Και το ότι «δεν είναι όλες οι χώρες σαν τις ΗΠΑ» δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να τις σχολιάσεις ή επικρίνεις. Ιδίως όταν, όπως η Γαλλία, έχουν τη λογική ή-Γάλλος-και-μόνο-Γάλλος-ή-τίποτα-αν-θες-να-είσαι-εδώ, φίλος.
Εγώ πάντως είμαι πολύ υπέρ των Γάλλων σ' αυτό. Η κοινωνία τους δεν είναι ιδανική, αλλά σίγουρα είναι εν γένει ανοιχτή και προοδευτική, παρά το σχετικά πρόσφατο αποικιοκρατικό παρελθόν της και παρά τη Λεπέν.
Διαφωνώ και γενικά με τον Νόα εδώ και, αντί άλλου επιχειρήματος, θα αναφέρω τριβιδάκι από τη σουηδική κοινωνία, όπως μου το έχει αφηγηθεί ελληνοσουηδός φίλος.
Εκεί λοιπόν έχουν πολλούς μαύρους μετανάστες από την Αφρική, που έχουν ενταχθεί κανονικά στη σουηδική κοινωνία, πολλοί/-ές από τους/τις οποίους/-ες κάνουν σχέσεις με ντόπιους. Θεωρείται λοιπόν τεράστιο φο πα, ικανό να κάνει την παρέα σου να μη σου μιλάει, αν πεις «Α, περιμένουμε την Ίνγκα με τον φίλο της, που είναι μαύρος/από τη Νιγηρία κ.λπ.».
Κοινώς, δίνουμε συνεχώς τόσες μάχες να γίνει το χρώμα του δέρματος κάτι δευτερεύον, που δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, καθώς οι άνθρωποι θα είναι όλοι ίσοι και θα έχουμε αχρωματοψία, καθώς δεν θα μας νοιάζει αν ο άλλος είναι μαύρος ή κίτρινος (αρκεί να μην είναι Πορτοκαλής), ας μην ξαναρχίζουμε πάλι απ' την αρχή.
Και μην έρθεις, Ζάζουλα, να μου πεις για πολιτική ορθότητα που έχει παραγίνει. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα οι άνθρωποι στο σημείο να αναφέρουμε το χρώμα κάποιου με σκοπό άλλο από το να μεταφέρουμε, μαζί μ' αυτό, στον συνομιλήτή μας, στερεότυπα και προκαταλήψεις που συνδέονται μ' αυτό.