Καλοστρατιά, Νικόλα.
Στα βράδια που μας συντρόφευες, και στα νιάτα.
Το Όνειρο
Χτες το βράδυ αργά
ήρθες φώλιασες στο μυαλό μου
ήσουνα εκεί δίπλα μου, σ' άγγιζα
χάιδευα τα όμορφα μαλλιά σου
μες στ' όνειρο
Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει
Δάκρυα στα μάτια μου 'ρχονται
κάθε φορά που βλέπω πίσω
όσο κι αν ψάξω δεν μπορώ να σ' έβρω
μα ξέρω κάπου εκεί μες στο πλήθος
θα κρύβεσαι
Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει
Χτες το βράδυ αργά
ξύπνησα τρομαγμένος
έτρεχες λέει καβάλα σ' άλογο
που δεν άφηνε πατημασιές πάνω στο χώμα
Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει
Κανείς εδώ δεν τραγουδά