Νήμα έχουμε για την Ευρώπη («Τι θα κάνει η Ευρώπη τους μετανάστες της»), ας φτιάξω και (άλλο;) ένα για την Ελλάδα.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα για τον μετανάστη
Του Τάκη Καραγιάννη
Protagon.gr
«Οι μετανάστες από το Πεδίον του Άρεως θα μετεγκατασταθούν στον Ελαιώνα», είπε ο Φλαμπουράρης κι έβαλε το κεφάλι του μέσα στο χώμα, στρουθοκαμηλίζοντας μπροστά στο πρόβλημα και θεωρώντας πως το έλυσε.
Εάν υπήρχε ένας τομέας στον οποίο είχα εμπιστοσύνη -στα όρια της τυφλότητας- στον ΣΥΡΙΖΑ και στις πολιτικές που θα εφάρμοζε με την άνοδό του στην εξουσία, αυτός ήταν το μεταναστευτικό.
Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω, στο παρελθόν, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε αυτός ο χώρος σε τέτοια θέματα. Πολύ πριν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κόμμα του 12% ή του 37%, όταν η βάση συνδιαμόρφωνε απόψεις και πολιτικές κι όταν οι συλλογικότητες διοργάνωναν φόρα κι εκδηλώσεις με ολοκληρωμένες προτάσεις για την τύχη των ανθρώπινων ψυχών που φτάνουν στην Ελλάδα με κάθε τρόπο. Δεν έχει σημασία εάν συμφωνούσα ή όχι με τις προτάσεις αυτές. Σημασία έχει πως υπήρχαν. Τις είχα δει με τα μάτια μου, τις είχα ακούσει με τα αυτιά μου, τις είχα συζητήσει με ανθρώπους που πρόσκεινται σ΄αυτόν τον πολιτικό χώρο.
Εδώ και μήνες, εάν υπάρχει ένα πράγμα που ντροπιάζει την ιστορία αυτού του πολιτικού χώρου είναι αυτό ακριβώς το πράγμα. Το μεταναστευτικό. Από τις δηλώσεις της κυρίας Τασίας για το οτι οι μετανάστες εξαφανίζονται με το που πέφτει στο σκοτάδι, μέχρι την ανάλγητη στάση όλης της Κουμουνδούρου. Κι από την ανυπαρξία σχεδίου των αρμόδιων υπουργών και υφυπουργών μέχρι την απόφαση της κυβέρνησης να μεταφέρει τους μετανάστες από το Πεδίον του Άρεως στον Ελαιώνα. Το είχε πει τις προάλλες ο Τσίπρας. Σε λίγες ώρες θα λυθεί το θέμα. Οι ώρες έγιναν ημέρες, οι ημέρες έγιναν εβδομάδα, η «λύση» δόθηκε, αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε.
Δηλαδή, για να καταλάβω. Η «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» (έτσι την αποκαλεί ο Τσίπρας) καλείται να διαχειριστεί εδώ και μήνες ένα θέμα που κόμπαζε πως το είχε, που καυχιόταν πως είναι στο αξιακό σύστημά της να δώσει λύσεις, και το μόνο που επιλέγει είναι η μεταφορά του σε άλλη περιοχή; Δηλαδή, για να καταλάβω. Το ζήτημα τερματίζει στο εάν ο μετανάστης είναι ορατός από τον κάτοικο της Κυψέλης ή από τον κάτοικο του Βοτανικού; Δηλαδή, για να καταλάβω. Είναι στάση υπεύθυνου, σύγχρονου, προοδευτικού, δημοκρατικού (μιας και το χρησιμοποιεί συχνά αυτό το επίθετο το Μαξίμου) κράτους, το 2015, αυτή;
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να κλείσει την Αμυγδαλέζα απλά και μόνο για να δείξει στον κόσμο του πως κάνει πράξη όλα όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Κακώς υπήρχε η Αμυγδαλέζα, δεν το συζητάμε. Αλλά μέχρι να δοθεί μία οριστική λύση στο πρόβλημα οι συνθήκες εκεί ήταν απείρως καλύτερες από το να κοιμάσαι στο πεζοδρόμιο του Ελαιώνα ή κάτω από τα δέντρα στο Πεδίον του Άρεως. Έκλεισε κλειστούς χώρους με τουαλέτες και κρεβάτια για να κάνει λαϊκίστικη ρελάνς στο συναίσθημα του αριστερού ψηφοφόρου. Και τώρα αφήνει τον μετανάστη να κοιμάται στο λιοπύρι, στους 40 βαθμούς. Στον Ελαιώνα.
Μπράβο μας.
Του Τάκη Καραγιάννη
Protagon.gr
«Οι μετανάστες από το Πεδίον του Άρεως θα μετεγκατασταθούν στον Ελαιώνα», είπε ο Φλαμπουράρης κι έβαλε το κεφάλι του μέσα στο χώμα, στρουθοκαμηλίζοντας μπροστά στο πρόβλημα και θεωρώντας πως το έλυσε.
Εάν υπήρχε ένας τομέας στον οποίο είχα εμπιστοσύνη -στα όρια της τυφλότητας- στον ΣΥΡΙΖΑ και στις πολιτικές που θα εφάρμοζε με την άνοδό του στην εξουσία, αυτός ήταν το μεταναστευτικό.
Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω, στο παρελθόν, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε αυτός ο χώρος σε τέτοια θέματα. Πολύ πριν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κόμμα του 12% ή του 37%, όταν η βάση συνδιαμόρφωνε απόψεις και πολιτικές κι όταν οι συλλογικότητες διοργάνωναν φόρα κι εκδηλώσεις με ολοκληρωμένες προτάσεις για την τύχη των ανθρώπινων ψυχών που φτάνουν στην Ελλάδα με κάθε τρόπο. Δεν έχει σημασία εάν συμφωνούσα ή όχι με τις προτάσεις αυτές. Σημασία έχει πως υπήρχαν. Τις είχα δει με τα μάτια μου, τις είχα ακούσει με τα αυτιά μου, τις είχα συζητήσει με ανθρώπους που πρόσκεινται σ΄αυτόν τον πολιτικό χώρο.
Εδώ και μήνες, εάν υπάρχει ένα πράγμα που ντροπιάζει την ιστορία αυτού του πολιτικού χώρου είναι αυτό ακριβώς το πράγμα. Το μεταναστευτικό. Από τις δηλώσεις της κυρίας Τασίας για το οτι οι μετανάστες εξαφανίζονται με το που πέφτει στο σκοτάδι, μέχρι την ανάλγητη στάση όλης της Κουμουνδούρου. Κι από την ανυπαρξία σχεδίου των αρμόδιων υπουργών και υφυπουργών μέχρι την απόφαση της κυβέρνησης να μεταφέρει τους μετανάστες από το Πεδίον του Άρεως στον Ελαιώνα. Το είχε πει τις προάλλες ο Τσίπρας. Σε λίγες ώρες θα λυθεί το θέμα. Οι ώρες έγιναν ημέρες, οι ημέρες έγιναν εβδομάδα, η «λύση» δόθηκε, αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε.
Δηλαδή, για να καταλάβω. Η «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» (έτσι την αποκαλεί ο Τσίπρας) καλείται να διαχειριστεί εδώ και μήνες ένα θέμα που κόμπαζε πως το είχε, που καυχιόταν πως είναι στο αξιακό σύστημά της να δώσει λύσεις, και το μόνο που επιλέγει είναι η μεταφορά του σε άλλη περιοχή; Δηλαδή, για να καταλάβω. Το ζήτημα τερματίζει στο εάν ο μετανάστης είναι ορατός από τον κάτοικο της Κυψέλης ή από τον κάτοικο του Βοτανικού; Δηλαδή, για να καταλάβω. Είναι στάση υπεύθυνου, σύγχρονου, προοδευτικού, δημοκρατικού (μιας και το χρησιμοποιεί συχνά αυτό το επίθετο το Μαξίμου) κράτους, το 2015, αυτή;
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να κλείσει την Αμυγδαλέζα απλά και μόνο για να δείξει στον κόσμο του πως κάνει πράξη όλα όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Κακώς υπήρχε η Αμυγδαλέζα, δεν το συζητάμε. Αλλά μέχρι να δοθεί μία οριστική λύση στο πρόβλημα οι συνθήκες εκεί ήταν απείρως καλύτερες από το να κοιμάσαι στο πεζοδρόμιο του Ελαιώνα ή κάτω από τα δέντρα στο Πεδίον του Άρεως. Έκλεισε κλειστούς χώρους με τουαλέτες και κρεβάτια για να κάνει λαϊκίστικη ρελάνς στο συναίσθημα του αριστερού ψηφοφόρου. Και τώρα αφήνει τον μετανάστη να κοιμάται στο λιοπύρι, στους 40 βαθμούς. Στον Ελαιώνα.
Μπράβο μας.
