Βέβαια, διότι όσοι κυκλοφορούσαν σκοτώθηκαν στα ανύπαρκτα πεζοδρόμια, κι έτσι δεν κυκλοφορεί πλέον κανείς. Αυτό λέγεται σύστημα με ανατροφοδότηση.Οι διάδρομοι τυφλών στα πεζοδρόμια ήταν κατειλημμένοι από παρκαρισμένες μηχανές, τραπεζοκαθίσματα και στο ύψος του κεφαλιού περνούσαν ξυστά από τα κλαδιά των δέντρων, αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα γιατί σπανίως κυκλοφορούσαν τυφλοί.
Και πού να δεις στις ΗΠΑ!Όταν είχα πάει Γερμανία μου έκανε εντύπωση πόσοι ανάπηροι με αμαξίδια κυκλοφορούσαν έξω.
Και όμως, θα έπρεπε. Τα κατάλοιπα του καπνού πάνω στα ρούχα δεν είναι καθόλου αμελητέα, και το πρόσωπο και τα χέρια του μωρού εννοείται ότι ακουμπάνε πάνω τους όταν το κρατάς αγκαλιά.Κανονικά έπρεπε να τον βάζω να αλλάζει και μπλούζα, αλλά είπα να μη γίνω τελείως Δρακουμέλ.
Έτσι είναι. Απλά στην Ελλάδα το έχουμε τόσο δεδομένο ότι καπνίζουμε στα σπίτια και στα μαγαζιά που το αντίθετο ξενίζει. Ελπίζω να αλλάξει αυτή η νοοτροπία (δεν το βλέπω πολύ σύντομα).Όσο για το καταπληκτικό επιχείρημα περί "φιλοξενίας" του πιο πάνω κυρίου, τι να πω. Στο δικό του λεξικό (του καπνιστή), η λέξη φιλοξενία απαιτεί να αφήνεις τους καλεσμένους να βλάπτουν την υγεία σου, να σου βρωμίζουν το σπίτι και να πρέπει μετά να πλύνεις μέχρι και τις κουρτίνες, και αφού εκείνος θα έχει φύγει να ανεχτείς τον καπνό του σ' εκείνα τα σημεία που δεν γίνεται να πλύνεις, π.χ. τα υφάσματα των επίπλων.
Και όμως, θα έπρεπε. Τα κατάλοιπα του καπνού πάνω στα ρούχα δεν είναι καθόλου αμελητέα, και το πρόσωπο και τα χέρια του μωρού εννοείται ότι ακουμπάνε πάνω τους όταν το κρατάς αγκαλιά.
Διαμαρτύρομαι εντόνως, καθότι όποιος έφαγε τα 15 ταψιά έπρεπε να μου φέρει τουλάχιστον το ένα! [Mode:] the Foldin' o' the Arms/the Pursin' o' the Lips/the Tappin' o' the Feets[/mode] :twit: :cheek:Εντάξει, ρε κορίτσια. Πρέπει να βλέπετε και τα πράγματα στην σωστή τους κλίμακα. Είναι λίγο υπερβολικό να μεγαλώνεις παιδί σε μια από τις πιο μολυσμένες ατμοσφαιρικά πόλεις και να μιλάμε για υπολείμματα καπνού στην μπλούζα. Είναι σαν να παραπονιέσαι για τις θερμίδες της ζάχαρης στον καφέ αφού έχεις φάει δεκαπέντε ταψιά ραβανί.