Τολμήστε

[nickel]

«Τολμήστε», ένα δείγμα γραφής για τη σωτηρία της χώρας

Του Παναγή Γαλιατσάτου

Δραματική έκκληση στον πολιτικό κόσμο της χώρας να παραμερίσει τις ιδιοτέλειες και τους υπολογισμούς και με ομοψυχία να κάνει το καθήκον του για τη σωτηρία της χώρας και την αποτροπή της διαφαινόμενης απειλής για την ισότιμη ένταξή της στην Ε.Ε. απευθύνουν επιφανείς προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών και της ακαδημαϊκής - πανεπιστημιακής κοινότητας.

Πολλοί εκπρόσωποι του ελληνικού πνευματικού κόσμου διακατέχονταν το τελευταίο διάστημα από έντονη αγωνία για την αρνητική πορεία των πραγμάτων στην πατρίδα μας. Επιπλέον αισθάνονταν ιδιαίτερα άβολα με το γεγονός ότι ορισμένοι πανεπιστημιακοί και καλλιτέχνες, στις δηλώσεις και παρεμβάσεις τους, όχι μόνο ξιφουλκούσαν δημόσια κατά της προσπάθειας της αποτροπής της χρεοκοπίας της χώρας, αλλά βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή εκείνων που με τυμπανοκρουσίες ευαγγελίζονταν την απεμπλοκή από τον ευρωπαϊκό της δρόμο.

Οι εκπρόσωποι του πνευματικού κόσμου, που υπογράφουν αυτό το κείμενο, αντιλήφθηκαν ότι οι μη θορυβώδεις και μεμονωμένες παρεμβάσεις τους δεν ήταν δυνατόν να εισακουστούν απέναντι στις φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας που κυριαρχούσαν στον δημόσιο λόγο, και, ακόμα χειρότερα, δημιουργούσαν έτσι την ψεύτικη αίσθηση ότι οι πνευματικοί άνθρωποι συντάσσονται με αυτές.

Έντονες διεργασίες

Οι διεργασίες ανάμεσά τους πύκνωσαν τις τελευταίες εβδομάδες, όταν άρχισε να γίνεται σαφές ότι η κυβερνητική αδυναμία και ο πολιτικός μηδενισμός δεν απειλούσαν απλώς την καταβολή της επόμενης δόσης. Μέσα από συνεχείς και αγωνιώδεις συζητήσεις για την πολιτική κατάσταση, αλλά και μέσα από την ένωση και συνεύρεση διαφορετικών ανθρώπων, παρεών και κύκλων, προέκυψε η ιδέα για μια δυναμικότερη και συνολική παρέμβαση υπέρ της υπεύθυνης διαχείρισης της κρίσης. Οι διεργασίες κλιμακώθηκαν το τελευταίο διήμερο ώστε να προκύψει το εξής κείμενο με τίτλο «Τολμήστε», το οποίο αποτελεί τον συγκερασμό όλων αυτών των απόψεων, κάποιοι μάλιστα το υπέγραψαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.

Τολμήστε

Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στον δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.

Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, στην κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους Έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.

Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».

Οι υπογράφοντες

Το κείμενο υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες: Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός.

Από την ακαδημαϊκή - επιστημονική κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Άγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Γιάννης Στουρνάρας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.​

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100011_02/06/2011_444254

 

[Marinos]

Τώρα, αν πω ότι οι ίδιοι άνθρωποι μετά κατηγορούν ενδεχομένως την αριστερά ξέρω γω για ευχολόγια και εκθέσεις ιδεών, θα γίνω πολύ κακός; (άσε που μπορώ να γίνω ακόμα πιο κακός) Πραγματικά θα προτιμούσα να λέγανε ευθέως "δεχόμαστε ότι πολιτικές σε στυλ Μνημονίου είναι η μόνη δυνατή λύση και καταδικάζουμε κάθε διαμαρτυρία χάριν του καλού της χώρας".

 

[anef]

Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.

Καλά, η σημερινή κυβέρνηση (την οποία στηρίζουν απ' όσο ξέρω όλοι αυτοί οι «πνευματικοί άνθρωποι») δεν ήταν ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης, δεν συνεργαζόταν σε βαθμό παρεξηγήσεως με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και δεν έκανε τα απαραίτητα για τη σωτηρία; Αν ναι, γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ και χρειάστηκε να σπάσουν την πολύτιμη σιωπή τους οι φωστήρες;

 

[nickel]

Μπορεί να μην αρέσουν σε κάποιους οι διατυπώσεις τους ή οι υπογραφές, αλλά πιστεύω ότι η πιο αγωνιώδης κραυγή που ακούγεται σήμερα στην Ελλάδα είναι «Σώστε την αστική δημοκρατία και τα επιτεύγματά της». Κανένας δεν θέλει να αγνοήσει τα κουσούρια της και κανένας δεν επιτρέπεται να κωφεύει στις φωνές των φτωχών και των ανέργων. Αλλά να δούμε λίγο πιο μακριά, γιατί εμένα δεν μου αρέσουν τα σύννεφα που βλέπω από αριστερά και από δεξιά. Ή μήπως δεν τα βλέπετε; Μήπως σας φαίνονται ροζ, σαν να ανατέλλει κάτι καινούργιο; Γιατί εγώ τα βλέπω γκρίζα — αλλά μπορεί να φταίει η αχρωματοψία μου.

 

[Marinos]

Γκρίζα μου φαίνονται και μένα. Ωστόσο, νομίζω, ένα ειλικρινές «σώστε την αστική δημοκρατία» θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη του ότι αυτή τη στιγμή μιλάμε για ένα πολίτευμα που μόνο στα χαρτιά λειτουργεί, και αυτό όχι λόγω των φτωχών και των ανέργων. Εκτός αν φετιχοποιήσουμε επιτεύγματα όπως η ελευθερία του λόγου ή η αντιπροσωπευτικότητα, ξεχνώντας ένα βασικό κανόνα: τη λαϊκή κυριαρχία. Θέλω να πω, δημοκρατία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα μοιάζει να σημαίνει κάτι σαν μπορείς να λες ελεύθερα ό,τι θες, αλλά δεν θα σε παίρνω υπόψη μου γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

 

[nickel]

Μα και οι αστοί που ζητούν από τις πολιτικές και τις κοινωνικές δυνάμεις να περισώσουν ό,τι μπορούν είναι πιθανό να αγωνιούν για διαφορετικά πράγματα και να έχουν και διαφορετικές λύσεις στο μυαλό τους. Ίσως γι' αυτό και κάποια τέτοια καλέσματα είναι γενικόλογα ευχολόγια· δεν είναι δουλειά τους να προτείνουν λύσεις, γιατί θα αρχίσουν κι αυτοί να λένε ο ένας το κοντό του κι ο άλλος το μακρύ του. Δεν πιστεύω ωστόσο ότι το κείμενο ζητά από τους αγανακτισμένους να βγάλουν το σκασμό. Ζητά από τις ηγεσίες κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο από το χάλι που βλέπουμε ως τώρα. Πόσο ζυγισμένες είναι οι διακηρύξεις που ακούμε από τους περισσότερους ηγέτες μας; Πόσο βοηθούν να βρεθούν λύσεις αντί να μας σπρώχνουν βαθύτερα στα αδιέξοδα;

 

[anef]

Το πρόβλημα είναι ότι την αστική δημοκρατία την κάνανε κουρελάκι αυτοί που τώρα βγάζουν δήθεν κραυγές αγωνίας (και οι συγκεκριμένοι «πνευματικοί άνθρωποι» με την ενεργό στήριξή τους). Αυτοί που παριστάνουν ότι κόπτονται γι' αυτήν όταν στην πραγματικότητα πιστεύουν πως έχουμε «... εθνικά συστήματα δημοκρατίας, τα οποία είναι αδύναμα και αιχμάλωτα μιας παγκόσμιας εξουσίας» (δήλωση του πρωθυπουργού είναι αυτή). Αυτοί που ψηφίζουν κατώτερους μισθούς με τους οποίους δεν ζει άνθρωπος, αυτοί που παίζουν το χαρτί του ρατσισμού (Παπουτσής: δεν χωράμε άλλοι), αυτοί που χρησιμοποιούν τη Χρυσή Αυγή ως βοηθό των ΜΑΤ, αυτοί που το Σύνταγμα το θυμούνται μόνο όταν είναι να τα βάλουν με απεργούς. Απίστευτη υποκρισία βλέπω εγώ, nickel, στο παραπάνω κείμενο.

 

[nickel]

Φαντάζομαι ότι στις κραυγές αγωνίας των αστών θα είναι αναπόφευκτο να διακρίνουμε ανάμικτη την υποκρισία με τη μεταμέλεια. (Σιγά, δεν έχει κάποια ομάδα το μονοπώλιο στην υποκρισία.) Αν είναι να μείνουμε στην υποκρισία και στα μπαλώματα (για να μη μιλήσουμε για άλλα απίστευτα), καλά κρασιά. (Ναι, το κακό δεν είναι που με φοβίζουν μόνο τα σύννεφα από τα αριστερά και τα δεξιά. Είναι που έχει κάτσει κι ένα μαύρο σύννεφο αποπάνω μας και μέσα στην καρδιά μας.)

 

[anef]

Μου φαίνεται πολύ περίεργο πάντως που συνδέεις αυτό το κείμενο με την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας. Αν κάτι κάνει αυτό το κείμενο είναι να ζητά την παράκαμψή της κτγμ, μέσω μιας αδιευκρίνιστης «νέας στροφής» κατά την οποία τα κόμματα της αντιπολίτευσης καλούνται να ξεχάσουν τον αντιπολιτευτικό τους ρόλο λόγω ανωτέρας βίας (ο λόγος δε, απ' τη μια φέρνει στο νου γύψους κι απ' την άλλη Σπίθες: η χώρα που καταστρέφεται και απειλείται, θυσίες, εθνική ανασυγκρότηση).

 

[panadeli]

Το κείμενο μπορεί όντως να μοιάζει λίγο με ευχολόγιο, αλλά τουλάχιστον είναι σαφές. Δεν λέει ανοιχτά "σώστε την αστική δημοκρατία και τα επιτεύγματά της", αλλά σαφώς αυτό εννοεί (και δεν συμφωνώ φυσικά ότι στην αστική δημοκρατία τα κόμματα της αντιπολίτευσης οφείλουν να αντιπολιτεύονται τα πάντα, μην τύχει και "ξεχάσουν" τον αντιπολιτευτικό τους ρόλο). Ίσως όμως το κεντρικό μήνυμα να το διατύπωνα ως: "Κρατήστε την Ελλάδα στην Ευρώπη". Και αυτό είναι μάλλον και το πιο καίριο πράγμα που διακυβεύεται σήμερα στην Ελλάδα (αν δεν διακυβεύεται και αυτή καθαυτή η επιβίωση του κοινοβουλευτισμού, κάτι όμως που δεν το πολυπιστεύω).

Νομίζω ότι έχει έρθει πια η ώρα για ένα δημοψήφισμα, με ερώτημα αν θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρώπη (με όποιες θυσίες συνεπάγεται αυτό) ή να πάρουμε τα μπογαλάκια μας και να φύγουμε. Θα μου πείτε ότι είναι διλημματικό, αλλά τα δημοψηφίσματα πάντα έτσι είναι, και το διακύβευμα των ημερών πιστεύω ότι αυτό ακριβώς είναι: το αν θα παραμείνουμε ή όχι στην Ευρώπη. Ένα δημοψήφισμα θα δώσει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή χωρίς να κάνει εκλογές (σε περίπτωση φυσικά που το αποτέλεσμα είναι υπέρ της παραμονής στην Ευρώπη -σε αντίθετη περίπτωση ας παραιτηθεί η κυβέρνηση και ας γίνουν εκλογές), και θα είναι μια ευκαιρία για τους έλληνες πολίτες να χειραφετηθούν και να αναλάβουν οι ίδιοι τις ευθύνες τους για την πορεία που θα πάρει η χώρα, αντί να βγάζουν μονίμως την πάρτη τους στην απέξω και να μουτζώνουν τους πολιτικούς που οι ίδιοι ψήφισαν.

 

[oliver_twisted]

Δε θα σταθώ στο κύριο θέμα του νήματος, αλλά με αφορμή το σχόλιο του φίλου panadeli, απλά να κάνω μια επισήμανση. Το πρόβλημά μου εμένα είναι ότι δεν έχει κάτσει ένας άνθρωπος να μας ενημερώσει πραγματικά και με σαφήνεια για τις όποιες επιλογές μας ή τα πιθανά σενάρια. Ξέρω ανθρώπους που εύχονται να χρεοκοπήσουμε γιατί νομίζουν ότι δεν θα πληρώνουν τα χρέη τους στις τράπεζες. Ή που το παίρνουν πολύ ελαφρά. Ας βγούμε απ' το ευρώ, ας γυρίσουμε στη δραχμή. Και τι έγινε; Θέλω κάποιος να μας πει υπεύθυνα ότι, αν ακολουθήσουμε τον ένα δρόμο, οι πιθανές επιπτώσεις είναι αυτές και αυτές και αυτές. Και τι σημαίνει για εμάς μια αναδιάρθρωση (ήπια ή άγρια). Γιατί όλοι μιλάνε μιλάνε και δε λένε τίποτα, κανάλια και πολιτικοί. Πριν να αποφασίσω, θέλω να ξέρω, βρε αδερφέ, τι συνεπάγεται το ένα και τι συνεπάγεται το άλλο. Συγγνώμη που έφυγα από το θέμα. Περιμένω με ενδιαφέρον τη συνέχεια.

 

[panadeli]

@oliver_twisted:
Δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι το πρόβλημά μας είναι τελικά η έλλειψη πληροφόρησης όσο η υπερπληροφόρηση, με την έννοια της πληροφόρησης από υπερβολικά πολλές και συχνά υπερβολικά ανεύθυνες πηγές. Πάντως ένα από τα πολύ καλά κείμενα που έχω διαβάσει πρόσφατα για το θέμα της διαγραφής του χρέους, της εξόδου από το ευρώ κλπ, και μάλιστα από έναν οικονομολόγο αριστερών αποχρώσεων, είναι αυτό.

 

[anef]

Ίσως όμως το κεντρικό μήνυμα να το διατύπωνα ως: "Κρατήστε την Ελλάδα στην Ευρώπη".

Δεν διαφωνούμε: «Κρατήστε την Ελλάδα στην Ευρώπη» λένε. Είναι ο ίδιος εκβιασμός που ακούσαμε κι από τη Δαμανάκη πριν λίγες μέρες. Κάντε ό,τι σας ζητάνε (συναίνεση όλων των κομμάτων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, εξαθλίωση χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων) προκειμένου να μείνουμε στην Ευρώπη.

Δε θα σταθώ στο κύριο θέμα του νήματος, αλλά με αφορμή το σχόλιο του φίλου panadeli, απλά να κάνω μια επισήμανση. Το πρόβλημά μου εμένα είναι ότι δεν έχει κάτσει ένας άνθρωπος να μας ενημερώσει πραγματικά και με σαφήνεια για τις όποιες επιλογές μας ή τα πιθανά σενάρια.

Υπάρχει όμως και η πιθανότητα άλλες λύσεις να συμφέρουν εσένα ως εργαζόμενη και άλλες λύσεις να συμφέρουν π.χ. τον Αλαφούζο, έτσι δεν είναι;

 

[Palavra]

Νομίζω ότι ήδη υπάρχει ενημέρωση σχετική με το τι θα γίνει στο ένα ή στο άλλο σενάριο. Απλώς, όχι από επίσημα χείλη, και όχι από την τηλεόραση. Δηλαδή πρέπει κανείς να τα διαβάζει όλα, και να αναζητεί επίσημα στοιχεία εκεί όπου δημοσιεύονται.

Αυτό που λες, Ολ, έχει μια μικρή παγίδα: έστω ότι η κυβέρνηση εκπονεί μια μελέτη και σου λέει ότι θα γίνει το Χ και το Ψ. Επειδή είναι δύσκολο να προβλεφθούν όλες οι παράμετροι, μπορεί να πέσει κατά χ% έξω. Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι που θα ψηφίσουν θα γυρίσουν αργότερα να πουν «ναι, αλλά αυτό δε μου το είχες πει», ή «αλλιώς μου τα πρόβλεψες».

Πιστεύω δηλαδή ότι την ευθύνη για την απόφαση πρέπει να τη λάβουμε επιτέλους εμείς οι ίδιοι. Είναι ωστόσο γενικευμένη αντίδραση στην Ελλάδα (και δεν εννοώ εσένα :)) να προσπαθούμε να ρίξουμε τις ευθύνες σε όλους τους άλλους, αλλά ποτέ στον εαυτό μας.

 

[drsiebenmal]

Άκουσα πρόσφατα γνωστό ιδιοκτήτη ΜΜΕ να εξηγεί σε ραδιοσύνέντευξη: «Άσκημα περνάγαμε με τη δραχμή μας;» Δυστυχώς, ο δημοσιογράφος δεν τον ρώτησε ούτε για την εποχή που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, ούτε επισήμανε ότι η γενιά τους (και δική μου) ήμασταν δέκα χρόνια νεότεροι όταν αποχαιρετήσαμε τη δραχμή (και άρα περνούσαμε εξ ορισμού καλύτερα), ούτε τον ρώτησε για ποια δραχμή ακριβώς μιλάμε. Ούτε τον ρώτησε βέβαια πόσο θα υποτιμηθεί ταχύτατα αυτή η νέα δραχμούλα (η αίσθησή μου, αμέσως σε κάποιο νούμερο κοντά στα νούμερα που ακούγονται για κούρεμα του χρέους), ούτε εξήγησε στον κόσμο ότι ενώ οι μισθοί θα μείνουν στη σημερινή αντιστοιχία, με τις νέες δραχμούλες θα αγοράζεις ολοένα και λιγότερα πράγματα. Εκείνοι όμως που φρόντισαν να έχουν τα ευρώ τους έξω από τη δικαιοδοσία του ελληνικού κράτους, θα μπορέσουν σαν κατοχικοί λαδέμποροι να ξαναφέρουν τα ευρώ τους και ν' αγοράσουν τα πάντα κοψοχρονιά.

Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι μας ενημερώνουν, αλλά δεν τολμούμε να συνειδητοποιήσουμε τι είναι ακριβώς αυτό για το οποίο μας ενημερώνουν. Έχω ακούσει κατεπανάληψη υπουργούς και στελέχη να λένε ότι «η ύφεση είναι λογική, αφού αποσύρθηκαν τόσα δις ευρώ από την αγορά». Έχω ακούσει από παντού να μας εξηγούν ότι η Ελλάδα θα κατευθυνθεί σε ισορροπία όπου θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα --αυτό σημαίνει ότι θα αφαιρεθούν κι άλλα δις από την αγορά. Πόσα συνολικά; Αν το έλλειμμα του '09 έκλεισε στο 30 τόσα δις («τόσα», λες και είναι στραγάλια...) πρέπει να αφαιρεθούν από την αγορά πάνω από 30 δις. Αν ήμασταν Γερμανία, θα σήμαινε (αν ισχύει μια αντιστοιχία που είδα κάπου), κοντά στα 400 δις. Τόσο άσχημα είναι τα πράγματα. Είναι χειρότερα από το να είχαμε χάσει έναν καταστροφικό πόλεμο.

Και επειδή όσοι καταλαβαίνουν, καταλαβαίνουν ότι τα νούμερα είναι τόσο ασύλληπτα που εντάσσονται απλώς στην κατηγορία «πολλά», όπως «1, 2, 3, πολλά...» θα μας βγάζουν λίγα λίγα τα φασολάκια. Όποιος ανοίξει περσινές εφημερίδες την εποχή του πρώτου μνημόνιου, θα δει ότι για τα επόμενα χρόνια προβλέπονταν «μη καθορισμένα μέτρα» σε σημαντικό ύψος. Σε λιγότερο ύψος από αυτά που έρχονται τώρα επειδή η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε (αυτή η κριτική γίνεται απέξω, αν προσέξετε καλύτερα) το μνημόνιο (επειδή ήταν ανίκανη, ζοριζόταν πολιτικά, ό,τι θέλετε), επειδή το αρχικό έλλειμμα ήταν μεγαλύτερο (και μεταφέρεται και πιο κάτω), επειδή η ύφεση τράβηξε περισσότερο, επειδή... διάφορα (κατά βούληση και κατά ιδεολογία).

Και επειδή μέχρι να ισορροπήσουμε και να βγάζουμε όσα χαλάμε και λίγο παραπάνω για να πληρώνουμε τόκους και ν' αρχίσουμε να ξοφλάμε κεφάλαιο θα χρειαστούν κάποια χρόνια ακόμη (πόσα; --κανείς δεν ξέρει, ας πούμε τρία με τον τωρινό ρυθμό), τα χρέη μας θα έχουν φτάσει τα 350 ή 400 δις που σημαίνει ότι αν θέλουμε να τα ξοφλήσουμε σε 40 χρόνια, θα πρέπει να μας περισσεύουν αρκετά ωστε να πληρώνουμε τους τόκους αναχρηματοδότησης (ας πούμε 5% στα 400, δηλαδή 20 δις και να μας περισσεύουν και δέκα δις για να ξοφλήσουμε σε 40 χρόνια --λιγότερα στην πραγματικότητα επειδή θα μειώνονται και οι τόκοι) θα πρέπει να αφαιρούμε κάθε χρόνο άλλα 30 δις.

Αυτά μετράνε οι ειδικοί και δεν τους βγαίνουν τα νούμερα. Από την αλλη, έρχονται άλλοι ειδικοί και λένε: «Ναι, αλλά έχετε τόση κρατική περιουσία. Πουλήστε.» Ή, «Έχετε τόσους φοροφυγάδες. Φορολογήστε.» Ή, «Υπάρχει 1 τρις ιδιωτική περιουσία. Φορολογήστε.» και άλλα τέτοια.

Κι εμείς λέμε: «Μα είναι δυνατόν να τρελαινόσαστε έτσι για ένα περίπτερο μέσα σε ολόκληρη Ευρώπη; Το 1% της Ευρώπης είμαστε. Τι μας ζορίζετε και δεν βοηθάτε;» Κι αυτοι μας λένε: «Ναι ρε παιδιά, αλλά μην ξυπνάτε τους δικούς μας λαούς, που θα πληρώσουν, ότι δεν θέλετε να εφαρμόσετε "αντιμνημονιακές πολιτικές" επειδή εμείς έχουμε συμφωνήσει και τις εφαρμόζουμε από μόνοι μας, από καιρό. Κι έτσι μαζέψαμε τα λεφτά που σας δίνουμε. Με το αζημίωτο, αλλά ποιος να το εξηγεί τώρα...»

Τι από όλα αυτά δεν μας τα έχουν πει και δεν τα έχουμε ακούσει;

 

[Alexandra]

Ξέρω ανθρώπους που εύχονται να χρεοκοπήσουμε γιατί νομίζουν ότι δεν θα πληρώνουν τα χρέη τους στις τράπεζες. Ή που το παίρνουν πολύ ελαφρά. Ας βγούμε απ' το ευρώ, ας γυρίσουμε στη δραχμή. Και τι έγινε; Θέλω κάποιος να μας πει υπεύθυνα ότι, αν ακολουθήσουμε τον ένα δρόμο, οι πιθανές επιπτώσεις είναι αυτές και αυτές και αυτές. Και τι σημαίνει για εμάς μια αναδιάρθρωση (ήπια ή άγρια).

Για όλα αυτά τα πράγματα έχουν μιλήσει με κάθε λεπτομέρεια αυτοί που εξηγούν πόσο καταστροφική θα ήταν μια χρεοκοπία ή μια επιστροφή στη δραχμή. Τα πιθανά σενάρια υπάρχουν παντού, και κάθε φορά που τα ακούω ή τα διαβάζω, χάνω τον ύπνο μου. Δεν νομίζω ότι μας λείπει η πληροφόρηση, κάθε άλλο. Απλώς η λέξη "υπεύθυνα" δεν ισχύει για κάποιους πολιτικούς (και οικονομολόγους), που παραδέχονται ότι η χρεοκοπία θα είναι γενικώς και αορίστως κάτι δυσάρεστο, χρησιμοποιούν και τη λέξη "σοκ", μάλιστα, αλλά παραλείπουν επιμελώς να περιγράψουν τι θα συμβεί και πόσο θα κρατήσει. Νομίζω ότι είναι αυτοί που έχουν για διάφορους λόγους επενδύσει στη χρεοκοπία. Κάποιοι συμπολίτες μας φτάνουν στο σημείο να λένε "Ας γυρίσουμε στη δραχμή, να ησυχάσουμε" -- λες και η χρεοκοπία είναι το τέλος των προβλημάτων, αντί για αρχή άλλων τεράστιων προβλημάτων, που δεν τα έχουμε δει ακόμα, αφού το κράτος δεν έχει κάνει ακόμα στάση πληρωμών.

 

[Palavra]

Και αναρωτιέμαι επίσης πόσοι από αυτούς που λένε «να γυρίσουμε στη δραχμή να ησυχάσουμε» ενημερώνονται από διάφορες πηγές, και όχι από τις πηγές που τα λένε όπως θέλουν εκείνοι να τα ακούνε.

 

[drsiebenmal]

Δεν διαφωνούμε: «Κρατήστε την Ελλάδα στην Ευρώπη» λένε. Είναι ο ίδιος εκβιασμός που ακούσαμε κι από τη Δαμανάκη πριν λίγες μέρες. Κάντε ό,τι σας ζητάνε (συναίνεση όλων των κομμάτων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, εξαθλίωση χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων) προκειμένου να μείνουμε στην Ευρώπη.

Υπάρχει κάπου, οπουδήποτε, μία τεκμηρίωση, κάποιο παράδειγμα, οτιδήποτε που να δείχνει ότι έξω από την Ευρώπη δεν θα συμβούν όλα αυτά (και μάλιστα, με τον πρόσθετο κίνδυνο και για θεσμικές εκτροπές);

Υπάρχει όμως και η πιθανότητα άλλες λύσεις να συμφέρουν εσένα ως εργαζόμενη και άλλες λύσεις να συμφέρουν π.χ. τον Αλαφούζο, έτσι δεν είναι;

Προφανώς. Ως εργαζόμενο στο Δημόσιο, με συμφέρει --αφού δεν βρίσκει δανεικά-- να στύβει το κράτος τον ιδιωτικό τομέα να βρει τα λεφτά να με πληρώνει. Ως εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα, με συμφέρει να μη με πνίγει το υπερτροφικό Δημόσιο. Οι επώνυμοι λεφτάδες δεν θα χάσουν έτσι κι αλλιώς όταν υπάρχουν πολιτικοί που, στη σημερινή κατάσταση, μιλάνε για μείωση φόρων του κεφαλαίου και ο κόσμος τους επιβραβεύει στις δημοσκοπήσεις.

 

[oliver_twisted]

Ναι, αυτό εννοώ, ότι υπάρχει υπερβολική, φλύαρη και ανεύθυνη πληροφόρηση. Και συμφωνώ απόλυτα στο ότι ο λαός, εμείς, θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να κάνουμε τις επιλογές μας, σηκώνοντας και το βάρος των συνεπειών τους. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι, ο απλός κόσμος που είναι στο δρόμο και μουντζώνει τη βουλή δεν έχει διαβάσει αναλύσεις, ούτε το έχει ψάξει παραπάνω. Κακώς, βέβαια, αλλά είναι η πραγματικότητα. Από την κεντροδεξιά ακούω ένα σωρό τεχνοκρατικούς όρους και από την αριστερά πάλι την ίδια προπολεμική φρασεολογία. Ωραία το λες το "δεν πληρώνω", αλλά στην πράξη τι γίνεται;
(@Anef, ναι, σίγουρα άλλες λύσεις συμφέρουν τον Αλαφούζο και άλλες τους εργαζομένους, αλλά ακριβώς εδώ θέλω την ενημέρωση από την αριστερά. Με συγκεκριμένες, πραγματοποιήσιμες λύσεις. Εκτός αν θεωρούν ότι πάμε για την επανάσταση, οπότε πάω πάσο )

 

[anef]

Υπάρχει κάπου, οπουδήποτε, μία τεκμηρίωση, κάποιο παράδειγμα, οτιδήποτε που να δειχνει έξω από την Ευρώπη δεν θα συμβούν όλα αυτά (και μάλιστα, με τον πρόσθετο κίνδυνο και για θεσμικές εκτροπές);

Ενώ υπάρχει τεκμηρίωση πως η Ευρώπη με κάποιον τρόπο μας προστατεύει; Και μας και όλες τις χώρες τις περιφέρειας; Στην πραγματικότητα, υπάρχει τεκμηρίωση πως η οξυμένη κρίση στην ευρωπαϊκή περιφέρεια δεν οφείλεται ακριβώς και στο γεγονός ότι μπήκε στην ΕΕ ως περιφέρεια, έχοντας να ανταγωνιστεί Γερμανία και Γαλλία; Όπως και να 'χει, κι επειδή απ' όσο ξέρω το μόνο κόμμα που λέει έξω απ' την Ευρώπη είναι το ΚΚΕ, και το ΚΚΕ πάλι απ' όσο ξέρω δεν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να καταλάβει την εξουσία, ποιος ακριβώς θέλει να μας διώξει απ' την Ευρώπη; Ε, χμμμ, η ίδια η ΕΕ, αν δεν δεχτούμε να εξαθλιωθούμε κι άλλο ώστε να μη χάσουν τα λεφτά τους οι πιστωτές μας. Εμείς όριο εξαθλίωσης θα βάλουμε ή είμαστε υπεράνω;

Η διακυβέρνηση από μη εκλεγμένα όργανα, πιστωτές και αγορές δεν συνιστά θεσμική εκτροπή; (βλ. δηλώσεις Παπανδρέου για απώλεια εθνικής κυριαρχίας και παγκόσμια εξουσία)

Προφανώς. Ως εργαζόμενο στο Δημόσιο, με συμφέρει --αφού δεν βρίσκει δανεικά-- να στίβει το κράτος τον ιδιωτικό τομέα να βρει τα λεφτά να με πληρώνει. Ως εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα, με συμφέρει να μη με πνίγει το υπερτροφικό Δημόσιο. Οι επώνυμοι λεφτάδες δεν θα χάσουν έτσι κι αλλιώς όταν υπάρχουν πολιτικοί που, στη σημερινή κατάσταση, μιλάνε για μείωση φόρων του κεφαλαίου και ο κόσμος τους επιβραβεύει στις δημοσκοπήσεις.

Ίσως, αν ο βασικός ανταγωνισμός που βλέπεις στη σημερινή κοινωνία είναι ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες εργαζομένων και θεωρείς το κεφάλαιο φυσικό φαινόμενο.