Τι θα κάνει η Ευρώπη τους μετανάστες της

Earion

Moderator
Staff member
Τι θα κάνει η Ευρώπη τους μετανάστες της;

Θα τους απαγγείλει Σαίξπηρ!

Refugees and the Bard


What would Shakespeare do about Europe's migrants?

By Prospero, September 28th, 2015



FOR months Sir Ian McKellen has been treating various audiences (including Marc Maron, a comedian and podcast host, and the Savannah Film Festival) to a monologue from a minor Elizabethan play entitled “Sir Thomas More”. It was written in the 1590s by two moderately successful playwrights and later revised by several others. It is notable mainly because one of the revisers (the one scholars refer to as “Hand D” in the original manuscript, in the British Library) is believed to have been William Shakespeare. Presuming the attribution is correct, the folio is the only surviving example of text in Shakespeare’s own handwriting. Sir Ian has been reciting it not just because of who wrote it, but because of what he wrote. Hand D’s contribution to "Sir Thomas More" consists of a powerful scene in which More rebukes a xenophobic London crowd for trying to drive out a group of refugees—a strangely apt 16th-century touchstone for Europe's current migrant crisis.

The scene is based on a real historical event, the “Ill May Day” of May 1st 1517. A mob of working-class apprentices had gathered in London’s Cheapside district, planning to burn the houses of the city’s growing immigrant community. Many of these immigrants were political and religious refugees from France, Belgium and Italy. At the time, Thomas More was under-sheriff of London. (He later became Chancellor, and was executed by his erstwhile friend King Henry VIII for his principled resistance to the latter's desire to break with the Catholic church in order to take a new wife.) On Ill May Day the widely respected More was brought in to enforce the sovereign's protection of the foreigners and calm the crowd. In the play, More asks one of the rioters what he hopes to accomplish; the rioter replies Marry, the removing of the strangers, which cannot choose but much advantage the poor handicrafts of the city. More responds witheringly.

Grant them removed, and grant that this your noise
Hath chid down all the majesty of England;
Imagine that you see the wretched strangers,
Their babies at their backs and their poor luggage,
Plodding to the ports and coasts for transportation,
And that you sit as kings in your desires,
Authority quite silent by your brawl,
And you in ruff of your opinions clothed;
What had you got? I’ll tell you: you had taught
How insolence and strong hand should prevail,
How order should be quelled; and by this pattern
Not one of you should live an aged man,
For other ruffians, as their fancies wrought,
With self same hand, self reasons, and self right,
Would shark on you, and men like ravenous fishes
Would feed on one another….
Say now the King
Should so much come too short of your great trespass
As but to banish you, whither would you go?
What country, by the nature of your error,
Should give you harbour? Go you to France or Flanders,
To any German province, to Spain or Portugal,
Nay, any where that not adheres to England,
Why, you must needs be strangers: would you be pleased
To find a nation of such barbarous temper,
That, breaking out in hideous violence,
Would not afford you an abode on earth,
Whet their detested knives against your throats,
Spurn you like dogs, and like as if that God
Owed not nor made not you, nor that the claimants elements
Were not all appropriate to your comforts,
But chartered unto them, what would you think
To be thus used? This is the strangers' case;
And this your mountainish inhumanity.


The description of the refugees here might as well be drawn from today's headlines. One argument for Shakespeare's authorship is the sheer excellence of the verse ("their babies at their backs and their poor luggage", "in ruff of your opinions clothed"). Another is the sophistication of the political analysis. Like nativist movements today, the apprentices in "Sir Thomas More" are driven by a mixture of rational and irrational fears. On the one hand, they worry that an influx of foreigners will drive up the price of food. On the other, they fantasise the strangers will "infect the city with the palsey" by bringing in strange vegetables, such as parsnips and pumpkins. An anti-immigrant populist whipping up the crowd demands: "Shall these enjoy more privilege than we in our own country?" He might be a candidate for UKIP, the Sweden Democrats, France’s National Front or any of Europe’s other anti-immigration parties.

Not all of the material is so up-to-date. Sir Ian pulls the Shakespearian actor's trick of skipping over the bits that make no sense to the modern audience. More's case that the apprentices must respect the sovereign’s grant of asylum to the foreigners rests partly on an appeal to the divine right of kings, an argument that might have been persuasive to a 16th-century crowd but that sounds absurd to a modern one. ("For to the king God hath his office lent of dread, of justice, power and command... what do you, then, rising ‘gainst him that God himself installs, but rise against God?") Yet here too, one can see the Shakespearian dramatic intelligence at work: later in the play, it is More who will "rise ‘gainst him that God himself installs" by opposing the king's will. We are not meant to take the view that kings are God's anointed representatives on earth at face value. The playwright inserts it here to raise the stakes of More’s downfall later on.

Unfortunately the rest of “Sir Thomas More” is not remotely as good as the part attributed to Shakespeare. (A sequence in which More’s friend Erasmus, the Dutch reformist theologian, drops in for a visit goes nowhere, like a pointless celebrity appearance in a bad biopic.) The Ill May Day scenes seem to be, as one scholar put it, a star turn by a script doctor brought in to spiff up a crucial section in a troubled script.

But right now these scenes are particularly compelling. Europe in Shakespeare's time similarly teemed with migrants fleeing wars of national liberation, dynastic oppression and religious and ideological persecution. The Wars of Religion (1562-1598) convulsed France, with atrocities such as the St Bartholomew's Day Massacre sending thousands of Protestant Huguenots fleeing abroad. The savage Dutch war for independence from Spain (1568-1618) drove an estimated half a million Flemish refugees northwards, doubling the population of what is now the Netherlands. Shakespeare depicts political refugees sympathetically elsewhere too, in "As You Like It" and "The Tempest" (a play to which Prospero is partial for obvious reasons). But none of those plays contains such a ringing patriotic statement of the duty to welcome asylum seekers.

Many in today's Britain worry that taking in immigrants threatens the national identity. No one played a greater role in creating that identity than Shakespeare: in the political language of his plays, one can feel the English people transforming themselves from the feudal subjects of a late-medieval kingdom into the citizenry of one of the world's first nation-states. It is striking that here, right at the birth of modern Britain, the question of refugees should become so central, and that Shakespeare seems to have made such a strong case that "the majesty of England" depends not on keeping them out, but on taking them in.

The Economist
 

rogne

¥
Κάλλιο ν' απαγγέλλουν οι μετανάστες Σαίξπηρ στους Ευρωπαίους, μπας και ξεστραβωθούν (οι Ευρωπαίοι), γιατί με τα σχέδια που κατεβάζουν (οι Ευρωπαίοι πάντα) τη βάψαμε όλοι (μετανάστες κι Ευρωπαίοι)...
 

rogne

¥
Και να συμπληρώσω ότι θα έδινα πολλά... :upz: για μια μετάφραση του εξαίρετου αποσπάσματος αποπάνω.
 

nickel

Administrator
Staff member
The concluding portion of Ian McKellen's speech at the Cambridge Union Society, 31 January 2011.


 

nickel

Administrator
Staff member
Έκανα μια πρώτη μετάφραση, μια προσπάθεια να αποδώσω το νόημα, χωρίς ιδιαίτερα ποιητικά κεντήματα. Όποιος έχει όρεξη να το πειράξει περισσότερο, να είστε σίγουροι ότι θα χαρεί κι ο Σέξπιρ και ο Ρώτας. Αν κάποιες αποδόσεις σάς φανούν περίεργες, τις βάσισα σε σημειώσεις που βρήκα σε αυτή την έκδοση του θεατρικού έργου.


Grant them removed, and grant that this your noise | Έστω ότι τους διώχνετε, έστω ότι ο ντόρος που κάνετε
Hath chid down all the majesty of England; | εξουδετερώνει την εξουσία του κράτους της Αγγλίας.
Imagine that you see the wretched strangers, | Φανταστείτε πως βλέπετε τους δόλιους τους ξένους,
Their babies at their backs and their poor luggage, | να κουβαλούν τα μωρά τους και τα φτωχικά τους μπαγκάζια,
Plodding to the ports and coasts for transportation, | και να σέρνονται σε λιμάνια και ακτές να βρουν μέσο μεταφοράς,
And that you sit as kings in your desires, | ενώ εσείς κάθεστε θρονιασμένοι στις επιθυμίες σας σα βασιλιάδες,
Authority quite silent by your brawl, | με τις αρχές της χώρας φιμωμένες από τις διαμαρτυρίες σας,
And you in ruff of your opinions clothed; | και την αφεντιά σας ασφαλή στη θαλπωρή της άποψής σας.
What had you got? I’ll tell you: you had taught | Τι καταφέρατε; Να σας πω εγώ: δείξατε
How insolence and strong hand should prevail, | πώς θα πρέπει να υπερισχύουν το θράσος και η βία,
How order should be quelled; and by this pattern | πώς να καταλύεται η έννομη τάξη. Μόνο που με αυτή τη συνταγή
Not one of you should live an aged man, | ούτε ένας από εσάς δεν θα πρέπει να πολυχρονίσει,
For other ruffians, as their fancies wrought, | καθώς άλλα καθάρματα, καταπώς τους κάνει κέφι,
With self same hand, self reasons, and self right, | με τον ίδιο τρόπο, για τους δικούς λόγους και έτσι θέλω,
Would shark on you, and men like ravenous fishes | θα σας κάνουν μια χαψιά, και οι άνθρωποι σαν αχόρταγα ψάρια
Would feed on one another…. | θα γίνονται ο ένας τροφή για τον άλλο...
Say now the King | Έστω τώρα ότι ο βασιλιάς
Should so much come too short of your great trespass | δεν σας τιμωρεί όπως σας πρέπει για τη μεγάλη σας ανομία
As but to banish you, whither would you go? | αλλά σας εξορίζει μόνο. Πού θα πάτε;
What country, by the nature of your error, | Ποια χώρα, αν κρίνει το κακό που κάνατε,
Should give you harbour? Go you to France or Flanders, | θα σας ανοίξει τις πόρτες της; Είτε πάτε στη Γαλλία ή τη Φλάνδρα,
To any German province, to Spain or Portugal, | ή όποια γερμανική επαρχία, στην Ισπανία ή την Πορτογαλία
Nay, any where that not adheres to England, | —ή σε όποιο άλλο μέρος όπου τα ήθη είναι άλλα απ’ της Αγγλίας—
Why, you must needs be strangers: would you be pleased | δεν θα είστε παρά ξένοι: θα θέλατε άραγε
To find a nation of such barbarous temper, | να πέσετε σ’ ένα έθνος τόσο βάρβαρο,
That, breaking out in hideous violence, | που, αφού ξεσπάσει σε άγρια βία,
Would not afford you an abode on earth, | θα αρνηθεί να σας δώσει μέρος να μείνετε,
Whet their detested knives against your throats, | μόνο θα ακονίζει τα μαχαίρια του μίσους στο λαιμό σας,
Spurn you like dogs, and like as if that God | θα σας αποδιώχνει σαν να ’στε σκυλιά, σαν να μην είστε
Owed not nor made not you, nor that the elements | τέκνα και πλάσματα του Θεού, ή λες και η φύση
Were not all appropriate to your comforts, | δεν είχε τίποτα να γλυκάνει τις ανάγκες σας,
But chartered unto them, what would you think | λες και τους ανήκε αποκλειστικά. Τι θα λέγατε
To be thus used? This is the strangers' case; | αν έτσι σας μεταχειρίζονταν; Αυτή είναι η περίπτωση των ξένων,
And this your mountainish inhumanity. | κι αυτή η τερατώδης απανθρωπιά σας.
 

nickel

Administrator
Staff member
Στο κλίμα της ποίησης της προσφυγιάς, ένα σύγχρονο ποίημα, το Home της Warsan Shine, από εδώ, με καλή μετάφραση της Ρηγούλας Γεωργιάδου από τον τοίχο της στο Facebook. Κάποια στιγμή θα τα αυτονομήσουμε και θα τα βγάλουμε από τα Πολιτικά.


Home | Πατρίδα
by Warsan Shire | Της Warsan Shire
|
no one leaves home unless | Κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του εκτός
home is the mouth of a shark | αν ο τόπος του είναι στόμα καρχαρία
you only run for the border | τρέχεις για τα σύνορα
when you see the whole city running as well | μόνο όταν βλέπεις κι όλη την πόλη σου να τρέχει κατά ’κεί
|
your neighbors running faster than you | τους γείτονές σου να τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
breath bloody in their throats | με τη ματωμένη ανάσα στο λαρύγγι
the boy you went to school with | όταν εκείνος ο συμμαθητής
who kissed you dizzy behind the old tin factory | που σου ’χε φέρει ζάλη με τα φιλιά του πίσω από το παλιό κονσερβοποιείο
is holding a gun bigger than his body | τώρα κρατάει ένα όπλο πιο μεγάλο από το μπόι του
you only leave home | φεύγεις απ’ τον τόπο σου
when home won’t let you stay. | όταν ο τόπος σου δεν σ’ αφήνει πια να μείνεις.
|
no one leaves home unless home chases you | κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του εκτός αν ο τόπος σε κυνηγάει
fire under feet | φωτιά κάτω από τα πόδια σου
hot blood in your belly | αίμα καυτό στην κοιλιά σου
it’s not something you ever thought of doing | ποτέ δεν σου ‘χε περάσει καν απ’ το μυαλό
until the blade burnt threats into | ως τη στιγμή που το λεπίδι σταμπάρισε με φωτιά τις απειλές
your neck | στο σβέρκο σου
and even then you carried the anthem under | αλλά ακόμα τότε συνέχισες να ψέλνεις τον εθνικό ύμνο
your breath | μέσ’ από τα δόντια σου
only tearing up your passport in an airport toilets | μόνο καθώς έσκιζες το διαβατήριο στις τουαλέτες του αεροδρομίου
sobbing as each mouthful of paper | κλαίγοντας με λυγμούς κάθε που δάγκωνες το χαρτί
made it clear that you wouldn’t be going back. | κατάλαβες πια πέρα από κάθε αμφιβολία ότι δεν θα ξαναγυρνούσες ποτέ.
|
you have to understand, | πρέπει να καταλάβετε
that no one puts their children in a boat | ότι κανείς δεν βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα
unless the water is safer than the land | εκτός αν το νερό είναι πιο σίγουρο απ’ τη στεριά
no one burns their palms | κανείς δεν καίει τις παλάμες του
under trains | κρεμασμένος κάτω από τρένα
beneath carriages | κάτω από καρότσες αμαξιών
no one spends days and nights in the stomach of a truck | κανείς δεν περνάει μέρες και νύχτες μέσα στο στομάχι ενός φορτηγού
feeding on newspaper unless the miles travelled | τρώγοντας εφημερίδες εκτός αν τα μίλια που γράφει
means something more than journey. | δεν είναι ένα απλό ταξίδι
no one crawls under fences | κανείς δεν σέρνεται κάτω από φράχτες
no one wants to be beaten | κανείς δεν θέλει να τον χτυπούν
pitied | να τον οικτίρουν
|
no one chooses refugee camps | κανείς δεν διαλέγει τα στρατόπεδα των προσφύγων
or strip searches where your | ή να τον γδύνουν για σωματική έρευνα, και μετά
body is left aching | να νιώθει ακόμα τον πόνο στο κορμί του
or prison, | ή τη φυλακή
because prison is safer | επειδή η φυλακή είναι πιο ασφαλής
than a city of fire | από μια πόλη που καίγεται
and one prison guard | και ένας δεσμοφύλακας
in the night | τη νύχτα
is better than a truckload | είναι προτιμότερος από ένα φορτηγό
of men who look like your father | γεμάτο άντρες που μοιάζουν στον πατέρα σου
no one could take it | κανείς δεν θα μπορούσε να τ’ αντέξει
no one could stomach it | κανείς δεν θα μπορούσε να το καταπιεί
no one skin would be tough enough | κανενός το πετσί δεν είναι τόσο σκληρό
|
the | κι όλα αυτά τα
go home blacks | Μαύροι γυρίστε στις πατρίδες σας
refugees | πρόσφυγες
dirty immigrants | βρωμιάρηδες μετανάστες
asylum seekers | εσείς που ζητάτε άσυλο
sucking our country dry | εσείς που απομυζάτε την πατρίδα μας
niggers with their hands out | νέγροι με το χέρι απλωμένο
they smell strange | μυρίζουν παράξενα
savage | απολίτιστοι
messed up their country and now they want | κατάστρεψαν τη χώρα τους και τώρα θέλουν
to mess ours up | να καταστρέψουν και τη δική μας
how do the words | πώς γίνεται και τα λόγια
the dirty looks | τα βλέμματα του μίσους
roll off your backs | να μη σας αγγίζουν
maybe because the blow is softer | ίσως επειδή το χτύπημά τους είναι πιο μαλακό
than a limb torn off | από το να σου ξεσκίζουν το κορμί
|
or the words are more tender | ή οι λέξεις είναι πιο τρυφερές
than fourteen men between | από δεκατέσσερις άντρες ανάμεσα
your legs | στα σκέλια σου
or the insults are easier | ή τις προσβολές είναι πιο εύκολο
to swallow | να τις καταπιείς
than rubble | από τα χαλάσματα
than bone | από τα κόκαλα
than your child body | από το κομματιασμένο
in pieces. | κορμί του παιδιού σου
i want to go home, | θέλω να γυρίσω στον τόπο μου
but home is the mouth of a shark | όμως ο τόπος μου είναι το στόμα ενός καρχαρία
home is the barrel of the gun | ο τόπος μου είναι ο μύλος ενός πιστολιού
and no one would leave home | και κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του
unless home chased you to the shore | εκτός αν ο τόπος σου σε καταδιώκει μέχρι την ακτή
unless home told you | εκτός αν ο τόπος σου σου λέει
to quicken your legs | να πάρεις τα πόδια σου, να τσακιστείς να φύγεις
leave your clothes behind | ν’ αφήσεις τα ρούχα σου πίσω
crawl through the desert | να περάσεις έρποντας την έρημο
wade through the oceans | να διασχίσεις κολυμπώντας τον ωκεανό
drown | να πνιγείς
save | να σωθείς
be hunger | να πεινάσεις
beg | να ζητιανέψεις
forget pride | να ξεχάσεις την περηφάνια
your survival is more important | η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική
|
no one leaves home until home is a sweaty voice in your ear | κανείς δεν αφήνει τον τόπο του εκτός αν ο τόπος είναι μια ιδρωμένη φωνή στ’ αυτί σου
saying— | που σου λέει —
leave, | φύγε,
run away from me now | τρέχα να ξεφύγεις από μένα
i dont know what i’ve become | γιατί δεν ξέρω τι έχω καταντήσει
but i know that anywhere | ξέρω όμως πως οπουδήποτε αλλού
is safer than here | είναι πιο σίγουρα από ’δώ.
 

Earion

Moderator
Staff member
Benedict Cumberbatch giving a speech for refugees from Syria after Hamlet


Benedict Cumberbatch's speech at the end of Hamlet at the Barbican Centre on Monday, 12 October 2015. He is asking for donations for Save the Children and their projects to help Syrian refugees.
 

nickel

Administrator
Staff member
Benedict Cumberbatch giving a speech for refugees from Syria after Hamlet
Το είδε το κοινό σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις αίθουσες όπου προβλήθηκε και αναμεταδόθηκε η παράσταση του θεάτρου Μπάρμπικαν.
 

SBE

¥
Διαβάζω για το πλαστό συριακό διαβατήριο που βρέθηκε στο Σταντ ντε Φρανς, μαζί με αιγυπτιακό διαβατήριο (για το οποίο δεν έχω διαβάσει τιποτ'άλλο) και το πώς ο κάτοχός του πιστοποιήθηκε σαν πρόσφυγας στην Ελλάδα και σε δυο άλλες χώρες και αναρωτιέμαι αν τελικά κάνει τη δουλειά του κανένας σε αυτή τη χώρα (τις άλλες δύο τις αφήνω να τις κρίνουν οι πολίτες τους) ή αν με τη δικαιολογία του φόρτου εργασίας (και του χαμηλού μισθού) ο υπάλληλος απλά έβαζε σφραγίδες χωρίς να κοιτάζει.

Αυτά πέρα από το γρίφο του τί σημαίνουν τα διαβατήρια και γιατί τα τοποθέτησαν εκεί που βρέθηκαν αυτοί που τα τοποθέτησαν.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Μια χαρά έκανε ο υπάλληλος τη δουλειά του. Πήρε αποτυπώματα και αντίγραφο, τι άλλο να κάνει; Και στο Σαρλ ντε Γκολ να προσγειωνόταν, το ίδιο θα γινόταν εφόσον δεν ήταν περασμένος σε κάποια βάση υπόπτων. Δεν υπάρχει μηχανισμός χορήγησης βίζας Σένγκεν στη Συρία, δεν υπάρχει παγκόσμια βάση μη έγκυρων συριακών διαβατηρίων για αντιπαραβολή. Το ενδιαφέρον είναι όμως ότι το διαβατήριο πέρασε, λέει, από Φυρομία και Σερβία (μη σενγκενικές χώρες) όπου επίσης τσεκαρίστηκε και μετά προφανώς κινήθηκε χαλαρά στη Μεσευρώπη με βάση την απλή σφραγίδα «παράνομης» εισόδου στη σενγκενική Ελλάδα.
 

nickel

Administrator
Staff member
Περιμένει κανείς ότι θα στέλνουν άτομα που ξέρουν ότι είναι σεσημασμένα ή καταζητούνται;
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Δόκτωρ, δεν υπάρχουν μηχανήματα που ελέγχουν αν ένα διαβατήριο είναι πλαστό ή όχι; Αφού πια τα διαβατήρια πρέπει να συμμορφώνονται με σαφείς κανόνες.
 

SBE

¥
Διαβάζω ότι το διαβατήριο ήταν εμφανώς πλαστό γιατί η φωτογραφία του δεν ταίριαζε με την ενσωματωμένη φωτογραφία (που φαίνεται στο μηχάνημα) και ότι είχε και μερικά άλλα χαρακτηριστικά που το έκαναν εμφανώς πλαστό, τα οποία δεν έπιασα. Αυτό με τη φωτογραφία αν αληθεύει είναι αρκετά μεγάλο πρόβλημα.
 

SBE

¥
Και κλασσικά, εδώ ισχύει νομίζω αυτό που διάβαζα στη Γκάρντιαν ότι σχολίασε Σύρος: γιατι να περπατήσουμε τόσο δρομο και να μη μας έδιναν από την αρχή βίζα να ερχόμασταν κανονικά;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Τι να πω; Φαίνεται ότι ο τύπος ανατινάχτηκε στον αέρα, αλλά το πρόσωπό του και το διαβατήριό του ήταν άθικτο, για σωστή αντιπαραβολή. Επίσης, είναι προφανές ότι πέρασε στη Λέρο σενιαρισμένος, ξυρισμένος κλπ, αλλά και ότι κάτι συνέβη με τη φωτογραφία και ο κομιστής του διαβατηρίου τής έμοιαζε και στα Σκόπια, και στη Σερβία όπου τον ξανατσεκάρανε.

Πολλές ερμηνείες έχω διαβάσει γι' αυτό το διαβατήριο και την παρουσία του εκεί. Όλες έχουν τεράστιες λογικές τρύπες.

Όσο για το εύλογο ερώτημα του Σύριου πρόσφυγα, πού να τους δώσουν τις βίζες, τις κανονικές; Στη Δαμασκό, στο Κομπανί ή στη Ράκα;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Δόκτωρ, δεν υπάρχουν μηχανήματα που ελέγχουν αν ένα διαβατήριο είναι πλαστό ή όχι; Αφού πια τα διαβατήρια πρέπει να συμμορφώνονται με σαφείς κανόνες.

Τα μηχανήματα ελέγχουν (α) με βάση τυπογραφικά στοιχεία και (β) αντιπαραβάλλοντας με βάσεις δεδομένων. Αν τα τυπογραφικά στοιχεία είναι εντάξει (και διάβασα ότι π.χ. π ISIS διαθέτει τυπογραφείο εκτύπωσης νόμιμων διαβατηρίων που έχει πέσει στα χέρια του) πρέπει να γίνει αντιπαραβολή με νόμιμα δεδομένα (κάπου διάβασα ότι αμερικανικές υπηρεσίες δήλωσαν ότι τέτοιο διαβατήριο δεν μπορεί να είναι έγκυρο· προφανώς διαθέτουν κάποια στοιχεία ελέγχου). Υ.Κ.Σ. αυτή η διαδικασία γίνεται με χρονική άνεση, με εξέταση της αίτησης για βίζα Σένγκεν και την αντιπαραβολή με διάφορες βάσεις δεδομένων. Στην τωρινή Λέρο, πώς θα γινόταν αυτό; Υποθέτω ότι το σχέδιο είναι να γίνεται στα μελλοντικά hotspots.
 

rogne

¥
«Σε αυτό το στάδιο, μολονότι η αυθεντικότητα του διαβατηρίου στο όνομα Ahmad Al Mohammad, γεννηθέντα στις 10 Σεπτεμβρίου 1990 στην Ιντλίμπ, στη Συρία, χρειάζεται να επαληθευτεί, υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στα δακτυλικά αποτυπώματα του καμικάζι και αυτών [sic, ενν. "αυτά"] που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια ελέγχου στην Ελλάδα τον Οκτώβριο», διαβάζω εδώ ότι ανακοινώθηκε από το Παρίσι.

Πώς, τώρα, ενώ δεν έχουν επαληθευτεί ακόμα τέτοια πράγματα, έχει ήδη "ταυτοποιηθεί" (στη... Συρία) ο εγκέφαλος των επιθέσεων, εμένα μου διαφεύγει.
 
Top