Κανείς δεν τους εμποδίζει να θέσουν πρότυπα για τα προσόντα και την ποιότητα, τουλάχιστον σε πρώτη φάση για τις χώρες ΕΟΧ, και αργότερα ενθαρρύνοντας την πανεπιστημιακή διδασκαλία λεγόμενων "εξωτικών" γλωσσών. Μάλιστα αυτό αποτελεί προϋπόθεση του νέου νόμου. Ωστόσο η ευθύνη παραμένει με τους παλιούς μηχανισμούς. Αυτό σε συνδυασμό με το χαμηλότατο προϋπολογισμό θέτει εμπόδια στην αλλαγή του συστήματος. Βρισκόμαστε ακόμα στα αρχικά στάδια, την ενημέρωση, και γίνεται ήδη σχετική δουλειά από ερευνητική ομάδα σε αυτόν τον τομέα (της δικαστηριακής εννοώ). Αλλά αν δεν βγούμε όλοι μας να προωθήσουμε την ιδέα ότι μια δίκαιη δίκη χρειάζεται έναν καταρτισμένο διερμηνέα, ώστε να ταρακουνηθεί και να κινητοποιηθεί το σύστημα, πώς θα γίνει;