Επίσης βρίσκω φοβερό το γεγονός ότι, ψάχνοντας τι να γράψει πάνω στην επιτύμβια στήλη του γιου του, έχοντας πια επίγνωση του πόσο σπουδαίος υπήρξε για τόσο πολλούς, "I went back to my Greek teacher, and said 'What we are looking for...' ". Στην πιο υψηλή στιγμή δηλαδή, κατέφυγε στην αρχαία ελληνική σφαίρα, για να σταλάξει στην πλάκα του νεκρού του "της ανθεμουργού στάγμα, παμφαές μέλι". Αυτό βέβαια περιποιεί τιμή στον ίδιον κυρίως ("my dad thought for a long time, he took it very seriously what he was gonna put on the grave"), αλλά δείχνει και γενικότερα σε πόσο υψηλή περιωπή έχουν την ελληνική πολιτισμική συμβολή, σαν το παμπάλαιο κρασί, "ακήρατον μητρός αγρίας άπο ποτόν, παλαιάς αμπέλου γάνος".