Τα καλύτερα μουσικά γιουτιουμπάκια
- Thread starter nickel
- Start date
Ευχαριστώ, tsioutsiou, για το σημερινό soundtrack, παίζει ήδη το βινύλιο!:)
Και για πρωινό, προτείνω φρέσκα φρούτα!
Το είναι της αίσθησης
...And I can't help but wonder now Willie McBride
Do all those who lie here know why they died?
Did you really believe them when they told you the cause?
Did you really believe them that this war would end war?
But the suffering, the sorrow, the glory, the shame -
The killing, the dying - it was all done in vain.
For Willie McBride, it's all happened again
And again, and again, and again, and again...
Και η γερμανική διασκευή τού αποπάνω, επειδή "at the end of the rifle we are the same" και για όσους θεωρούν τα γερμανικά σκληρή, κακόηχη γλώσσα (και ευχαριστώ, tsioutsiou):
Weit in der champagne im mittsommergrün
Dort wo zwischen grabkreuzen mohnblumen blüh'n,
Da flüstern die gräser und wiegen sich leicht
Im wind, der sanft über das gräberfeld streicht.
Auf deinem kreuz finde ich toter soldat,
Deinen namen nicht, nur ziffern und jemand hat
Die zahl neunzehnhundertundsechzehn gemalt,
Und du warst nicht einmal neunzehn jahre alt.
Ja, auch dich haben sie schon genauso belogen
So wie sie es mit uns heute immer noch tun,
Und du hast ihnen alles gegeben:
Deine kraft, deine jugend, dein leben.
Hat du, toter soldat, mal ein mädchen geliebt?
Sicher nicht, denn nur dort, wo es frieden gibt,
Können zärtlichkeit und vertrauen gedei'n,
Warst soldat, um zu sterben, nicht um jung zu sein.
Vielleicht dachtest du dir, ich falle schon bald,
Nehme mir mein vergnügen, wie es kommt, mit gewalt.
Dazu warst du entschlossen, hast dich aber dann
Vor dir selber geschämt und es doch nie getan.
Soldat, gingst du gläubig und gern in des tod?
Oder hast zu verzweifelt, verbittert, verroht,
Deinen wirklichen feind nicht erkannt bis zum schluß?
Ich hoffe, es traf dich ein sauberer schuß?
Oder hat ein geschoß dir die glieder zerfetzt,
Hast du nach deiner mutter geschrien bis zuletzt,
Bist du auf deinen beinstümpfen weitergerannt,
Und dein grab, birgt es mehr als ein bein, eine hand?
Es blieb nur das kreuz als die einzige spur
Von deinem leben, doch hör' meinen schwur,
Für den frieden zu kämpfen und wachsam zu sein:
Fällt die menschheit noch einmal auf lügen herein,
Dann kann es gescheh'n, daß bald niemand mehr lebt,
Niemand, der die milliarden von toten begräbt.
Doch finden sich mehr und mehr menschen bereit,
Diesen krieg zu verhindern, es ist an der zeit.
Dort wo zwischen grabkreuzen mohnblumen blüh'n,
Da flüstern die gräser und wiegen sich leicht
Im wind, der sanft über das gräberfeld streicht.
Auf deinem kreuz finde ich toter soldat,
Deinen namen nicht, nur ziffern und jemand hat
Die zahl neunzehnhundertundsechzehn gemalt,
Und du warst nicht einmal neunzehn jahre alt.
Ja, auch dich haben sie schon genauso belogen
So wie sie es mit uns heute immer noch tun,
Und du hast ihnen alles gegeben:
Deine kraft, deine jugend, dein leben.
Hat du, toter soldat, mal ein mädchen geliebt?
Sicher nicht, denn nur dort, wo es frieden gibt,
Können zärtlichkeit und vertrauen gedei'n,
Warst soldat, um zu sterben, nicht um jung zu sein.
Vielleicht dachtest du dir, ich falle schon bald,
Nehme mir mein vergnügen, wie es kommt, mit gewalt.
Dazu warst du entschlossen, hast dich aber dann
Vor dir selber geschämt und es doch nie getan.
Soldat, gingst du gläubig und gern in des tod?
Oder hast zu verzweifelt, verbittert, verroht,
Deinen wirklichen feind nicht erkannt bis zum schluß?
Ich hoffe, es traf dich ein sauberer schuß?
Oder hat ein geschoß dir die glieder zerfetzt,
Hast du nach deiner mutter geschrien bis zuletzt,
Bist du auf deinen beinstümpfen weitergerannt,
Und dein grab, birgt es mehr als ein bein, eine hand?
Es blieb nur das kreuz als die einzige spur
Von deinem leben, doch hör' meinen schwur,
Für den frieden zu kämpfen und wachsam zu sein:
Fällt die menschheit noch einmal auf lügen herein,
Dann kann es gescheh'n, daß bald niemand mehr lebt,
Niemand, der die milliarden von toten begräbt.
Doch finden sich mehr und mehr menschen bereit,
Diesen krieg zu verhindern, es ist an der zeit.
Από εκείνο το νήμα και τη συζήτηση για το hey ho (ή heigh-ho), θυμήθηκα τους Ramones, τους forefathers του punk, με τον μακαρίτη τον Τζόι (που κάποτε είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά, αλλά και την ατυχία να τον πετύχω σε μια κατάσταση που το μόνο που μπορούσε να αρθρώσει ήταν "Πιάσε μια μπίρα, φίλε!"
)
)
Costas
¥
Ο Cui Jian στην πλατεία Tiananmen, 1989
Από τον ιστότοπο Danwei. Μόνο μουσική (24 min), όχι εικόνα. Τραγουδάει μερικά από τα πιο κλασικά του τραγούδια.
Να προσθέσω κι ένα τρεϊλεράκι, που ανοίγει με το γνωστότερο τραγούδι του (κι ίσως το γνωστότερο διαχρονικά στο χώρο της ποπ-ροκ στην Κίνα), της δεκαετίας του '80.
Από τον ιστότοπο Danwei. Μόνο μουσική (24 min), όχι εικόνα. Τραγουδάει μερικά από τα πιο κλασικά του τραγούδια.
Να προσθέσω κι ένα τρεϊλεράκι, που ανοίγει με το γνωστότερο τραγούδι του (κι ίσως το γνωστότερο διαχρονικά στο χώρο της ποπ-ροκ στην Κίνα), της δεκαετίας του '80.
@daeman, διάνα! Και έλεγα ποιο από τα δύο των Μ. να πρωτοβάλω.
Ας μπει και κάτι πρώιμο μεταμοντέρνο... από τον μακαρίτη.
Ας μπει και κάτι πρώιμο μεταμοντέρνο... από τον μακαρίτη.
Το βίντεο είναι giatabaza, αλλά ακούστε τον εξαιρετικό ρυθμό τού Παναγιώτη (Τσίκο) και την ηπειρώτικη μελωδία σε electronica. Δυστυχώς, λείπει η πολυφωνική εισαγωγή.
Και μια πληροφορία:
Palyrria
9/27/2009 8:00 PM at Earthdance Festival Athens 2009
Batis beach, P. Faliro, Athens, free entrance
Από το δεύτερο CD των Παλίρροια:
Palyrria
9/27/2009 8:00 PM at Earthdance Festival Athens 2009
Batis beach, P. Faliro, Athens, free entrance
Ωχ, tsioutsiou, μεγάλο κεφάλαιο άνοιξες (με τον θειό μου τον... Φραγκίσκο Ζαπατάκη , το όνομά του κατάλοιπο της ενετοκρατίας στην Κρήτη).
Δεν θ' αρχίσω να ποστάρω δείγματα της εκκεντρικής μουσικής μεγαλοφυΐας Του, γιατί δεν θα 'χω τελειωμό. Ήταν και παραγωγικότατος...
Προς το παρόν, μόνο αυτό εδώ, μια από τις λίγες διασκευές του σε συνθέσεις άλλων, συνειρμικά από το stake:
, το όνομά του κατάλοιπο της ενετοκρατίας στην Κρήτη). Δεν θ' αρχίσω να ποστάρω δείγματα της εκκεντρικής μουσικής μεγαλοφυΐας Του, γιατί δεν θα 'χω τελειωμό. Ήταν και παραγωγικότατος...
Προς το παρόν, μόνο αυτό εδώ, μια από τις λίγες διασκευές του σε συνθέσεις άλλων, συνειρμικά από το stake:
Το οποίο, βέβαια, μου θύμισε το πρωτότυπο, τούτο εδώ το νότιο.
Απολίθωμα πια, αλλά ο Dickey Betts κεντάει στην κιθάρα, σ' ένα από τα καλύτερα live LP που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή, και τότε κυκλοφορούσαν σωρηδόν. Κρίμα που δεν το βρήκα σε καλύτερη ποιότητα.
Απολίθωμα πια, αλλά ο Dickey Betts κεντάει στην κιθάρα, σ' ένα από τα καλύτερα live LP που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή, και τότε κυκλοφορούσαν σωρηδόν. Κρίμα που δεν το βρήκα σε καλύτερη ποιότητα.
Και για να κλείσει αυτό το trip down Memory Lane, το ευχάριστο Jessica των ίδιων,
το δεύτερο κομμάτι που έμαθα να παίζω, αντιγράφοντάς το νότα-νότα, σκυμμένος ώρες ατελείωτες με τ' ακουστικά στ' αυτιά πάνω στην ηλεκτρική που έχω ακόμα -- πανομοιότυπη με τούτη την Gibson του Dickey Betts στο βίντεο, αλλά απομίμηση που είχε βγάλει η Ibanez, κι αυτή μεταχειρισμένη. Πού λεφτά για Gibson τότε;! -- για να μπω στο μάτι των άλλων επίδοξων Clapton της εποχής, που με είχαν πρήξει με τα σόλα του Sweet Home Alabama των αγροίκων, χοντροκομμένων Lynyrd Skynyrd.
Το βίντεο δεν λέει τίποτα, βέβαια, αλλά το θεωρώ ακόμη πολύ όμορφο, χαρούμενο, "ανεβαστικό" κομμάτι, για ταξίδι με αυτοκίνητο κατά προτίμηση.
το δεύτερο κομμάτι που έμαθα να παίζω, αντιγράφοντάς το νότα-νότα, σκυμμένος ώρες ατελείωτες με τ' ακουστικά στ' αυτιά πάνω στην ηλεκτρική που έχω ακόμα -- πανομοιότυπη με τούτη την Gibson του Dickey Betts στο βίντεο, αλλά απομίμηση που είχε βγάλει η Ibanez, κι αυτή μεταχειρισμένη. Πού λεφτά για Gibson τότε;! -- για να μπω στο μάτι των άλλων επίδοξων Clapton της εποχής, που με είχαν πρήξει με τα σόλα του Sweet Home Alabama των αγροίκων, χοντροκομμένων Lynyrd Skynyrd.
Το βίντεο δεν λέει τίποτα, βέβαια, αλλά το θεωρώ ακόμη πολύ όμορφο, χαρούμενο, "ανεβαστικό" κομμάτι, για ταξίδι με αυτοκίνητο κατά προτίμηση.