Όχι αυτή βρε δόχτορα, η άλλη που δείιχνει μια τύπισσα με σούπερ μίνι και μαλλί μακρύ ολόισιο σα μαρούλι, εντελώς σεβεντις να περπατάει, με την κάμερα από πίσω της στο ύψος του πεζοοδρομίου ώστε να βλέπουμε τα τσόκαρα, φτέρνες και ολίγο γαστροκνήμιο, και να γυρίζουν όλοι να τη δουν που περπατάει δίπλα σε συντριβάνια κλπ κλπ ενώ ακούγεται ροκιά γκαριχτή επίσης τυπική σέβεντις. Από το άσμα θυμάμαι όοτι περιείχε τη λέξη γκερλ και ίσως και τη λέξη Σολ (οπότε δεν ήταν άσμα αλλά τζινγκλ της Σολ). Και όχι δεν ήταν το Summer in the City, αλλά μάλλον σε αυτές τις γραμμές κινούνταν.
Τί να πω, μπορεί να είναι δημιούργημα της φαντασίας μου η διαφήμιση αυτή και να μην υπήρχε.
Όπως επίσης μέχρι τα 19-20 πίστευα ότι δεν υπήρχε τραγούδι με το στίχο περασε κάμπους και βουνά και πανηγύρια περασε στην αγκαλιά των κόριτσιών, γιατι απλούστατα μου ερχότανε στο μυαλό που και που αλλά δεν το είχα ακούσει ποτέ σε κανένα ραδιόφωνο (που σημαίνει οτι το είχα ακούσει την ηλικία που η μνήμη είναι ακόμα φλού). Και κάποια στιγμή στο πανεπιστήμιο γνώρισα κατι Χατζιδακικούς φίλους και ανταλλάξαμε κασέτες και έπαθα την πλάκα μου όταν διαπίστωσα ότι δεν ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου, αλλά μακρινή ανάμνηση.