αυτό δήλωσε το 63% εξ ημών σε πρόσφατη έρευνα). Δηλαδή -και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- είμαστε Ο Ανώτερος Λαός.

Πεποίθηση τρίτη: η γλώσσα μας είναι η αρχαιότερη και πλουσιότερη στον κόσμο («έχει εκατομμύρια λέξεις», όπως λένε όσοι από εθνικόφρονη ασχετοσύνη μετρούσαν ξεχωριστή λέξη καθέναν από τους εκατό τύπους με τους οποίους εμφανίζεται ένα ρήμα κλινόμενο σε όλους τους χρόνους και τις εγκλίσεις), η μόνη με ενσωματωμένα κρυφά νοήματα, η μόνη μουσική, η μόνη συμβατή με τα κομπιούτερ (εξού και ο θρυλικός έρως του Μπιλ Γκέιτς), η μόνη που βρίσκεται χαραγμένη πάνω σε Ούφο (το γράμμα έψιλον...), αλλά και πάνω στον Άρη (τον πλανήτη, όχι την ομάδα της Θεσσαλονίκης).. Και επειδή όλ’ αυτά είναι νόμοι της φύσεως, ιδού και ο «νόμος της πολιτικής», στον οποίο επίσης πλειοψηφικά πιστεύουμε: με αρχηγό τον Χένρι Κίσινγκερ (εκείνον με τις γνωστές δηλώσεις που δεν έγιναν ποτέ, αλλά τι σημασία έχει), μυριάδες ανθέλληνες, σιωνιστές, μασόνοι, εαμοβούλγαροι, κουάκεροι, ιλουμινάτοι, μπιλντερμπεργκιανοί και λοιποί βδελυροί πάνε να μας φάνε ό,τι πολυτιμότερο: τη γλώσσα μας. Τ’ ακούς μάλιστα αυτό από ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς που μόνοι τους διάλεξαν μη ελληνικό όνομα και δεν τους το επέβαλε κανένας ανθέλλην συνωμότης, και δεν ξέρεις ποια υποχρέωση προηγείται: του γέλιου ή του κλάματος.

Τώρα λοιπόν μας κλέβουν τα ιερά μας φωνήεντα. Αυτό κατανόησε μια δασκάλα, ανίκανη να δει τη διαφορά ανάμεσα στους ήχους και τα γράμματα, παρότι τη διδάχτηκε. Αυτό διαλαλούν τα μπλογκ του αγριολαϊκισμού και οι εφημερίδες του εθνικόφρονος κιτρινισμού. Αυτό διακηρύσσουν οι εκπομπές όσων δημοσιογράφων έχουν μόνο τους εφόδιο την παντογνωσία τους. Αυτό βροντοφωνάζει ο φιλολογών Βύρων Πολύδωρας, που κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή...

Δεν το πιστεύουν βέβαια αυτό 140 γλωσσολόγοι, που, έντρομοι από την καταιγίδα της αγράμματης εθνικοφροσύνης, δημοσιοποίησαν σχετικό κείμενο. Για να θυμίσουν (εις μάτην φοβάμαι) όσα αποτελούν κοινό επιστημονικό κτήμα χρόνια τώρα: ότι άλλο η γραφή κι άλλο η φωνή, ότι τα φωνήεντα της Αρχαίας είναι εφτά, της δε Νέας πέντε, αφού χάθηκε η προσωδία. Εχουν δίκιο οι γλωσσολόγοι μας. «Ευτράπελα» είναι όλα τούτα, καταγέλαστα. Αλλού όμως. Οχι εδώ. Όχι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όπου συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε σαν σοβαρό πολιτικό (και επιπλέον γραμματιζούμενο) τον υφυπουργό που άλλαξε τις πινακίδες για να τις βλέπει πολυτονικές στη δίμηνη θητεία του και να νιώθει Σωκράτης - τουλάχιστον. Έχει σημασία που ο Σωκράτης δεν σκάμπαζε από τόνους και πνεύματα, αφού δεν υπήρχαν στον καιρό του; Τι; Τα ’χαν αρπάξει οι Πέρσες;

 

[nickel]

Από την άλλη το άρθρο του Απόστολου Διαμαντή στο protagon.gr είναι υπόδειγμα αντιεπιστημονικής γραφής:

...Το ποια είναι τα φωνήεντα δεν θα μας το πει ο γλωσσολόγος, ο οποίος αύριο πιθανόν να μας πει ότι είναι 3 και μεθαύριο 2. Το πόσα είναι τα φωνήεντα της ελληνικής γλώσσας το έχουμε ήδη αποφασίσει εδώ και 3 χιλιάδες χρόνια. Είναι 7...
...Κάθε ιστορικό ή γλωσσικό ζήτημα, δεν είναι υπόθεση των επιστημόνων, είναι υπόθεση του λαού...
...Εάν λοιπόν κάνουμε τα φωνήεντα 5 επειδή μας το λένε οι γλωσσολόγοι, τότε γιατί να μην αφήσουμε μόνον το γιώτα;...
Με κερασάκι τη γνωστή κινδυνολογία: Η ελληνική παιδεία έχει εντελώς διακοπεί.

Κατέθεσε σχόλια και ο Σαραντάκος.

 

[nickel]

:) :twit: :laugh: :up:
Γελάω, έχω ξεκαρδιστεί. Την πιο καλή δουλειά την κάνει η Γραμματική του Γυμνασίου (η Γραμματική που έχουμε εδώ), με αποτέλεσμα να μην την έχουν πάρει χαμπάρι οι φωνηεντόπληκτοι. Τι κάνει; Δεν αναφέρει αριθμό φωνηέντων. Λέει ότι «Οι φθόγγοι διακρίνονται σε φωνήεντα και σύμφωνα» και λίγο παρακάτω δίνει έναν πίνακα παρόμοιο με τον πίνακα που έχει η Γραμματική του Μπαμπινιώτη στο #7, μόνο με ελληνικά γράμματα: ι, ε, α, ο, ου αντί για i, e, a, o, u. Και δεν λέει πουθενά ότι τα φωνήεντα είναι 5. Λέει βέβαια ότι «Οι φθόγγοι της νέας ελληνικής γλώσσας είναι συνολικά 33, ενώ σύμφωνα με κάποιες γλωσσολογικές αναλύσεις είναι 31», αλλά ελπίζουμε να καταλαβαίνουν όλοι ότι άλλο φθόγγοι και άλλο γράμματα του αλφαβήτου. Είναι μια καλή αρχή αν το έχουν πιάσει αυτό.

Επειδή η σχετική ενότητα εξηγεί κάποια πράγματα για τη Φωνητική και τη Φωνολογία, προσθέτω 4 σελίδες εδώ κάτω. Όλο και κάποιος μπορεί να ξεστραβωθεί.

 

[nickel]

Εγώ πέταξα πάντως το γάντι στον Διαμαντή: του έβαλα στοίχημα 1.000 ευρώ ότι κάνει λάθος. Αν είναι μάγκας, ας το πάει. Βέβαια, προς το παρόν, δεν έχει δημοσιευτεί τίποτα στο protagon, ίσως επειδή τις νύχτες δεν έχουν λογοκριτή υπηρεσίας, ίσως επειδή δεν θέλουν να το γυρίσουν στον τζόγο. Ωστόσο, ιδού τι του έγραψα:

Κύριε Διαμαντή, αναρωτιόμουν αν υπάρχει ποτέ περίπτωση να παραδεχτείτε το λάθος σας. Εγώ είμαι διατεθειμένος να βάλω στοίχημα 1.000 ευρώ, σοβαρά το λέω, ότι κάνετε λάθος, αλλά τι θα ήταν αυτό που θα σας έπειθε για το λάθος σας;

Να απευθυνθούμε, ας πούμε, στο λαό; Βγαίνουμε λοιπόν στο δρόμο και βρίσκουμε το λαό.
— Έλα εδώ, λαέ, γιά πες μας ποια είναι τα φωνήεντα. Τα ξέρεις;
— Τα ξέρω.
— Πες τα λοιπόν να δούμε πόσα είναι.
— Είναι το άλφα…
— Κάτσε, κάτσε. Ποιο άλφα; Το άλφα είναι το όνομα του γράμματος, δεν είναι φωνήεν. Είναι φωνήεν το «λφ»;
— Α, ωραία, κατάλαβα. Είναι το ααα.
— Μάλιστα, σωστά. Μόνο πιο σιγά, μας πήρες τ’ αφτιά.
— Είναι και το εεε.
— Πολύ ωραία. Μόνο πιο σιγά είπαμε.
— Είναι και το ι….
Κοντοστάθηκε. Σκεφτόταν το «η» αλλά δεν μπορούσε να ξαναπεί ι. Είχε αρχίσει να καταλαβαίνει αυτό που καθηγητές πανεπιστημίου και βουλευτές αδυνατούν να καταλάβουν.
— Είναι και το ο.
Είχε μπει ήδη στο νόημα. Δεν έκανε το λάθος ούτε καν να σκεφτεί το «υ» και το «ω».
— Αυτά.
— Αυτά τα τέσσερα μόνο; Το ου δεν είναι φωνήεν;
— Ουουου! αυτό κι αν είναι φωνήεν.

Κι αφού ο λαός αποφάσισε ότι τα φωνήεντα είναι πέντε, θα περιμένω, αν είναι να βάλουμε το στοίχημα, να μου στείλετε τα χίλια μου ευρώ. Ή τουλάχιστον να παραδεχτείτε το λάθος σας, κύριε Διαμαντή.​

 

[Alexandra]

Ένα έχω να παρατηρήσω πάντως: Δεν έχει ξαναϋπάρξει άρθρο στο Πρόταγκον με τόσα πολλά τεκμηριωμένα (αρνητικά) σχόλια από μορφωμένους ανθρώπους. Συνήθως τα περισσότερα σχόλια στο Πρόταγκον είναι επιπέδου καφενείου.

Ο ίδιος ο Διαμαντής, απαντώντας στα δεκάδες σχόλια που κυριολεκτικά τον ξεφωνίζουν ως επιστήμονα, έχει απαντήσει μεταξύ άλλων τα εξής:
Eπισημαίνω εκ νέου ότι η γλώσσα, όπως και η ιστορία, δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, αλλά κυρίως είναι έκφραση μιας κοινότητας πολιτισμού. Υπό την έννοια αυτή κανένας γλωσσολόγος δεν έχει δικαίωμα παρέμβασης σε θέματα που άπτονται της συλλογικής εθνικής συνείδησης, διότι τότε γλώσσα και ιστορία θα ήταν έρμαια των συνθηκών. Το κράτος και οι επιστήμονες δεν έχουν την αρμοδιότητα να αλλάζουν βασικές συνιστώσες της εθνικής ταυτότητας και κάθε σοβαρό δυτικό έθνος φροντίζει να προστατεύει την ιστορική του ταυτότητα. Οι επιστήμονες καλούνται απλώς να ερμηνεύσουν και να κατανοήσουν την συλλογική εθνική ταυτότητα, την παράδοση δηλαδή. Το ποια ιστορία θα διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο δεν το αποφασίζει ο επιστήμονας μόνος του, το έχει ήδη αποφασίσει η συλλογική συνείδηση, όπως αυτή έχει εκφραστεί μέσα στην λαϊκή και λόγια παράδοση. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού. Προφανώς εξελίσσεται μέσα στο χρόνο κίνηση απλοποίησης της ελληνικής γλώσσας για άγνωστους λόγους...


Με δυο προτάσεις πέταξε στα σκουπίδια την επιστημονική αλήθεια. Αυτό το φαιδρό άτομο ονομάζεται επιστήμονας...

​

 

[nickel]

Καλημέρα. Φωνηεντιάδας συνέχεια, να μη χάνουμε επεισόδια. Διότι η όλη υπόθεση είναι φαιδρή, αλλά μερικοί θα πρέπει να μάθουν μια για πάντα να σκέφτονται πριν μιλάνε. Και μόνο το χρόνο που έχουν φάει από παραγωγικούς ανθρώπους να σκεφτείς... Λοιπόν:

Σαραντάκος: Ο Βύρων πήρε τ’ όπλο του, κρυφτείτε γλωσσολόγοι!
Απάντηση των συγγραφέων της Γραμματικής, η οποία καταλήγει ως εξής: «Το μόνο ουσιαστικό ερώτημα που μένει ανοιχτό, το μόνο που πρέπει να μας απασχολήσει όλους σοβαρά –και μάλιστα στις παρούσες πολύ δύσκολες περιστάσεις που περνάει η χώρα μας– είναι σε τι εκδηλώσεις υστερίας μπορεί να οδηγήσει ο συνδυασμός βαθιάς άγνοιας, ελλιπούς ενημέρωσης και άκρατου φανατισμού».

Τα Εγοπρόβατα, σίκουελ του Α. Διαμαντή, στο οποίο λέει: «Οι 140 γλωσσολόγοι πλανώνται εάν νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο». Εγώ πάντως δεν βρίσκω άλλη εξήγηση.

Και έπεται συνέχεια.

(Τον συγγραφέα της τρολιάς τον ξέρω κι εγώ.)

 

[Alexandra]

Έγραψε κάποιος σχολιαστής στο Πρόταγκον:

Ο κ. Διαμαντής δεν μας λέει απλά τους λόγους για τους οποίους υποτίθεται πως έγινε κάτι που ποτέ δεν έγινε αλλά και τι υποκρύπτεται πίσω από το μη γενόμενο!
Ο φθόγγος είναι ήχος και το γράμμα είναι σύμβολο. Η διάκριση των δύο είναι ξεκάθαρη, δεν καταργεί τίποτα και δεν υποκρύπτει τίποτα.
Μην συνεχίζετε τον αυτοεξευτελισμό σας κ. Διαμαντή. Σας προτείνω άλλη φορά να διαλέξτε κάποιο συντηρητικό forum χαμηλού επιπέδου (υπάρχουν άφθονα) που δεν γίνεται τόσο φανερή η ανεπάρκειά σας. Υπάρχουν αρκετοί που θα ακούσουν με ενδιαφέρον τις ιστορίες για συνωμοσίες των θολοκουλτουριάρηδων ψευτοπροοδευτικών κατά της γλώσσας και της ιστορίας των Ελλήνων και τις μυστικιστικές θεωρίες σας πως η μελέτη των γλωσσών και της ιστορίας είναι βιωματική διαδικασία και όχι μεθοδική αναζήτηση. Αποφύγετε το protagon γιατί εκτίθεστε.
​

​

 

[nickel]

Νέο επεισόδιο. Κατέθεσε και ο Κασιδιάρης ερώτηση στον υπουργό παιδείας (τη βρίσκετε εδώ αν δεν βαριέστε). Αξιοσημείωτο το παρακάτω επιχείρημα:

Διαβάζοντας το εν λόγω βιβλίο, διαπιστώσαμε ότι στη σελ. 36 αναφέρεται ότι τα φωνήεντα της ελληνικής γλώσσας είναι πέντε και συγκεκριμένα τα (α),(ε),(ι),(ο),(ου), ενώ τα γράμματα (η),(υ) και (ω) παραλείπονται με το σκεπτικό ότι δεν παριστούν ξεχωριστό φθόγγο (γλωσσικό ήχο, φώνημα), αλλά η εκφορά τους ταυτίζεται με εκείνη του γράμματος ιώτα (ι) και του γράμματος όμικρον (ο) αντιστοίχως. Βεβαίως, η άποψη αυτή δεν επιβεβαιώνεται από τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι κατά την εκφορά του προφορικού λόγου το διάγραμμα της ηχογράφησης καθενός από τα παραπάνω γράμματα μέσα στα πλαίσια ολοκληρωμένων προτάσεων είναι εντελώς διαφορετικό.

Αυτοί δεν μπερδεύουν, σαν κάποιους άλλους, τα φωνήεντα-φθόγγους-ήχους (α, ε, ι, ο, ου) με τα φωνήεντα-γράμματα (α, ε, ι, η, ο, υ, ω). Όχι. Αυτοί σου λένε: πώς παραλείπεις, κύριε, τα (η), (υ) και (ω) όταν έχει διαπιστωθεί ότι προφέρονται διαφορετικά. Μέσα σε προτάσεις. Για να καταλάβετε: αν πείτε «Κασιδιάρης» σκέτο, δεν καταλαβαίνετε καμία διαφορά ανάμεσα στο πρώτο -ι- και το -η-. Αν όμως το βάλετε σε πρόταση, ιδίως όταν είναι ολοκληρωμένη, να μην τη σταματήσετε στη μέση σαν coitus interruptus, τότε θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε (αν όχι εσείς, τα μηχανήματα οπωσδήποτε) ότι το -η- προφέρεται με μεγαλύτερη διάρκεια από το αρχικό -ι-. (Επιμένω στο αρχικό -ι-, διότι δεν γνωρίζω κατά πόσο το δεύτερο πρέπει να προφερθεί συνιζημένο ή όχι, δηλαδή Κασιδι-άρης.)

Ακούστε το βιντεάκι. Ακούστε τον Παπαγιαννόπουλο. Ακούστε το μάκρος του «πωπώ»! Είναι ή δεν είναι προδότες που θέλουν να το γράφουμε «ποπό»; (Αυτό είναι και το γνωστό «επιχείρημα του ποπό».)

 

[nickel]

Και αφού δεν λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή, πώς να λείπει ο Άδωνις Γεωργιάδης από τη φωνηεντιάδα. Κατέθεσε κι αυτός ερώτηση προς τον υπουργό παιδείας, αλλά κι αυτός με δικό του επιχείρημα:

Ἀθήνα, 18 Ἰουλίου 2012​

ΕΡΩΤΗΣΗ​

ΠΡΟΣ: Τὸν Ἀξιότιμο Ὑπουργὸ Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ
ΘΕΜΑ: "Βιβλίο Γραμματικῆς τῆς Ε΄ καὶ ΣΤ΄ Δημοτικοῦ"

Ἀξιότιμε κ. Ὑπουργέ, εἶμαι βέβαιος ὅτι γνωρίζετε τὸ θέμα ποὺ προέκυψε μὲ τὸ βιβλίο τῆς Ε΄ καὶ ΣΤ΄ Δημοτικοῦ. Ἂν καὶ οἱ ἐπιστημονικὲς ἀπόψεις διίστανται ὡς πρὸς τὸ θέμα τῶν φωνηέντων καὶ ἀκόμη καί ἂν δεχθοῦμε τὴν ἐπιστημονικὴ ὀρθότητα τοῦ συγκεκριμένου κεφαλαίου δὲν παύει, τὸ βιβλίο αὐτὸ, ὅπως καὶ ἄλλα, νὰ ἔχουν προκαλέσει τὰ δυσμενῆ σχόλια τόσο τῶν γονέων ὅσο καὶ μεγάλης μερίδας τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας. Κύριε Ὑπουργέ, ὁ Λένιν εἶχε γράψει κάποτε: ‘’Ἂν θέλεις νὰ ἐξαφανίσεις ἕναν λαό, ἐξαφάνισε τὴ γλώσσα του’’. Εἶναι δεδομένο ὅτι τὸ γλωσσικὸ ἐπίπεδο τῶν Ἑλλήνων διαρκῶς πέφτει καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ πολύχρωμα βιβλία ἀντὶ νὰ συμβάλλουν στὴν ἄνοδο τοῦ γλωσσικοῦ ἐπιπέδου κάνουν τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο.

Συνεπῶς ἐρωτᾶται ὁ ἁρμόδιος Ὑπουργός:

• Μήπως πρέπει νὰ ἀναθεωρηθεῖ ἀπὸ μηδενικῆς βάσεως ὁ τρόπος συγγραφῆς τῶν σχολικῶν βιβλίων τῆς γλώσσας ποὺ ἐδῶ καὶ τριάντα (30) ἔτη πηγαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο;
• Κρίνετε σκόπιμο τὴν διενέργεια Εἰδικῆς Συνεδρίας τῆς Ἐπιτροπῆς Μορφωτικῶν Ὑποθέσεων τῆς Βουλῆς μὲ ἀποκλειστικὸ ἀντικείμενο τὴν διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας;

Ὁ Ἐρωτῶν Βουλευτής:
Γεωργιάδης Σπυρίδων-Ἄδωνις, Β΄ Ἀθηνῶν Νέα Δημοκρατία


Μπορείτε να σκεφτείτε πιο στρεψόδικη τοποθέτηση από το απόσπασμα που έχω επισημάνει;

 

[nickel]

Από την περιγραφή της φωνηεντιάδας που κάνει ο Αχιλλέας Κωστούλας στο ιστολόγιό του:

To echo David Crystal, it is difficult to know what our options might be when a dispassionate and objectively framed position is countered with unsubstantiated accusations and conspiracy theories. Crystal suggested that “younger, better-built and more explosive linguists would probably go and punch [the accuser] in the nose,” whereas “older, flabbier and mild-mannered ones have to be content with simply restating their position.”
http://achilleaskostoulas.com/2012/...s-ancient-demons-and-epistemological-luddism/