Δεν θα είχαν αποφευχθεί τα επεισόδια με μερικές αίθουσες του πιγκ πογκ και χώρο για σκέιτμπορντ, κι ας προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τις δικαιολογίες περί περικοπών ορισμένοι. Άλλωστε οι νεαροί που λεηλατούσαν δεν το έκαναν στο όνομα κάποιας πολιτικής ιδεολογίας. Ούτε ξεχύλησε καμιά οργή, Έλσα, με αφορμή το θάνατο του Ντούγκαν. Τέτοια συμβαίνουν κάθε μέρα και δεν γίνονται καν θέμα στις ειδήσεις, όπως δεν είχε γίνει πριν το Σάββατο ο θάνατός του θέμα, ούτε καν στα ψιλά. Ας μην κρίνουμε με τα μεγέθη της Ελλάδας.
Οι δικαιολογίες που έπαιξαν πολύ στα δελτία ειδήσεων από πολιτικούς και ειδικούς ήταν δύο:
α. περικοπές και οικονομική κρίση
β. εγκληματίες
Και οι μεν και οι δε κάνουν λάθος. Η πρώτη δικαιολογία είναι ο φόβος των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων που ζορίζονται από την κρίση και σκέφτονται ότι άμα συνεχιστεί το ζούληγμα θα καταντήσουν κι αυτοί έτσι. Η δεύτερη είναι η κλασσική αδιαφορία αυτών που είναι σίγουροι ότι δεν θα βρεθούν ποτέ σε αυτή τη θέση.
Το γιατί το έλεγαν πολύ σωστά χτες δυο πιτσιρίκια, ένας μαύρος κι ένας άσπρος, σε κάποιο από τα προγράμματα: η κοινωνία έχει γυρίσει την πλάτη της στους φτωχούς εδώ και δεκαετίες. Το ΗΒ έχει τη χαμηλότερη κοινωνική κινητικότητα στο δυτικό κόσμο κλπκλπ. Συνεχίζω με τις δικές μου σκέψεις:
Σκεφτόμουν ότι η αστυνομία είχε συμφέρον να αφήσει μια μικρή και σχετικά ανώδυνη διαμαρτυρία να πάρει διαστάσεις (όπως τους κατηγορούν ότι έκαναν), γιατί είχε ανακοινωθεί ότι θα μειωθεί το προσωπικό της αστυνομίας κατά 20%. Τώρα δε νομίζω ότι θα τολμήσει κανείς να κάνει κάτι τέτοιο. Και δε νομίζω ότι η αστυνομία πίστευε ότι θα πάρει τέτοιες διαστάσεις. Αυτά βεβαίως είναι συνωμοσιολογία. Ας γυρίσουμε στη συμμοριολογία...
Το Λονδίνο έχει συμμορίες σε κάθε γειτονιά. Επειδή όλη η αστυνομική δύναμη της πόλης είχε μαζευτεί στο Τότεναμ, βρήκαν ευκαιρία οι συμμορίες να ληστέψουν. Γιατί βεβαίως τι άλλο ήταν το ότι την Κυριακή το βράδυ σαράντα οπλισμένοι νεαροί κυκλοφορούσαν στο Νότιν Χιλ και επιτέθηκαν σε εστιατόριο και λήστεψαν τους πελάτες; Παρακολουθούσα Τουίτερ, τους 40 τους αναφέρανε αρκετοί πριν γίνει αυτό με το εστιατόριο. Και το βράδυ της Δευτέρας με το που ήρθαν ενισχύσεις στο Λονδίνο από την επαρχία άρχισαν τα σοβαρά επεισόδια στην επαρχία. Μη μου πείτε ότι αυτό είναι λαϊκή οργή και δεν είναι οπορτουνισμός.
Χτες ανακοινώθηκε ότι απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε έναν φοιτητή, σε έναν ιδιωτικό υπάλληλο κλπ. Και λέγανε όλοι μα πως είναι δυνατόν, αφού αυτοί είναι βολεμένοι κλπκλπ. Απλά πράγματα: αυτοί είδαν φως και μπήκαν κι επειδή δεν έχουν την προστασία της συμμορίας γι'αυτό τους συλλάβανε.
Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και το είπα πιο πάνω: το 40% της χώρας σιχαίνεται και δεν θέλει να έχει καμία επαφή με το 60%. Δεν είναι θέμα χρώματος, είναι ξεκάθαρος κοινωνικός ρατσισμός.
Έλεγε κάποιος ότι στο Χάκνεϊ (που έμενα κάποτε) το 50% των δασκάλων είναι αναπληρωματικοί, κι οι υπόλοιποι υποθέτω κοιτάνε να πάνε σε άλλο σχολείο. Τελειώνεις το σχολείο αμόρφωτος και φυσικά είσαι μια ζωή αποκλεισμένος και χωρίς ελπίδα. Κι επειδή από άγνοια δεν ασκείς το δικαιωμα του εκλέγειν κανένας πολιτικός δεν ασχολείται με σένα. Αν όλοι αυτοί ήξεραν τι πολιτική δύναμη έχουν θα βελτίωναν τη ζωή τους, αλλά πού να το μάθουν; Στο σχολείο που είναι απλά μπειμπισίτερ ή στην τηλεόραση της αποβλάκωσης; Όσο για το γιατί στρέφονται στις συμμορίες, ο Sudhir Venkatesh έχει στηρίξει όλη του την καριέρα να αναλύει και να ερμηνεύει, συνιστώ να δείτε τη σελίδα του για περισσότερα.
Σχετικά με αυτούς που καθαρίσανε τα σπασμένα, πρώτα πρώτα sarant δεν ήταν οργανωμένο κίνημα σαν αυτούς που αναφέρεις. Δεύτερον rogne, δες και κάτι χωρίς τα μαρξιστικά γυαλιά. Αυτό που μου άρεσε εμένα ήταν το ότι οι πολίτες πήγαν να καθαρίσουν τις ζημιές. Στην Ελλάδα που όλα τα περιμένουμε από το κράτος δεν καθαρίζουμε έξω από την πόρτα μας.
