Με αφορμή (και)
αυτό.
Η είδηση που αποτέλεσε την αφορμή για το σημερινό σχόλιο του Μπουκάλα («
Σκονακίων εγκώμιον»)
έχει γεμίσει φυσικά το Διαδίκτυο καθώς δημοσιεύτηκε σε πολλές εφημερίδες και αναδημοσιεύτηκε σε δεκάδες ιστολόγια.
Γράφει λοιπόν ο Μπουκάλας (επισήμανση δική μου):
[...]
Θέλουν ταλέντο αυτά τα πράγματα. Και επιμέλεια. Και πάθος ασκητή. Θα πείτε πως αν όλοι τούτοι οι μικροαντιγραφείς, όσοι έσπασαν το κεφάλι τους για να βρουν το αποτελεσματικότερο σκονάκι, παραδοσιακό ή μοντέρνο, δαπανούσαν τον ίδιο χρόνο για να διαβάσουν, ίσως έπαιρναν καλό βαθμό. Ναι, αλλά έτσι θα χανόταν η χαρά της δημιουργίας, η ηδονή της διακινδύνευσης, της επινόησης, της πατέντας, που μέχρι και στο ενδοπανεπιστημιακό μικροεμπόριο μπορείς να τη βγάλεις έπειτα, ή να τη δώσεις στη φοιτητική σου παράταξη κι αυτή να τη χαρίσει στις «επιρροές» της, μήπως τις δελεάσει και γίνουν ψηφοφόροι και μέλη της.
[...]
Δηλαδή, για
πόσον χρόνο ακριβώς μιλάμε; Ας μάθουμε υπεύθυνα (πάλι υπογραμμίζω εγώ):
«Η λεπτοδουλειά του συγκεκριμένου παπύρου προκαλεί εντύπωση, καθώς για την κατασκευή ο φοιτητής πρέπει να αφιέρωσε τουλάχιστον 10 ώρες. Εάν τις ίδιες ώρες αφιέρωνε σε διάβασμα θα είχε καταφέρει να περάσει το μάθημα και χωρίς το σκονάκι», είπε χαρακτηριστικά ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Οικονομικών και υπεύθυνος διοργάνωσης της έκθεσης, Δημήτρης Μάρδας.
Εφημ. Ελευθερία Λάρισας
Ή εσείς δεν μας τα λέτε καλά κύριε καθηγητά μου (ας πούμε στη ρύμη του λόγου σας) --και είστε και του τμήματος Οικονομικών, και χρειαζόμαστε να είσαστε σε καλή υπολογιστική φυσική κατάσταση και παρασέρνετε και άλλον κόσμο, ή κάτι δεν μεταφέρθηκε καθόλου σωστά.
Αν με
δέκα ώρες διάβασμα (ή όσες χρειάζεται τελοσπάντων ένα επιμελημένο σκονάκι) περνάγαμε το μάθημα {τι μάθημα να είναι αυτό, η προπαίδεια;} ποιος θα καθόταν να σκονακίσει; Τεμπέλληνες είπαμε, όχι χαζέλληνες... :)