Η σειρά των γραμμάτων είναι η καθιερωμένη από το φοινικικό αλφάβητο. Το πρωιμότερο εύρημα ελληνικού αλφαβήτου τοποθετείται χρονολογικά κοντά στο 800 π.Χ. (αλφάβητο του Φαγιούμ), αλλά είναι αμφισβητούμενο.
Σε καλό άρθρο του Νίκου Ξυδάκη διαβάζω:
οποιοσδήποτε Έλληνας ας αναλογιστεί ποιος θα εργάζεται βραχυμεσοπρόθεσμα για να παράγει πλούτο και προστιθέμενη αξία, ώστε να υπάρχουν λειτουργικές οικονομία και κοινωνία.
Θα λέγαμε π.χ. «θέλουμε να είναι λειτουργικές η οικονομία και η κοινωνία». Σας κάθεται ωστόσο καλά αυτό το μαθηματικό σχήμα «λειτουργικές οικονομία και κοινωνία»; Υποθέτω ότι έτσι πετυχαίνει να δείξει ότι το επίθετο είναι κοινός παράγοντας (κάτι που δεν θα ήταν 100% ξεκάθαρο από το «λειτουργική οικονομία και κοινωνία»). Ίσως καμιά φορά θα ήταν καλύτερο να μη φοβόμαστε την επανάληψη: «λειτουργική οικονομία και λειτουργική κοινωνία».
οποιοσδήποτε Έλληνας ας αναλογιστεί ποιος θα εργάζεται βραχυμεσοπρόθεσμα για να παράγει πλούτο και προστιθέμενη αξία, ώστε να υπάρχουν λειτουργικές οικονομία και κοινωνία.
Θα λέγαμε π.χ. «θέλουμε να είναι λειτουργικές η οικονομία και η κοινωνία». Σας κάθεται ωστόσο καλά αυτό το μαθηματικό σχήμα «λειτουργικές οικονομία και κοινωνία»; Υποθέτω ότι έτσι πετυχαίνει να δείξει ότι το επίθετο είναι κοινός παράγοντας (κάτι που δεν θα ήταν 100% ξεκάθαρο από το «λειτουργική οικονομία και κοινωνία»). Ίσως καμιά φορά θα ήταν καλύτερο να μη φοβόμαστε την επανάληψη: «λειτουργική οικονομία και λειτουργική κοινωνία».
Το πρόβλημα είναι, κτγμ, στο «υπάρχουν» σε συνδυασμό με το «λειτουργικός» (το ίδιο πρόβλημα θα είχε, π.χ., το «υφίστανται»). Αν πεις, π.χ., ώστε να είναι/παραμένουν/διατηρούνται λειτουργικές οικονομία και κοινωνία κάθεται μια χαρά.
Εμένα με ενοχλεί επίσης και εκείνο το «οποιοσδήποτε Έλληνας» στην αρχή (θα το έκανα «κάθε Έλληνας»).
Εμένα με ενοχλεί επίσης και εκείνο το «οποιοσδήποτε Έλληνας» στην αρχή (θα το έκανα «κάθε Έλληνας»).
Αν αυτό (που το βλέπω συχνά) δεν το έχω ήδη αναφέρει θα πρέπει να ανησυχήσω — μήπως και έχω αρχίσει να το περνάω στο ντούκου.
Τη θεωρώ παρεξηγήσιμη αυτή τη σύνταξη. Εκτός από τη λύση με τα άρθρα («ώστε να παραμένουν λειτουργικές η οικονομία και η κοινωνία»), θα δοκίμαζα και τη μετακόμιση: «ώστε οικονομία και κοινωνία να παραμένουν λειτουργικές»).
Εντάξει, συμφωνώ ότι είναι εντελώς ξεκάθαρες οι λύσεις με τα άρθρα ή τη μετακόμιση. Όμως εδώ ίσως σε ενοχλεί απλώς η ανυπαρξία ενός σημείου στίξης που θα είναι κάτι σαν μισό κόμμα (ας το συμβολίσω με αυτό εδώ: ø) για να δείξει μια στιγμιαία παύση: «ώστε να παραμένουν λειτουργικέςø οικονομία και κοινωνία».
Themis†
¥
Πέρα από τις αναδιατυπώσεις και αναδιατάξεις που αναφέρατε, θα ήθελα να τονίσω ότι, για μένα τουλάχιστον, στη φράση "ώστε να υπάρχουν λειτουργικές οικονομία και κοινωνία", το μόνο που αποκλείεται ριζικά είναι ο πληθυντικός "λειτουργικές". Κατά τα άλλα, το ρήμα μπορεί να είναι είτε στον ενικό (φυσιολογικότερο, με πιο απρόσκοπτη ροή του λόγου) είτε στον πληθυντικό. Και στις δύο περιπτώσεις, το επίθετο προσδιορίζει κατ' αρχήν και τα δύο ουσιαστικά. Για να μην τα προσδιορίζει, χρειάζεται συνήθως είτε να παρεμβάλλεται άρθρο ("για να υπάρχει η λειτουργική οικονομία και η κοινωνία") είτε να μη βοηθάει καθόλου το νόημα (εδώ π.χ. είναι μάλλον προφανές ότι δεν υπονοείται το ενδεχόμενο να μην υπάρχει καθόλου κοινωνία!). Στην τελευταία αυτή περίπτωση, είμαι σαφώς υπέρ της επανάληψης του επιθέτου και κατά του αγγλισμού που θέλει το επίθετο στον πληθυντικό.
Φόρος τιμής στα 4 παιδιά που σκοτώθηκαν στη Γάζα από Ισραηλινό καλλιτέχνη: από ποιον σκοτώθηκαν; Πάντως όχι από τον καλλιτέχνη, όπως αφήνει αμφίσημα να εννοηθεί ο τιτλος...
Attachments
-
σκοτώθηκαν από.jpg
Από τις θλιβερές ειδήσεις για τη Λιβύη:
Οι κλοπές αυτοκινήτων είναι πολύ συχνό φαινόμενο στη Λιβύη, όπου οι ένοπλες ομάδες δεν διστάζουν να επιτίθενται ούτε στα θωρακισμένα αυτοκίνητα των διπλωματικών αντιπροσωπειών.
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231337405
Τι προτιμάτε;
α. δεν διστάζουν να επιτίθενται ούτε στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
β. δεν διστάζουν να επιτίθενται ακόμα και στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
γ. δεν διστάζουν να επιτεθούν ακόμα και στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
δ. δεν διστάζουν να επιτεθούν ούτε στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
Οι κλοπές αυτοκινήτων είναι πολύ συχνό φαινόμενο στη Λιβύη, όπου οι ένοπλες ομάδες δεν διστάζουν να επιτίθενται ούτε στα θωρακισμένα αυτοκίνητα των διπλωματικών αντιπροσωπειών.
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231337405
Τι προτιμάτε;
α. δεν διστάζουν να επιτίθενται ούτε στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
β. δεν διστάζουν να επιτίθενται ακόμα και στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
γ. δεν διστάζουν να επιτεθούν ακόμα και στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
δ. δεν διστάζουν να επιτεθούν ούτε στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
Το γ.
bernardina
Moderator
Το δ.
Με το δ δεν θα είχα απολύτως κανένα πρόβλημα —και δεν θα ήξερα, μάλιστα, ποιο να διαλέξω, το (γ) ή το (δ) αν δεν υπήρχε το άρθρο: δεν διστάζουν να επιτεθούν ούτε σε θωρακισμένα αυτοκίνητα. Γιατί; Τρέχα γύρευε γιατί. Λόξα, μάλλον.
Εμένα ούτε το α και το β με ξενίζουν πάντως. Φανερώνουν μια διάρκεια της πράξης, μια επανάληψη, κάτι που ισχύει κιόλας... ;)
Αλλά αν έπρεπε να διαγωνιστώ για το βραβείο ορθο-γλωσσίας, τότε ναι το γ και το δ είναι οι επιλογές μου.
Αλλά αν έπρεπε να διαγωνιστώ για το βραβείο ορθο-γλωσσίας, τότε ναι το γ και το δ είναι οι επιλογές μου.
Να πω και τις δικές μου σκέψεις:
Γιατί ακόμα και και όχι ούτε;
Τα θωρακισμένα αυτοκίνητα συντάσσονται με το επιτίθενται, που δεν είναι αρνητικό. Δηλ.
Επιτίθενται ακόμα και σε θωρακισμένα.
Τους αρέσει να επιτίθενται ακόμα και σε θωρακισμένα.
Δεν έχουν πρόβλημα να επιτεθούν ακόμα και σε θωρακισμένα.
Δεν διστάζουν ακόμα και σε θωρακισμένα να επιτεθούν.
Το β, όπου η επανάληψη γίνεται σαφής με τον ενεστώτα, δεν με ενοχλεί πολύ. Αλλά δεν είναι απαραίτητο εδώ. Η επανάληψη φαίνεται και από το «δεν διστάζουν». Όταν λέμε για κάποιον ότι δεν διστάζει να πει την αλήθεια, δεν αναφερόμαστε σε μια φορά μόνο.
Οπότε προτιμώ το γ.
δεν διστάζουν να επιτεθούν ακόμα και στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
Γιατί ακόμα και και όχι ούτε;
Τα θωρακισμένα αυτοκίνητα συντάσσονται με το επιτίθενται, που δεν είναι αρνητικό. Δηλ.
Επιτίθενται ακόμα και σε θωρακισμένα.
Τους αρέσει να επιτίθενται ακόμα και σε θωρακισμένα.
Δεν έχουν πρόβλημα να επιτεθούν ακόμα και σε θωρακισμένα.
Δεν διστάζουν ακόμα και σε θωρακισμένα να επιτεθούν.
Το β, όπου η επανάληψη γίνεται σαφής με τον ενεστώτα, δεν με ενοχλεί πολύ. Αλλά δεν είναι απαραίτητο εδώ. Η επανάληψη φαίνεται και από το «δεν διστάζουν». Όταν λέμε για κάποιον ότι δεν διστάζει να πει την αλήθεια, δεν αναφερόμαστε σε μια φορά μόνο.
Οπότε προτιμώ το γ.
δεν διστάζουν να επιτεθούν ακόμα και στα θωρακισμένα αυτοκίνητα
Είμαι βέβαιος ότι κάπου θα το έχουμε συζητήσει, αλλά για πιο γρήγορα, τι θα προτιμούσατε (και, αν δεν σας κάνει κόπο, και γιατί):
(α) Χρησιμοποιώντας έναν πίνακα όπως αυτός του Παραδείγματος Τάδε...
ή
(β) Χρησιμοποιώντας έναν πίνακα όπως αυτόν του Παραδείγματος Τάδε...
(Ναι, ξέρω ότι μπορώ να πετάξω την αντωνυμία και να μην προβληματίζομαι πρωινιάτικα. :))
(α) Χρησιμοποιώντας έναν πίνακα όπως αυτός του Παραδείγματος Τάδε...
ή
(β) Χρησιμοποιώντας έναν πίνακα όπως αυτόν του Παραδείγματος Τάδε...
(Ναι, ξέρω ότι μπορώ να πετάξω την αντωνυμία και να μην προβληματίζομαι πρωινιάτικα. :))
Θα διάλεγα το (β). Από το πρώτο νιώθω ότι λείπει ένα "είναι" πριν το "αυτός". Νομίζω ότι σ' αυτήν την περίπτωση θα λέγαμε πάντα "σαν κι αυτόν", το οποίο είναι αντίστοιχη σύνταξη.